Temat interpretacji

Opodatkowanie oraz stawka podatku dla sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej jest nieprawidłowe;
• stawki podatku dla sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej oraz stawki podatku dla sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan A (dalej jako Wnioskodawca) wraz z Panem B jest współwłaścicielem w udziałach po 1/2 nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę.

Prawo własności niniejszej nieruchomości, Wnioskodawca nabył z drugim współwłaścicielem na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego, po przeprowadzonej licytacji komorniczej nieruchomości. Transakcja nabycia nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa, zgodnie z ewidencją gruntów, została sklasyfikowana jako grunty rolne zabudowane (użytki rolne) klasa IVa. W chwili nabycia działki, na nieruchomości znajdowały się pozostałości budynku produkcyjno-biurowego. Z uwagi na względy bezpieczeństwa, współwłaściciele dokonali demontażu ścian pozostałych po niniejszym budynku a stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Z tytułu posiadania działki, Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem opłaca podatek rolny. Działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z niniejszym planem, działka stanowi teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej oraz teren zabudowy mieszkaniowej szeregowej, z możliwością prowadzenia usług nieuciążliwych wbudowanych do budynków mieszkalnych.

Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość do majątku prywatnego.

Na podstawie umowy z dnia 15 czerwca 2017 r. przedmiotowa działka została odpłatnie wydzierżawiona na cele rolnicze.

Wnioskodawca jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na osiągane dochody z tytułu najmu nieruchomości. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Dostawa usługi dzierżawy niniejszej działki nie jest przez podatnika opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem podlega zwolnieniu podatkowemu na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Zgodnie z podniesionym przepisem, zwalnia się od podatku od towarów i usług dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem planują w 2018 r. sprzedać przedmiotową działkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego, planowana dostawa działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przeniesienie własności działki nie będzie stanowić działalności, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wskazana wyżej nieruchomość rolna nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwa rolne. Działka została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy, nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r.

Przedmiotowa nieruchomość została w 2017 r. odpłatnie wydzierżawiona na cele rolnicze.

Planowana sprzedaż ma nastąpić po upływie prawie sześciu lat od daty nabycia. W tym okresie Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel nie podejmowali żadnych czynności względem przedmiotowej działki, które można przypisać handlowcom lub usługodawcom. Ograniczyli się jedynie ze względów bezpieczeństwa do demontażu stwarzających zagrożenie pozostałych ścian po dawnym budynku produkcyjno-biurowym. Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel nie prowadzą działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Planowana sprzedaż dotyczyć będzie jednej działki, która nie była dzielona na mniejsze.

Planowana sprzedaż działki jest czynnością związaną ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Dla oceny charakteru dokonywanych czynności nie ma znaczenia zakres transakcji (duże transakcje mogą również dotyczyć majątku osobistego). Bez znaczenia pozostaje również wysokość prognozowanego przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działki zaliczanej do majątku prywatnego, wykorzystywanej do celów zarobkowych (umowy dzierżawy), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ma poparcie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, jak również w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sądu Administracyjny we Wrocławiu, w orzeczeniu z dnia 18 stycznia 2017 r. o sygn. akt I SA/Wr 1027/16 stwierdził, że okoliczność, iż podatnik dzierżawił sprzedawaną nieruchomość nie oznacza, że zostały one zaliczone do aktywów przedsiębiorstwa, skoro takiego przedsiębiorstwa podatnik nie prowadził.

Nie można zatem przyjąć takiej konkluzji, że sprzedaż dokonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Według Sądu, przyjęcie tezy, że sprzedaż nieruchomości zaliczonej do majątku prywatnego, wykorzystywanego do umów najmu/dzierżawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oznaczałby automatycznie, iż każda sprzedaż wynajmowanego lokalu mieszkalnego przez osobę fizyczną podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko to nie znajduje jednak poparcia w praktyce, gdyż sprzedaż lokalu mieszkalnego po ustaniu wynajmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie ma wątpliwości, że taka czynność wykonywana jest w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ad 2

W sytuacji, gdyby uznać jednak, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sytuacja prawna podatnika będzie wyglądała następująco.

Wnioskodawca jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na osiągane dochody z tytułu najmu nieruchomości. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Dostawa usługi dzierżawy niniejszej działki nie jest przez podatnika opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem podlega zwolnieniu podatkowemu na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Zgodnie z podniesionym przepisem, zwalnia się od podatku od towarów i usług dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Transakcja sprzedaży udziału Wnioskodawcy w nieruchomości gruntowej, nie będzie w rozważanym przypadku korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów (w tym również gruntów) wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego. Tak jak wskazano wyżej, grunt ten był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przy nabyciu gruntu podatnik nie odliczył wprawdzie kwoty podatku naliczonego wynikającego z transakcji zakupu ale nie z tego powodu, że prawo mu takie nie przysługiwało gdyż grunt był wykorzystany do czynności zwolnionych od podatku, lecz z tego powodu, że Wnioskodawca nabył grunt bez podatku VAT.

Transakcja sprzedaży udziału Wnioskodawcy w nieruchomości gruntowej nie będzie również w rozważanym przypadku podlegała zwolnieniu od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z podniesionym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę gruntów niezabudowanych innych niż budowlane. Będący przedmiotem niniejszego wniosku grunt nie jest obecnie zabudowany. Znajdująca się w dacie nabycia na gruncie działki pozostałość budynku biurowo-produkcyjnego, została przez Wnioskodawcę i współwłaściciela rozebrana. Nie mniej, dla niniejszej działki został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym teren działki został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku VAT, za tereny budowlane należy uznać grunty (nawet grunty rolne), przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Podsumowując, dostawa udziału Wnioskodawcy we własności działki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej jest nieprawidłowe;
• stawki podatku dla sprzedaży udziału we współwłasności działki niezabudowanej

jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziałach po 1/2 nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę. Zainteresowany wraz z drugim współwłaścicielem planują w 2018 r. sprzedać przedmiotową działkę.

Prawo własności niniejszej nieruchomości, Wnioskodawca nabył z drugim współwłaścicielem na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego, po przeprowadzonej licytacji komorniczej nieruchomości. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość do majątku prywatnego. Transakcja nabycia nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W chwili nabycia działki, na nieruchomości znajdowały się pozostałości budynku produkcyjno-biurowego. Z uwagi na względy bezpieczeństwa, współwłaściciele dokonali demontażu ścian pozostałych po niniejszym budynku a stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z niniejszym planem, działka stanowi teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej oraz teren zabudowy mieszkaniowej szeregowej, z możliwością prowadzenia usług nieuciążliwych wbudowanych do budynków mieszkalnych.

Na podstawie umowy z dnia 15 czerwca 2017 r. przedmiotowa działka została odpłatnie wydzierżawiona na cele rolnicze.

Wnioskodawca jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z uwagi na osiągane dochody z tytułu najmu nieruchomości.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku dotyczą kwestii ustalenia, czy planowana dostawa udziału we współwłasności działki niezabudowanej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży udziału w przedmiotowej działce będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jednocześnie aby uznać daną nieruchomość za część majątku osobistego muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Jak wynika z treści wniosku działka ta od czerwca 2017 r. została odpłatnie wydzierżawiona na cele rolnicze.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że świadczenie usług dzierżawy wykonywane jest w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają z definicji długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że oddanie rzeczy (np. nieruchomości) w odpłatne używanie jest usługą i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywane jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy oddanie rzeczy w odpłatne używanie będzie prowadzone w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznacza się, że dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy). Wobec tego wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy odpłatnego używania nieruchomości, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także bez względu na to, czy na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

W takiej sytuacji, tj. w przypadku, gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła wcześniej nieprzerwanie działalność gospodarczą (taką chociażby jak dzierżawa), czyni to w ramach prowadzonej działalności, a nie zarządu majątkiem własnym. Są to bowiem działania charakterystyczne dla przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Tym samym należy wskazać, że dzierżawienie przedmiotowej działki na cele rolnicze spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, tym bardziej, że jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu dzierżawy przedmiotowej działki oraz najmu innych nieruchomości. Dokonując dostawy udziału we współwłasności działki, która była/jest wydzierżawiona na cele rolnicze Zainteresowany będzie wypełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Skutkiem powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności w przedmiotowej działce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we własności niezabudowanej działki, będzie stanowić zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Przechodząc do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału we współwłasności opisanej we wniosku działki, wykorzystywanej do świadczenia usług zwolnionych (dzierżawa gruntu na cele rolnicze) należy stwierdzić co następuje.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnionymi od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału we współwłasności działki niezabudowanej, stanowiącej zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej oraz teren zabudowy mieszkaniowej szeregowej, z możliwością prowadzenia usług nieuciążliwych wbudowanych do budynków mieszkalnych, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowa działka była nabyta w 2012 r., a dopiero w 2017 r. była przedmiotem dzierżawy na cele rolnicze. Zatem nie była ona wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy wykorzystywana przez cały okres posiadania wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku. Tym samym, nie jest spełniony jeden z warunków wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż udziału w działce niezabudowanej należy opodatkować podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, odnosząc się do powołanego przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroku sądu tut. Organ wyjaśnia, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla nie dla pozostałego współwłaściciela przedmiotowej działki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej