Temat interpretacji

Czy zbywając (poprzez zamianę) nieruchomość zabudowaną - działkę nr 271/30 Gmina może skorzystać ze zwolnienia oraz czy może skorzystać ze zwolnienia przy zbyciu (poprzez zamianę) działek nr 270/30 i 272/168 (stanowiących drogę wewnętrzną)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) uzupełnionym w dniach 28 lipca oraz 2 i 14 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 28 lipca oraz 2 i 14 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z przygotowaniem nieruchomości do zbycia (zamiana między Gminą a Sp. z o.o.). Gmina zamierza zbyć w drodze zamiany następujące nieruchomości.

1. Działka nr 271/30 - nieruchomość gruntowa zabudowana, stanowiąca własność Gminy. Wskazana nieruchomość jest zabudowana budynkiem biurowym i garażem. Nakłady na gruncie stanowią własność Spółki. Budynek i garaż znajdował się w ewidencji środków trwałych Spółki od dnia 1 stycznia 1971 r. Po przebudowie w dniu 15 października 1993 r. na podstawie dowodu LT został zlikwidowany budynek i z tym samym dniem wprowadzono do ewidencji środków trwałych, przebudowany budynek z innym numerem inwentarzowym o wartości początkowej 654.544,60 zł. Budynek pełni funkcję stacji cieplnej, warsztatowe i administracyjne. Od 1994 r. do chwili obecnej Sp. z o.o. wynajmuje kilku użytkownikom część budynku. Od 1999 r. do dnia dzisiejszego wynajmowane są miejsca parkingowe, do końca 2010 r. również na terenie drogi wewnętrznej. Działka 271/30 i droga wewnętrzna, oznaczona aktualnie jako działka nr 270/30 stanowiły uprzednio jedną działkę (162/30).

W 1994 r. nastąpiła aktualizacja wartości (przeszacowanie wg ustawy). W okresie od 1994 r. do 1998 r. Spółka poniosła nakłady w wysokości 73.751,15 zł. Następnie ponoszono nakłady odpowiednio:

• 02/2002 r. - w wysokości 32.288,37 zł;
• 06/2006 r. w wysokości 39.370, 52 zł;
• 12/2007 r. - w wysokości 6.104,92 zł;
• 01/2009 r. - w wysokości 55.242,39 zł;
• 12/2009 r. - w wysokości 85.738,97zł;
• 06.2010 r. - w wysokości 37.580,13zł.

Wartość brutto na dzień 31 października 2010 r. wynosiła 1.148.257,20 zł.

Od poniesionych nakładów przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nakłady finansowe w okresie ostatnich dwóch lat wynoszą 178.561,49 zł. Garaż znajduje się w ewidencji środków trwałych Sp. z o.o. od dnia 1 stycznia 1971 r. Jego wartość początkowa wynosi: 10.455,19 zł.

2. Udział wynoszący ½ części w działce nr 270/30, nieruchomość gruntowa niezabudowana stanowiąca własność Gminy, działka drogowa (droga wewnętrzna).

3. udział wynoszący ½ części w działce nr 272/168, nieruchomość gruntowa niezabudowana stanowiąca własność Gminy, działka drogowa (droga wewnętrzna).

Dla wymienionych terenów brak planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta wymienione działki leżą na terenie oznaczonym symbolem M2,U - teren o przewadze zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej oraz ważniejszych usług komercyjnych z dopuszczeniem obiektów o powierzchni sprzedaży do 2.000 m².

W uzupełnieniu z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 28 lipca 2011 r.) wyjaśniono, iż planowana zamiana zostanie dokonana na podstawie art. 18 ust. 1 i ust. 2 pkt 9 lit. a i lit. g ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 13 ust. 1, art. 15 i art. 37 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Rozliczenie nakładów nastąpi przy podpisaniu umowy zamiany, zgodnie z załączonym protokołem uzgodnień, który wraz z uchwałą Rady Miasta i zarządzeniem nr 470/10/NI/M Prezydenta Miasta z dnia 28 grudnia 2010 r. będzie stanowił podstawę zawarcia umowy zamiany. Sp. z o.o. jest właścicielem nakładów na podstawie przekazania środka trwałego, w ewidencji środków trwałych Spółki budynki posadowione na gruncie gminy figurują od dnia 1 stycznia 1971 r.. Spółka nie dysponuje tytułem prawnym do przedmiotowych nieruchomości, ma zgodę Prezydenta Miasta na dysponowanie nieruchomością, w tym na cele budowlane. Celem zamiany jest między innymi uregulowanie istniejących stanów faktycznych. Wartość zabudowanych nieruchomości gruntowych będących przedmiotem planowanej zamiany została ustalona w operatach szacunkowych sporządzonych przez rzeczoznawcę majątkowego wyłonionego w trybie ustawy o zamówieniach publicznych. W operatach rzeczoznawca określił odrębnie wartość gruntów i wartość budynków. Od poniesionych nakładów Sp. z o.o. przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomości oznaczone nr 270/30 i 272/168 są zabudowane - droga. Gmina Miasta była właścicielem w/w działek drogowych od 1942 r.

W uzupełnieniu z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.) doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego, tj. wskazano, że rozliczenie nakładów nastąpi w ten sposób, że Sp. z o. o. nie będzie ponosiła kosztów przeniesienia prawa własności do nakładów znajdujących się na gruncie będącym przedmiotem zamiany, strony umowy zgodnie przyjmują, że nakłady znajdujące się na działce gminnej nr 271/30 przysługują Spółce. Do wartości przedmiotu umowy nie będzie uwzględniona wartość nakładów. Określenie wartości nieruchomości będących przedmiotem umowy zostało określone w operacie szacunkowym, który w przypadku działek nr 271/30, 270/30 i 272/168 dotyczył wyłącznie gruntu, ponieważ w przypadku wymienionych działek przedmiotem umowy jest sam grunt. Cena nieruchomości zostanie określona w wysokości odpowiadającej cenie gruntu. Gmina nie dokonywała ulepszeń budowli znajdujących się na działce nr 271/30.

Dostawa ½ części w działkach 270/30 i 272/168 będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Droga została zrealizowana przed 1993 r. Jednakże w uzupełnieniu z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.) wyjaśniono ostatecznie, iż przedmiotem planowanej umowy zamiany w odniesieniu do części działek 270/30 i 272/168 będzie wyłącznie sam grunt, drogi bowiem zostały wybudowane przez Sp. z o. o. i stanowią jej własność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbywając (poprzez zamianę) nieruchomość zabudowaną - działkę nr 271/30 Gmina może skorzystać ze zwolnienia oraz czy może skorzystać ze zwolnienia przy zbyciu (poprzez zamianę) działek nr 270/30 i 272/168 (stanowiących drogę wewnętrzną)...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa zamiany na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowi dwie odpłatne dostawy towarów. W wyniku dokonania zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Jak wynika z powyższego przepisu, grunt, na którym są posadowione budynki, lub budowle dzieli byt prawny budynków (budowli) w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków (budowli lub ich części) trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z przepisem art. 46 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Następnie Wnioskodawca, cytując treść art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz art. 2 pkt 14 ustawy, wywodzi, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, w przypadku jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Uwzględniając wyżej omówiony stan Wnioskodawca stwierdza, iż transakcja zamiany odnosząca się do dostawy nieruchomości (działka nr 271/30) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Natomiast odnośnie zamiany nieruchomości stanowiącej drogę wewnętrzną Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne (...).

Z kolei przez obiekt liniowy należy - zgodnie z art. 3 pkt 3a w/w ustawy - rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio na ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W rozumieniu prawa budowlanego droga jest zatem budowlą, natomiast w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi towar.

W przedmiotowej sprawie dostawa nieruchomości, na której znajduje się droga wewnętrzna (budowla) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez umowę zamiany należy rozumieć umowę cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy - art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Dopłata przez jedną ze stron do świadczenia, wynikająca z różnicy wartości rzeczy będącej przedmiotem zamiany nie zmienia charakteru umowy (chyba, że ze względu na jej wartość ma ona charakter ceny jak w umowie sprzedaży).

Jak wynika z powyższego, przeniesienie własności towaru realizowane w oparciu o umowę zamiany stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż czynność zamiany dokonywana na podstawie umowy cywilnoprawnej dokonywana pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług stanowi dla obu stron transakcji odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy bowiem mieć na uwadze, że pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ma szerszy zakres, niż sprzedaż czy zamiana w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności.

Dla uznania, ze miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego, czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie podatku od towarów i usług zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

Oczywistym jest, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków i budowli, jako części składowych gruntu. Jednakże z tego nie można wnioskować, że dojdzie do dostawy towarów, jakimi są budynki i budowle w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza bowiem przenieść w drodze umowy zamiany na nabywcę własność nieruchomości zabudowanej budynkiem, garażem oraz budowlą drogą, wskazując jednocześnie, że przedmiotem zamiany w istocie będzie sam grunt, gdyż nakłady znajdujące się na opisanym gruncie stanowią własność nabywcy. Budynek i garaż stanowią bowiem środki trwałe nabywcy, a ponadto wskazano, iż droga została wybudowana przez nabywcę. Zatem nabywca użytkuje budynki i budowle, jak również rozporządza nimi jak właściciel. Ponadto Wnioskodawca dokonując zbycia nieruchomości w ramach zamiany w cenie zamienianej nieruchomości nie będzie uwzględniał wartości budynków i budowli (wartości nakładów), cena nieruchomości zostanie określona w wysokości odpowiadającej cenie gruntu.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku (w tym sensie, że przy dostawie budynku nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o podatku od towarów i usług do uregulowań Kodeksu cywilnego.

Skoro właścicielem w sensie ekonomicznym - budynków i budowli jest nabywca, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych budynków i budowli, chociaż przeniesie jego własność - przenosząc na nabywcę własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Spółce formalnie przejdzie prawo własności budynków i budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towarów, jakimi będą budynki i budowle, gdyż już przed tą czynnością, jak wynika z wniosku, Spółka dysponowała opisanymi budynkami i budowlami jak właściciel.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu - różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym.

Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, w kontekście zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczami (budynkami i budowlą - drogą) należy do nabywcy od chwili przyjęcia ich na stan środków trwałych, chociaż nie należało do niego prawo własności gruntów, na których te obiekty są posadowione. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości w części obejmującej budynki i budowlę drogę - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Zatem w niniejszej sprawie, tylko część transakcji cywilnoprawnej może być potraktowana jako dostawa towarów.

Z opisanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wprawdzie przedmiotem zamiany będzie grunt zabudowany, to jednakże Wnioskodawca ustalając cenę całej nieruchomości nie uwzględni w niej wartości budynków i budowli, stanowiących składniki majątkowe Spółki, również Spółka ta rozporządza tymi budynkami i budowlą drogą jak właściciel, użytkując je.

W tym stanie rzeczy uzasadnione jest twierdzenie, że dostawa w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obejmować będzie wyłącznie sam grunt. Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku przepis art. 29 ust. 5 nie będzie miał zastosowania.

Zatem mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntu w postaci zamiany gruntu, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady, stosownie do art. 41. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak już wskazano wyżej w omawianym przypadku przedmiotem dostawy w drodze zamiany będzie sam grunt, tj. działka nr 271/30 oraz udział w działce 270/30 w wysokości ½ części i udział w działce 272/168 w wysokości ½ części. Działki te są zabudowane, a więc nie stanową terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając zatem na względzie powyższe oraz powołane przepisy wskazać należy, iż planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy