W zakresie braku opodatkowania transakcji nabycia niezabudowanej nieruchomości. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 27.04.2016, sygn. IPPP2/4512-152/16-4/DG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

W zakresie braku opodatkowania transakcji nabycia niezabudowanej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 19 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 6 kwietnia 2016 r. nr IPPP2/4512-152/16-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania transakcji nabycia niezabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 6 kwietnia 2016 r. nr IPPP2/4512-152/16-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania transakcji nabycia niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej Spółka) prowadzi działalność na rynku nieruchomości. W dniu 28 maja 2014 roku Spółka nabyła od Danuty K., Władysława K., Wojciecha M. oraz Agnieszki M. (dalej łącznie jako Sprzedający) nieruchomość (dalej jako Nieruchomość). W związku z tym, że Sprzedający posiadają małżeńską wspólność majątkową (tj. Danuta K. z Władysławem K. oraz Wojciech M. z Agnieszką M.), przedmiotowa sprzedaż obejmowała zbycie dwóch udziałów w Nieruchomości (stanowiących łącznie 100%, ponieważ była to współwłasność tej samej nieruchomości).

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta przez Sprzedających w dniu 27 czerwca 2002 roku od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług (dalej jako podatek VAT). Nieruchomość ta w momencie nabycia przez Sprzedających stanowiła nieruchomość rolną oraz nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu.

Nabycie Nieruchomości w przeszłości przez Sprzedających miało na celu wyłącznie zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Sprzedających, częściowo poprzez wykorzystanie jej w prowadzonym ówcześnie gospodarstwie rolnym przez Władysława K. Pozostali Sprzedający nie prowadzili działalności rolniczej. Danuta K. prowadziła wówczas wyłącznie działalność gospodarczą w zakresie - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (działalność ta została zawieszona z dniem 1 lipca 2014 roku), jednakże, co istotne, przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana do celów tej działalności. Natomiast Wojciech M. oraz Agnieszka M. nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej na przedmiotowej Nieruchomości. Wojciech M. posiadał jedynie (i posiada w chwili obecnej) udziały w spółkach prawa handlowego, które zgodnie z przedmiotem działalności wynikającym z odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego zajmują się m.in. kwestiami związanymi z nieruchomościami, oraz pełnił (i pełni w chwili obecnej) funkcje zarządcze w tych spółkach. Niemniej jednak, przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności tych spółek.

Na mocy uchwały z dnia 23 października 2008 roku Rada Miasta objęła przedmiotową Nieruchomość planem zagospodarowania przestrzennego dla rejonu Pod Skocznią z prawem wykorzystania na inwestycje mieszkaniowo - usługowe. W konsekwencji, w związku z postępującą urbanizacją prowadzenie gospodarstwa rolnego na Nieruchomości przestało być możliwe. Co więcej, z uwagi na sytuację zdrowotną Władysława K. (będącego na rencie z tytułu niezdolności do pracy począwszy od grudnia 2007 roku), zaniechał on prowadzenia działalności rolniczej. W rezultacie Sprzedający podjęli decyzję o sprzedaży Nieruchomości.

W dniu 6 czerwca 2012 roku (czyli 10 lat po nabyciu Nieruchomości przez Sprzedających), Spółka zawarła ze Sprzedającymi umowę przedwstępną w przedmiocie zakupu Nieruchomości (dalej jako Umowa Przedwstępna). Jednym z warunków zawarcia umowy ostatecznej zakupu Nieruchomości, jaki został postawiony przez Spółkę w Umowie Przedwstępnej, było dokonanie planowanego już wcześniej przez Sprzedających podziału geodezyjnego Nieruchomości celem wydzielenia gruntu przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod tereny zielone jako odrębnej nieruchomości. Brak spełnienia tego warunku wykluczał możliwość zrealizowania transakcji ze strony Spółki.

W konsekwencji, aby wypełnić powyższy warunek, na podstawie projektu podziału Nieruchomości wykonanego na zlecenie Sprzedających w 2011 roku przez uprawnionego geodetę, we wrześniu 2012 roku nastąpił podział geodezyjny Nieruchomości poprzez częściowe sądowe zniesienie istniejącej współwłasności pomiędzy Sprzedającymi, w efekcie którego z działek:

29/1 - wydzielono m.in. działki oznaczone w ewidencji gruntów numerami 29/41 i 29/42;
7/1 - wydzielono m.in. działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 7/31 (dalej łącznie jako Nieruchomość Bezsporna).

W dniu 28 maja 2014 roku zawarta została Umowa sprzedaży Nieruchomości Bezspornej, na mocy której działki Nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów numerami 29/41, 29/42 oraz 7/31 zostały wydane Spółce. Sprzedaż Nieruchomości Bezspornej została dokonana za wynagrodzeniem. Jednocześnie Umowa Przedwstępna, poza kwestią sprzedaży Nieruchomości Bezspornej, która już została dokonana, regulowała również kwestię sprzedaży części Nieruchomości, co do której toczy się postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia (dalej jako Nieruchomość Sporna) - uczestnikami przedmiotowego postępowania są Sprzedający. Zgodnie z ustaleniami, w odniesieniu do Nieruchomości Spornej oznaczono termin do zawarcia umowy przyrzeczonej do dnia 31 grudnia 2014 roku, o ile do tego dnia postępowanie sądowe zakończy się na korzyść Sprzedających. W przypadku, gdyby postępowanie o stwierdzenia zasiedzenia nie zostało zakończone w wyżej wskazanym terminie, strony zobowiązały się do prowadzenia negocjacji mających na celu przeniesienie własności Nieruchomości Spornej na Spółkę do dnia 31 grudnia 2020 roku.

W związku z faktem, że z powodu trwającego postępowania sądowego o stwierdzenie zasiedzenia do dnia 31 grudnia 2014 roku nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej w zakresie Nieruchomości Spornej, Spółka podjęła negocjacje ze Sprzedającymi oraz osobami wnoszącymi o stwierdzenie zasiedzenia mające na celu przeniesienie własności Nieruchomości Spornej na Spółkę. Ich efektem jest zawarcie porozumienia oraz przedwstępnych umów sprzedaży ww. Nieruchomości, zgodnie z którymi umowa przyrzeczona przenosząca ostatecznie własność Spornej Nieruchomości na Spółkę zostanie zawarta w ciągu 7 dni roboczych od dnia łącznego spełnienia się określonych warunków, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 roku.

Spółka wskazuje, że tak samo jak w przypadku Nieruchomości Bezspornej, również w zakresie sprzedaży Nieruchomości Spornej, Sprzedający nie działali i nie będą działać jako profesjonalni handlowcy. Zbycie Nieruchomości Spornej będzie miało dla nich charakter incydentalny związany z wyzbyciem się części majątku, który tylko ze względu na toczące się postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia nie mógł być przedmiotem tej samej transakcji sprzedaży co Nieruchomość Bezsporna.

Ponadto Sprzedający nie podejmowali i nie będą podejmować żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości Spornej, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w szczególności w zakresie wydania decyzji o warunkach zabudowy czy uzbrojenia terenu, jak również żadnych dodatkowych działań marketingowych (jedyna aktywność Sprzedających w tym zakresie sprowadzała się do standardowych czynności mających na celu znalezienie nabywców Nieruchomości, które zostały dokonane do momentu podpisania Umowy Przedwstępnej w 2012 roku).

Spółka pragnie zaznaczyć, że w dniu 29 sierpnia 2014 r. wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości (zarówno Bezspornej, jak i Spornej), zaś wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 25 listopada 2014 r. interpretacja indywidualna (sygn. IPPP3/443-849/14-5/JF) potwierdziła stanowisko Spółki w zakresie braku opodatkowania VAT sprzedaży obu części Nieruchomości. Jednak w związku z wygaśnięciem prawa do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości Spornej na podstawie Umowy Przedwstępnej zawartej w 2012 roku, Spółka powzięła wątpliwość czy stanowisko organu wyrażone w tej interpretacji w zakresie opodatkowania VAT sprzedaży Nieruchomości Spornej pozostaje nadal aktualne w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego.

Ponadto Spółka wskazuje, że Sprzedający wystąpili z odrębnymi wnioskami o wydanie interpretacji indywidualnych w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 13 kwietnia 2016 r. Spółka wskazała, że w skład Nieruchomości Spornej będącej przedmiotem sprzedaży wchodzą działki oznaczone w ewidencji gruntów numerami ewidencyjnymi:

29/75, 29/78, 29/79 i 29/80 o łącznej powierzchni 8.878 m², będące własnością na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Danuty i Władysława K., dla których w księdze wieczystej oznaczono sposób korzystania jako łąki trwałe (działka nr 29/75) oraz grunty orne (działki nr 29/78, 29/79 i 29/80), oraz
29/82, 29/84 i 29/85 o łącznej powierzchni 4.996 m² będące własnością na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Agnieszki i Wojciecha M., dla których w księdze wieczystej oznaczono sposób korzystania jako pastwiska trwałe.

Jednocześnie w uzupełnieniu stanu faktycznego przedstawionego we Wniosku Spółka pragnie wyjaśnić, że ww. działki powstały w wyniku podziału geodezyjnego działek oznaczonych pierwotnie numerem 29/39 (o powierzchni 10.969 m²) i 29/40 (o powierzchni 6.278 m²), zatwierdzonego decyzją nr 14/2015 z dnia 27 lutego 2015 roku wydaną przez Prezydenta miasta. Działki nr 29/39 i 29/40 zostały z kolei wydzielone z działki 29/1 w wyniku podziału dokonanego we wrześniu 2012 roku.

Celem podziału dokonanego w lutym 2015 roku było dostosowanie przeznaczenia działek do ustaleń wskazanego we Wniosku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu pod Skocznią część I, uchwalonego przez Radę Miasta dnia 23 października 2008 roku i wydzielenie, a następnie przekazanie z mocy prawa na rzecz miasta, w ramach tzw. procedury ZRiD, działek pod drogi publiczne. Zgodnie bowiem z art. 98 ust. 1 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym, że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Przedmiotowy podział został dokonany na wniosek Spółki w związku z realizowaną obecnie przy ulicy Jaśminowej inwestycją deweloperską celem zapewnienia przez gminę miasta dojazdu do nieruchomości. W postępowaniu o dokonaniu podziału w odniesieniu do Nieruchomości Spornej Spółka reprezentowała Sprzedających na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa.

W konsekwencji Nieruchomość Sporna będąca obecnie przedmiotem sprzedaży obejmuje wyłącznie działki, które zgodnie z ww. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną - wille miejskie i jednorodzinną oraz plac miejski (teren inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym).

Sprzedający nie wykorzystywali przedmiotowej nieruchomości / działek do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, nie były one także udostępnianie odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż Spółce Nieruchomości Spornej przez Sprzedających będzie podlegać opodatkowaniu VAT...
Jeżeli stanowisko Spółki w zakresie pytania nr l zostanie uznane za nieprawidłowe i Organ uzna, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna podlegać opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że Sprzedający działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT, to czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia Nieruchomości Spornej, jak również do otrzymania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad kwotą VAT należnego, jeżeli Sprzedający naliczą VAT należny na przedmiotowej sprzedaży i wystawią faktury VAT z tego tytułu...
Czy w sytuacji, kiedy Sprzedający uzyskają (lub jeden ze Sprzedających uzyska) interpretacje indywidualne wskazujące, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna być opodatkowana VAT i tym samym Sprzedający wystawią (lub jeden ze Sprzedających wystawi) na rzecz Spółki prawidłowe faktury VAT i z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, sprzedaż Nieruchomości Spornej nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, bowiem Sprzedający nie będą działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT.

Uzasadnienie

W pierwszej kolejności Spółka pragnie wskazać, że sprzedaż Nieruchomości Spornej będzie stanowić odrębną transakcję od sprzedaży Nieruchomości Bezspornej (która nie podlegała opodatkowaniu VAT) tylko ze względu na trwające postępowanie sądowe o stwierdzenie zasiedzenia. W sytuacji, gdyby przedmiotowe postępowanie nie miało miejsca, Nieruchomość Sporna podlegałaby sprzedaży łącznie z Nieruchomością Bezsporną, o czym świadczy także fakt uregulowania sposobu zakupu obu nieruchomości jedną wspólną Umową Przedwstępną.

W konsekwencji, mimo że sprzedaż Nieruchomości Spornej uregulowana będzie odrębną umową przyrzeczoną, która zostanie zawarta w przypadku łącznego ziszczenia się warunków określonych w zawartym obecnie porozumieniu i przedwstępnych umowach sprzedaży, skutki podatkowe w VAT sprzedaży Nieruchomości Spornej powinny być takie same jak dla Nieruchomości Bezspornej. Odmienne traktowanie tej transakcji dla celów VAT tylko ze względu na brak możliwości sprzedaży Nieruchomości Spornej ze względu na toczące się postępowanie sądowe byłoby, zdaniem Spółki, w tym przypadku nieuzasadnione.

W związku z tym, zdaniem Spółki, tak samo jak w przypadku sprzedaży Nieruchomości Bezspornej, także sprzedaż Nieruchomości Spornej nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że Sprzedający nie będą działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalność gospodarcza na gruncie VAT powinna być rozumiana jako działalność obejmująca działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz; rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja ta zatem posiada o tyle uniwersalny charakter, że obejmuje wszystkie podmioty prowadzące określoną działalność gospodarczą występując w profesjonalnym obrocie. Należy również podkreślić, że nie jest istotny rezultat takiej działalności, tj. prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza może przynosić straty, może także obejmować jedynie pojedyncze transakcje, jak również dochody generowane z tytułu takich transakcji nie muszą osiągać znacznych rozmiarów.

Natomiast w przypadku, gdy osoby fizyczne dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów Ustawy VAT), to osoby takie nie powinny być uznane za podatników VAT z tytułu tego typu transakcji. Jako że sprzedaż składników majątku stanowi jeden z podstawowych przejawów wykonywania prawa własności, sprzedaż składników należących do majątku osobistego nie powinna zostać uznana za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Zatem, należy odróżnić sytuacje, w których dany podmiot dokonuje określonych czynności w odniesieniu do majątku osobistego, tj. w odniesieniu do towarów nabytych w celu innym niż wykonywanie działalności gospodarczej, od sytuacji, gdy działa jako profesjonalista w tym zakresie.

Zgodnie ze stanowiskami prezentowanymi przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 19 listopada 2015 roku, sygn. ILPP2/4512-1-730/15-2/OA). W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 26 marca 2014 roku (sygn. IPTPP2/443-48/14-2/KW) gdzie wskazał, że Zainteresowana w związku z planowaną dostawą działek, będących przedmiotem wniosku, jednemu nabywcy bądź różnym nabywcom w różnych terminach, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, planowana przez Wnioskodawczynię dostawa ww. nieruchomości jednemu nabywcy bądź różnym nabywcom w różnych terminach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Konsekwentnie, aby ustalić czy transakcja będąca przedmiotem zapytania Spółki będzie podlegała opodatkowaniu VAT, należy przeanalizować, czy Sprzedający dokonując sprzedaży Nieruchomości Spornej będą działali jako podatnicy VAT, tj. w ramach swojej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów Ustawy VAT).

Jak podkreśla się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE), w zakresie zbadania czy sprzedający występuje w związku ze sprzedażą działki jako podatnik VAT, istotne jest zaangażowanie aktywów (środków) danego podmiotu, mogących wskazywać, że działa on jak profesjonalny handlowiec (w takim zakresie, jak np. w przypadku pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - por. TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 roku w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10). W przypadku sprzedaży działek, wg TSUE, kluczowymi elementami wskazującymi na profesjonalny charakter działań danego podmiotu może być np. uzbrojenie terenu lub prowadzenie działań marketingowych mających na celu sprzedaż działek. Okoliczności przemawiające za tym, że dany podmiot działa aktywnie w zakresie obrotu nieruchomościami, mogą dotyczyć również podejmowanych starań o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy.

Należy podkreślić, że powyższe stanowisko TSUE co do uznania sprzedaży nieruchomości za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT koresponduje z poglądami organów podatkowych wyrażanymi w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 7 grudnia 2015 roku (sygn. ITPP3/4512-618/15/JK) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.(...) Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości gruntowej. Niniejszych nieruchomości nie wykorzystywał Pan i nie zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej. Z treści wniosku nie wynika, aby wykonywał Pan czynności mające na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży. (...) Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z uwagi na fakt, iż z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby wykonywał Pan lub zamierzał wykonywać takie zorganizowane działania, sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do Pana majątku prywatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 grudnia 2015 roku (sygn. IPTPP2/4512-504/15-6/JS), w której stwierdzono, że Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowana w związku ze sprzedażą zarówno działki nr 61/9, jak i działek o nr 61/8, 61/10, 61/11 oraz 61/12, nie działała/nie będzie działać w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła/nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. działek stanowiła/będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny, korzystała/ będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Należy wskazać, że Sprzedający od momentu nabycia w 2002 roku, nie dokonywali żadnych ingerencji w stan fizyczny (faktyczny), jak i prawny Nieruchomości. W szczególności nie dokonywano żadnych czynności mających na celu umożliwienie albo ułatwienie sprzedaży Nieruchomości (lub poszczególnych działek Nieruchomości), a także nie podejmowano żadnych działań w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych kupujących. Sprzedający nie uzbroili działek wchodzących w skład Nieruchomości oraz nie powstały drogi wewnętrzne na przedmiotowych działkach.

Spółka pragnie także podkreślić, że niezależnie od woli Sprzedających uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący również przedmiotowe działki. W konsekwencji, Sprzedający nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Po podpisaniu Umowy Przedwstępnej w 2012 roku Sprzedający dokonali jedynie podziału gruntu w celu realizacji jednego z warunków tej umowy. Podział gruntów, z których powstały działki na Nieruchomości, nastąpił na mocy sądowego częściowego zniesienia współwłasności istniejącej pomiędzy Sprzedającymi. Zdaniem Spółki, sam podział gruntu na mniejsze działki z całą pewnością nie może wskazywać na profesjonalny charakter działań, skutkujący objęciem sprzedaży takich działek podatkiem VAT. Czynność tą należy bowiem uznać za mieszczącą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Takie stanowisko potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 października 2015 roku (sygn. IPPP2/4512-791/15-4/MMa), czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2015 roku (sygn. IPTPP4/4512-98/15-4/ALN). A zatem mając na uwadze powyższe należy uznać, że dokonany sądowy podział Nieruchomości nie wpłynie na konieczność uznania Sprzedających za podatników VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej.

Powyżej zaprezentowane stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, m.in.:

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 marca 2015 roku (sygn. ILPP5/443-283/14-4/KG), w której stwierdzono, że Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego - w związku ze sprzedażą działek - za podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, była tam prowadzona wyłącznie działalność rolnicza zwolniona od podatku. Co prawda Zainteresowany dokonał podziału gruntu oraz wystąpił o decyzje o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek, jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za środki zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie poniósł jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, w tym nie dokonywał uzbrojenia terenu, ogrodzenia działek, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży. (...) W analizowanym przypadku, dla opodatkowania podatkiem VAT przyszłych transakcji sprzedaży działek, bez znaczenia będzie okres czasu, który upłynie pomiędzy pierwszą sprzedażą działki a następnymi transakcjami. Jak wyjaśniono bowiem wyżej, dla opodatkowania podatkiem od towarów, i usług transakcji sprzedaży nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne znaczenie ma nie liczba transakcji czy okres czasu, który upłynie pomiędzy poszczególnymi dostawami, a to, czy dokonując zbycia nieruchomości sprzedający wykazuje aktywność porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 wrześnią 2015 roku (sygn. IPPP3/4512-605/15-2/ISZ), w której stwierdzono, że W analizowanej sprawie Wnioskodawca nie nabył tego terenu w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Udział w nieruchomościach otrzymał na podstawie dwóch umów darowizny od rodziców. Pomimo tego, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach której jest podatnikiem, to część działki, która jest przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia klubu tenisowego. Nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia tego terenu (tj. działki będącej przedmiotem sprzedaży) np. uzbrojenia terenu czy uzyskanie warunków zabudowy. Zainteresowany ponadto nie podejmował aktywnych działań marketingowych zmierzających do znalezienia nabywcy. Zainteresowany nie dokonywał żadnych ulepszeń na Nowo Wydzielonej Działce, nie wynajmował jej podmiotom trzecim, nie podejmował również aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Wobec tego, w sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nowo Wyodrębnionej Działki nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność dostawy nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 lipca 2015 roku (sygn. ILPP1/4512-1-275/15-4/HW), w której stwierdzono, że Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, służących uprzednio działalności rolniczej, nie działa/nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. (...) Poniesione jak i planowane przez Wnioskodawcę nakłady dotyczą wyłącznie podziału przedmiotowej nieruchomości w postaci gospodarstwa rolnego na działki. Zainteresowany w żaden sposób nie wnioskował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do ww. działek, o których mowa w rozpatrywanej sprawie. Tym samym wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zbywając działki powstałe w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, korzysta/będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. () Fakt, że dana czynność została wykonana przez Wnioskodawcę jednorazowo lub wielokrotnie, lecz z zamiarem częstotliwości nie może przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności Zainteresowany występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem w kwestii opodatkowania dostawy ww. gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W podobnym tonie w zakresie zbycia działek przez osoby fizyczne organy podatkowe wypowiadały się m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 stycznia 2016 roku (sygn. ITPP3/4512-564/15/AP), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 stycznia 2015 roku (sygn.. IPTPP4/443-828/14-4/OS), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2015 roku (sygn. ILPP1/4512-1-803/15-4/MD), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2015 roku (sygn. IPPP2/4512-41/15-2/AO), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2015 roku (sygn. IPPP2/4512-34/15-2/DG).

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z orzeczeniem TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C 181/10, liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mają charakteru decydującego i nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zdaniem TSUE, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest wyłącznie podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Tożsame stanowisko zawierają m.in.:

Wyrok siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) zgodnie z którym: formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 r. (sygn. Akt I FSK 1043/08): Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. Akt I FSK 1664/11): Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12. Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza była wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2012 roku (sygn. Akt I FSK 1118/11): Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 roku (sygn. akt VIII SA/Wa 1080/11): Jeśli ze stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, nie wynika, że podejmował on aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, przykładowo polegające na uzbrojeniu terenu albo działaniach marketingowych, to brak jest podstaw do wniosku, iż transakcje te wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym w rozumieniu kryteriów wskazanych przez ETS. Tym bardziej, że sama liczba i zakres transakcji, a także podział gruntu na działki przed sprzedażą, nie mają charakteru decydującego.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Poznaniu z dnia 10 października 2013 roku ( sygn. akt I SA/Po 379/13): Uwzględnić zatem w tym przedmiocie należy, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną, przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza M.a być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W podobnym tonie w zakresie kilkukrotnego zbycia działek przez osoby fizyczne w ramach kilku transakcji wypowiadały się organy podatkowe m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 marca 2015 roku (sygn. ITPP2/443- 1714/14/EB), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 marca 2015 roku (sygn. ILPP5/443-283/14-4/KG), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 lutego 2015 roku (sygn. ILPP5/443-277/14-4/PG), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2015 roku (sygn. IPPP2/4512-647/15-2/MMa) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 stycznia 2014 roku (sygn. IBPP1/443-956/I3/KJ).

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że udział w Nieruchomości w części odpowiadającej Nieruchomości Spornej został nabyty przez Sprzedających na potrzeby własne, Sprzedający nie podejmowali, jak i do momentu zawarcia umowy przeniesienia własności Nieruchomości Spornej nie będą podejmować żadnych czynności związanych z jej sprzedażą, Sprzedający nie będą działać w zakresie sprzedaży Nieruchomości Spornej jako podatnicy VAT prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT. Także fakt, że planowana transakcja zbycia ww. Nieruchomości stanowić będzie drugą tego typu czynność Sprzedających, tylko ze względu na okoliczność, że z powodu toczącego się postępowania sądowego o stwierdzenie zasiedzenia Nieruchomość ta nie mogła być przedmiotem tej samej transakcji co Nieruchomość Bezsporna, nie może stanowić kryterium uznania jej za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. W konsekwencji, uprawnione jest stwierdzenie, że przedmiotowa transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Stanowisko Wnioskodawcy

Jeżeli stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe i Organ uzna, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna podlegać opodatkowaniu VAT, ze względu na fakt, że Sprzedający będą działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT, jeżeli Sprzedający naliczą VAT należny na przedmiotowej sprzedaży i wystawią faktury VAT z tego tytułu, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia Nieruchomości Spornej, jak również do otrzymania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad kwotą VAT należnego.

Uzasadnienie

W sytuacji, jeżeli Organ uzna stanowisko Spółki w zakresie pytania nr l za nieprawidłowe i stwierdzi, że transakcja sprzedaży Nieruchomość Spornej powinna podlegać opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że Sprzedający będą działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT, zdaniem Spółki, aby móc rozstrzygnąć o uprawnieniu Spółki do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony na nabyciu Nieruchomości Spornej w myśl art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy VAT oraz o prawie Spółki do potrzymania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym zgodnie z regulacjami art. 87 Ustawy VAT, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy Nieruchomość Sporna będąca przedmiotem nabycia przez Spółkę będzie wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu przy założeniu, że pozostałe ograniczenia (w szczególności wynikające z art. 88 Ustawy VAT) nie mają zastosowania.

Należy wskazać, że w momencie nabycia Nieruchomości Spornej Spółka będzie posiadała status podatnika VAT zgodnie z art. 15 Ustawy VAT. Ponadto Spółka w dalszym ciągu jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 Ustawy VAT. Jednocześnie Spółka działa w branży deweloperskiej, w związku z czym nabyta Nieruchomość Sporna będzie wykorzystywana w sprowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, podlegającej co do zasady opodatkowaniu VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, po otrzymaniu prawidłowo wystawionych przez Sprzedających faktur VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości Spornej, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy VAT. W myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 Ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty VAT należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzyma od Sprzedających faktury VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej. Jednocześnie, Spółce przysługiwać będzie zwrot nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym (na zasadach określonych w art. 87 Ustawy VAT) wynikającej z deklaracji VAT, w której zostaną ujęte faktury VAT wystawione przez Sprzedających z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej.

Podsumowując, jeżeli Organ uzna stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe i uzna, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna podlegać opodatkowaniu VAT ze względu na fakt, że Sprzedający działali w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnicy VAT, ponieważ Nieruchomość Sporna nabyta przez Spółkę będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności deweloperskiej do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości Spornej od Sprzedających oraz do otrzymania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (przy założeniu, że Sprzedający naliczą VAT należny na przedmiotowej sprzedaży Nieruchomości Spornej i wystawią prawidłowe faktury VAT z tego tytułu).

Ad. 3

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, w sytuacji, kiedy Sprzedający uzyskają (lub jeden ze Sprzedających uzyska) interpretacje indywidualne wskazujące, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna być opodatkowana VAT i następnie Sprzedający wystawią (lub jeden ze Sprzedających wystawi) właściwe faktury VAT, które zostaną dostarczone do Spółki, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur.

Uzasadnienie

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT, naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu przy założeniu, że pozostałe ograniczenia (w szczególności wynikające z art. 88 Ustawy VAT) nie mają zastosowania.

Należy wskazać, że w momencie nabycia Nieruchomości Spornej Spółka będzie posiadała status podatnika VAT zgodnie z art. 15 Ustawy VAT. Ponadto Spółka:w dalszym ciągu będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 Ustawy VAT. Jednocześnie Spółka będzie w dalszym ciągu działać w branży deweloperskiej, w związku z czym nabyta Nieruchomość Sporna będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, podlegającej co do zasady opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, po otrzymaniu prawidłowo wystawionych przez Sprzedających (lub jednego ze Sprzedających) faktur VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości Spornej, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy VAT.

Ponadto należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2014 roku doszło do zmiany Ustawy VAT w zakresie zasad odliczania VAT naliczonego. Nowelizacja w powyższym zakresie stanowi odwzorowanie art. 167 dyrektywy VAT. W świetle nowych przepisów Ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego powstaje stosownie do art. 86 ust. 10 Ustawy VAT, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W konsekwencji, prawo do odliczenia u nabywcy zostało powiązane z powstaniem obowiązku podatkowego w VAT z tytułu czynności będącej źródłem podatku naliczonego. W konsekwencji, jeżeli u podatnika dokonującego danej czynności powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu, to u podatnika będącego odbiorcą tej czynności (w przedmiotowej sprawie u Spółki) powstanie również prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Powstanie obowiązku podatkowego w VAT z tytułu danej czynności nie jest jedynym warunkiem powstania prawa do odliczenia. TSUE w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie C-152/02 (Terra Baubedarf-Handel GmbH v. Finanzamt Osterholz-Scharmbeck) uznał, że prawo do odliczenia może być dokonywane w odniesieniu do okresu, w którym nie tylko towar został dostarczony lub usługa wykonana, ale i podatnik posiada fakturę VAT z tego tytułu (lub równoważny dokument). Powyższa zasada znalazła unormowania w art. 86 ust. 10b, zgodnie z którym prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma fakturę VAT lub dokument celny.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, w sytuacji, kiedy Sprzedający uzyskają (lub jeden ze Sprzedających uzyska) interpretacje indywidualne wskazujące, że sprzedaż Nieruchomości Spornej powinna być opodatkowana VAT oraz następnie Sprzedający wystawią (lub jeden ze Sprzedających wystawi) prawidłowe faktury VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Spornej ze względu na powstanie obowiązku podatkowego w VAT w tym zakresie, ponieważ Nieruchomość Sporna, która zostanie nabyta przez Spółkę, będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności deweloperskiej do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie objętym pytaniem 1 jest prawidłowe, a w pozostałym zakresie jest bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W konsekwencji status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 28 maja 2014 roku nabył od dwóch małżeństw niezabudowaną nieruchomość położoną w Warszawie w dzielnicy Mokotów.

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta przez Sprzedających w dniu 27 czerwca 2002 roku od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT. Nieruchomość ta w momencie nabycia przez Sprzedających stanowiła nieruchomość rolną oraz nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu.

Nabycie Nieruchomości w przeszłości przez Sprzedających (2 małżeństwa pozostające w ustroju wspólności majątkowej) miało na celu wyłącznie zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Sprzedających, częściowo poprzez wykorzystanie jej w prowadzonym ówcześnie gospodarstwie rolnym przez jednego ze Sprzedających. Pozostali Sprzedający nie prowadzili działalności rolniczej. Żaden ze Sprzedających nie wykorzystywał tej Nieruchomości w działalności gospodarczej.

Na mocy uchwały z dnia 23 października 2008 roku Rada Miasta objęła ww. Nieruchomość planem zagospodarowania przestrzennego z prawem wykorzystania na inwestycje mieszkaniowo usługowe. Ponadto z uwagi na zły stan zdrowia jeden ze Sprzedających zaprzestał prowadzenia gospodarstwa rolnego i w konsekwencji współwłaściciele podjęli decyzję o sprzedaży Nieruchomości.

W dniu 6 czerwca 2012 r. Spółka zawarła ze Sprzedającymi umowę przedwstępną dotyczącą zakupu Nieruchomości. Jednym z warunków zawarcia umowy ostatecznej zakupu Nieruchomości postawionych przez Spółkę, było dokonanie przez Sprzedających podziału geodezyjnego Nieruchomości celem wydzielenia gruntu przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod tereny zielone jako odrębnej nieruchomości.

We wrześniu 2012 roku nastąpił podział geodezyjny Nieruchomości poprzez częściowe sądowe zniesienie istniejącej współwłasności pomiędzy Sprzedającymi. Z Nieruchomości wydzielono działki nr 29/41, 29/42 i 7/31 stanowiące tzw. Nieruchomość Bezsporną, które to działki Wnioskodawca nabył w maju 2014 r.

Umowa Przedwstępna, poza kwestią sprzedaży Nieruchomości Bezspornej, regulowała również kwestię sprzedaży części Nieruchomości, odnośnie której toczy się postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia (Nieruchomość Sporna), a którego stroną są Sprzedający. Zgodnie z ustaleniami, w odniesieniu do Nieruchomości Spornej oznaczono termin do zawarcia umowy przyrzeczonej do dnia 31 grudnia 2014 r. W przypadku, gdyby postępowanie o stwierdzenia zasiedzenia nie zostało zakończone w wyżej wskazanym terminie, strony zobowiązały się do prowadzenia negocjacji mających na celu przeniesienie własności Nieruchomości Spornej na Spółkę do dnia 31 grudnia 2020 roku.

W związku z toczącym się nadal postępowaniem sądowym o stwierdzenie zasiedzenia Spółka podjęła negocjacje ze Sprzedającymi oraz osobami wnoszącymi o stwierdzenie zasiedzenia mające na celu przeniesienie własności Nieruchomości Spornej na Spółkę. W efekcie zawarto porozumienie oraz przedwstępne umowy sprzedaży ww. Nieruchomości, zgodnie z którymi umowa przyrzeczona przenosząca ostatecznie własność Spornej Nieruchomości na Spółkę zostanie zawarta w ciągu 7 dni roboczych od dnia łącznego spełnienia się określonych warunków, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 roku.

Zarówno w przypadku sprzedaży Nieruchomości Bezspornej jak i Spornej, Sprzedający nie działali i nie będą działać jako profesjonalni handlowcy. Zbycie Nieruchomości Spornej będzie miało dla nich charakter incydentalny związany z wyzbyciem się części majątku, który tylko ze względu na toczące się postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia nie mógł być przedmiotem tej samej transakcji sprzedaży co Nieruchomość Bezsporna.

Sprzedający nie podejmowali i nie będą podejmować żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości Spornej, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w szczególności w zakresie wydania decyzji o warunkach zabudowy czy uzbrojenia terenu, jak również żadnych dodatkowych działań marketingowych (jedyna aktywność Sprzedających w tym zakresie sprowadzała się do standardowych czynności mających na celu znalezienie nabywców Nieruchomości, które zostały dokonane do momentu podpisania Umowy Przedwstępnej w 2012 roku).

Spółka otrzymała wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 25 listopada 2014 r. interpretację indywidualną (sygn. IPPP3/443-849/14-5/JF), w której potwierdzono stanowisko Spółki w zakresie braku opodatkowania VAT sprzedaży obu części Nieruchomości.

W skład Nieruchomości Spornej będącej przedmiotem sprzedaży wchodzą działki oznaczone w ewidencji gruntów numerami ewidencyjnymi:

29/75, 29/78, 29/79 i 29/80 o łącznej powierzchni 8.878 m², będące własnością na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej małżonków K., dla których w księdze wieczystej oznaczono sposób korzystania jako łąki trwałe oraz grunty orne oraz
29/82, 29/84 i 29/85 o łącznej powierzchni 4.996 m² będące własnością na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej małżonków M., dla których w księdze wieczystej oznaczono sposób korzystania jako pastwiska trwałe

W lutym 2015 r. na wniosek Spółki dokonano podziału geodezyjnego gruntu w celu dostosowania gruntu do ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w związku z realizowaną obecnie inwestycją deweloperską celem zapewnienia przez gminę dojazdu do nieruchomości.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy transakcja kupna - sprzedaży Nieruchomości Spornej, w postaci gruntu przeznaczonego pod zabudowę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć również należy, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W rozpatrywanej sprawie nie można Sprzedających uznać za podatników podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą Nieruchomości Spornej. Brak jest przesłanek wskazujących na to, że Sprzedający w odniesieniu do sprzedaży gruntu - tj. Nieruchomości Spornej - stanowiącego majątek prywatny działali w charakterze handlowca w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca nabyty przez Sprzedających grunt przeznaczony był do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych Sprzedających, częściowo poprzez wykorzystanie go w prowadzonym ówcześnie gospodarstwie rolnym przez jednego ze Sprzedających.

Tylko jedna osoba ze Sprzedających prowadziła działalność gospodarczą, przy czym nie wykorzystywała w niej Nieruchomości będącej przedmiotem wniosku. Ponadto żaden ze Sprzedających nie prowadził / prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza kupić, nie była przez Sprzedających wykorzystana w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była także przedmiotem najmu dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, nie były ona także udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim. Sprzedający nie podejmowali i nie będą podejmować żadnej aktywności w przedmiocie zbycia Nieruchomości Spornej, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, np. w zakresie wydania decyzji o warunkach zabudowy czy uzbrojenia terenu, jak również żadnych dodatkowych działań marketingowych.

W związku z tym zbycie gruntu nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem i będzie działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym sprzedaż niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nieruchomość ta została nabyta w celu prywatnym i miała służyć do zapewnienia potrzeb własnych Sprzedających.

Na taką ocenę skutków podatkowych planowanej transakcji nie mają także wpływu dokonane podziały geodezyjne, gdyż ich przeprowadzenie leży także w sferze prywatnego władztwa majątkiem.

A zatem, Sprzedający dokonując sprzedaży gruntu - tj. nieruchomości nieprzeznaczonej do działalności gospodarczej, nie będą działać w charakterze podatnika, a czynność tę należy potraktować jako korzystanie z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji dokonanie przez Sprzedających na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży gruntu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z uwagi na to, że transakcja nabycia Nieruchomości Spornej będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT jako sprzedaż majątku prywatnego niepodlegająca regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, odpowiedź na pytanie nr 2 i 3 rozpatrywanego wniosku jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie