Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo złożone w tut. Organie podatkowym w dniu 30.06.2004 r. w sprawie udzielenia informacji w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wyjaśnia co następuje:

1. Zasady odliczenia i zwrotu podatku zawarte zostały w Dziale IX (rozdział 1) ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - zwanej w dalszej części ustawą.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w przypadkach i na zasadach podanych w art. 86 ustawy z wyłączeniem przypadków wymienionych w art. 88.
Zgodnie z treścią ust. 1 pkt 3 ww. przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.
Z powyższego przepisu wynika, iż prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego przy nabyciu przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu służy jedynie w przypadku ich wykorzystania do napędzania samochodów, których dopuszczalna ładowność jest wyższa niż określona według wzoru zawartego w przepisie art. 86 ust. 3 ustawy.
Oznacza to, iż w przypadku samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna ładowność jest niższa niż określona według wzoru zawartego w ww. przepisie prawo do obniżenia z tytułu zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu nie przysługuje.
Należy przy tym zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 86 ust. 5 ww. ustawy, dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.
Tut. Organ zauważa jednocześnie, iż z ww. przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

2. W art. 2 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowano dla potrzeb tej ustawy pojęcie importu usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.
Przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca.

Przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki:
1) usługodawcą musi być podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium,
2) usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium Polski, zobowiązana do rozliczania podatku na terytorium kraju,
3) usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy (z Polski), przy czym
4) zawsze zobowiązanym do rozliczenia podatku z tyt. usługi ww. usługodawcy jest usługobiorca w przypadkach określonych:
- w art. 27 ust. 3 ustawy, czyli świadczenia usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4, na rzecz usługobiorcy - podatnika, o którym mowa w art. 15 posiadającego siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz
- w przypadkach określonych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, przy których usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, czyli w Polsce, który podał świadczącemu usługę swój numer identyfikacyjny VAT UE Polski.

Zatem jeżeli jest Pan odbiorcą usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 tj. usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw świadczonych przez podatnika spoza terytorium Polski, to usługi te będą podlegały opodatkowaniu VAT od importowanych usług, jeżeli spełnione zostaną wszystkie warunki niezbędne do stwierdzenia, że ma miejsce import usług.

Podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 17 w imporcie usług stanowi kwota należna usługodawcy z tytułu wykonania usługi, czyli kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić usługodawcy. Kwota ta obejmuje całość świadczenia należnego usługodawcy od nabywcy.
Od tak ustalonej kwoty usługobiorca nalicza należny podatek od towarów i usług z tytułu usługi, wykazując go w deklaracji jako podatek należny (poz. 32, 33) oraz w tym samym miesiącu (lub następnym) jako podatek naliczony do odliczenia (art. 86 ust. 10 pkt 2 i ust. 11). Usługobiorca ustala kwotę podatku od kwoty należnej usługodawcy, stosując do niej stawkę podatku właściwą dla tej usługi w Polsce (poz. 43, 44).
Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9, w związku z ust. 19 tego artykułu ww. ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy z tytułu importu usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.
Na podstawie art. 106 ust. 7 w przypadku importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne.