W analizowanej sprawie Komornik nie będzie również mógł zastosować zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wskazano Spół... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 14.12.2017, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.579.2017.1.KBR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W analizowanej sprawie Komornik nie będzie również mógł zastosować zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wskazano Spółka (dłużnik) dokonała odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości. W związku z powyższym, nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu. W konsekwencji sprzedaż działek wymienionych w złożonym wniosku będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT licytacji komorniczej niezabudowanej nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT licytacji komorniczej niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi. W toku czynności egzekucyjnych dokonano zajęcia, a następnie sprzedaży w trybie egzekucji uproszczonej dwóch nieruchomości należących do dłużnika, za kwotę 2.820.000,00 zł (dwa miliony osiemset dwadzieścia tysięcy złotych).

Nieruchomość objęta księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych obejmuje działki ewidencyjne nr 5/22; 5/23, 5/24, 5/25, 5/26, 5/27, 5/28, 5/29 o łącznej powierzchni 7.016 m².

Nieruchomość objęta księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych obejmuje działki ewidencyjne nr 11/1, 11/2, 11/3, 11/4 o łącznej powierzchni 5.141 m².

Żadna z działek nie jest zabudowana, nie znajdują się na niej ani budynki ani budowle.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym uchwałą Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2002 r.:

działki nr ew. 5/22 - 5/25, 5/27, 5/28, 5/29, 11/2 i 11/3 znajdują się w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3,
północna część działki nr ew. 11/1 znajduje się w strefie terenów zieleni publicznej, oznaczonej symbolem ZP, w której nie dopuszcza się wznoszenia jakiejkolwiek zabudowy, urządzania składowisk i sadzenia drzew, natomiast południowa część znajduje się w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3, od północnego-wschodu działka sąsiaduje z ulicą lokalną 15KUL,
działki nr ew. 5/26 i 11/4 znajdują się w przeważającej części w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3, południowe części działek znajdują się natomiast w liniach rozgraniczających ulicy zbiorczej 7 KUz, przy czym działka 5/26 stanowi wewnętrzną drogę dojazdową. Działki nr ew. 11/4, 5/29 i 5/26 znajdują się częściowo w zasięgu potencjalnego oddziaływania , a północna część działki 11/1 w zasięgu potencjalnego oddziaływania.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działki znajdujące się w strefie MU3 przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, jedno lub dwulokalową i zabudową bliźniaczą, jednolokalową. Jako przeznaczenie uzupełniające ustala się zabudowę usługową, o funkcjach lokalnych, nieuciążliwą. Dopuszcza się łączenie funkcji mieszkalnej z usługową.

Działki znajdujące się w strefie 7KUz przeznaczone są pod poszerzenie ulicy publicznej ostateczne linie rozgraniczające tej ulicy ustalone zostaną w projekcie drogowym.

Obie nieruchomości nabyte zostały przez dłużnika aktem notarialnym z dnia 14 maja 2008 r. od B. Spółka Jawna. Z informacji posiadanych przez Komornika wynika, iż dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT od dostawy nieruchomości i z prawa tego skorzystał.

Aktualny podział na działki ujawniony został jednocześnie z ujawnieniem dłużnika jako właściciela nieruchomości.

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2017 r., Sąd Rejonowy Wydział Cywilny dokonał przysądzenia własności obu nieruchomości na rzecz licytanta.

W Monitorze Sądowym i Gospodarczym z dnia 20 lutego 2017 r., ujawniono wykreślenie aktualnego zarządu spółki bez wpisania nowych osób uprawnionych do jej reprezentowania. W Monitorze Sądowym i Gospodarczym z dnia 3 marca 2017 r., ujawniono wykreślenie dotychczasowej siedziby spółki i wpisano jako adres kraj Polska.

Na podstawie posiadanych informacji (m.in. z rejestru REGON) wynika, iż dłużnik wyrejestrował się jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z dostawą nieruchomości na komorniku sądowym, jako organie egzekucyjnym ciąży obowiązek prawidłowego obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towaru w trybie egzekucji, a co za tym idzie, czy w zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż ww. nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak to w jakiej stawce?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki 23%.

Zgodnie z treścią art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity z 2011 r. Dz. U. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), komornik jest płatnikiem podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji.

Zobowiązany jest zatem do prawidłowego naliczenia i odprowadzenia podatku w imieniu dłużnika, a także w oparciu o przepis § 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposób ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 68, poz. 360), wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika. Co do zasady każde przeniesienie własności nieruchomości o ile nie podlega zwolnieniom podmiotowym lub przedmiotowym, skutkuje koniecznością naliczenia i odprowadzenia przez płatnika podatku VAT.

W niniejszym przypadku dłużnikowi z tytułu nabycia nieruchomości przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT i z uprawnienia tego skorzystał. Nieruchomość nie była wykorzystywana gospodarczo, jednak fakt podziału obu nieruchomości na mniejsze działki, z uwzględnieniem wydzielenia drogi dojazdowej do planowanego osiedla, wskazuje na zamiar gospodarczego wykorzystania tej nieruchomości.

W takim stanie faktycznym, nawet jeżeli dłużnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, dostawa towarów w trybie egzekucji winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej tj. 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 559, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie płatnikami oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Dla sprzedaży działek, która nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, można zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, że Komornik Sądowy w toku czynności egzekucyjnych dokonał zajęcia, a następnie sprzedaży w trybie egzekucji uproszczonej dwóch nieruchomości należących do dłużnika.

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji obejmuje działki ewidencyjne nr 5/22; 5/23, 5/24, 5/25, 5/26, 5/27, 5/28, 5/29 oraz nr 11/1, 11/2, 11/3, 11/4.

Żadna z działek nie jest zabudowana, nie znajdują się na niej ani budynki ani budowle.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obszaru , uchwalonym uchwałą Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2002 r.:

działki nr ew. 5/22 - 5/25, 5/27, 5/28, 5/29, 11/2 i 11/3 znajdują się w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3,
północna część działki nr ew. 11/1 znajduje się w strefie terenów zieleni publicznej, oznaczonej symbolem ZP, w której nie dopuszcza się wznoszenia jakiejkolwiek zabudowy, urządzania składowisk i sadzenia drzew, natomiast południowa część znajduje się w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3, od północnego-wschodu działka sąsiaduje z ulicą lokalną 15KUL,
działki nr ew. 5/26 i 11/4 znajdują się w przeważającej części w strefie zabudowy mieszkaniowej i usługowej niskiej intensywności, oznaczonej symbolem MU3, południowe części działek znajdują się natomiast w liniach rozgraniczających ulicy zbiorczej 7 KUz, przy czym działka 5/26 stanowi wewnętrzną drogę dojazdową. Działki nr ew. 11/4, 5/29 i 5/26 znajdują się częściowo w zasięgu potencjalnego oddziaływania , a północna część działki 11/1 w zasięgu potencjalnego oddziaływania .

Działki znajdujące się w strefie 7KUz przeznaczone są pod poszerzenie ulicy publicznej ( ) ostateczne linie rozgraniczające tej ulicy ustalone zostaną w projekcie drogowym.

Obie nieruchomości nabyte zostały przez dłużnika aktem notarialnym z dnia 14 maja 2008 r. i dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT od zakupu nieruchomości i z prawa tego skorzystał.

Na tle powyższego Komornik powziął wątpliwość, czy dokonywana w ramach postępowania egzekucyjnego sprzedaż ww. nieruchomości gruntowych będzie opodatkowana stawką 23%, czy też transakcja ta powinna być zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, mające być przedmiotem sprzedaży w toku postępowania egzekucyjnego działki nr 5/22; 5/23, 5/24, 5/25, 5/26, 5/27, 5/28, 5/29 oraz nr 11/1, 11/2, 11/3, 11/4, są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. I tak działki znajdujące się w strefie MU3 z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, jedno lub dwulokalową i zabudową bliźniaczą, jednolokalową. Jako przeznaczenie uzupełniające ustala się zabudowę usługową, o funkcjach lokalnych, nieuciążliwą. Dopuszcza się łączenie funkcji mieszkalnej z usługową. Natomiast działki znajdujące się w strefie 7KUz przeznaczone są pod poszerzenie ulicy publicznej ( ) ostateczne linie rozgraniczające tej ulicy ustalone zostaną w projekcie drogowym. Takie zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przesądzają o tym, że tereny te mają przeznaczenie pod zabudowę. Należy zaznaczyć, że zapis znajdujący się w planie zagospodarowania przestrzennego dotyczący przeznaczenia północnej części działki nr 11/1 jako strefy terenów zieleni publicznej, w której nie dopuszcza się wznoszenia jakiejkolwiek zabudowy nie zmienia jej przeznaczenia jako terenu budowlanego, jest jedynie dodatkowym warunkiem ograniczającym zabudowę.

Mając zatem na uwadze, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę, stanowią one teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym ich dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż działek wymienionych w złożonym wniosku będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie