Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT sprzedaży na wynos napojów niegazowanych, zawierających tłuszcz mlekowy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 14 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu 16 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu 16 marca 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowania pytania oraz stanowiska do przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi kawiarnię, pośród usług związanych z wyżywieniem serwowane są klientom m.in. napoje niegazowane zawierające tłuszcz mlekowy oraz kawę, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 11.07.19.0, lista napojów z proporcjami składników przedstawiona jest poniżej:

1. latte macchiato: 300 ml mleka, 9 gram kawy;
2. cafe latte: 270 ml mleka, 9 gram kawy, 30 ml syropu;
3. kawa mrożona: 250 ml mleka, 9 gram kawy, dwie gałki lodów;
4. frappe: 250 ml mleka, 9 gram kawy;
5. cappuccino małe: 170 ml mleka, 9 gram kawy;
6. cappuccino duże 300 ml mleka, 18 gram kawy.

Powyższe napoje są serwowane do konsumpcji na miejscu, gdy klient zamawia produkt podawany jest on w ceramicznych bądź szklanych naczyniach wielorazowego użytku. W takiej sytuacji, co do zasady, klienci odbierają przygotowane produkty przy barze, które następnie zanoszą do stolika. Po zakończonej konsumpcji klienci pozostawiają naczynia przy stolikach, które są następnie sprzątane przez obsługę. Obsługa odpowiada również za utrzymanie czystości stolików, przy których odbywa się konsumpcja oraz za utrzymanie całego lokalu w odpowiednich standardach umożliwiających konsumpcję.

W przyszłości Zainteresowany zamierza sprzedawać wymienione napoje na wynos, wówczas klienci odbieraliby je w specjalnych opakowaniach (co do zasady byłyby to papierowe kubki) i zabieraliby ze sobą. Rola obsługi w takim przypadku ograniczałaby się jedynie do przyjęcia i realizacji zamówienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 13 marca 2017 r.).

Czy sprzedaż wyżej wymienionych napojów niegazowanych, zawierających tłuszcz mlekowy, na wynos stanowić będzie odpłatną dostawę towarów opodatkowaną według 5% stawki VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż napojów bezalkoholowych niegazowanych zawierających tłuszcz mlekowy sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 nieprzeznaczonych do bezpośredniej konsumpcji a do sprzedaży na wynos (konsumpcja poza obrębem lokalu) stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a stawką właściwą dla tej dostawy będzie zgodnie do art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka w wysokości 5%.

Pod pozycją 31 załącznika nr 10 do ustawy, wskazano sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0, tj. pozostałe napoje bezalkoholowe wyłącznie niegazowane:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego.
2. zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów, przy przygotowaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowaniu napoju.

Odnosząc się do pkt 2 poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy o VAT należy stwierdzić, że przy przygotowaniu napojów sprzedawanych na wynos wykorzystywana będzie kawa co nie jest tożsame z naparem z kawy, dlatego zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży wyżej wymienionych napojów na wynos powinien on stosować stawkę podatku VAT w wysokości 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1), było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi odzwierciedlenie tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), wskazał, że usługi restauracyjne stanowią wiązkę świadczeń obejmujących przygotowanie posiłków, udostepnienie pomieszczenia, stolików, talerzy, sztućców, jak również obsługę obejmującą informowanie na temat poszczególnych pozycji karty, sprzątanie i przygotowywanie posiłków, itp. Jednocześnie, TSUE stanął na stanowisku, że jeśli transakcja dotyczy żywności sprzedawanej na wynos i nie obejmuje usług służących ułatwieniu ich konsumpcji na miejscu przy odpowiednim wystroju i atmosferze lokalu, to w tym przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług gastronomicznych. W szczególności w opinii TSUE usługi restauracyjne charakteryzują się wystąpieniem zespołu cech i czynności, którego jednym z elementów jest dostawa towarów, ale w którym to zdecydowanie przeważające znaczenie posiadają usługi. W konsekwencji tego typu świadczenia powinny być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu artykułu 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy. Sytuacja będzie jednak odmienna, w przypadku gdy mamy do czynienia z dostawa na wynos, której nie towarzyszą usługi pozwalające na spożycie posiłku na miejscu, w sprzyjających warunkach.

Reasumując, w świetle powołanego Rozporządzenia wykonawczego oraz orzecznictwa TSUE, dostawa napojów na wynos, gdy nabywca nie korzysta z infrastruktury i świadczeń dodatkowych, winna być traktowana jak dostawa towarów, ze wszystkimi tego konsekwencjami, takimi jak konieczność zastosowania stawki VAT właściwej dla dostawy towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi kawiarnię, pośród usług związanych z wyżywieniem serwowane są klientom m.in. napoje niegazowane zawierające tłuszcz mlekowy oraz kawę, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 11.07.19.0, lista napojów z proporcjami składników jest następująca:

1. latte macchiato: 300 ml mleka, 9 gram kawy;
2. cafe latte: 270 ml mleka, 9 gram kawy, 30 ml syropu;
3. kawa mrożona: 250 ml mleka, 9 gram kawy, dwie gałki lodów;
4. frappe: 250 ml mleka, 9 gram kawy;
5. cappuccino małe: 170 ml mleka, 9 gram kawy;
6. cappuccino duże 300 ml mleka, 18 gram kawy.

Powyższe napoje są serwowane do konsumpcji na miejscu, gdy klient zamawia produkt podawany jest on w ceramicznych bądź szklanych naczyniach wielorazowego użytku. W przyszłości Zainteresowany zamierza sprzedawać wymienione napoje na wynos, wówczas klienci zabieraliby je ze sobą.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż wyżej wymienionych napojów niegazowanych, zawierających tłuszcz mlekowy, na wynos stanowić będzie odpłatną dostawę towarów opodatkowaną według 5% stawki podatku VAT.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę na wynos wymienionych napojów, stanowi dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a nie świadczenie usług. Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe napoje klienci odbieraliby w specjalnych opakowania (papierowych kubkach) i zabieraliby je ze sobą, a rola obsługi w tym przypadku ograniczałby się jedynie do przyjęcia i realizacji zamówienia. Zatem sprzedaż napojów na wynos nie wiązałaby się z dodatkowymi usługami wspomagającymi, charakterystycznymi dla usług restauracyjnych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w poz. 52 załącznika nr 3 do ustawy, jako objęte obniżoną do 8% stawką podatku wskazano sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 11.07.19.0 Pozostałe napoje bezalkoholowe wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów przy przygotowaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowanym napoju.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W myśl art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Zgodnie z poz. 31 załącznika nr 10 zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5% wskazano pozostałe napoje bezalkoholowe wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów, przy przygotowywaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol ex dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719, z późn. zm.) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

I tak, w poz. 7 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano: usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Powołane powyżej zapisy jednoznacznie wskazują, że sprzedaż napojów zawierających napar z kawy, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju nie korzysta z preferencji w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie są napoje niegazowane zawierające tłuszcz mlekowy oraz kawę, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 11.07.19.0, lista napojów z proporcjami składników przedstawiona jest poniżej:

1. latte macchiato: 300 ml mleka, 9 gram kawy;
2. cafe latte: 270 ml mleka, 9 gram kawy, 30 ml syropu;
3. kawa mrożona: 250 ml mleka, 9 gram kawy, dwie gałki lodów;
4. frappe: 250 ml mleka, 9 gram kawy;
5. cappuccino małe: 170 ml mleka, 9 gram kawy;
6. cappuccino duże 300 ml mleka, 18 gram kawy.

Wnioskodawca wskazał, że przy przygotowywaniu ww. napojów sprzedawanych na wynos wykorzystywana będzie kawa, co w jego opinii, nie jest tożsame z naparem z kawy.

Funkcją powołanej regulacji jest wyłączenie z możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku sprzedaży kawy i herbaty wraz z dodatkami. Kawa, co do zasady, podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku. Przyjęcie, że sprzedaż napoju zawierającego tłuszcz mlekowy z dowolną ilością kawy podlega niższemu opodatkowaniu niż kawa, która nie zawiera w ogóle tłuszczu mlekowego, mogłoby prowadzić do opodatkowania towarów podobnych różnymi stawkami.

Należy w tym miejscu wskazać, że pojęcia kawa jak i napar nie zostały zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Odwołując się zatem do znaczenia językowego pojęcia kawa (według internetowego Słownika Języka Polskiego http://sjp.pwn.pl) odnotować należy, że to napój parzony z palonych i zmielonych ziaren kawowych lub przyrządzony z ekstraktu, namiastki kawy. Inne źródło wskazuje, że kawa w znaczeniu jakim chodzi o napój oznacza: ciemnobrązowy napój o charakterystycznym zapachu, przyrządzany z palonych i drobno zmielonych ziaren kawy rośliny (Wielki Słownik Języka Polskiego-www.wsjp.pl).

Z kolei napar oznacza: płyn otrzymywany przez zalanie wrzątkiem ziół, liści lub suszonych owoców (por. Wielki Słownik Języka Polskiego-www.wsjp.pl, podobnie też internetowy Słownik Języka Polskiego http://sjp.pwn.pl).

Zwrócić w tym miejscu należy uwagę na to, że stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Problematyka opodatkowania towarów podobnych różnymi stawkami podatku VAT jako potencjalne naruszenie zasady neutralności podatkowej stanowiła przedmiot rozważań TSUE, który szczególnie szeroko wypowiadał się na ten temat w wyrokach m.in. w sprawach połączonych C-259/10 i C-260/10 The Rank Group (Zb.Orz. s. 2011 I-10947), wskazując, że Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się w szczególności temu, aby towary lub usługi podobne, które są zatem konkurencyjne wobec siebie, były traktowane odmiennie z punktu widzenia podatku VAT.

Zatem, sprzedaż napojów zawierających kawę będzie podlegała opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT.

Również, należy wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. akt I FSK 1797/14, w którym Sąd (cytując orzeczenie NSA z 3 lipca 2015 r., sygn. I FSK 854/14) wyjaśnia, że prymat wykładni językowej można zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka oraz wówczas gdy ten sposób wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod interpretacji tekstu prawnego.

Na gruncie niniejszej sprawy trzeba przyjąć, że sprzeczne z wykładnią celowościową przepisów byłoby, gdy towary podobne były różnie traktowane podatkowo.

Reasumując, sprzedaż napojów niegazowanych zawierających tłuszcz mlekowy oraz kawę nie będzie podlegać opodatkowaniu obniżoną 5% stawką podatku od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawcę napojów niegazowanych zawierających tłuszcz mlekowy i kawę na wynos, będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej