Temat interpretacji
w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych spółce, która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych spółce, która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych spółce, która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:
Wnioskodawca zwracam się z prośbą o udzielenie interpretacji prawa podatkowego regulowanego ustawą o podatku od towarów i usług VAT w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT najmu lokalu na cele mieszkaniowe pracowników spółki, dla której Wnioskodawca jest wynajmującym lokale. Najemca zgodnie z udzielonymi pisemnie wyjaśnieniami oświadczył że zgodnie z zapisami w umowie z podnajemcami (zleceniobiorcami) zobowiązuje się do zapewnienia zleceniobiorcy mieszkań. Mieszkania te pracownicy wykorzystują na cele mieszkaniowe.
Opis zdarzenia:
W dniu 15 lipca 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokali mieszkalnych. Najemcą jest spółka prawa handlowego w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Umowa najmu lokalu zawarta pomiędzy wynajmującym a najemcą spółką z o.o. zawiera w swojej treści postanowienie że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może byś wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Jednocześnie najemca udzielił Wnioskodawcy pisemnego wyjaśnienia że zgodnie z zapisami w umowie z podnajemcami (zleceniobiorcami) zobowiązuje się do zapewnienia zleceniobiorcy mieszkań. Mieszkania te pracownicy wykorzystują na cele mieszkaniowe. Ustalono kwotę płatnego czynszu netto powiększoną o 23% podatku VAT. Na takich warunkach zostały wystawione faktury VAT za miesiące od lipca do grudnia 2016 r., które zostały przyjęte przez Najemcę. Spółka jednakże za miesiąc lipiec uregulowała całość faktury VAT, a za miesiące od sierpnia do grudnia kwotę pomniejszoną o wartość podatku VAT od najmu lokali. Następnie zwróciła się z prośbą o skorygowanie faktur VAT o wskazany w niej 23% podatek VAT. Postępowanie takie spółka argumentuje, iż najem będący przedmiotem umowy, którego w efekcie wystawiono faktury został zawarty w celu oddania lokali, w celach mieszkalnych dla pracowników. Interpretując powyższe Wnioskodawca jako wynajmujący nie dokonał dotychczas skorygowania ww. faktur i zastosował opodatkowanie VAT od najmu 23% oraz wykazał należny podatek w deklaracji podatkowej.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się z podatku VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Opodatkowany jest natomiast wynajem na cele użytkowe (23 proc. VAT). W powyższym przypadku Najemca (spółka z o.o.) wynajmuje lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe dla pracowników delegowanych na kilka miesięcy do pracy w mieście. Urzędy Skarbowe różnie interpretują powyższy przepis. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt, że zwolnienie od podatku VAT będzie dotyczyło najmu na cele mieszkaniowe dla pracowników w spółce z o.o. Pogląd Wnioskodawcy potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W wyroku z 11 lutego 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 473/15) stwierdził, że firma w ogóle nie może wykorzystywać lokali na cele mieszkaniowe. Jest bowiem podmiotem gospodarczym i ze swej istoty nie ma potrzeb mieszkaniowych. Jedyne potrzeby, jakie realizuje, wynajmując mieszkania, są związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Oddając zatem lokale pracownikom, czyni to na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - orzekł WSA. W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o interpretację prawa podatkowego wynikającego z ustawy o podatku VAT- czy jako Wynajmujący lokale mieszkalne dla spółki z o.o., która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe w okresie delegowania ich do pracy w mieście, może zastosować zwolnienie z podatku VAT czy też nie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy jako Wynajmujący lokale mieszkalne dla spółki z o.o., która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe w okresie delegowania ich do pracy w mieście, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie z podatku VAT czy też nie?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Interpretując powyższe Wnioskodawca jako wynajmujący nie dokonał dotychczas skorygowania ww. faktur i zastosował opodatkowanie VAT od najmu 23% oraz wykazał należny podatek w deklaracji podatkowej. Wnioskodawca zajmuje stanowisko iż najem powinien być opodatkowany zgodnie ze stawką najmu 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (art. 43 ust. 20 ustawy).
W ww. załączniku, pod wskazaną pozycją ustawodawca wymienił Usługi związane z zakwaterowaniem mieszczące się w PKWiU 55.
Z powołanych przepisów wynika zatem, że ze zwolnienia od podatku może korzystać świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym i co istotne, na cele mieszkaniowe. Wobec tego przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
- świadczenie usługi na własny rachunek;
- charakter mieszkalny nieruchomości;
- mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, iż zwolnienie z podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów.
Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.
O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby wynajmującej lokal mieszkalny.
W przypadku kiedy cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany ze stałym interesem życiowym, wówczas podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy korzysta ze zwolnienia podatkowego.
Reasumując usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący najemca podnajemca.
Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 lipca 2016 r. zawarł umowę najmu lokali mieszkalnych. Najemcą jest spółka prawa handlowego w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Umowa najmu lokalu zawarta pomiędzy wynajmującym a najemcą spółką z o.o. zawiera w swojej treści postanowienie że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może byś wykorzystywany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Jednocześnie najemca udzielił Wnioskodawcy pisemnego wyjaśnienia, że zgodnie z zapisami w umowie z podnajemcami (zleceniobiorcami) zobowiązuje się do zapewnienia zleceniobiorcy mieszkań. Mieszkania te pracownicy wykorzystują na cele mieszkaniowe.
W przedstawionym opisie sprawy usługi wynajmu będą zatem świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz firmy, która lokale mieszkalne należące do Wnioskodawcy będzie udostępniać swoim pracownikom.
Zatem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy omawiane zwolnienie znajduje zastosowanie, za podstawę przyjmując kryterium celowościowe, tj. celu mieszkalnego realizowanego przez usługobiorcę oraz oferty usługodawcy. W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy. Zatem celem wynajmu jest odpłatne udostępnianie osobom trzecim lokalu mieszkalnego i zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych.
Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że wynajem lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę na cele mieszkaniowe dla spółki z o.o., która udostępnia je pracownikom na cele mieszkaniowe w okresie delegowania ich do pracy w mieście, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania oraz stanowiska przedstawionego we wniosku.
Ponadto niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności, gdy usługi są zakwalifikowane jako krótkotrwały najem mieszczący się pod symbolem PKWiU 55 Usługi związane z zakwaterowaniem lub zmiany stanu prawnego.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
nieprawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach