Prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Prezesa Zarządu. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 14.03.2018, sygn. 0115-KDIT1-1.4012.40.2018.2.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Prezesa Zarządu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Prezesa Zarządu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Prezesa Zarządu.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako Spółka) jest przedsiębiorcą, podatnikiem podatku VAT. Prezes Zarządu Wnioskodawcy został powołany na swoje stanowisko uchwałą Rady Nadzorczej Spółki. W dniu 31 marca 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Prezesem Zarządu odpłatną umowę cywilnoprawną o świadczenie usług zarządzania (dalej jako Umowa), która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2017 r. Umowa została zawarta zgodnie z ustawą o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami z dnia 9 czerwca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1202).

Przedmiot Umowy został określony następująco: Spółka powierza Zarządzającemu, a Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia usług w zakresie zarządzania Spółką (Usługi), z obowiązkiem świadczenia osobistego, bez względu na to czy działa on w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w Zarządzie Spółki. Zakresem zarządzania Spółką objęte jest reprezentowanie Spółki zgodnie ze Umową Spółki oraz prowadzenie wszystkich spraw Spółki.. Umowa po jej zawarciu była wykonywana przez obie strony. Wskazać należy, że Prezes Zarządu Spółki świadczył usługi wynikające z Umowy w ramach prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej, ponadto Prezes Zarządu Spółki przez cały okres wykonywania Umowy był podatnikiem podatku VAT i jest nim nadal.

Umowa została rozwiązana przez Spółkę w dniu r.

W przypadku jej rozwiązania Umowa przewidywała obowiązek wypłaty Prezesowi Zarządu odprawy. Zapis umowy dotyczący wypłaty odprawy brzmi następująco: W przypadku rozwiązania albo wypowiedzenia przez Spółkę Umowy z innych przyczyn niż naruszenie przez Zarządzającego podstawowych obowiązków wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługuje prawo do odprawy w wysokości 3-krotność miesięcznego Wynagrodzenia Podstawowego, pod warunkiem pełnienia przez niego funkcji w Zarządzie Spółki przez okres co najmniej 12 (dwunastu) miesięcy przed rozwiązaniem Umowy. Ponadto inny przepis Umowy stanowił, że: Rozwiązanie Umowy nie powoduje utraty mocy postanowień, które regulują wzajemne prawa i obowiązki Stron również po rozwiązaniu Umowy, w tym w szczególności postanowienia związane z odpowiedzialnością Zarządzającego, obowiązkiem zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki i informacji poufnych, regulujące kwestie zakazu konkurencji po ustaniu funkcji, kar umownych, a także dotyczące odprawy i postanowienia końcowe Umowy.

Prezes Zarządu wystawił w dniu r. fakturę VAT tytułem odprawa z tytułu rozwiązania umowy z dnia r. na kwotę 3-krotności miesięcznego Wynagrodzenia Podstawowego określonego w Umowie, powiększoną o kwotę podatku VAT w stawce 23%. Odprawa zostanie wypłacona Prezesowi Zarządu przez Spółkę do dnia r. w kwocie brutto wynikającej z faktury.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu Spółka wskazała, co następuje.

Wniosek dotyczy udzielenia interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego. Pytanie zadane we wniosku dotyczy możliwości odliczenia podatku VAT. Na dzień wystąpienia z wnioskiem i udzielenia niniejszych informacji Prezes Zarządu wystawił i doręczył wnioskodawcy fakturę VAT tytułem odprawa z tytułu rozwiązania umowy z dnia r., jednakże Wnioskodawca nie dokonał jeszcze odliczenia od swojego podatku VAT należnego, podatku VAT naliczonego wskazanego w ww. fakturze.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do wynagrodzenia ustalonego dla Prezesa Zarządu, o którym mowa we wniosku, miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami.

Wynagrodzenie, które otrzymywał Prezes Zarządu od Wnioskodawcy za wykonywanie czynności na jego rzecz stanowiło przychody, o których mowa w art. 13 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z warunków wykonywania umowy wynikało, że Prezes Zarządu dysponował niezależnością i samodzielnością w działaniu pozwalającą uznać, że działał jako profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Rada Nadzorcza, zgodnie z art. 219 § 2 Kodeksu spółek handlowych nie mogła wydawać Prezesowi Zarządu wiążących poleceń dotyczących realizacji przedmiotu umowy. Natomiast w zakresie wydawania poleceń Prezesowi Zarządu przez Zgromadzenie Wspólników obowiązywały ogólne zasady przewidziane w kodeksie spółek handlowych. Umowa z Prezesem Zarządu nie odnosiła się do kwestii wydawania poleceń przez Zgromadzenie Wspólników. Prezes Zarządu był zobowiązany do współdziałania z drugim członkiem zarządu w zakresie prowadzenia spraw Spółki oraz z innymi organami Spółki. Sprawy dotyczące prowadzenia spraw Spółki przekraczające zakres zwykłych czynności Spółki wymagały uchwały Zarządu. Każdy z członków zarządu podejmował samodzielnie decyzję w sprawie sposobu głosowania nad uchwałą. W zakresie reprezentacji Spółki obowiązywała zasada, że w przypadku zarządu wieloosobowego, Spółkę reprezentowało dwóch członków zarządu lub jeden członek zarządu łącznie z prokurentem. Przez cały okres obowiązywania umowy z Prezesem Zarządu zarząd składał się z dwóch osób, dlatego też Prezes Zarządu reprezentował Spółkę łącznie z drugim członkiem zarządu albo z prokurentem.

Kwestia niezależności i samodzielności Prezesa Zarządu znalazła wyraz w następujących postanowieniach umowy. Zgodnie z treścią § 3 pkt 3.4 umowy: Zarządzający oświadcza, iż dysponuje wiedzą, doświadczeniem oraz kwalifikacjami w zakresie niezbędnym do należytego prowadzenia spraw Spółki i zobowiązuje się do zarządzania Spółką na warunkach określonych w Umowie, do wykonywania Umowy osobiście oraz do ponoszenia wobec Spółki oraz osób trzecich odpowiedzialności za szkodę wynikłą z podejmowanych przez niego w wykonaniu Umowy czynności, będącą następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy. Zgodnie z treścią § 4 pkt 4.1. umowy: 4.1. Zarządzający zobowiązany jest do wykonywania wszelkich czynności z zakresu zarządzania Spółką samodzielnie i osobiście, co stosownie do przepisów Kodeksu Spółek Handlowych, Umowy Spółki i regulaminu Zarządu Spółki nie uchybia obowiązkowi współdziałania z pozostałymi członkami Zarządu i prawu do korzystania z wiedzy i opinii doradców. Zarządzający nie jest uprawniony do powierzenia wykonywania swych obowiązków osobie trzeciej.

Regulacje dotyczące przedmiotu, miejsca i harmonogramu wykonywania przez Prezesa Zarządu czynności związanych z realizacją umowy zawarte zostały w następujących postanowieniach umowy:

Na podstawie § 4 pkt 4.2 do 4.9:

4.2. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać Usługi w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki.

4.3. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki, jak również w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania.

4.4. Zarządzający będzie pełnił swoje obowiązki w takim wymiarze czasu, jaki będzie wymagany do należytego wykonywania Umowy.

4.5. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 14 dni kalendarzowych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z co najmniej siedmiodniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z przyczyn obiektywnych, wymaga uzgodnienia z Wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej lub z innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej.

4.6. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 21 dni kalendarzowych w danym miesiącu wymaga uzasadnienia i pisemnej akceptacji Przewodniczącego Rady Nadzorczej, z co najmniej siedmiodniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tegoż Przewodniczącym Rady Nadzorczej z przyczyn obiektywnych, wymaga uzgodnienia z Wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej lub z innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej.

4.7. Zarządzający jest zobowiązany do pisemnego poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej, w miarę możliwości z co najmniej siedmiodniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, Wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej, o każdym przypadku niemożności nieprzerwanego świadczenia Usług oraz dołączenia do faktury/rachunku za dany miesiąc informacji o liczbie dni przerwy w świadczeniu Usług i potrącenia, odpowiadającego tej przerwie kwoty wynagrodzenia, z tym zastrzeżeniem, iż w przypadkach przewidzianych na mocy § 9 ust. 9.1-9.4 wynagrodzenie Zarządzającego nie ulega pomniejszeniu.

4.8. O wykonywaniu Usług poza siedzibą Spółki, a także o przerwie w świadczeniu Usług, Zarządzający informuje pozostałych członków Zarządu.

4.9. W przypadku wykonywania przedmiotu Umowy w miejscu innym niż siedziba Spółki, celem zachowania wymogów bezpieczeństwa, Zarządzający zobowiązuje się do używania i korzystania z przedmiotów i urządzeń udostępnionych Zarządzającemu w celu wykonywania Usług, w szczególności przenośnego komputera osobistego z bezprzewodowym dostępem do sieci Internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego, spełniających wymagane przez Spółkę wymogi bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych.

Ograniczenia w samodzielności i niezależności Prezesa Zarządu wynikały z postanowień umowy spółki. Umowa spółki w przypadku zarządu wieloosobowego wymagała reprezentacji łącznej dwóch członków zarządu albo członka zarządu z prokurentem. Do kompetencji zarządu należały wszystkie sprawy niezastrzeżone dla innych organów Spółki. Kompetencje Zgromadzenia Wspólników umowa spółki określa w § 16, natomiast kompetencje Rady Nadzorczej określa § 17 umowy spółki. Ograniczenie Prezesa Zarządu wynikało zatem z zasad reprezentacji Spółki i przyznania niektórych kompetencji innym organom Spółki. Zgodnie z powołanymi § 16 i § 17 w zakresie reprezentacji Spółki zarząd był zobowiązany uzyskać zgodę Zgromadzenia Wspólników m. in. na zaciągnięcie i udzielenie pożyczek lub zaciągnięcie kredytów oraz na udzielenie gwarancji finansowych lub poręczeń; na nabycie i zbycie prawa własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub udziału w prawie własności nieruchomości lub użytkowaniu wieczystym; wyrażenie zgody na nabycie i zbycie udziałów lub akcji w innych spółkach prawa handlowego; Zgromadzenie Wspólników było kompetentne do określania sposobu głosowania reprezentantów spółki jako wspólników innej spółki prawa handlowego lub spółki cywilnej w określonych sprawach. Rada Nadzorcza była uprawniona do wyrażenia zgody na zawarcie, zmianę lub rozwiązanie (w wyniku porozumienia stron, wypowiedzenia lub odstąpienia) umów, na mocy których Spółka korzysta z nieruchomości lub infrastruktury portowej położonych na terenie morskiego portu handlowego w .

Prezes Zarządu świadcząc usługi w ramach umowy wyrażał oświadczenia woli w imieniu i na rzecz Spółki, zgodnie z zasadą reprezentacji określoną w umowie spółki.

Prezes Zarządu reprezentował Spółkę zgodnie z zasadą reprezentacji określoną w umowie spółki we wszystkich sprawach związanych z działalnością Spółki oraz wobec wszystkich podmiotów, z którymi Spółka współpracowała, w tym także wobec organów administracji publicznej.

Prezesowi Zarządu przysługiwało wynagrodzenie zgodnie z następującymi postanowieniami umowy:

§ 6 pkt 6.1: 6.1. Zarządzającemu przysługuje z tytułu świadczenia Usług oraz wykonywania innych zobowiązań wynikających z Umowy, przepisów prawa, w tym z tytułu przeniesienia praw autorskich majątkowych wynagrodzenie całkowite, składające się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (dalej Wynagrodzenie Podstawowe) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za dany rok obrotowy Spółki (dalej Wynagrodzenie Zmienne). Wynagrodzenie całkowite netto zostanie powiększone o należny od niego podatek VAT, chyba że indywidualna interpretacja wydana przez Ministra Finansów lub przepisy prawa, stanowić będą inaczej.

§ 6 pkt 6.5: 6.5. Wynagrodzenie Zmienne jest uzależnione od poziomu realizacji Celów Zarządczych (KPI) i nie może przekroczyć 50% łącznego Wynagrodzenia Podstawowego Zarządzającego za rok obrotowy Spółki, którego dotyczy Wynagrodzenie Zmienne.

Prezes Zarządu przed zawarciem umowy mógł negocjować jaką krotność przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego będzie stanowiło Wynagrodzenie Podstawowe. Wysokość Wynagrodzenia Podstawowego (stałej części wynagrodzenia) została ustalona w granicach przewidzianych ustawą o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami.

Zasady przyznawania Wynagrodzenia Zmiennego ustalone zostały w § 6 pkt 6.5 do pkt 6.11, zgodnie z którymi: 6.5. Wynagrodzenie Zmienne jest uzależnione od poziomu realizacji Celów Zarządczych (KPI) i nie może przekroczyć 50% łącznego Wynagrodzenia Podstawowego Zarządzającego za rok obrotowy Spółki, którego dotyczy Wynagrodzenie Zmienne.

6.6. Ustalenie lub uszczegółowienie Celów Zarządczych na dany rok obrotowy, a także określenie sposobu oceny ich wykonania oraz określenie zasad wypłaty Wynagrodzenia Zmiennego jest dokonywane w uzgodnieniu z Zarządzającym przez Radę Nadzorczą w drodze uchwały, podejmowanej nie później niż do końca roku obrotowego poprzedzającego rok, którego Cele Zarządcze dotyczą.

6.7. Na rok obrotowy 2017 ustala się następujące Cele Zarządcze:

6.7.1. realizacja przyjętej Strategii Grupy...,

6.7.2. osiągnięcie założonego zysku netto Spółki,

6.7.3. osiągnięcie wskaźników rentowności i efektywności zarządzania,

6.7.4. realizacja inwestycji założonych w planie inwestycji Spółki oraz zwiększenie poziomu cyberbezpieczeństwa w Spółce, których uszczegółowienie wraz z określeniem wag tych celów oraz obiektywnych i mierzalnych kryteriów (wskaźników) ich realizacji i rozliczania (KPI) zawiera Załącznik nr 1 do Umowy. Cele Zarządcze na kolejne lata wraz z uszczegółowieniem w zakresie wskazanym w zdaniu poprzedzającym, uzgadniane będą pomiędzy Stronami każdorazowo w formie Aneksu do niniejszej Umowy.

6.8. Wynagrodzenie Zmienne przysługuje Zarządzającemu pod warunkiem realizacji przez Zarządzającego Celów Zarządczych, po zatwierdzeniu sprawozdania Zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy i udzieleniu Zarządzającemu absolutorium z wykonania przez niego obowiązków członka Zarządu przez Zgromadzenie Wspólników.

6.9. Spełnienie warunków Wynagrodzenia Zmiennego za dany rok obrotowy stwierdza w drodze uchwały Rada Nadzorcza, określając należną kwotę Wynagrodzenia Zmiennego, w oparciu o zweryfikowane przez biegłych sprawozdania finansowe oraz inne dokumenty w zależności od wyznaczonych Celów Zarządczych. Rada Nadzorcza przedkłada ww. uchwałę wraz z uzasadnieniem Zgromadzeniu Wspólników w terminie 21 dni od dnia odbycia Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki w danym roku obrotowym, w celu jej zatwierdzenia przez Zgromadzenie Wspólników (w tym spełnienia warunków Wynagrodzenia Zmiennego, wysokości Wynagrodzenia Zmiennego).

6.10. Zarządzający jest zobowiązany do przedstawienia Radzie Nadzorczej sprawozdania z wykonania Celów Zarządczych w oparciu o ustalone wskaźniki KPI w terminie przedstawiania Radzie Nadzorczej sprawozdania finansowego Spółki za dany rok obrotowy, w którym Cele Zarządcze miały zostać wykonane.

Wynagrodzenie Zmienne jest przeliczane proporcjonalnie do liczby dni pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki przez Zarządzającego w danym roku obrotowym.

Umowę z Prezesem Zarządu zawarto na okres pełnienia przez niego funkcji w zarządzie Spółki.

Ramy czasowe i miejsce wykonywania umowy określały następujące postanowienia umowy:

4.4. Zarządzający będzie pełnił swoje obowiązki w takim wymiarze czasu, jaki będzie wymagany do należytego wykonywania Umowy.

4.6. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 21 dni kalendarzowych w danym miesiącu wymaga uzasadnienia i pisemnej akceptacji Przewodniczącego Rady Nadzorczej, z co najmniej siedmiodniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z przyczyn obiektywnych, wymaga uzgodnienia z Wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej lub z innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej.

4.7. Zarządzający jest zobowiązany do pisemnego poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej, w miarę możliwości z co najmniej siedmiodniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, Wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej, o każdym przypadku niemożności nieprzerwanego świadczenia Usług oraz dołączenia do faktury/rachunku za dany miesiąc informacji o liczbie dni przerwy w świadczeniu Usług i potrącenia, odpowiadającego tej przerwie kwoty wynagrodzenia, z tym zastrzeżeniem, iż w przypadkach przewidzianych na mocy § 9 ust. 9.1 - 9.4 wynagrodzenie Zarządzającego nie ulega pomniejszeniu.

4.8. O wykonywaniu Usług poza siedzibą Spółki, a także o przerwie w świadczeniu Usług, Zarządzający informuje pozostałych członków Zarządu.

4.10. Wykonywanie Usług poza siedzibą Spółki z wykorzystaniem urządzeń technicznych i zasobów innych niż przekazane Zarządzającemu jest dopuszczalne, o ile zostaną one uprzednio sprawdzone przez Spółkę pod względem spełniania wymogów bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych.

4.11 W celu należytego wykonywania obowiązków umownych Spółka zobowiązuje Zarządzającego do uczestnictwa w konferencjach, seminariach lub spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki i, o ile jest to konieczne dla realizacji tychże zobowiązań, odbywania podróży w kraju i za granicą. W związku z powyższym, Spółka zobowiązuje się do ponoszenia wydatków związanych bezpośrednio z realizacją przez Zarządzającego obowiązków, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, w każdym przypadku, kiedy Zarządzający odbywa podróż w związku z czynnościami określonymi Umową lub w interesie Spółki, w tym w szczególności kosztów transportu (w kraju i za granicą), noclegów i pobytu, z zastrzeżeniem postanowień § 6 ust. 6.16.

9.1. Zarządzającemu przysługuje prawo do przerw w wykonywaniu czynności z zakresu zarządzania Spółką w łącznym wymiarze 26 Dni roboczych w każdym roku kalendarzowym oraz dodatkowo w dni ustawowo uznane za wolne od pracy w Polsce, bez utraty prawa do wynagrodzenia, o którym mowa w § 6. Wykorzystanie uprawnienia, o którym mowa powyżej, nie wpływa i nie powoduje ograniczenia lub zmniejszenia wysokości wynagrodzenia lub innych świadczeń wynikających z Umowy.

9.2. Zarządzający uprawniony jest do samodzielnego wskazywania i wyznaczania okresów przerw w świadczeniu usług wynikających z Umowy, z tym zastrzeżeniem, iż co do przerwy przekraczającej nieprzerwanie 3 dni robocze Przewodniczący Rady Nadzorczej może zgłosić sprzeciw, który jest wiążący dla Zarządzającego, w takim przypadku Strony uzgodnią termin i okres przerwy. O terminie rozpoczęcia wykonywania przerwy Zarządzający powinien każdorazowo zawiadomić pozostałych członków Zarządu i Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania Spółki, z zastrzeżeniem innych postanowień Umowy.

9.3. Na wniosek Zarządzającego Rada Nadzorcza Spółki lub członek Rady Nadzorczej upoważniony przez Radę do podejmowania takich decyzji, może przyznać prawo do przerwy w wykonywaniu czynności z zakresu zarządzania Spółką w wymiarze większym niż określony w ust. 9.1, nie dłuższym jednak niż o kolejne 10 Dni roboczych, bez utraty prawa do wynagrodzenia, o którym mowa w § 6.

9.4. Usprawiedliwiona niezdolność Zarządzającego do wykonywania przedmiotu Umowy w wyniku choroby, wypadku lub innych zdarzeń losowych w rozumieniu Ustawy o działalności ubezpieczeniowej w wymiarze do 14 dni w każdym roku kalendarzowym, nie powoduje ograniczenia lub zmniejszenia wysokości wynagrodzenia lub innych świadczeń wynikających z Umowy. O niemożności wykonywania Umowy Zarządzający jest zobowiązany powiadomić pozostałych członków Zarządu Spółki (a w przypadku ich braku, prokurentów Spółki), oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej, z zastrzeżeniem innych postanowień Umowy.

9.5. Za okres niewykonywania Umowy w wyniku choroby, wypadku lub zdarzeń losowych w rozumieniu Ustawy o działalności ubezpieczeniowej powyżej 14 dnia wynagrodzenie określone w § 6 ust. 6.1 pkt 6.2 zostaje zmniejszone proporcjonalnie do czasu nieobecności Zarządzającego zgodnie z postanowieniami Umowy.

Ryzyko gospodarcze za czynności wykonywane przez Prezesa Zarządu z tytułu zawartej umowy ponosiła Spółka.

Kwestie odpowiedzialności Prezesa Zarządu zostały określone w następujących postanowieniach umowy:

3.4. Zarządzający oświadcza, iż dysponuje wiedzą, doświadczeniem oraz kwalifikacjami w zakresie niezbędnym do należytego prowadzenia spraw Spółki i zobowiązuje się do zarządzania Spółką na warunkach określonych w Umowie, do wykonywania Umowy osobiście oraz do ponoszenia wobec Spółki oraz osób trzecich odpowiedzialności za szkodę wynikłą z podejmowanych przez niego w wykonaniu Umowy czynności, będącą następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy.

4.17. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Umowy.

4.18. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 4.17., jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji określonej przepisami prawa, w szczególności na mocy postanowień Kodeksu spółek handlowych.

4.19. Odpowiedzialność Zarządzającego w stosunku do Spółki, o której mowa w niniejszej Umowie, w tym w § 3 ust. 3.4, § 4 ust. 4.17- 4.18, za szkody wyrządzone z winy nieumyślnej ograniczona jest do kwoty równej wartości 200.000,00 zł (słownie złotych: dwieście tysięcy), przy czym Spółka zobowiązana jest w pierwszej kolejności do wystąpienia z roszczeniem do ubezpieczyciela.

Korzystanie z majątku spółki i majątku Prezesa Zarządu w celu wykonywania czynności przewidzianych umową zostało uregulowane w następujących postanowieniach umowy:

7.1. Spółka poniesie koszty niezbędne dla prawidłowego wykonywania Umowy przez Zarządzającego, w tym udostępni Zarządzającemu oraz pokryje koszty związane z eksploatacją i obsługą urządzeń technicznych oraz zasobów stanowiących mienie Spółki, w tym:

7.1.1. infrastrukturę informatyczną, w tym bezpieczny dostęp do wewnętrznej sieci komputerowej oraz dostęp do usług dostępnych w tej sieci,

7.1.2. infrastrukturę telekomunikacyjną i teleinformatyczną, w tym komputer przenośny wyposażony w standardowe oprogramowanie do pracy biurowej oraz oprogramowanie do wspomagania pracy zespołowej z dostępem do internetu, oprogramowanie i narzędzia antywirusowe i zabezpieczające, telefon komórkowy i stacjonarny, inne sprzęty,

7.1.3. infrastrukturę techniczną i powierzchnię biurową z wyposażeniem, w tym przekaże Zarządzającemu dla celów wykonywania Umowy do dyspozycji samochód, do którego Spółka posiada tytuł prawny, który przysługuje Zarządzającemu również do prywatnego użytku na zasadach obowiązujących w Spółce, Spółka będzie pokrywać koszty eksploatacji samochodu do celów służbowych, w tym koszty paliwa, usług serwisowych i ubezpieczenia OC, AC, NW oraz assistance,

z tym zastrzeżeniem, iż limit kosztów jakie Spółka ponosi w związku z udostępnieniem i wykorzystywaniem tych urządzeń i zasobów nie może przekroczyć wysokości kosztów niezbędnych dla prawidłowego wykonywania Umowy przez Zarządzającego.

7.2. Składniki infrastruktury, o których mowa powyżej, zostaną wydane Zarządzającemu na podstawie protokołu odbioru i w taki sam sposób winny zostać zwrócone Spółce z chwilą wygaśnięcia lub rozwiązania Umowy. Zarządzający ponosi odpowiedzialność za zawinioną przez siebie utratę lub uszkodzenie tych składników w okresie ich posiadania.

7.3. Spółka wyraża zgodę na korzystanie przez Zarządzającego z infrastruktury, o której mowa w pkt 7.1, do celów prywatnych na zasadach korzystania i odpłatności obowiązujących w Spółce.

7.4. Koszty ponoszone przez Spółkę a także zwrot kosztów przez Spółkę na mocy postanowień Umowy nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego.

Prezes Zarządu nigdy nie występował do Spółki z wnioskiem o sprawdzenie urządzeń technicznych stanowiących własność Prezesa Zarządu celem ich wykorzystywania do wykonywania usług w ramach wykonania umowy, o czym stanowi § 4 pkt 4.9. Z informacji posiadanych przez Spółkę wynika, że Prezes Zarządu nie korzystał z własnego majątku świadcząc usługi zarządzania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia od swojego podatku VAT należnego, podatku VAT naliczonego wskazanego w fakturze z dnia r. wystawionej przez Prezesa Zarządu tytułem odprawy z tytułu rozwiązania umowy z dnia ... r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia od swojego podatku VAT należnego, podatku VAT naliczonego wskazanego w fakturze z dnia r. wystawionej przez Prezesa Zarządu tytułem odprawy z tytułu rozwiązania umowy z dnia r. (dalej Faktura).

Wnioskodawca wskazuje, że odprawa została wypłacona w ramach wykonania umowy cywilnoprawnej o świadczenie usług zarządzania i na podstawie jej zapisów. Wnioskodawca i Prezes Zarządu przez cały okres wykonywania Umowy byli i są nadal podatnikami VAT. Zaszły wszystkie niezbędne przesłanki do wypłaty odprawy Prezesowi Zarządu wskazane w Umowie. Wysokość odprawy wskazana w Fakturze jest zgodna z Umową. Usługi wykonywane przez Prezesa Zarządu w ramach Umowy, czyli usługi w zakresie zarządzania Spółką, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli do prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, według art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przepisu tego wynika, że pojęcie świadczenie usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie to należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność (usługa) podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r. poz. 60, 528, 648 i 859);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W myśl art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

(uchylony);
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
7a przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
  z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia, oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem użycie słowa samodzielnie w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m. in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika tego podatku) od innego rodzaju aktywności zawodowej nie powodującej powstania podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie ww. ustawy. Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę oraz spółkę.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W myśl tego artykułu, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu samodzielnie użytego w art. 9 (1). Stanowi on, że warunek określony w art. 9 (1) stwierdza, że działalność gospodarcza prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia działalność gospodarcza i podatnik należy przypomnieć treść art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE.

Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty. Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi (...).

Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje na bardzo szeroki zakres pojęcia działalność gospodarcza, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią R(...). Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Z kolei w wyroku z dnia 18 października 2007 r. sprawa C-355/06 J.A. van der Steen, Trybunał stwierdził, że osoba fizyczna, która wykonuje wszystkie prace w imieniu i na rachunek spółki na podstawie umowy o pracę wiążącej ją z tą spółką, będąc ponadto jedynym wspólnikiem, zarządzającym i członkiem personelu pracowniczego tej spółki, sama nie jest podatnikiem. Uznano bowiem, że istnieje stosunek podporządkowania pomiędzy ww. obydwoma zainteresowanymi podmiotami. J.A. van der Steen, świadcząc usługi jako pracownik, nie działał we własnym imieniu, na własny rachunek lub na własną odpowiedzialność, lecz na rachunek i na odpowiedzialność spółki, która ponosiła de facto ryzyko gospodarcze zawierała umowy z klientami i wykonywała na ich rzecz usługi o charakterze gospodarczym.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że za niespełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt I FPS 3/08, w której stwierdzono, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Zasadnym jest wskazanie, że zasady kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami reguluje ustawa z dnia 9 czerwca 2016 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 2190).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 przywołanej ustawy, projekt uchwały w sprawie zasad kształtowania wynagrodzeń członków organu zarządzającego oraz projekt uchwały w sprawie kształtowania wynagrodzeń członków organu zarządzającego, zwane dalej uchwałami w sprawie wynagrodzeń, przewidują, że wynagrodzenie całkowite członka organu zarządzającego składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe, określonej kwotowo, oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, projekty uchwał w sprawie wynagrodzeń przewidują, że:

z członkiem organu zarządzającego spółka zawiera umowę o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej;
istnieje możliwość wypowiedzenia przez spółkę umowy, o której mowa w pkt 1, przy czym umowa ta może określać różne terminy wypowiedzenia, zależne od okresu jej wykonywania, jednak nie dłuższe niż 3 miesiące, jak też może przewidywać, że termin wypowiedzenia upływa z końcem miesiąca kalendarzowego;
członek organu zarządzającego nie będzie pobierał wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka organu w podmiotach zależnych od spółki w ramach grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;
umowa, o której mowa w pkt 1, zawiera obowiązek informowania przez członka organu zarządzającego o zamiarze pełnienia funkcji w organach innej spółki handlowej, nabyciu w niej akcji oraz może przewidywać zakaz pełnienia funkcji w organach jakiejkolwiek innej spółki handlowej lub wprowadzać inne ograniczenia dotyczące działalności członka organu zarządzającego.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, projekty uchwał w sprawie wynagrodzeń mogą także określać w szczególności:

uprawnienia członków organu zarządzającego do korzystania z określonych urządzeń technicznych oraz zasobów stanowiących mienie spółki;
wysokość odprawy dla członków organu zarządzającego, o której mowa w art. 7;
wysokość i warunki przyznania członkom organu zarządzającego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji, o którym mowa w art. 8;
w jakiej części wypłata wynagrodzenia uzupełniającego jest uzależniona od terminu, nie dłuższego niż 36 miesięcy, i warunków, w szczególności powodujących utratę prawa do otrzymania wynagrodzenia uzupełniającego w całości albo w części, jeżeli w oznaczonym w umowie terminie zajdą okoliczności mające wpływ na realizację określonych w umowie celów zarządczych.

Z art. 7 tejże ustawy wynika, że w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, projekty uchwał w sprawie wynagrodzeń określają, że w razie rozwiązania albo wypowiedzenia umowy o świadczenie usług zarządzania członka organu zarządzającego przez spółkę, z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków wynikających z tej umowy, członkowi organu zarządzającego może być przyznana odprawa, w wysokości nie wyższej niż trzykrotność części stałej wynagrodzenia, pod warunkiem pełnienia przez niego funkcji przez okres co najmniej dwunastu miesięcy przed rozwiązaniem tej umowy.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 ww. artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak wynika z ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Rozstrzygając kwestię, której dotyczy niniejszy wniosek w pierwszej kolejności należy wskazać, że analiza opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z przywołanego orzecznictwa, prowadzi do stwierdzenia, że okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że czynności, które wykonywał były Prezes Zarządu na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika co prawda, że wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymywał, składało się z wynagrodzenia stałego i zmiennego, że umowa została zawarta w związku z regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202), a otrzymywane wynagrodzenie stanowiło jak w nim wskazano przychody, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale jednocześnie wskazano w nim, że postanowienia umowy przewidywały, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez Zarządzającego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z umowy.

W tych okolicznościach należy uznać, że czynności, które Zarządzający wykonywał na rzecz Wnioskodawcy, stanowiły działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym podlegały opodatkowaniu tym podatkiem, gdyż nie był spełniony jeden z warunków zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy. W efekcie, wykonując te czynności Zarządzający działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tejże ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że okoliczności sprawy wskazują, iż odprawa należna Zarządzającemu nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie odrębnej usługi, ale jest ściśle związana z usługami świadczącymi dotychczas na rzecz Wnioskodawcy przez Zarządzającego, jest pochodną tego wynagrodzenia.

Przy uwzględnieniu wszystkich powyższych rozważań zasadnym jest stwierdzenie, że Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Zarządzającego w dniu r. na zasadach określonych w art. 86 ustawy w zakresie, w jakim zakup ten związany był ze sprzedażą opodatkowaną.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu sprawy, który wskazuje m. in., że Zarządzający był/jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, że osiągane przez Niego przychody w związku z wykonywaniem czynności zarządzania stanowiły przychody określone w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz, że z tytułu realizacji przedmiotowej umowy ponosił odpowiedzialność wobec Wnioskodawcy i osób trzecich. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy zauważyć, że mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca będący nabywcą usług zarządzania, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla osoby wykonującej przedmiotowe usługi. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Zarządzającego, o którym mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie