Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów wykorzystywanych w działalności

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8.02.2012r. (data wpływu 13.02.2012r.), uzupełnione pismem z dnia 10.04.2012r. (data wpływu 16.04.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów wykorzystywanych w działalności jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów wykorzystywanych w działalności. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10.04.2012r. (data wpływu 16.04.2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4.04.2012r. znak IPPP2/443-159/12-2/KOM (skuteczne doręczenie 10.04.2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada samochody, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Są to zarówno samochody osobowe, jak i samochody z tzw. kratką, czyli de facto samochody inne niż osobowe, o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg. Wszystkie pojazdy zostały zakupione przed 31 grudnia 2010 roku.

Dotychczas Spółka nie odliczała podatku naliczonego związanego z nabywaniem paliwa do ich napędu bądź też odliczała tylko w zakresie samochodów z kratką. Przy czym Spółka zauważa, że przedmiotowe samochody nie są samochodami spełniającymi kryteria określone w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652), gdyż było to awykonalne.

Wynika to z faktu, że przedmiotowe samochody zostały nabyte przed 31 grudnia 2010 roku i nie można było do nich stosować przepisów jeszcze nieobowiązujących, a tym bardziej spełnić ich wymogów, jeżeli w momencie zakupu nie były one znane. Ponadto ww. ustawa z dnia 16 grudnia 2010 roku odnosi się wyłącznie do samochodów zakupionych po 1 stycznia 2011 roku, co wynika wprost z treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie Spółka chciałaby wyraźnie podkreślić, że samochód z tzw. kratką dotychczas (stan prawny, jaki istniał do 31 grudnia 2010 roku po wyroku ETS C-414/07 w sprawie Magoora) spełniał wszelkie wymagania uprawniające do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywaniem paliwa do jego napędu w pełnej wysokości.

W uzupełnieniu z dnia 10.04.2012r. (data wpływu 16.04.2012r.) Wnioskodawca podał, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe samochody służą mu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a ich dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka począwszy od 1 stycznia 2011 roku ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu przedmiotowych samochodów, które zostały nabyte przed 31 grudnia 2010 roku...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on pełne prawo do obniżania podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupem paliwa do przedmiotowych samochodów nabytych przed 31 grudnia 2010 roku.

Zdaniem Spółki, w chwili obecnej w ustawie o podatku od towarów i usług nie obowiązują żadne przepisy regulujące przedmiotową kwestię, albowiem art. 86 ust. 3a-7 ustawy o podatku od towarów i usług został uchylony, a nowododane art. 86a i art. 88a wejdą w życie dopiero 1 stycznia 2013 roku.

Jednocześnie, obecnie przedmiotowe zagadnienie jest regulowane ustawą z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. nr 247, poz. 1652; dalej przywoływana jako ustawa). Zgodnie z art. 3 ustawy, w okresie od wejścia w życie niniejszej ustawy (1 stycznia 2011 roku - przypis własny) do 31 grudnia 2012 roku w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze (...) - nie więcej niż 6000 zł(...).

Treść tego przepisu jest oczywista: zakaz odliczenia podatku naliczonego, tudzież jego ograniczenie do 60% nie więcej niż 6.000 zł odnosi się wyłącznie do samochodów nabytych w okresie od 1 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2012 roku. A contrario w najmniejszym nawet stopniu nie dotyczy i nie reguluje sytuacji samochodów nabytych przed wejściem w życie ustawy zdnia 16 grudnia 2010 roku.

Przechodząc do meritum zagadnienia, należy podkreślić, że przepis art. 4 ustawy statuujący zakaz odliczania podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do napędu samochodów odwołuje się wprost do samochodów określonych w art. 3 ust 1 ustawy. A zatem odwołuje się wyłącznie do samochodów nabytych po 1 stycznia 2011 roku. Innymi słowy rzecz ujmując, samochody do których stosuje się zakaz odliczania podatku od paliwa to samochody nabywane od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Nie można zatem samochodów z art. 3 ust. 1 ustawy (nabytych po 1 stycznia 2011 roku) utożsamiać z samochodami nabytymi przed wejściem w życie niniejszego przepisu. W sensie prawnym mamy dwie kategorie samochodów: określone w art. 3 ust. 1 ustawy, nabyte po 1 stycznia 2011 roku oraz inne nabyte przed 31 grudnia 2010 roku. Jeszcze inaczej rzecz ujmując: samochód nabyty do 31 grudnia 2010 roku nie jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy; nabyty po tej dacie już nim jest.

Z powyższego wynika prosty wniosek: paliwo zakupione do napędu samochodu nabytego do 31 grudnia 2010 roku, a więc innego niż określonego w art. 3 ust. 1 ustawy, nie jest paliwem do którego stosuje się art. 4 ustawy, czyli nie jest objęte zakazem odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej: ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W myśl zatem przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust.2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2. ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu są konsekwencją wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o., dotyczącego interpretacji przepisów Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, ze zm.) oraz decyzji wykonawczej Rady z dnia 27 września 2010 r. w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych nią objętych oraz konsultacji z Komitetem ds. VAT z dnia 30 września 2009 r. w sprawie ograniczenia odliczenia podatku naliczonego od paliwa do ww. samochodów.

W związku z brakiem możliwości przyznania pełnego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu samochodów osobowych Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych nią objętych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji derogacyjnej Komisja Europejska przedstawiła dnia 7 czerwca 2010 r. Rada przyjęła ww. decyzję w dniu 27 września 2010 r. Oprócz wniosku o derogację Rzeczpospolita Polska wystąpiła do Komisji Europejskiej o konsultację, na podstawie art. 177 oraz art. 398 ww. Dyrektywy, w zakresie wyłączenia podatnikom podatku VAT prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu niektórych pojazdów samochodowych. Rozwiązanie to w dniu 30 września 2009 r. było przedmiotem konsultacji z Komitetem ds. VAT w Unii Europejskiej, co stanowi wymóg formalny jego wprowadzenia. Konieczność dokonania zmian w ustawie VAT wiązała się więc również z koniecznością uwzględnienia w przepisach wniosku (decyzji), o które Rzeczpospolita Polska wystąpiła. Z uwagi na zakres proponowanych zmian w art. 86 dokonano wykreślenia obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. regulacji zawartych w art. 86 ust. 3-7a.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz

• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z kratką), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku (tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej nie stosuje się ograniczenia w odliczeniu podatku).

Tym samym powyższe ograniczenie w odliczaniu dotyczy również nabycia ww. paliwa do napędu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z kratką).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której wykorzystuje zarówno samochody osobowe, jak i samochody z tzw. kratką, czyli de facto samochody inne niż osobowe, o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe samochody służą mu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a ich dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Samochody te nie spełniają wymagań określonych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej. Wszystkie pojazdy zostały zakupione przed 31 grudnia 2010 roku.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012 r. nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczania podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych (opisanych we wniosku) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekracającej 3,5 tony, nie spełniających wymogów, określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, bez znaczenia przy tym pozostaje data nabycia ww. samochodów. Z treści art. 4 cytowanej ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. wynika bowiem ogólna zasada dotycząca braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy. Natomiast z brzmienia przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. nie wynika, iż odnosi się on wyłącznie do samochodów zakupionych po 1 stycznia 2011r. Bowiem daty wskazane w tym przepisie ustawy nowelizującej, do której odsyła przepis art. 4 tej ustawy wyznaczają okres obowiązywania tego przepisu, nie stanowią natomiast o okresie nabycia samochodu.

Odnosząc się do ww. art. 3 ust. 1, który stanowi, że w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2 zauważyć należy, że regulacja ta jest typowym przepisem epizodycznym, tzn. takim który ma z góry wyznaczony okres swojego obowiązywania. Tego właśnie dotyczy początkowy jego fragment. Wskazuje on, że ma zastosowanie od 1 stycznia 2011 r. (data wejścia w życie przepisu) do 31 grudnia 2012r.

Druga część przepisu określa, jakie ograniczenia w odliczaniu i jakich samochodów dotyczące obowiązują w okresie wskazanym w początkowej jego części. Innymi słowy w latach 2011-2012 nie można odliczyć całości podatku od samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (z uwzględnieniem wyjątków wynikających z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej). Ograniczenia w odliczaniu dotyczą tych właśnie samochodów. Obowiązują w latach 2011-2012.

Kolejny przepis, tj. art. 4 ustawy nowelizującej, dotyczy ograniczeń w odliczaniu podatku od paliwa do samochodów. Mówi on, że w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do 31 grudnia 2012r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1. Także i ten przepis ma charakter epizodyczny. Stanowi on, że w latach 20112012 nie odlicza się podatku od paliwa do samochodów (i innych pojazdów), o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy. Reguluje zatem kwestie odliczeń podatku od paliwa do samochodów, jednocześnie jest przepisem odsyłającym.

Dla ustalenia pełnego zakresu jego treści (wyinterpretowania z jego brzmienia normy prawnej) należy uwzględnić brzmienie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Mowa jest w nim bowiem o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1. W art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej mówi się o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (z uwzględnieniem wyjątków wynikających z art. 3 ust. 2). Data nabycia samochodu (czy przed 2011 r., czy już w 2011 r.) nie jest jego cechą opisaną w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Daty wskazane w tym przepisie wyznaczają okres obowiązywania tego przepisu, a nie są cechami samochodów. Nie stanowi on zatem o okresie nabywania samochodów. Nie można zatem z brzmienia tych regulacji wyciągnąć wniosku, że samochód nabyty w styczniu 2011r. jest samochodem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, a taki sam samochód nabyty w okresie do grudnia 2010 r. nie jest samochodem, o którym mowa w tym przepisie.

Zatem zakaz odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej (z uwzględnieniem zastrzeżeń wynikających z art. 3 ust. 2 tej ustawy) dotyczy (w okresie 01.01.2011-31.12.2012r.) także tych nabytych przed 1 stycznia 2011r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie prawym obowiązującym od 1 stycznia 2011r. ma on pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach potwierdzających zakup paliwa do samochodów, które zostały nabyte do 31 grudnia 2010r. należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 503 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie