Temat interpretacji

Czy od sprzedanych już działek oraz od działek, które zamierza sprzedać winna Pani odprowadzić podatek VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 13/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 508/10 (data wpływu prawomocnego wyroku 2 stycznia 2012 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 lipca 1981 r. odziedziczyła Pani po rodzicach gospodarstwo rolne. Przejmując je nie miała Pani zamiaru sprzedawać ziemi, ponieważ jest ona źródłem utrzymania. Nie była Pani podatnikiem podatku VAT, płaciła tylko podatki od gruntu i nieruchomości co ma miejsce do dnia dzisiejszego. W 2004 r. zmieniono plany zagospodarowania przestrzennego i ujęto Pani grunt w planach pod zabudowę domów jednorodzinnych. W 2006 r. zdecydowała się Pani na podział przedmiotowego gruntu na 60 działek, ale nie zamierzała ich zbywać od razu, ponieważ nadal uprawiała ziemię. W 2006 r. wystąpiła Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego o interpretację przepisów opisując zaistniały stan faktyczny. Otrzymała Pani odpowiedź, z której wynikało, iż powinna Pani zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 27 grudnia 2007 r. sprzedała Pani jedną działkę. Następnie w tym samym roku ponownie wystąpiła Pani z zapytaniem do Naczelnika Urzędu Skarbowego, ponieważ poprzednio źle sformułowano pytanie. Zapłaciła Pani podatek VAT od sprzedanej działki. W 2007 r. sprzedała Pani kolejne 3 działki. Przy sprzedaży naliczyła Pani podatek VAT, który następnie zapłaciła. Po ogłoszeniu wyroku z dnia 29 października 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, na Pani wniosek zwrócił VAT od uprzednio sprzedanych działek. W 2009 r. sprzedała Pani 3 działki, ponadto darowała rodzeństwu 3 działki. Chciałaby Pani jeszcze darować 2 działki synom i 6 działek wnukom.

W związku z powyższym zadano pytanie, sprowadzające się do treści:

Czy od sprzedanych już działek oraz od działek, które zamierza sprzedać winna Pani odprowadzić podatek VAT...

Pani zdaniem, transakcja nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, bowiem jest Pani właścicielem przedmiotowej nieruchomości gruntowej od 28 lat i nadal uprawia ziemię oraz płaci podatek gruntowy. Nie zamierza Pani sprzedawać gruntu w całości. Sprzedaż działek, nastąpiła w celu zdobycia środków finansowych na plany, opłaty związane z podziałem: 30 % renty planistycznej, 50% opłaty adiacenckiej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2010 r. znak ITPP1/443-1118a/09/BK oceniono powyższe stanowisko jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 508/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W konkluzji wyroku Sąd stwierdził, że (...) zbyte działki wykorzystywane były w celu zaspokojenia potrzeb osobistych, a na posiadanej nieruchomości nie była prowadzona działalność gospodarcza. W tej sytuacji sam fakt wydzielenia działek oraz ich sprzedaż nie przesadza o uznaniu za podatnika podatku od towarów i usług.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 13/11, została oddalona.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., podjętego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w przedmiotowej sprawie nadal aktualne są wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku podmiot wykonuje określone czynności w ramach działalności gospodarczej, czy też zarządza majątkiem prywatnym. Zatem każdorazowo konieczne jest ustalenie, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie

został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Również kwestia dokonania podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie, w żadnym przypadku nie doszło do takiej formy aktywności w zbyciu przedmiotowych działek, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i w związku z tym nie można było uznać Skarżącej za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów.

W dniu 2 stycznia 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 508/10, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 13/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 508/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 557 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy