Temat interpretacji

w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2017 r. (data wpływu 2 lutego 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 23 lutego 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2017 r. (skutecznie doręczone 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 23 lutego 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2017 r. (skutecznie doręczone 20 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest zarejestrowana pod NIP jako Gmina i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina planuje złożyć wniosek na dofinansowanie inwestycji polegającej na budowie targowiska ... w ramach operacji typu Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów w ramach poddziałania Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszenie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury objętych PROW na lata 2014-2020.

W ramach inwestycji przewidziano zadaszenie stoisk targowych (namioty handlowe), budowę budynku toalety publicznej oświetlenia, drogi dojazdowej, miejsc postojowych, ciągu pieszego oraz odwodnienie i utwardzenie terenu. Wydatki związane z budową dokonywane będą na podstawie faktur VAT wystawianych przez wykonawcę robót budowlanych, uwzględniające naliczony podatek od towarów i usług.

Po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie Gmina planuje przekazać targowisko do eksploatacji Zakładowi Gospodarki Komunalnej. ZDK jest zakładem budżetowym (jednostką organizacyjną) Gminy powołanym uchwałą Rady Gminy z dnia 28 listopada 2002 r. Po zakończeniu inwestycji Gmina będzie ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem targowiska. Od handlujących na targowisku(tak jak jest to dotychczas praktykowane) pobierana będzie opłata targowa. Opłata ta pobierana Gminę wyznaczonych inkasentów. Opłata targowa stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie wysokość opłaty targowej uzależniona jest od sposobu sprzedaży (z samochodu, z wózka, ze straganu itp.,) i ilości zajmowanej powierzchni. Powierzchnia uzależniona jest natomiast od zapotrzebowania handlujących i może zmieniać się w czasie.

Po wybudowaniu targowiska Gmina nie będzie wykorzystywać go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT: oddawać w dzierżawę miejsc na targowiskach, pobierać opłaty rezerwacyjnej i pobierać opłaty od miejsc postojowych. Opłata targowa będzie jedyną opłatą ponoszoną przez handlujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina posiada możliwość odzyskania podatku VAT od realizacji inwestycji polegającej na budowie targowiska ...?

Zdaniem Wnioskodawcy sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, Gmina nie posiada możliwości odzyskania podatku VAT od realizacji inwestycji polegającej na budowie targowiska ....
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, jeżeli towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina nie będzie wykorzystywać wybudowanego targowiska do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pobierana od handlujących opłata targowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i dlatego nie zostają spełnione warunki określone w ustawie o podatków od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z pózn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Art. 15 ust. 2b cyt. ustawy stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina ubiega się o dofinansowanie inwestycji w ramach projektu ".... W ramach inwestycji przewidziano zadaszenie stoisk targowych (namioty handlowe), budowę budynku toalety publicznej oświetlenia, drogi dojazdowej, miejsc postojowych, ciągu pieszego oraz odwodnienie i utwardzenie terenu. Wydatki związane z budową dokonywane będą na podstawie faktur VAT wystawianych przez wykonawcę robót budowlanych, uwzględniające naliczony podatek od towarów i usług. Po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie Gmina planuje przekazać targowisko do eksploatacji Zakładowi Gospodarki Komunalnej. ZDK jest zakładem budżetowym (jednostką organizacyjną) Gminy. Po zakończeniu inwestycji Gmina będzie ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem targowiska. Od handlujących na targowisku pobierana będzie opłata targowa. Opłata ta pobierana jest przez Gminę wyznaczonych inkasentów. Opłata targowa stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Po wybudowaniu targowiska Gmina nie będzie wykorzystywać go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT: oddawać w dzierżawę miejsc na targowiskach, pobierać opłaty rezerwacyjnej i pobierać opłaty od miejsc postojowych. Opłata targowa będzie jedyną opłatą ponoszoną przez handlujących.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, odliczenie podatku uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż, jak wskazał Wnioskodawca, towary i usługi nabyte w ramach realizowanego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca w świetle art. 86 ust. 1 ustawy nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją opisanej we wniosku inwestycji. Brak jest również prawa do zwrotu różnicy podatku, w trybie art. 87 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej