Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.) oraz z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego. Pismem z dnia 16 października 2017 r. uzupełniono wniosek w zakresie dokumentu, z którego wynika prawo osoby reprezentującej Wnioskodawcę do występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, opisu sprawy, pytania oraz własnego stanowiska w sprawie. Natomiast, pismem z dnia 2 listopada 2017 r. dokonano sprostowania przedstawionego opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku ze złożeniem wniosku do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Departament Programów Obszarów Wiejskich, Gminne Centrum Kultury (dalej: Wnioskodawca) zwraca się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca jest instytucją kultury wpisaną do księgi Rejestrowej Instytucji Kultury.

Zgodnie ze statutem Wnioskodawca prowadzi działalności oraz usługi kulturalne nie osiągając w sposób systematyczny zysków z tej działalności, natomiast w przypadku osiągnięcia jakiegokolwiek zysku jest on przeznaczony w całości na świadczone usługi kulturalne. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w 2016 r. oraz w 2017 r. nie przekroczył obowiązującego na dany rok limitu.

W piśmie z dnia 16 października 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. nie jest ani jednostką budżetową ani zakładem budżetowym, oraz nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie dokonuje odrębnych od Gminy rozliczeń dla potrzeb podatku VAT,
2. jako instytucja kultury posiada osobowość prawną i prowadzi działalność na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z późn. zm.),
3. świadczy usługi kulturalne zgodnie ze statutem Gminnego Centrum Kultury (m.in. prowadzi zajęcia plastyczne, organizuje koncerty, warsztaty taneczne).

W piśmie z dnia 30 października 2017 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w związku z tym, że nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT nie dokonuje wspólnych rozliczeń z Gminą oraz nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 października 2017 r.).

Czy jako instytucja kultury posiadająca osobowość prawną, prowadząca usługi kulturalne nie osiągając w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jakiejkolwiek zyski przeznacza na świadczone usługi kulturalne jest zwolniona podmiotowo z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 16 października 2017 r.), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, jako instytucja kultury, posiada zwolnienie podmiotowe z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział w ustawie zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników ze względu na wysokość osiągniętej sprzedaży w roku podatkowym. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), podatnicy u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Według ust. 2 ww. artykułu, podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 113 ust. 4 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stanowi, ze zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawa i hodowla roślin oraz chowem i hodowla zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest instytucją kultury wpisaną do księgi Rejestrowej Instytucji Kultury. Zgodnie ze statutem Wnioskodawca prowadzi działalności oraz usługi kulturalne nie osiągając w sposób systematyczny zysków z tej działalności, natomiast w przypadku osiągnięcia jakiegokolwiek zysku jest on przeznaczony w całości na świadczone usługi kulturalne. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w 2016 r. oraz w 2017 r. nie przekroczył obowiązującego na dany rok limitu. Wnioskodawca nie jest ani jednostką budżetową, ani zakładem budżetowym, oraz nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie dokonuje wspólnych rozliczeń z Gminą. Wnioskodawca jako instytucja kultury posiada osobowość prawną i prowadzi działalność na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne zgodnie ze statutem Gminnego Centrum Kultury (m.in. prowadzi zajęcia plastyczne, organizuje koncerty, warsztaty taneczne). Wnioskodawca nie dokonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy należy zaznaczyć, że w odpowiedzi na pytanie tut. organu Jakie usługi świadczy Wnioskodawca?, Zainteresowany wskazał, że świadczy usługi kulturalne zgodnie ze statutem (m.in. prowadzenie zajęć plastycznych, organizacja koncertów, warsztaty taneczne), w konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, które wykluczają możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w 2016 r. oraz w 2017 r. nie przekroczył limitu zwolnienia podmiotowego. Zatem, Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca jako instytucja kultury posiadająca osobowość prawną, prowadząca usługi kulturalne nie osiągając w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jakiejkolwiek zyski przeznacza na świadczone usługi kulturalne jest zwolniony podmiotowo z podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że Wnioskodawca utraci ww. zwolnienie od podatku w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego lub innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca utraci zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł (począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę).

W tym miejscu należy podkreślić, że co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe. Należy jednak zaznaczyć, że podstawę prawną dla rozstrzyganej kwestii stanowi art. 113 ust. 1 ustawy, a nie wskazany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej