Temat interpretacji

Ustalenie podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi polegającej na zobowiązaniu się do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, za którą będzie przysługiwać wynagrodzenie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca sprzedał grunt stanowiący w księgach rachunkowych inwestycję w nieruchomości. Grunt jest niezabudowany przeznaczony pod budownictwo mieszkalno-usługowe. Spółka nabywająca grunt zamierza zrealizować tam inwestycję polegającą na budowie budynków mieszkalno-usługowych. Ze spółką Wnioskodawca nie jest powiązany kapitałowo ani rodzinnie na podstawie art. 32 ustawy o VAT.

Sprzedawana nieruchomość jest atrakcyjna pod względem inwestycyjnym. Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę, na podstawie której zrezygnuje z poszukiwania innych nabywców i zobowiązuje się do wsparcia finansowego spółki w realizacji inwestycji budowy osiedla. W zamian za to Wnioskodawcy przysługiwał będzie udział w inwestycji z tytułu sprzedaży każdego metra kwadratowego wybudowanych lokali, obliczonego jako iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki. Kwota wynagrodzenia została skalkulowana jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego. Potencjalny zysk jest zaś wprost zależny od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej, dlatego wartość wynagrodzenia jest zależna od m².

Wypłata wynagrodzenia następować będzie w miesięcznych okresach rozrachunkowych. Z tytułu wypłaconego wynagrodzenia Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT.

W dniu 7 lutego 2018 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną, w której został określony moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wypłaty zysku z inwestycji. Określono go jako dzień sprzedaży nieruchomości na rzecz spółki, ponieważ wtedy wg wydanej interpretacji indywidualnej została wykonana usługa polegająca na zobowiązaniu się przez Wnioskodawcę do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości.

Na dzień dzisiejszy spółka planująca zrealizować inwestycję, jest na etapie wstępnego planowania inwestycji. W związku z brakiem pewności, czy inwestycja będzie miała miejsce - z uwagi na to, że jej rozpoczęcie uzależnione jest od szeregu decyzji podejmowanych przez organy administracji państwowej i samorządowej, na które inwestor nie ma wpływu, nie ma żadnych gwarancji rozpoczęcia inwestycji.

W związku z tym nie jest możliwe określenie powierzchni wybudowanych m² niezbędnych do skalkulowania należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia.

Brak parametrów stanowiących podstawę naliczenia wynagrodzenia powoduje trudność ustalenia podstawy opodatkowania, zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

W obecnej sytuacji Wnioskodawca nie jest w stanie podać wartości podstawy do opodatkowania usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka wartość stanowić będzie podstawę opodatkowania usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu w podatku VAT w przypadku braku parametrów wskazanych w umowie stanowiących podstawę do naliczenia wynagrodzenia z tytułu wypłaty udziału w zysku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata udziału w inwestycji uzależniona będzie od zrealizowanej inwestycji. Wysokość zysku obliczona będzie na podstawie wybudowanej powierzchni lokali co oznacza, ze dane niezbędne do wyliczenia podstawy opodatkowania znane będą dopiero po wybudowaniu lokali, jeśli inwestycja zostanie zrealizowana.

Definicja podstawy opodatkowania została określona w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazanym przepisem podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika. W związku z art. 29a ust. 2, który mówi, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 , podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych , a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów podatnik jest zobowiązany podać precyzyjnie wartość stanowiącą podstawę do opodatkowania.

W momencie sprzedaży gruntu kwota należnej zapłaty nie była znana i nadal nie ma możliwości jej obliczenia, ponieważ nie są znane elementy kalkulacji.

Na gruncie ustawy o podatku VAT podatnik nie ma możliwości szacowania podstawy opodatkowania. Jedyna możliwość szacowania podstawy opodatkowania wynikająca z ustawy o VAT dotyczy przypadków wskazanych w art. 32 ustawy o VAT, czyli transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Wynika z niego, że tylko organy podatkowe mają uprawnienia do szacowania podstawy opodatkowania w ściśle określonych przypadkach. Sytuacja ta nie dotyczy więc stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania.

Konstrukcja podstawy opodatkowania w podatku VAT oparta jest na kwocie rzeczywiście zapłaconej (kwocie należnej od nabywcy). Przesądza o tym treść art. 29 ustawy o VAT, art. 73 i następnych dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług stanowi wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Zgodnie z brzmieniem przepisów Wnioskodawca jest zobowiązany podać precyzyjnie wartość stanowiącą podstawę do opodatkowania.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że nie ma możliwości obliczenia podstawy opodatkowania VAT usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu na dzień sprzedaży gruntu i nie powstaje w tym dniu obowiązek podatkowy w VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika że, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik świadczyć jako wykonywać coś na czyjąś rzecz, świadczenie zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia ma być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie jest należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy określonymi czynnościami i wynagrodzeniem opartym o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Natomiast w świetle art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że obrót i ewentualny podatek należny winien być uwzględniony w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Cytowany przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Ze opisanych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, zawarł ze spółką umowę, na podstawie której zrezygnuje z poszukiwania innych nabywców i zobowiązuje się do wsparcia finansowego spółki w realizacji inwestycji budowy osiedla. W zamian za to Wnioskodawcy przysługiwał będzie udział w inwestycji z tytułu sprzedaży każdego metra kwadratowego wybudowanych lokali, obliczonego jako iloczyn sprzedanych metrów kwadratowych lokali i określonej w umowie stawki. Kwota wynagrodzenia została skalkulowana jako część zysku, który będzie osiągnięty na realizacji projektu deweloperskiego. Potencjalny zysk jest zaś wprost zależny od ilości wybudowanych m² powierzchni użytkowej, dlatego wartość wynagrodzenia jest zależna od m². Wypłata wynagrodzenia następować będzie w miesięcznych okresach rozrachunkowych. Z tytułu wypłaconego wynagrodzenia Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT.

Na dzień dzisiejszy spółka planująca zrealizować inwestycję, jest na etapie wstępnego planowania inwestycji. W związku z brakiem pewności, czy inwestycja będzie miała miejsce - z uwagi na to, że jej rozpoczęcie uzależnione jest od szeregu decyzji podejmowanych przez organy administracji państwowej i samorządowej, na które inwestor nie ma wpływu, nie ma żadnych gwarancji rozpoczęcia inwestycji. W związku z tym nie jest możliwe określenie powierzchni wybudowanych m² niezbędnych do skalkulowania należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia. Brak parametrów stanowiących podstawę naliczenia wynagrodzenia powoduje trudność ustalenia podstawy opodatkowania, zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

Wskazano również, że w dniu 7 lutego 2018 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną, w której został określony moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wypłaty zysku z inwestycji. Określono go jako dzień sprzedaży nieruchomości na rzecz spółki, ponieważ wtedy wg wydanej interpretacji indywidualnej została wykonana usługa polegająca na zobowiązaniu się przez Wnioskodawcę do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu w podatku VAT w przypadku braku parametrów wskazanych w umowie stanowiących podstawę do naliczenia wynagrodzenia z tytułu wypłaty udziału w zysku.

Analiza przedstawionych okoliczności na gruncie powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że podstawę opodatkowania dla usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu stanowi kwota, którą ma otrzymać z tytułu opisanej sprzedaży (odpłatnego świadczenia usługi) od usługobiorcy.

Trudność w określeniu kwoty należnego wynagrodzenia w świetle zawartej umowy cywilnoprawej, wg której wynagrodzenie strony ustaliły na podstawie parametru, który w momencie wykonania usługi nie jest znany nie może skutkować przesunięciem momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi, która jak wynika z opisu sprawy została wykonana i w stosunku do której powstał obowiązek podatkowy na zasadach ogólnych, czyli zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w dacie wykonania tej usługi, Tym samym nie może skutkować brakiem opodatkowania wykonanej usługi w okresie, w którym powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy. Zakończenie opisanego świadczenia, polegającego na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do zaprzestania poszukiwania nabywców nieruchomości i sprzedaży na rzecz spółki przedmiotowej nieruchomości za określoną cenę, nastąpiło w rzeczywistości w dniu sprzedaży Spółce nieruchomości.

Określenie odmiennego niż wynikający z przepisów prawa podatkowego momentu powstania obowiązku podatkowego na skutek trudności w określeniu wynagrodzenia byłoby sprzeczne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa, dlatego też nie można zaaprobować stanowiska Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy w związku z brakiem możliwości określenia wynagrodzenia w dniu wykonania usługi nie powstaje.

Fakt, że przysługujące za te czynności wynagrodzenie będzie mogło być realnie wyliczone w przyszłości (na podstawie parametru, który będzie znany w nieokreślonej bliżej przyszłości, tj. po wybudowaniu lokali, jeśli inwestycja zostanie zrealizowana) oraz że wynagrodzenie to będzie wypłacane po zrealizowaniu inwestycji w okresach miesięcznych, nie powoduje że podstawa opodatkowania nie powinna być określona w dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Należy podkreślić, że podatnicy powinni w taki sposób organizować swoje interesy gospodarcze, aby możliwe było prawidłowe wypełnienie obowiązków podatkowych wynikających z przepisów prawa podatkowego, w tym prawidłowego określenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonych czynności.

Wskazać również należy, że konstrukcja podstawy opodatkowania w podatku VAT nie jest oparta wbrew stanowisku Wnioskodawcy wyłącznie na kwocie rzeczywiście zapłaconej (kwocie należnej od nabywcy). Zarówno bowiem z treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i art. 73 Dyrektywy wskazano, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać (otrzyma) z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Taka treść wskazuje, że podstawa opodatkowania obejmuje zarówno kwoty rzeczywiście otrzymane, jak i te które w przyszłości usługodawca ma otrzymać (otrzyma) z tytułu dokonanej sprzedaży, natomiast treść zawartej umowy poprzez nieprecyzyjne określenie wynagrodzenia (wynagrodzenie skalkulowane w oparciu o parametry, które w dniu wykonania usługi, tj. w dniu w którym Wnioskodawca winien ustalić obowiązek podatkowy nie są stronom umowy znane) nie może wpływać na realizację obowiązków w podatku od towarów i usług, w tym prawidłowego określenia podstawy opodatkowania w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia opisanej usługi.

Podkreślić jeszcze raz należy, że to na Wnioskodawcy ciąży prawidłowa realizacja obowiązków podatkowych, w tym m.in. ustalanie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania. Zatem Wnioskodawca powinien w taki sposób formułować umowy cywilnoprawne, aby na ich podstawie możliwe było prawidłowe wypełnienie obowiązków w zakresie podatku od towarów usług.

Reasumując podstawę opodatkowania dla usługi polegającej na powstrzymywaniu się od poszukiwania nabywców gruntu stanowi kwota, którą ma otrzymać z tytułu opisanej sprzedaży (odpłatnego świadczenia usługi) od usługobiorcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż tut. organ nie ocenia skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu skuteczności tych czynności. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Wskazać również należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej