Temat interpretacji

Dostawa nieruchomości zabudowanej ośrodkiem wypoczynkowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 21 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X (dalej także X) jest jednostką organizacyjną samorządu zawodowego inżynierów budownictwa, powstałą na mocy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, zrzeszającą osoby posiadające uprawnienia budowlane do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie.

Działalność i zadania Izby poza ww. ustawą normuje:

• Statut (), uchwalony przez Krajowy Zjazd Izby,
• Zasady Gospodarki Finansowej (...),
• Regulaminy Funkcjonowania Organów Izby oraz inne regulaminy i uchwały.

Zgodnie z § 21 Zasad Gospodarki Finansowej (...), X prowadzi działalność gospodarczą i w tym zakresie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

X zakupiła 20 października 2008 r. nieruchomość zabudowaną, z zamiarem wykorzystania jej na działalność socjalną (ośrodek wypoczynkowy) dla Członków Izby. Planowaną działalność socjalną X traktowała jako działalność gospodarczą.

Przedmiotem zakupu był budynek oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu. Sprzedawca do tej transakcji zastosował zwolnienie od podatku VAT.

Od dnia zakupu wartość budynku ujęta była w księgach rachunkowych jako środek trwały w budowie - korzystanie z obiektu wymagało przeprowadzenia remontu kapitalnego. Natomiast prawo wieczystego użytkowania zostało ujęte jako odrębny środek trwały.

Od dnia zakupu X nie wykorzystywała nieruchomości, zostały natomiast poniesione następujące nakłady związane z nieruchomością:

1. bieżące utrzymanie obiektu (koszty monitoringu, opłaty za energię elektryczną itp.)
2. opracowanie koncepcji zagospodarowania obiektu
3. rozbiórka budynku gospodarczego ze względu na zagrożenie zawaleniem oraz brak ekonomicznego uzasadnienia remontu.

Poniesione nakłady nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości.

Ponadto w dniu 8 maja 2009 r. na mocy aktu notarialnego prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności. Transakcja została opodatkowana podatkiem VAT, o którego kwotę X obniżyła kwotę podatku należnego w miesiącu wykupu.

W chwili obecnej Rada X podjęła decyzję o przeznaczeniu nieruchomości do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przy sprzedaży budynku można zastosować zwolnienie z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy transakcji sprzedaży budynku będzie miało zastosowanie zwolnienie z opodatkowania określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest to uzasadnione, ponieważ nie zachodzą wyłączenia określone w tym artykule - dostawa budynku nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim oraz po pierwszym zasiedleniu upłynął wymagany okres minimalny.

Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, przy dostawie gruntu należy zastosować taką samą stawkę podatku jak przy dostawie budynku z nim związanego, co oznacza zwolnienie od opodatkowania. Nie ma przy tym znaczenia odliczenie podatku naliczonego przy wykupie prawa wieczystego użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55 ³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt oraz budynki lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f,.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupił 20 października 2008 r. nieruchomość zabudowaną, z zamiarem wykorzystania jej na działalność socjalną (ośrodek wypoczynkowy) dla Członków Izby. Planowaną działalność socjalną Wnioskodawca traktował jako działalność gospodarczą. Przedmiotem zakupu był budynek oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu. Sprzedawca do tej transakcji zastosował zwolnienie od podatku VAT. Od dnia zakupu wartość budynku ujęta była w księgach rachunkowych jako środek trwały w budowie - korzystanie z obiektu wymagało przeprowadzenia remontu kapitalnego. Natomiast prawo wieczystego użytkowania zostało ujęte jako odrębny środek trwały. Od dnia zakupu Zainteresowany nie wykorzystywał nieruchomości, zostały natomiast poniesione nakłady związane z nieruchomością, tj. bieżące utrzymanie obiektu (koszty monitoringu, opłaty za energię elektryczną itp.), opracowanie koncepcji zagospodarowania obiektu oraz rozbiórka budynku gospodarczego ze względu na zagrożenie zawaleniem oraz brak ekonomicznego uzasadnienia remontu. Poniesione nakłady nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Ponadto w dniu 8 maja 2009 r. na mocy aktu notarialnego prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności. Transakcja została opodatkowana podatkiem VAT, o którego kwotę Wnioskodawca obniżył kwotę podatku należnego w miesiącu wykupu. W chwili obecnej Zainteresowany podjął decyzję o przeznaczeniu nieruchomości do sprzedaży.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa ośrodka wypoczynkowego korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy budynek został bowiem nabyty w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (aczkolwiek korzystającej ze zwolnienia) a od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji dostawa budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Skutkiem powyższego na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy dostawa gruntu na którym znajduje się posadowiony budynek ośrodka wypoczynkowego również korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 969 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu