Temat interpretacji
w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dwóch nowo powstałych działek oraz opodatkowania sprzedaży ww. działek
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 13 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dwóch nowopowstałych działek oraz braku opodatkowania sprzedaży ww. działek jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dwóch nowopowstałych działek oraz braku opodatkowania sprzedaży ww. działek jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2017 r. poprzez doprecyzowanie adresu elektronicznego do doręczeń oraz opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca będący osobą fizyczną, w 1997 roku, na podstawie umowy sprzedaży nabył nieruchomość gruntową składającą się między innymi z działki gruntu o powierzchni 0,50 ha (działka A) oraz działki gruntu o powierzchni 0,52 ha (działka B).
Mając na względzie wielkość każdej z nich oraz aktualną sytuację rynkową, Wnioskodawca podjął decyzję o dokonaniu podziału ww. działek na mniejsze. Nowo powstałe działki, tj. jedna działka wydzielona z działki A oraz jedna działka wydzielona z działki B, których dotyczy wniosek, nie są i nie były w przeszłości (tj. w czasie, gdy odpowiednio tworzyły jedną całość wraz z pozostałymi działkami w ramach działki A oraz działki B) zabudowane, uzbrojone, ogrodzone, ani wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden komercyjny sposób (np. oddane w najem, dzierżawę). Do chwili obecnej Wnioskodawca ww. działki uprawia. Działki te są składnikiem majątku osobistego Wnioskodawcy, w stosunku do którego Wnioskodawca nie poczynił oraz nie czyni żadnych nakładów inwestycyjnych. Obie działki, które powstały w drodze ww. podziału stanowią wraz z przylegającymi do nich działkami, stanowiącymi własność innego właściciela, całość gospodarczą. Działki, które powstały w drodze podziału posiadają dostęp do drogi publicznej poprzez inne działki, w tym działki będące własnością Wnioskodawcy, które będą stanowić w przyszłości drogę wewnętrzną.
Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch nowo utworzonych działek wraz ze zgłoszeniem się zainteresowanej osoby. Wnioskodawca nie poniósł ponadstandardowych działań zmierzających do sprzedaży nowo powstałych działek. Wnioskodawca podjął zwykłe czynności, które osoba dążąca do sprzedaży działek stanowiących jej osobisty majątek, podejmuje w celu sfinalizowania transakcji sprzedaży.
Wnioskodawca nie poniósł nakładów, dzięki którym przeznaczone do sprzedaży działki stałyby się szczególnie atrakcyjne dla potencjalnych nabywców, jak również nie dokonywał dodatkowych czynności, które charakterem pokrywałyby się z czynnościami podejmowanymi przez osoby zawodowo trudniące się zakupem nieruchomości gruntowych, ich przygotowaniem do sprzedaży i późniejszą sprzedażą (uzbrojenie, wybudowanie dróg, przeprowadzenie akcji marketingowej itp.).
Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w ramach obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca sprzedał dwie działki, będące przedmiotem niniejszego wniosku, innej osobie fizycznej w ramach zarządu majątkiem własnym.
Pismem z dnia 13 lutego 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:
Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podzielił działkę o powierzchni 0,50 ha na 13 mniejszych działek, zaś działkę o powierzchni 0,52 ha na 12 mniejszych działek. Działki będące przedmiotem pytania nr 1 we wniosku ORD-IN, dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego mają następujące numery ewidencyjne:
- w ramach podziału działki o powierzchni 0,50 ha - 263/6,
- w ramach podziału działki o powierzchni 0,52 ha - 264/6.
Wnioskodawca ma zamiar dokonywać zbycia działek w przyszłości. W zakresie działek powstałych po podziale działki o powierzchni 0,50 ha - Wnioskodawca planuje zbyć kolejne 10 działek wraz z odpowiednimi udziałami w 2 działkach, które mają być przeznaczone pod drogę
wewnętrzną). W zakresie działek powstałych po podziale działki o powierzchni 0,52 ha - Wnioskodawca planuje zbyć 10 działek wraz z odpowiednim udziałem w działce, która ma zostać przeznaczona pod drogę wewnętrzną. Nabycie każdej kolejnej działki wiąże się z nabyciem odpowiedniego udziału w działkach drogowych. W stosunku do działek objętych zakresem pytania nr 1, Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy. Działki objęte zakresem pytania nr 1 nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie
(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN jako nr 1).
Czy Wnioskodawca, z tytułu sprzedaży dwóch nowopowstałych działek, stał się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2016, 710), a transakcja sprzedaży zostanie opodatkowana, zgodnie z właściwą stawką podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży dwóch nowo powstałych działek, nie stał się on podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, transakcja sprzedaży zaś nie zostanie opodatkowana, zgodnie z właściwą stawką podatku VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.
Wobec powyższego, zbycie nieruchomości gruntowych stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądów administracyjnych (m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2013 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt: I SA/Łd 82/13) ukształtowany został pogląd, iż działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających lub niewypełniających znamiona tej działalności Dlatego też, ocena czy w odniesieniu do danej transakcji podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, winna być dokonana na podstawie indywidualnych okoliczności faktycznych danej sprawy.
Nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej Dokonywanie określonych czynności incydentalne, poza sferą działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonywania takiej czynności.
W przypadku opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma ocena czy w celu dokonania sprzedaży działek Wnioskodawca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, czy zaangażował środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ww. przepisu, tj. za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności), a w konsekwencji zorganizowaną. Przy tym należy mieć na względzie, iż:
- liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów sama w sobie nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą;
- fakt podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, nie może mieć decydującego znaczenia;
- długość okresu, w jakim transakcje sprzedaży działek następowały po sobie, nie może mieć decydującego znaczenia.
Podkreślenia wymaga, że sprzedaż gruntów w ramach zarządu majątkiem własnym nie oznacza, iż sprzedający nie może zbyć przedmiotu sprzedaży z zamiarem uzyskania jak największej ceny, gdyż również w obrocie prywatnym dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży.
Przyjęcie, iż osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika od podatku od towarów i usług prowadzącego handlową działalność gospodarczą w tym zakresie, wymaga ustalenia czy działalność ta przybiera formę zawodową, zorganizowaną (profesjonalną), ciągłą przejawiającą się np. w nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojeniu, wydzieleniu dróg wewnętrznych, działaniu marketingowym podjętym w celu sprzedaży działek, wykraczającym poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskaniu decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpieniu o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Na uwagę zasługuje jednak fakt, iż na tego rodzaju aktywność powinien wskazywać ciąg ww. okoliczności.
Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), tj. orzeczeniem z dnia 15 września 2011 roku, wydanym w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.
W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż dwóch z nowo wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek, aby w związku z ww. transakcjami uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.
Po pierwsze, Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową w 1997 roku. Przedmiotowa nieruchomość w tym działki A oraz B są przez Wnioskodawcę uprawiane do dziś. Czas, który upłynął pomiędzy nabyciem nieruchomości, a wystąpieniem o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy (2016 r.) oraz podziałem działek A i B (2016 r.) na mniejsze wskazuje, iż pomiędzy ww. czynnościami nie było ciągłości. Decyzja o podziale była bowiem zdeterminowana dużą powierzchnią działek oraz aktualną sytuacją rynkową. Po drugie, Wnioskodawca nie angażował, ani nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez podmioty trudniące się handlem nieruchomościami. Nabyta przez Wnioskodawcę w 1997 roku nieruchomość, w tym działki A i B, stanowiła grunt rolny i była przez Wnioskodawcę uprawiana. Zarówno działki A oraz B, jak również działki powstałe w wyniku ich podziału (w tym dwie będące przedmiotem niniejszego wniosku), nie są uzbrojone, nie są ogrodzone, nie są zabudowane. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek A i B, jak również powstałych po ich podziale działek w żaden komercyjny sposób. W związku z dokonaną sprzedażą Wnioskodawca nie poczynił także żadnych nakładów na sprzedane działki. Wnioskodawca nie uzbroił sprzedanych działek. Powyższe pozostawił w gestii nabywcy.
Wobec powyższego czynności, które Wnioskodawca podjął mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.
Wykładnia językowa i funkcjonalna definicji działalności gospodarczej prowadzi do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.
Poza tym z przytoczonych ww. przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli czynności te dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podejmował/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła/nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Uwzględniając przywołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie zachodzą przesłanki do uznania Zainteresowanego w związku ze sprzedażą dwóch nowopowstałych działek nr 263/6 i 264/6 za podatnika podatku od towarów i usług.
Z okoliczności sprawy wynika, że nabyte przez Wnioskodawcę działki o powierzchni 0,50 ha i 0,52 ha w 1997 r., zostały podzielone na mniejsze, przy czym część z wydzielonych działek została przeznaczona na drogi wewnętrzne. W stosunku do nowopowstałych działek nr 263/6 i 264/6, objętych zakresem pytania nr 1 wniosku ORD-IN, Zainteresowany wystąpił o wydanie warunków zabudowy. Planuje także sprzedaż kolejnych - łącznie 20 działek wraz z udziałami w działkach wydzielonych pod drogi wewnętrzne.
Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż nowopowstałych działek należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił nieruchomość, w tym wyodrębniając części nieruchomości gruntowych na drogi wewnętrzne. Ponadto dla nowopowstałych działek Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy oraz planuje w przyszłości sprzedaż pozostałych 20 działek wraz z udziałami w działkach wydzielonych pod drogi wewnętrzne.
Powyższe działania podjęte przez Wnioskodawcę wbrew stanowisku Zainteresowanego -świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Opisana sytuacja bezsprzecznie zatem świadczy o zamiarze wykonywania czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Fakt podziału nieruchomości gruntowej przed jej sprzedażą w postaci nowopowstałych działek oraz podejmowanie działań w celu nadania wydzielonym działkom charakteru rynkowo atrakcyjnego (warunków zabudowy) wskazują, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości działa z zamiarem uzyskania w ten sposób stałych dochodów.
Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawy nowopowstałych działek nr 263/6 i 264/6 nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Reasumując, mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że sprzedaż nowopowstałych działek należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca z tytułu tej czynności działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym ww. dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według właściwych stawek podatku VAT.
Jednocześnie należy nadmienić, iż stosownie do przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowalnych.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dwóch nowopowstałych działek oraz braku opodatkowania sprzedaży ww. działek. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Stanowisko
nieprawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi