Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT dostawy działek budowlanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 lipca 1999 roku Wnioskodawca nabył aktem notarialnym jako osoba prywatna nieruchomość w miejscowości R. gm. M. Na nieruchomość składały się dwie niezabudowane działki gruntu, przylegające do siebie, oznaczone numerami ewidencyjnymi 7 i 8 z obrębu geodezyjnego R., o łącznej powierzchni 1,92 ha według wypisu z rejestru gruntów, przedłożonego do aktu notarialnego.

W następstwie uaktualnienia przebiegu granic działek do celów ewidencji gruntów, przeprowadzonego w 2009 r., łączna powierzchnia obu działek została ustalona na 2,003 ha. W planie zagospodarowania przestrzennego gminy M., obowiązującym w dacie zakupu nieruchomości, nabywane działki gruntu były przeznaczone w części pod usługi turystyczne z możliwością realizacji budownictwa pensjonatowego oraz w części jako tereny zieleni i lasów.

W dniu 10 września 1999 roku wójt gminy M. wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowych działek nr 7 i 8 z obrębu R. dotyczącą inwestycji budowy zespołu obiektów usługowych, turystycznych - sportowych obejmującego: budynek kapitanatu oraz wypożyczalni sprzętu turystycznego i wodnego dla projektowanej przystani wodnej i kąpieliska, budynek mieszkalny z 8 mieszkaniami na wynajem, budynek pensjonatowy na 30 miejsc noclegowych, zespół obiektów sportowych (boiska sportowe) oraz przyłącza mediów i wjazd na nieruchomość.

Ze względu na to, że Wnioskodawca wiązał z M. swoją dalszą przyszłość, zgodnie z wydaną decyzją planował wybudować na nieruchomości obiekty sportowo - turystyczne, kapitanat oraz wypożyczalnię sprzętu sportowego. Planował też w miarę możliwości finansowych w przyszłości wybudować pensjonat. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, a nastąpiło dla celów prywatnych i stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy.

Dnia 13 grudnia 1999 roku Starostwo Powiatowe wydało decyzję o pozwoleniu na budowę pierwszego z planowanych obiektów, ujętych w decyzji o warunkach zabudowy i terenu z dn. 10 września 1999 r. czyli budynku mieszkalnego z 8 mieszkaniami na wynajem oraz przyłączy do budynku. Budowa została rozpoczęta w m-cu grudniu 1999 r. i trwa nadal.

W roku 2010 r. uchwalony został nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miejscowości R., który obowiązuje obecnie. W planie tym działki nr 7 i 8 objęte są konturami urbanistycznymi zabudowa usługowa nieuciążliwa, usługi turystyczne i mieszkaniowa jednorodzinna oraz teren lasu, zadrzewień i zieleni.

Po zmianie zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego realizacja zamierzenia inwestycyjnego w zakresie ujętym w pierwotnej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przestała być uzasadniona gospodarczo. W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca zmuszony jest sprzedać nieruchomość położoną na działkach nr 7 i 8 z obrębu R.

W związku z ustaleniem przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego funkcji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na części obszaru działek nr 7 i 8, racjonalne jest dokonanie podziału działek nr 7 i 8 o łącznym obszarze 2,0088 ha na mniejsze działki, jeszcze przed sprzedażą. Podział winien być dokonany z wyodrębnieniem terenu pod funkcję zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i podzieleniem go na działki dostosowane obszarowo do wymogów takiej zabudowy.

Na zlecenie Wnioskodawcy w 2011 r. sporządzony został wstępny geodezyjny projekt podziału działek nr 7 i 8, polegający na wydzieleniu ośmiu niezabudowanych działek z funkcją zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, jednej zabudowanej działki z budynkiem z 8 mieszkaniami na wynajem (w budowie), jednej działki z funkcją obiektu zieleni i dwóch działek przeznaczonych pod wewnętrzne ciągi komunikacyjne i techniczne uzbrojenie terenu. Projekt ten został zaopiniowany pozytywnie przez wójta gminy M. Procedura podziału jest w toku.

Wnioskodawca chciałby dokończyć procedurę podziału obecnych działek na mniejsze, uzyskać decyzję o pozwoleniu na budowę budynków mieszkaniowych jednorodzinnych oraz ciągów komunikacyjnych i uzbrojenia terenu na opisanych wyżej działkach po podziale, a następnie chciałby sprzedać wyżej wymienione działki.

Zupełnie nieracjonalne i niepotrzebne byłoby bowiem zatrzymanie działek, na których ustalono plan zagospodarowania w postaci budownictwa jednorodzinnego. Sprzedaży zamierza dokonać łącznie lub odrębnie dla poszczególnych działek, jednemu lub wielu nabywcom.

Uzyskanie omawianych wyżej pozwoleń na budowę ma na celu odtworzenie pierwotnego stanu dokumentacji budowlanej, opracowanej dla działek nr 7 i 8 w oparciu o poprzedni miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Opracowanie dokumentacji budowlanej i uzyskanie pozwoleń na budowę zapewni zachowanie stosownego ładu przestrzennego na terenie nieruchomości.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzania tej działalności, jednakże przedmiotowa nieruchomość stanowi jego majątek prywatny i nie jest, i nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia tej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku sprzedaży zakupionego przez Wnioskodawcę prywatnie gruntu, po podzieleniu go na osiem działek z uzyskanym pozwoleniem na budowę, w szczególności gdy sprzedaży Wnioskodawca dokona na rzecz kilku nabywców, sprzedaż ta będzie obciążona podatkiem VAT, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku z tytułu sprzedaży każdej z tych działek, mimo, iż sprzedaży dokonywać będzie jako osoba fizyczna, a grunt nie jest i nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy: nieruchomości nabyte zostały przez niego nie na potrzeby działalności gospodarczej, lecz dla celów prywatnych jako majątek osobisty, co wyłącza czynność ich dostawy spod działania ustawy o VAT. Skoro czynność sprzedaży dotyczy majątku osobistego to oznacza, że nie jest to działalność gospodarcza.

Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 603/06 (..) warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1. po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o Statystyce Publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (ust. 2 powołanego artykułu) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły, dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów - w tym przypadku gruntów - podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdyby dokonywana była przez podmiot mający status podatnika i działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji sprzedaży gruntów. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z opodatkowaniem podatkiem VAT jest stwierdzenie, że dokonywane czynności mają znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Ponadto należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W omawianym przypadku Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości - działek gruntu w 1999r. z przeznaczeniem tych działek na własne potrzeby zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. Nie kupił ich z zamiarem odsprzedaży i nie miał takiego zamiaru do poprzedniego roku, to jest do czasu, gdy zmienił się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miejscowości R. i działki te przeznaczono pod budownictwo jednorodzinne. W roku 2010 została bowiem podjęta uchwała Rady Gminy o przyjęciu nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, która zmieniła przeznaczenie tego terenu na grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

W związku z powyższym, Wnioskodawca postanowił sprzedać przedmiotowe działki, dzieląc je na mniejsze, co ułatwi mu ich sprzedaż. Sprzedaż ta będzie obciążona jedynie podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem Wnioskodawca dokonywać będzie sprzedaży swojego majątku prywatnego. Nie kupił gruntu blisko 12 lat temu z zamiarem sprzedaży go w postaci mniejszych działek. Miał wykorzystać go do celów określonych w poprzednio obowiązującym planie.

Powyższe okoliczności wskazują, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych. Skoro bowiem nabycie nastąpiło dla celów prywatnych, jako majątek osobisty, brak jest podstaw, aby przypisać nabyciu przedmiotowego gruntu zamiaru odsprzedaży. Zatem, brak zamiaru odsprzedaży gruntu w momencie jego nabycia uniemożliwia przyjęcie, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca będzie obowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług z racji prowadzenia działalności handlowej. Kupując rzeczone działki w 1999 roku ani wtedy, ani w chwili obecnej takiej działalności Wnioskodawca nie zamierzał i nie zamierza prowadzić. Będzie chciał sprzedać działki jako, że po zmianie planu przestają one mu być potrzebne i niezasadne byłoby trzymanie działek, które zgodnie z planem zagospodarowania przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną.

W przedmiotowej sytuacji nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy działek budowlanych, bowiem czynność ta wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, a to skutkuje tym, że dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek nie stanowi działalności gospodarczej z uwagi na fakt, iż transakcja nie ma charakteru zarobkowego, lecz związana jest z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zbycie przedmiotowych działek jest dokonywane poza zakresem działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to także w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży majątku prywatnego Wnioskodawcy. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony winien być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. (Wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1995/08).

Powyższe potwierdza także wyrok NSA z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. I FSK 2071/08 wskazując, że pojęcie majątek osobisty, czy też majątek prywatny, oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Dokonując tego podziału, choćby właśnie dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego w pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria, jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w charakterze takim nie występuje. W kontekście rozpatrywanej sprawy, skoro skarżąca, jak wynika z treści wniosku o udzielenie interpretacji, jedną z działek pola rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa przekwalifikowała na osiem działek budowlanych, oznacza to, że działka ta przestała być wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności rolnej i jako wchodząca w skład majątku osobistego - prywatnego którego skarżąca nie nabyła w celach jego dalszej sprzedaży, po podziale może być sprzedana bez opodatkowania podatkiem VAT.

Mając na uwadze fakt, iż ww. nieruchomości były nabyte z zamiarem wykorzystania dla celów prywatnych na co wskazują okoliczności ich nabycia, planowana ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Transakcja ta nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług. W związku z powyższym transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści przytoczonych wyżej definicji wynika, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. W takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ww. ustawy. Zatem, o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z wymienionych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Podatnikiem podatku VAT może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, pod którą rozumieć można wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że przyszłą sprzedaż gruntu z uzyskanym pozwoleniem na zabudowę, należy zakwalifikować jako dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. Przemawia za tym fakt, że w 1999 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość, na którą składały się dwie niezabudowane działki gruntu o łącznej powierzchni 2,0088 ha, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego z 1999r. przeznaczone były w części pod zabudowę pensjonatową, a w części były terenami zieleni i lasów. Ze względu na to, że Wnioskodawca wiązał z M. swoją dalszą przyszłość, zgodnie z wydaną decyzją planował wybudować na nieruchomości obiekty sportowo - turystyczne, kapitanat oraz wypożyczalnię sprzętu sportowego, a w przyszłości pensjonat. Wnioskodawca wystąpił do Starostwa Powiatowego z prośbą o wydanie pozwolenia na budowę pierwszego z zaplanowanych obiektów. W grudniu 1999r. zgodę otrzymał i rozpoczął budowę budynku mieszkalnego z 8 mieszkaniami na wynajem, która to budowa trwa do dziś.

W roku 2010 uchwalony został nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miejscowości R., który obowiązuje obecnie i zgodnie z nim przedmiotowe działki przeznaczone zostały pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Wnioskodawca planuje zatem podzielić grunt na 8 niezabudowanych działek z funkcją zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a następnie sprzedać je jednemu bądź kilku nabywcom. Wnioskodawca jest obecnie podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą.

Okoliczności te jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, był zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą (usługi turystyczno-sportowe, wynajem pokoi), a zatem jej sprzedaż powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zakup gruntu i planowana na nim budowa obiektów sportowo - turystycznych, kapitanatu oraz wypożyczalni sprzętu sportowego, a w przyszłości pensjonatu, niemających nic wspólnego z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. Trudno bowiem zgodzić się z Wnioskodawcą, że zakupienie nieruchomości w celu wybudowania na niej różnych obiektów sportowo-turystycznych, włączając w to budowę pensjonatu oraz budynku z mieszkaniami pod wynajem, można nazwać zaspokajaniem własnych prywatnych (osobistych) potrzeb.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego i w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, iż planowane przez Wnioskodawcę czynności wyczerpują znamiona zorganizowanej działalności gospodarczej i nie mogą zostać uznane za sprzedaż majątku osobistego (pozostającą poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości w 1999r. Mimo upływu od chwili zakupu gruntu do planowanej sprzedaży ponad 10 lat, nie poczynił na nim żadnych inwestycji (np. budowa domu) sugerujących, iż został on nabyty w celu zaspokojenia własnych, prywatnych potrzeb, np. mieszkaniowych. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku mieszkalnego z mieszkaniami pod wynajem. Można więc uznać, iż kupno przedmiotowego terenu posiada cechy swego rodzaju inwestycji, która miała być wykorzystana w działalności gospodarczej.

Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, iż nie nabył on przedmiotowej nieruchomości w celu wykorzystywania jej w prowadzonej działalności gospodarczej, ani nabycie to nie miało związku z działalnością gospodarczą, ponieważ Wnioskodawca takiej w momencie zakupu nie prowadził. Stwierdzenie, iż nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, wyrażone we własnym stanowisku, nie może być wyłączną podstawą oceny rzeczywistych intencji towarzyszących nabyciu. O takich intencjach świadczą bowiem wszelkie okoliczności sprawy (data nabycia nieruchomości, okoliczności nabycia i data sprzedaży, przeznaczenie gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego, powierzchnia nabytych nieruchomości, nakłady poczynione na nieruchomość, relacja tej powierzchni do osobistych potrzeb podatnika itp.). Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w celu inwestycyjnym, którego efektem miało być wybudowanie kompleksu sportowo-rekreacyjnego, a w zrealizowaniu powyższego zamiaru przeszkodziła Stronie zmiana planu zagospodarowania przestrzennego. Konsekwencją tej zmiany jest podział nieruchomości związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej na mniejsze działki i ich sprzedaż. Zatem w przedstawionej sytuacji opisane nieruchomości w żaden sposób nie służyły Wnioskodawcy do celów prywatnych.

W przedmiotowej sprawie uzasadnionym jest zatem przypisanie charakteru zarobkowego podejmowanym przez Wnioskodawcę czynnościom, co wiąże się z wypełnieniem dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i uznaniem tych czynności za działalność gospodarczą. Przyczyną tego jest jednak nie częstotliwość transakcji, lecz sam fakt, że nabywając nieruchomość Wnioskodawca miał zamiar wykorzystywać ją w działalności handlowo-usługowej, a więc działać jako przedsiębiorca. Planowaną sprzedaż gruntu (w całości bądź podzielonego na 8 działek z pozwoleniem na budowę) należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że w kwestii zaprezentowanego przez Stronę orzecznictwa wyjaśnić należy, iż orzeczenia w sprawach podatkowych zapadają w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych przez podatników stanów faktycznych i dlatego nie mogą one być podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw. Strona na poparcie swojego stanowiska przytoczyła tylko korzystne dla siebie wyroki sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007r. sygn. I FSK 603/06 oraz wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2010r., sygn. akt I FSK 1995/08). Nie można jednak powiedzieć, iż w przedmiotowej sprawie ukształtowana jest jednolita linia orzecznicza, czego dowodem jest np. wyrok WSA w Szczecinie sygn. akt I SA/Sz 744/10 z 10.11.2010r., czy wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 513/09 z 26.06.2009r., w których sąd zajął, w zbliżonym stanie faktycznym, odmienne stanowisko.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie