Temat interpretacji

Czy w związku z jednorazową sprzedażą samochodu osobowego, który stanowił środek trwały firmy Wnioskodawczyni może korzystać dalej ze zwolnienia podmiotowego prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku ewentualnej utraty zwolnienia w VAT od kiedy może ponownie korzystać ze zwolnienia?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2011 r. (data wpływu do BKIP Piotrków Tryb. 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku Białej, pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowych od dnia 15 grudnia 2008 roku na podstawie wpisu do działalności gospodarczej wydanego przez Wójta Gminy. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego w VAT z uwagi na uzyskiwane niewielkie obroty. Przychód w roku 2010 wraz ze sprzedażą środka trwałego wyniósł 41.900 zł. Jest to działalność w niewielkim zakresie, ponieważ Zainteresowana pracuje na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Działalność Wnioskodawcy można zatem nazwać dodatkowym zajęciem, a nie głównym źródłem uzyskiwania dochodów.

W grudniu 2008 roku dla potrzeb działalności Wnioskodawczyni zakupiła samochód Skodę Octawię kombi, od podatnika podatku od towarów i usług na fakturę VAT marża, który to następnie wprowadziła na środki trwałe firmy. Samochód był użytkowany i amortyzowany przez okres 2 lat. Na gruncie ustawy o podatku VAT jest towarem używanym. Nie jest nowym środkiem transportu.

W grudniu 2010 roku samochód został sprzedany osobie prywatnej. Transakcja ta została udokumentowana rachunkiem Sprzedaż rozliczona w działalności jako sprzedaż środków trwałych. Sprzedaży tej w oparciu o przepisy ustawy o VAT nie wlicza się do limitu obrotów dla zwolnienia podmiotowego.

Ponadto Wnioskodawczyni oświadcza, że nie prowadzi działalności w zakresie odsprzedaży samochodów osobowych. Sytuacja, która zaistniała była jednorazowa bez zamiaru częstotliwości. Powodem sprzedaży samochodu był fakt, że wymagał poniesienia znaczących kwot na przeprowadzenie jego remontu na skutek eksploatacji, których to wydatków Zainteresowana chciała uniknąć.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z jednorazową sprzedażą samochodu osobowego, który stanowił środek trwały firmy Wnioskodawczyni może korzystać dalej ze zwolnienia podmiotowego prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku ewentualnej utraty zwolnienia w VAT od kiedy może ponownie korzystać ze zwolnienia...

Zdaniem Wnioskodawczyni, dalej może być podatnikiem zwolnionym z VAT z uwagi na obowiązujące limity obrotu dla zwolnienia podmiotowego, które w 2010 roku wynosiły 100 tys., w 2011 - 150 tys. Limit ten w roku sprzedaży środka trwałego nie został przekroczony.

W oparciu o obowiązujące przepisy do powyższego limitu nie wlicza się jednak odpłatnej dostawy towarów (odpłatnego świadczenia usług):

1. zwolnionych od podatku,
2. które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatniku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Co prawda w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT jest zapis , że ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać podatnicy dokonujący sprzedaży między innymi towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym i nowych środków transportu, ale po zmianie ustawy o podatku akcyzowym, ustawa z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym w załączniku nr 1 nie wymienia samochodu osobowego jako towaru akcyzowego.

Obecnie obowiązujące przepisy o podatku akcyzowym odwołują się do opodatkowania konkretnej czynności związanej z operacją jaka przeprowadzana jest na środku trwałym, aniżeli samochodu jako towaru akcyzowego.

I tak w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą są czynności:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. Żadna z powyższych sytuacji nie dotyczy Wnioskodawczyni gdyż nie jest podatnikiem, ani płatnikiem w tym przypadku akcyzy. Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy sprowadzony z zagranicy, gdzie akcyza została zapłacona przez kupującego, czyli dla sprzedającego Wnioskodawczyni samochód, w prawidłowej wysokości. Dla Wnioskodawczyni ten samochód nie stanowił i nie stanowi przedmiotu do opodatkowania akcyzą.

Samochody osobowe jak wcześniej już zaznaczono nie są wymieniane jako towary akcyzowe. Powołując się zaś na przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku, samochody osobowe wyraźnie były uznawane za towary akcyzowe, wymieniał je załącznik nr 1 do ustawy. Pojawiły się niekorzystne wyroki Sądów w tej sprawie (WSA Szczecin z dnia 15 grudnia 2010 r sygn. akt I SA/Sz 545/10 -nieprawomocny, wyrok WSA Bydgoszcz z 21 listopada 2007 r. sygn. akt I Sa/Bd 648/07 wyrok NSA z 21 lutego 2008 sygn. akt I FSK 239/07, ale dotyczą one sytuacji, kiedy obowiązywała ustawa z 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym i wyraźnie w wyrokach pada treść, że przedmiotem dostawy jest samochód osobowy czyli towar akcyzowy wymieniony w zał. nr 1 do ustawy. Częstokroć dotyczył sytuacji kiedy podatnik sprzedał więcej niż 1 samochód, co mogłoby wskazywać na zamiar częstotliwości.

Wnioskodawczyni myśli, że ustawodawca nie miał zamiaru pozbawiać podatników prawa do zwolnienia podmiotowego w VAT, gdy dokonują jednorazowej sprzedaży samochodu osobowego (zaznacza, że jako podatnik zwolniony od VAT przy zakupie samochodu nie odliczyła podatku VAT, po drugie zakup był fakturą VAT marża, więc i tak podatek VAT nie był wyszczególniony, po trzecie samochód jest towarom używanym, okres użytkowania powyżej pół roku, a po czwarte nie jest nowym środkiem transportu).

Zainteresowana uważa, że dalsze kontynuowanie zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ustawy nie powinno być przez organy skarbowe w tym przypadku kwestionowane. Mogłoby być kwestionowane jedynie wówczas, gdy przedmiotom działalności byłby handel tymi samochodami.

Wnioskodawczyni liczy na przychylność urzędu w tej sprawie. Ostatecznie konstrukcja przepisów prawa ich spójność miały ułatwiać prowadzenie podatnikom działalności, a nie rzucać im kolejne kłody pod nogi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż ww. przepis otrzymał powyższe brzmienie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666). Natomiast w art. 2 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   3. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   4. nowych środków transportu,
   5. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali;
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
   3. nowych środków transportu;
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Nadmienia się, że powyższy przepis, do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywał w następującym brzmieniu: Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową, zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał, obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r., rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowych i korzysta ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Jest to działalność w niewielkim zakresie i nie stanowi głównego źródła dochodu. W 2008r. Zainteresowana zakupiła samochód na fakturę VAT marża, który następnie wprowadziła jako środek trwały firmy. Jako podatnik zwolniony z VAT przy zakupie samochodu Wnioskodawczyni nie odliczyła podatku VAT. Samochód był używany i amortyzowany przez okres 2 lat, a następnie w grudniu 2010r. został sprzedany osobie prywatnej i rozliczony jako sprzedaż środka trwałego. Sprzedaż samochodu była transakcją incydentalną, jednorazową. Na gruncie ustawy o podatku VAT ww. samochód jest towarem używanym. Nie jest nowym środkiem transportu. Wnioskodawczyni w 2010r. uzyskała przychód (wraz z kwotą ze sprzedaży środka trwałego tj. samochodu) w wysokości 41.900zł.

Mając na uwadze treść art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał podatnik, dokonujący dostawy ruchomości, w stosunku do których okres ich używania wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel oraz nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączne spełnienie tych warunków skutkuje prawem do korzystania ze zwolnienia od podatku przy sprzedaży ruchomości.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód osobowy spełniał definicję towaru używanego, gdyż był użytkowany przez Wnioskodawczynię przez okres przekraczający 6 miesięcy, a ponadto z tytułu jego zakupu Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, sprzedaż samochodu mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem obrót uzyskany z tytułu tej sprzedaży z uwagi na treść art. 113 ust. 2 ustawy nie jest wliczany do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Dlatego też, Wnioskodawczyni w oparciu o art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy nie utraciła prawa do zwolnienia podmiotowego i może dalej z niego korzystać do czasu przekroczenia limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, iż nie będzie wykonywała czynności wyłączających zwolnienie podmiotowe z podatku, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Tym samym odpowiedź na drugą część pytania w zakresie terminu ponownego korzystania ze zwolnienia podmiotowego jest bezprzedmiotowa.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie zadanego pytania uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto więc o prawidłowości rozważań w zakresie podatku akcyzowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi