Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów handlowych, przekazywanych następnie jako gratisy. Spółka nie będzie miała obowiązku opodatkowania przekazania towarów jako gratisy, także wówczas, gdy łączna wartość towarów przekazywanych jednemu klientowi w ramach jednego wydania (oraz łącznie w trakcie roku podatkowego) przekroczy wartość 100 zł. Obowiązek opodatkowania nie powstanie w stosunku do towarów, których jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) netto nie przekracza 10 zł, także wówczas, gdy w ramach jednego wydania klient otrzyma łącznie towary o wartości przekraczającej 10 zł i 100 zł netto.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustaw z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zdaniem Spółki towary przekazywane jako gratisy (nabywane uprzednio co do zasady jako towary handlowe) pozostają w pośrednim związku z działalnością opodatkowaną Spółki, zatem odliczenie podatku naliczonego jest uzasadnione. Spółka nabywając takie towary czyni to zasadniczo z zamiarem odprzedaży, zaś przekazanie takich towarów nieodpłatnie (gratisy) jest uzasadnione zwyczajami panującymi w obrocie gospodarczym i przyczynia się do pozytywnego postrzegania Spółki przez jej klientów. Stanowi realizację typowej na rynku strategii marketingowej. Zatem także w przypadku dostawy takich towarów nieodpłatnie (gratisy), zachowany zostaje związek zakupu tych towarów z działalnością opodatkowaną (związek pośredni).

Spółka nie będzie także zobowiązana do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu nabycia gratisów. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce orzeczniczej Ministra Finansów. Taki pogląd wyrażono np. w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2016 r. sygn. IBPP1/4512-999/15/AW (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach):

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

(...) Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę przekazania związane są pośrednio z czynnościami opodatkowanymi. Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, by pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Biorąc zatem pod uwagę, że odbiorcy koszów są to głównie spedytorzy, menadżerowie, utrzymują i polepszają dobre relacje pomiędzy firmami, co ma owocować w przyszłości nowymi zamówieniami, kontraktami, dbają o dobry poziom wynegocjowanych cen usług, miłą atmosferą pomiędzy spedytorami, wzajemną pomocą w razie problemów itp., stwierdzić należy, iż przekazanie to ma pośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wobec powyższego przy nabyciu wskazanych we wniosku towarów w postaci: słodyczy, kaw, herbat, napojów i kalendarzy, jak również alkoholu przekazywanych następnie nieodpłatnie wybranym pracownikom kontrahentów - Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o ile faktycznie nabycie to będzie związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

Taki sam pogląd zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2016 r. sygn. IPPP2/4512-1008/15-2/MJ:

W świetle przedstawionych okoliczności nieodpłatne przekazanie prezentów, jak wskazuje Wnioskodawca, ma związek z działalnością gospodarczą Spółki w ramach której Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT. Zatem stwierdzić należy, że nabywane towary, przekazywane kontrahentom mają związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Nabywane przez Wnioskodawcę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, są przedmiotem nieodpłatnego wydania a wydania te przyczyniają się do zwiększenia obrotu. W konsekwencji, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na (Prezenty) o jednostkowej wartości (bez podatku) niższej niż 10 zł, będące przedmiotem nieodpłatnego przekazania na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Zdaniem Spółki przekazanie gratisów ma związek z działalnością Spółki, wynika bowiem z przyjętej strategii marketingowej oraz panujących na rynku zwyczajów. Przekazywanie klientom towarów gratisowych ma wyłącznie na celu zwiększenie sprzedaży opodatkowanej, zatem uzasadnione będzie wykonanie prawa do odliczenia podatku naliczonego, jak również nie powstanie obowiązek korekty w razie nieodpłatnego ich wydania.

W odniesieniu do pytania nr 2 Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Na podstawie art. 7 ust. 3 tej ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawodawca określił, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób:
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy w żaden sposób nie odnosi się do łącznej wartości towarów przekazanych w ramach pojedynczego wydania danej osobie, nie zawiera także limitu łącznej ceny nabycia/łącznych kosztów wytworzenia towarów przekazywanych jednorazowo jednej osobie. Fakt, iż towary w ramach jednorazowych nieodpłatnych przekazań wydawane są w zbiorczych opakowaniach, zawierających kilka, kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt sztuk towaru, o łącznej cenie nabycia przekraczającej 100 zł, jest bez znaczenia, gdyż analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 ustawy prowadzi do wniosku, iż cenę nabycia należy odnosić do pojedynczego towaru. Zatem warunkiem koniecznym i wystarczającym do zaliczenia danych wydań do prezentów o małej wartości i tym samym nieopodatkowania ich, jest jednostkowa cena nabycia przekazywanych towarów, określona w momencie przekazania towaru, nieprzekraczająca kwoty 10 zł netto. Zważywszy, że wydanie gratisów następuje na cele promocyjne, przekazanie to pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Celem przekazania jest promocja sprzedawanych wyrobów a w konsekwencji zwiększenie ilości sprzedawanych towarów, a tym samym sprzedaży opodatkowanej.

Wobec powyższego - zdaniem Spółki - w przypadku przekazywania klientom większej ilości towarów, których cena nabycia pojedynczych sztuk nie przekracza 10 zł netto, nie jest konieczne rozliczenie podatku należnego od towarów i usług, zważywszy na okoliczności przekazania (uzasadnione celami działalności Spółki).

Podobny pogląd zaprezentowano np. w interpretacji z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. ILPP1/4512-1 -57/16-2/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, gdzie oceniono, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie towarów będących przedmiotem wniosku, których jednostkowy koszt wytworzenia - określony w momencie przekazywania - nie przekracza 10 zł, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że stanowią one prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy, a ich przekazanie następuje na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, celem przekazania tych towarów jest zwiększenie sprzedaży poprzez promowanie oferowanego asortymentu, jego optymalne wyeksponowanie jak i zareklamowanie marki Spółki. Tym samym należy uznać, że towary są przekazywane na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Ponadto, w świetle przytoczonych przepisów - art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy - na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług opisanego we wniosku nieodpłatnego przekazania nie ma wpływu ilość przekazanych przez Spółkę towarów Kontrahentom. W szczególności, w analizowanej sprawie nie ma znaczenia fakt, że towary te przekazywane są w opakowaniach zbiorczych (głównie kartonach i pudłach również z funkcją standu oraz na podestach i podajnikach z różnorodnym zatowarowaniem lub mono zatowarowaniem), w których może znajdować się kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt pojedynczych opakowań. Istotne znaczenie ma fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł netto.

Analogiczny pogląd wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2016 r. sygn. IBPP1/4512-999/15/AW Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach: Mając na uwadze opis sprawy oraz przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Wnioskodawcę jednemu podmiotowi (pracownikowi kontrahenta) towarów, których cena nabycia nie przekracza 10 zł - ich nieodpłatne wydanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Taki sam pogląd zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2016 r. sygn. IPPP2/4512-1008/15-2/MJ Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie towarów, o których mowa we wniosku, których jednostkowy koszt wytworzenia lub jednostkowa cena nabycia (bez podatku), określone w momencie przekazywania, nie przekracza 10 zł, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że stanowią one prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, a ich przekazanie nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, celem nieodpłatnego przekazania towarów jest zwiększenie sprzedaży jej produktów.

Ponadto, na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług opisanego we wniosku nieodpłatnego przekazania nie będzie wpływała ilość przekazanych towarów jednemu odbiorcy, ani również status odbiorcy. Istotne znaczenie będzie miał fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia lub jednostkowa cena nabycia pojedynczego towaru nie przekroczy kwoty 10 zł netto.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie