Temat interpretacji

prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy oraz eksploatacji sieci wodnych w ramach przyszłej inwestycji polegającej na rozbudowie sieci wodociągowej na terenie Gminy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 9 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy oraz eksploatacji sieci wodnych w ramach przyszłej inwestycji pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy oraz eksploatacji sieci wodnych w ramach przyszłej inwestycji pn. .

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 2 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPP3.4512.911.2016.1.BJ.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 9 lutego 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Ł. D. przystępuje do złożenia wniosku o przyznanie pomocy na operacje typu Gospodarka wodnościekowa w ramach poddziałania Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 20142020 na zadanie pn. .

W ramach przyszłej inwestycji Gmina planuje wybudować ok. 40 km sieci wodociągowej wraz z hydrofornią. Realizacja zadania umożliwi mieszkańcom Gminy podłączenie się do sieci i odpłatne z niej korzystanie.

Podatek VAT został zakwalifikowany w przedmiotowym wniosku jako koszt niekwalifikowalny, tj. niepodlegający refundacji przez PROW.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się z podatku z tytułu umów cywilnoprawnych, umów najmu, dzierżawy.

Gmina złoży wniosek o dofinansowanie projektu pn. w ramach PROW na lata 20142020 współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej.

Niniejsza inwestycja będzie polegała na budowie infrastruktury wodociągowej, która należy do zadań gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) obejmujących sprawy wodociągowe.

Jednoczenie złożenie wniosku jest początkiem ponoszenia kosztów związanych z inwestycją, natomiast same prace budowlane rozpoczną się najprawdopodobniej pod koniec 2017 roku. Z tego tytułu Gmina już na etapie składania wniosku o dofinansowanie zobowiązana jest do oświadczenia czy ma lub nie ma prawa do odliczenia podatku od towarów i usług zapłaconego w związku z przyszłą inwestycją.

Po realizacji projektu bieżące zarządzanie siecią wodociągową pozostawać będzie w gestii Gminnego Komunalnego Zakładu Budżetowego w Ł. D. lub spółki utworzonej w wyniku przekształcenia tego zakładu. W obu przypadkach możliwe będzie naliczenie podatku od sprzedaży wody a zatem VAT w projekcie ma charakter kosztów niekwalifikowalnych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że sieć wodociągowa wraz z hydrofornią w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w całości będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystaniu sieci wodociągowej w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Zakupy dotyczące budowy sieci wodociągowej wraz z hydrofornią będą w przyszłości wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie spółki powstałej z przekształcenia zakładu budżetowego.

Wybudowana sieć wodociągowa wraz z hydrofornią będzie wykorzystywana przez Gminę do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej Gminy (przedsiębiorców działających w tej Gminie) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Na pytanie Organu Czy jednostki organizacyjne w budynkach tych wykonują działalność inną niż gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli tak proszę wskazać jaka to jest działalność? Informację tę proszę podać odrębnie dla każdej jednostki, Wnioskodawca wskazał, że nie dotyczy.

Na fakturach zakupowych będzie figurowała jako nabywca Gmina.

Gminny Komunalny Zakład Budżetowy jest zakładem budżetowym utworzonym przez Gminę Ł. D.

Gmina planuje ukończyć i oddać do użytkowania wybudowaną w ramach projektu sieć wodociągową wraz z hydrofornią do końca czerwca 2019 roku.

Gmina planuje przekształcenie Gminnego Komunalnego Zakładu Budżetowego w spółkę od 1 stycznia 2018 r.

Przekształcenie GKZB w spółkę nastąpi przed zakończeniem budowy sieci wodociągowej i hydroforni i oddaniem jej do użytkowania.

Przekształcenie GKZB w spółkę prawa handlowego nastąpi na podstawie art. 16 ust. 5 i ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870).

Bieżące zarządzanie siecią wodociągową spółka będzie prowadziła na podstawie odpłatnej umowy o zarządzanie zawartej między Gminą, a tą spółką.

Spółka zobowiązana będzie do utrzymania sieci (naprawy, remontów, budowy) i rozliczeń z odbiorcami.

Umowy cywilnoprawne w zakresie dostarczania wody z mieszkańcami (przedsiębiorcami) będzie zawierała spółka.

W fakturach dokumentujących dostarczanie wody jako sprzedawca będzie figurowała spółka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dotyczących umowy oraz eksploatacji sieci wodnych w ramach przyszłej inwestycji pn. ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina uważa, że od kosztów budowy oraz eksploatacji sieci wodnych może w 100% odliczać podatek naliczony. Zaopatrzenie w wodę od mieszkańców oraz budowa infrastruktury wodnej należy do zadań własnych gminy. W tym zakresie Gmina (w jej imieniu Gminny Komunalny Zakład Budżetowy lub spółka utworzona w wyniku przekształcenia tego zakładu) prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż wody podlega opodatkowaniu stawką VAT 8%.

Gmina podpisze umowy cywilnoprawne z mieszkańcami na ww. usługi, a należny podatek VAT wykaże w deklaracji VAT-7 i odprowadzi do Urzędu Skarbowego. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowić będzie suma kwot podatku wynikająca z otrzymanych faktur przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Gmina uważa również, że nie ma konieczności stosowania odliczeń na podstawie prewspółczynnika, gdyż jest w stanie bezpośrednio przyporządkować wydatki do odpowiedniego rodzaju działalności. Odliczany będzie podatek VAT w związku z czynnościami opodatkowanymi w Gminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14 Gmina przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii, akceptujące odrębność tych podmiotów, należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina.

W konsekwencji tego wyroku TSUE oraz uchwały NSA należy uznać, że jednostki budżetowe i zakłady budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami organizacyjnymi) mają charakter wewnętrzny.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Podatnikami zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1870).

W świetle art. 14 pkt 3 ustawy o finansach publicznych, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Stosownie do art. 16 ust. 5 ww. ustawy, przekształcenie samorządowego zakładu budżetowego w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jego likwidacji.

W myśl art. 16 ust. 7 ww. ustawy, należności i zobowiązania samorządowego zakładu budżetowego likwidowanego w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona jednostka.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wybudować ok. 40 km sieci wodociągowej wraz z hydrofornią. Realizacja zadania umożliwi mieszkańcom Gminy podłączenie się do sieci i odpłatne z niej korzystanie. Wnioskodawca wskazał, że sieć wodociągowa wraz z hydrofornią w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w całości będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystaniu sieci wodociągowej w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zakupy dotyczące budowy sieci wodociągowej wraz z hydrofornią będą w przyszłości wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, generujących podatek należny po stronie spółki powstałej z przekształcenia zakładu budżetowego. Wybudowana sieć wodociągowa wraz z hydrofornią będzie wykorzystywana przez Gminę do dostarczania wody wyłącznie do budynków mieszkańców tej Gminy (przedsiębiorców działających w tej Gminie) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych. Na fakturach zakupowych będzie figurowała jako nabywca Gmina. Gminny Komunalny Zakład Budżetowy jest zakładem budżetowym utworzonym przez Gminę Ł. D. Gmina planuje ukończyć i oddać do użytkowania wybudowaną w ramach projektu sieć wodociągową wraz z hydrofornią do końca czerwca 2019 roku. Gmina planuje przekształcenie Gminnego Komunalnego Zakładu Budżetowego w spółkę od 1 stycznia 2018 r. Przekształcenie GKZB w spółkę nastąpi przed zakończeniem budowy sieci wodociągowej i hydroforni i oddaniem jej do użytkowania. Przekształcenie GKZB w spółkę prawa handlowego nastąpi na podstawie art. 16 ust. 5 i ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Bieżące zarządzanie siecią wodociągową spółka będzie prowadziła na podstawie odpłatnej umowy o zarządzanie zawartej między Gminą a tą spółką. Spółka zobowiązana będzie do utrzymania sieci (naprawy, remontów, budowy) i rozliczeń z odbiorcami. Umowy cywilnoprawne w zakresie dostarczania wody z mieszkańcami (przedsiębiorcami) będzie zawierała spółka.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto, należy zauważyć, że przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają zastosowanie wyłącznie w okolicznościach, o których mowa w art. 86 ust. 2a ustawy tj. w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie sieci wodociągowej wraz z hydrofornią. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że infrastruktura będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, bowiem Gmina planuje ukończyć i oddać do użytkowania wybudowaną sieć wodociągową wraz z hydrofornią spółce prawa handlowego na podstawie odpłatnej umowy. Przekształcenie Gminnego Komunalnego Zakładu Budżetowego w spółkę nastąpi przed zakończeniem budowy sieci wodociągowej i hydroforni i oddaniem jej do użytkowania.

Zatem infrastruktura powstała w ramach inwestycji będzie przez Gminę wykorzystywana do czynności opodatkowanych na podstawie odpłatnej umowy o zarządzanie zawartej między Gminą, a spółką.

W odniesieniu więc do wydatków, które Gmina jest w stanie przyporządkować do odpowiedniego rodzaju działalności nie znajdą zastosowanie przepisy o sposobie określania proporcji zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

W konsekwencji Gmina będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy oraz eksploatacji sieci wodnych w ramach przyszłej inwestycji pn. , pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej