Temat interpretacji

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania opisanej w zdarzeniu przyszłym odrębnej numeracji dla E-faktur i faktur wystawianych w innej formie niż E-faktury, przy zachowaniu ciągłości każdej numeracji?
2. Czy Spółka jest uprawniona do wystawiania faktur korygujących do wystawianych E-faktur w formie papierowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie numeracji faktur elektronicznych oraz wystawienia faktury korygującej w formie papierowej do faktury pierwotnej wystawionej w formie elektronicznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie numeracji faktur elektronicznych oraz wystawienia faktury korygującej w formie papierowej do faktury pierwotnej wystawionej w formie elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o (dalej: Wnioskodawca) wykonuje działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu internetowego serwisu społecznościowego (dalej: Serwis).

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe polegające m.in. na wyświetlaniu na stronach Serwisu reklam. Wnioskodawca zamierza umożliwić kontrahentom (dalej: Reklamodawcy) złożenie zamówienia usługi reklamowej, w tym określenia czasu jej trwania i innych parametrów przez Internet. W celu zamówienia usługi, obserwacji jej efektywności oraz postępu jej wykonywania, Reklamodawca będzie tworzył indywidualne konto w Serwisie internetowym Wnioskodawcy (dalej: Konto). Przy utworzeniu Konta, Reklamodawcy nadany zostanie indywidualny login oraz hasło. Dostęp do Konta będzie możliwy wyłącznie pod warunkiem podania przez Reklamodawcę na specjalnej stronie dostępowej loginu oraz hasła.

W celu założenia Konta Reklamodawcy, będzie on musiał udostępnić Wnioskodawcy następujące dane:

1. imię i nazwisko lub nazwę,
2. dokładny adres z podaniem państwa siedziby,
3. adres e-mail,
4. informację czy Reklamodawca prowadzi działalność gospodarczą,
5. NIP (podanie którego jest obowiązkowe, jeśli Reklamodawca wskaże, że prowadzi działalność gospodarczą).

Wnioskodawca zamierza wprowadzić w Serwisie funkcjonalność, polegającą na udostępnieniu Reklamodawcy faktur VAT w postaci elektronicznej (dalej: E-faktury) z tytułu wyświadczonych na rzecz Reklamodawcy usług reklamowych, poprzez udostępnienie E-faktur na Koncie Reklamodawcy. Udostępnienie E-faktury będzie polegało na wyświetleniu pliku zawierającego E-fakturę na Koncie Reklamodawcy i umożliwieniu pobrania tego pliku przez Reklamodawcę.

Warunkiem wystawienia E-faktury, będzie uzyskanie oświadczenia Reklamodawcy o akceptacji takiego sposobu wystawiania faktur. Oświadczenie Reklamodawcy będzie składane w formie elektronicznej, poprzez akceptację regulaminu, w którego treści zawarta będzie zgoda na wystawianie E-faktur lub faktur w formie pisemnej, w przypadku zawarcia przez Reklamodawcę i Wnioskodawcę umowy pisemnej dotyczącej świadczenia usług reklamowych.

Reklamodawca będzie mógł cofnąć akceptację wystawiania na jego rzecz E-faktur, poprzez przesłanie Wnioskodawcy oświadczenia o cofnięciu akceptacji w wiadomości e-mail. Wnioskodawca przestanie wystawiać na rzecz tego Reklamodawcy E-faktury w terminie 30 dni od dnia, w którym Wnioskodawca otrzymał oświadczenie o cofnięciu akceptacji.

Strony Serwisu Wnioskodawcy, za pośrednictwem której Reklamodawca może uzyskać dostęp do Konta oraz do umieszczonej na nim E-faktury będą posiadały nadany jej przez firmę certyfikującą, certyfikat SSL (Secure Sockef Layer). Certyfikat SSL jest powszechną metodą zabezpieczania poufności przesyłu informacji przez sieć Internet i potwierdzania tożsamości podmiotów prowadzących strony internetowe. Nadawaniem certyfikatów zajmują się wyspecjalizowane firmy certyfikujące, które funkcjonują w swoistym ogólnoświatowym zrzeszeniu firm certyfikujących.

Jedną z funkcji certyfikatu SSL jest potwierdzenie tożsamości właściciela domeny (adresu), pod którą znajduje się strona internetowa. Wydająca certyfikat firma certyfikująca ustala, że określona domena należy do określonego podmiotu i potwierdza ten fakt w treści certyfikatu, którego treść jest dostępna każdorazowo dla osób łączących się ze stroną internetową istniejącą pod tą domeną. W celu wystawienia dla Wnioskodawcy certyfikatu, firma certyfikująca dokona weryfikacji domeny internetowej, poprzez którą Reklamodawca uzyskuje dostęp do Konta i ustali, że podmiotem do którego należy domena jest w rzeczywistości Wnioskodawca.

Wnioskodawca w celu uzyskania certyfikatu wystąpi do firmy certyfikującej z wnioskiem wraz z którym obowiązany będzie do udostępnienia swoich danych oraz danych domeny oraz serwera, z których korzysta. Po weryfikacji tych danych przez firmę certyfikującą, firma ta wyda Wnioskodawcy służący do certyfikacji specjalny plik zawierający tzw. klucz prywatny. Plik ten zostanie zainstalowany na serwerze Wnioskodawcy i będzie stanowił integralną część konfiguracji tego serwera.

Wskutek tego, przeglądarka internetowa, za pomocą której Reklamodawca łączyć się będzie ze stroną Wnioskodawcy, po wpisaniu adresu strony Wnioskodawcy, będzie wyświetlała specjalny komunikat. Treść komunikatu dostępna dla Reklamodawcy będzie poświadczała, że strony Serwisu, za pośrednictwem których dochodzi do udostępnienia E-faktury zostały zweryfikowane przez wskazaną firmę certyfikują oraz że firma ta za pomocą wydanego certyfikatu poświadcza fakt, że strony te są stronami Wnioskodawcy. W ten sposób Reklamodawca logując się na Konto będzie miał pewność, że strony za pośrednictwem których uzyskuje on dostęp do E-faktury, są stronami Wnioskodawcy, a w konsekwencji, że udostępniona mu E-faktura jest dokumentem pochodzącym od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w ramach wewnętrznych procedur zapewni, że wyłączona będzie możliwość udostępnienia na Koncie Reklamodawcy dokumentu nie pochodzącego od Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca zapewni, że obsługa oprogramowania służącego do wystawiania E-faktur będzie prowadzona wyłącznie przez upoważnionych pracowników/współpracowników Wnioskodawcy.

E-faktury wystawiane przez Wnioskodawcę będą miały postać pliku PDF (Portable Document Format). Treść pliku o ww. formacie nie może być zmieniona po jego utworzeniu. E-faktury będą zawierały wszystkie elementy faktury VAT wymagane przepisami prawa. Wystawienie E faktur przez Wnioskodawcę będzie następowało w terminach określonych w odpowiednich przepisach prawa.

Wnioskodawca będzie oznaczał E-faktury kolejnymi numerami, przy czym numeracja E-faktur prowadzona będzie niezależnie od numeracji faktur wystawionych w formie innej niż E-faktura. Numer kolejny każdej E-faktury zakończony będzie symbolem /FE. Wnioskodawca zamierza wystawiać faktury korygujące w formie papierowej, również gdy pierwotna faktura została wystawiona w formie elektronicznej. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że w przyszłości faktury korygujące do E-faktur będą wystawiane również w formie E-faktury.

W przypadku wystawiania w przyszłości faktur korygujących w formie E-faktury Reklamodawca będzie potwierdzał otrzymanie takiej E-faktury, poprzez akceptację wyświetlanego na Koncie Reklamodawcy równocześnie z fakturą korygującą komunikatu systemowego, z którego treści wynikać będzie, że faktura korygująca została udostępniona Reklamodawcy, zaś poprzez akceptację komunikatu potwierdza on ten fakt. Fakt akceptacji komunikatu przez Reklamodawcę oraz data tej akceptacji będą rejestrowane w systemie informatycznym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania opisanej w zdarzeniu przyszłym odrębnej numeracji dla E-faktur i faktur wystawianych w innej formie niż E-faktury, przy zachowaniu ciągłości każdej numeracji...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Jest on uprawniony do stosowania opisanej w zdarzeniu przyszłym odrębnej numeracji dla E faktur i faktur wystawianych w innej formie niż E-faktury, przy zachowaniu ciągłość każdej z numeracji.

Wnioskodawca zamierza prowadzić odrębną numerację dla E-faktur. Numeracja ta będzie zapewniać unikatowość każdego numeru faktury, co oznacza, że niemożliwe będzie oznaczenie jakichkolwiek dwóch faktur (czy to wystawionych w formie E-faktury czy w innej formie) identycznym numerem. W praktyce zamierza on prowadzić odrębne serie rosnących numeracji dla odrębnych form wystawianych faktur. Serie będą odróżniać się zastosowanym w numerze faktury symbolem literowym.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwanego dalej rozporządzeniem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT. Rozporządzenie nie zawiera w tym zakresie żadnych uregulowań szczegółowych.

Wnioskodawca wskazał, że przepisy prawa polskiego nie regulują szczegółowo sposobu numeracji faktur. Podatnik ma więc w tym zakresie swobodę ustalenia sposobu numeracji pod warunkiem zapewnienia, że każda wystawiana faktura będzie miała numer kolejny.

Wnioskodawca podkreślił również, że możliwość stosowania kilku serii numeracji przez tego samego podatnika wynika z art. 226 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym przepisem, faktura powinna zawierać m.in. kolejny numer nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

W ocenie Wnioskodawcy wobec braku takiego wymogu przewidzianego przepisami prawa, nie jest konieczne zachowanie jednej serii numeracji dla wszystkich rodzajów wystawianych przez niego faktur. W praktyce jeżeli wystawia on kilka rodzajów faktur, np. faktury w formie elektronicznej i papierowej, może on zastosować odrębną numerację dla każdego z tych rodzajów. Zachowanie dwóch serii powinno zaś zapewniać unikatowość każdego numeru faktury (niemożliwe będzie wystawienie dwóch faktur o tym samym numerze tak np. Tomasz Michalik VAT. Komentarz, 2010 Legalis).

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że jest on uprawniony do wystawiania faktur korygujących do wystawianych E-faktur w formie papierowej.

Rozporządzenie przewiduje następujące sytuacje, w których wystawia się faktury korygujące:

• zgodnie z § 13 ust. 1:
  W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.
• zgodnie z § 13 ust. 5:
  Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
  1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
  2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
• zgodnie z § 14 ust. 1:
  Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Wnioskodawca wskazał, że ani rozporządzenie dotyczące wystawiania faktur ani rozporządzenie dotyczące faktur elektronicznych nie przewidują obowiązku wystawiania faktury korygującej w takiej samej formie jak faktura, która jest korygowana.

Poprzednio obowiązujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119) stanowiło, że faktury korygujące oraz duplikaty faktur do faktur wystawianych i przesłanych w formie elektronicznej przesyła się w tej samej formie (§ 5 ust. 1). Jednocześnie na mocy powyższego rozporządzenia wystawienie faktury korygującej do E faktury w innej formie było możliwe wyłącznie ze względu na brak możliwości wystawiania i przesyłania faktury korygującej w takiej formie ze względu na przeszkody formalne lub techniczne.

Wnioskodawca podkreślił, że zastępujące ww. regulację rozporządzenie nie zawiera takich postanowień. Jego zdaniem oznacza to, że w obowiązującym stanie prawnym brak jest wymogu aby faktury korygujące do E-faktur były wystawiane i przesyłane również w formie elektronicznej.

Jego zdaniem, stanowisko w powyższym zakresie potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lutego 2011 r. o sygn. IBPP3/443-918/10/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT oraz innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie faktur.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Stosownie do art. 226 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L.06.347.1 ze zm.), bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT zawierają wyłącznie () kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności, świadczy usługi reklamowe polegające m.in. na wyświetlaniu na stronach Serwisu reklam. Zamierza ona umożliwić kontrahentom (Reklamodawcy) złożenie zamówienia usługi reklamowej, w tym określenia czasu jej trwania i innych parametrów przez Internet. W celu zamówienia usługi, obserwacji jej efektywności oraz postępu jej wykonywania, Reklamodawca będzie tworzył indywidualne konto w Serwisie internetowym Wnioskodawcy (Konto). Przy utworzeniu Konta Reklamodawcy, nadany zostanie indywidualny login oraz hasło. Dostęp do Konta będzie możliwy wyłącznie pod warunkiem podania przez Reklamodawcę na specjalnej stronie dostępowej loginu oraz hasła.

Zainteresowany zamierza wprowadzić w Serwisie funkcjonalność, polegającą na udostępnieniu Reklamodawcy faktur VAT w postaci elektronicznej (E-faktury) z tytułu wyświadczonych na rzecz Reklamodawcy usług reklamowych, poprzez udostępnienie E-faktur na Koncie Reklamodawcy. Udostępnienie E-faktury będzie polegało na wyświetleniu pliku zawierającego E-fakturę na Koncie Reklamodawcy i umożliwieniu pobrania tego pliku przez Reklamodawcę.

Warunkiem wystawienia E-faktury, będzie uzyskanie oświadczenia Reklamodawcy o akceptacji takiego sposobu wystawiania faktur. Oświadczenie Reklamodawcy będzie składane w formie elektronicznej, poprzez akceptację regulaminu, w którego treści zawarta będzie zgoda na wystawianie E-faktur lub faktur w formie pisemnej, w przypadku zawarcia przez Reklamodawcę i Spółkę umowy pisemnej dotyczącej świadczenia usług reklamowych.

Reklamodawca będzie mógł cofnąć akceptację wystawiania na jego rzecz E-faktur, poprzez przesłanie Wnioskodawcy oświadczenia o cofnięciu akceptacji w wiadomości e-mail. Zainteresowany przestanie wystawiać na rzecz tego Reklamodawcy E-faktury w terminie 30 dni od dnia, w którym Wnioskodawca otrzymał oświadczenie o cofnięciu akceptacji.

Strony Serwisu Spółki, za pośrednictwem której Reklamodawca może uzyskać dostęp do Konta oraz do umieszczonej na nim E-faktury będą posiadały nadany jej przez firmę certyfikującą, certyfikat SSL (Secure Sockef Layer), który jest powszechną metodą zabezpieczania poufności przesyłu informacji przez sieć Internet i potwierdzania tożsamości podmiotów prowadzących strony internetowe. Jedną z funkcji certyfikatu SSL jest potwierdzenie tożsamości właściciela domeny (adresu), pod którą znajduje się strona internetowa. Wydająca certyfikat firma certyfikująca ustala, że określona domena należy do określonego podmiotu i potwierdza ten fakt w treści certyfikatu, którego treść jest dostępna każdorazowo dla osób łączących się ze stroną internetową istniejącą pod tą domeną. W celu wystawienia dla Zainteresowanego certyfikatu, firma certyfikująca dokona weryfikacji domeny internetowej, poprzez którą Reklamodawca uzyskuje dostęp do Konta i ustali, że podmiotem do którego należy domena jest w rzeczywistości Spółka.

Wnioskodawca w celu uzyskania certyfikatu wystąpi do firmy certyfikującej z wnioskiem, wraz z którym obowiązany będzie do udostępnienia swoich danych oraz danych domeny oraz serwera, z których korzysta. Po weryfikacji tych danych przez firmę certyfikującą, firma ta wyda Zainteresowanemu służący do certyfikacji specjalny plik zawierający tzw. klucz prywatny. Plik ten zostanie zainstalowany na serwerze Spółki i będzie stanowił integralną część konfiguracji tego serwera.

Wskutek tego, przeglądarka internetowa, za pomocą której Reklamodawca łączyć się będzie ze stroną Wnioskodawcy, po wpisaniu adresu jego strony, będzie wyświetlała specjalny komunikat. Treść komunikatu dostępna dla Reklamodawcy będzie poświadczała, że strony Serwisu, za pośrednictwem których dochodzi do udostępnienia E-faktury zostały zweryfikowane przez wskazaną firmę certyfikują oraz że firma ta za pomocą wydanego certyfikatu poświadcza fakt, że strony te są stronami Spółki. W ten sposób Reklamodawca logując się na Konto będzie miał pewność, że strony za pośrednictwem których uzyskuje on dostęp do E-faktury, są stronami Wnioskodawcy, a w konsekwencji, że udostępniona mu E faktura jest dokumentem pochodzącym od niego.

Zainteresowany w ramach wewnętrznych procedur zapewni, że wyłączona będzie możliwość udostępnienia na Koncie Reklamodawcy dokumentu nie pochodzącego od niego. W szczególności Spółka zapewni, że obsługa oprogramowania służącego do wystawiania E faktur będzie prowadzona wyłącznie przez jej upoważnionych pracowników/współpracowników.

E-faktury wystawiane przez Wnioskodawcę będą miały postać pliku PDF (Portable Document Format). Treść pliku o ww. formacie nie może być zmieniona po jego utworzeniu. E-faktury będą zawierały wszystkie elementy faktury VAT wymagane przepisami prawa. Wystawienie E faktur przez Zainteresowanego będzie następowało w terminach określonych w odpowiednich przepisach prawa.

Spółka będzie oznaczała E-faktury kolejnymi numerami, przy czym numeracja E-faktur prowadzona będzie niezależnie od numeracji faktur wystawionych w formie innej niż E-faktura. Numer kolejny każdej E-faktury zakończony będzie symbolem /FE.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż wystawiane przez Zainteresowanego faktury VAT drogą elektroniczną, będą spełniały warunki wynikające z powołanych w dalszej części interpretacji przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwanego dalej rozporządzeniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania odrębnej numeracji dla E-faktur i faktur wystawianych w innej formie niż E-faktury, przy zachowaniu ciągłości każdej numeracji.

Mając na uwadze przepis § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury oznaczonej jako Faktura VAT.

Z powyższego przepisu wynika, że faktury VAT powinny być tak numerowane, aby zapewnić ciągłość ewidencjonowania wystawianych faktur poprzez ich kolejne numerowanie, jak również umożliwić identyfikację danej faktury. Zachowanie powyższych założeń ciągłości numerowania i możliwości identyfikacji, sposób nadawania numerów poszczególnym fakturom, ustala wyłącznie podatnik czynny VAT, wystawiający te faktury.

Spółka podkreśliła, że numeracja będzie zapewniać unikatowość każdego numeru faktury, co oznacza, że niemożliwe będzie oznaczenie jakichkolwiek dwóch faktur (czy to wystawionych w formie E-faktury czy w innej formie) identycznym numerem. W praktyce zamierza ona prowadzić odrębne serie rosnących numeracji dla odrębnych form wystawianych faktur. Serie będą odróżniać się zastosowanym w numerze faktury symbolem literowym.

W tym miejscu należy zgodzić się z Zainteresowanym, że przepisy prawa polskiego nie regulują szczegółowo sposobu numeracji faktur. Podatnik ma więc w tym zakresie swobodę ustalenia sposobu numeracji pod warunkiem zapewnienia, że każda wystawiana faktura będzie miała numer kolejny oraz, że wobec braku takiego wymogu przewidzianego przepisami prawa, nie jest konieczne zachowanie jednej serii numeracji dla wszystkich rodzajów wystawianych przez niego faktur. W praktyce jeżeli wystawia on kilka rodzajów faktur, np. faktury w formie elektronicznej i papierowej, może on zastosować odrębną numerację dla każdego z tych rodzajów.

Zatem, numerowanie faktur papierowych oraz faktur wystawionych w formie elektronicznej w sposób odrębny i niezależny, można uznać za dopuszczalny, przy zachowaniu ciągłości numerowania i możliwości ich identyfikacji.

Tym samym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania opisanej w zdarzeniu przyszłym odrębnej numeracji dla E-faktur i faktur wystawianych w innej formie niż E-faktury, przy zachowaniu ciągłości każdej numeracji.

Z opisu sprawy wynika także, że Spółka zamierza wystawiać faktury korygujące w formie papierowej, również gdy pierwotna faktura została wystawiona w formie elektronicznej.

Podkreślić należy, iż faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, których celem jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

W rozporządzeniu wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy, prawodawca nie odniósł się do faktur korygujących w związku z tym należy zwrócić uwagę na § 19 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur, zgodnie z którym faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Przepisu powyższego nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że gdy w rozporządzeniu w sprawie faktur jest mowa o fakturach, należy pod tym pojęciem rozumieć zarówno fakturę pierwotną jak też fakturę korygującą, albowiem ustawodawca w akcie prawnym regulującym ogólne zasady wystawiania faktur ustala normę, zgodnie z którą w formie elektronicznej można przyjąć zarówno fakturę pierwotną jak też fakturę korygującą. Dodatkowo zauważyć należy, iż w powołanym rozporządzeniu w sprawie faktur brak jest wymogu aby faktury korygujące do faktur wystawionych i przesłanych w formie elektronicznej były wystawiane i przesyłane w tej formie.

Przepis § 1 rozporządzenia określa sposób i warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną.

W myśl przepisów § 3 ust. 1-3 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.

Stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu. Strony transakcji muszą uzgodnić zatem sposób przesyłania faktur w formie elektronicznej ze względu na konieczność spełnienia wymogów technicznych (np. odpowiednie oprogramowanie czy sposób prowadzenia księgowości elektronicznej) oraz organizacyjnych, zarówno po stronie dostawcy, jak i odbiorcy, tak aby zapewnić także prawidłowy sposób przechowywania faktur.

Zgodnie z treścią § 4 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Przy czym, stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1. autentyczności pochodzenia faktury - rozumie się przez to pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury;
2. integralności treści faktury - rozumie się przez to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Zgodnie natomiast z § 2 ust. 2 rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Wymienione metody zapewnienia przedmiotowych cech faktur są tylko przykładowym wyliczeniem, co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument, co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy (sprzedawcy) oraz nienaruszalność treści i został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur.

Powołany wyżej § 3 ust. 1 rozporządzenia otwiera przed Wnioskodawcą jedynie możliwość, a nie obowiązek przesyłania faktur w formie elektronicznej, jednak to do niego należy ostateczna decyzja, w jakiej formie (elektronicznej czy papierowej) wystawi i prześle fakturę, czy fakturę korygującą do danego kontrahenta.

Należy zauważyć, iż w myśl art. 218 obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają określone warunki. Zwrócić należy również uwagę na zapis art. 219 Dyrektywy 2006/112/WE stwierdzający, że każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę. Z powyższego wynika, iż faktury elektroniczne i faktury papierowe mają taką samą moc prawną.

Innymi słowy, zgodnie z powyższą regulacją faktura korygująca sama w sobie jest niezależną i odrębną fakturą. A zatem do jej wystawienia, o ile szczególne przepisy nie stanowią inaczej, należy stosować ogólne zasady dotyczące wystawiania faktur i faktur elektronicznych.

Zauważyć należy, iż w powołanych wyżej przepisach prawodawca nie wskazuje okoliczności, które by uniemożliwiały wystawianie i/lub przesyłanie faktury korygującej w formie papierowej do faktury wystawionej w formie elektronicznej.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość wystawiania faktur korygujących w formie papierowej do faktur wystawionych w formie elektronicznej.

Zatem Spółka będzie uprawniona do wystawiania faktur korygujących w formie papierowej do wystawianych E faktur.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że ocena prawidłowości wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści wystawianych faktur wymaga wiedzy specjalistycznej. Zatem tej oceny będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy rozporządzenia jak wskazano wyżej nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie numeracji faktur elektronicznych oraz wystawienia faktury korygującej w formie papierowej do faktury pierwotnej wystawionej w formie elektronicznej. Pozostałe kwestie zostały rozstrzygnięte odrębnymi pismami, tj.: postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 14 lutego 2012 r. nr ILPP4/443-754/11-2/ISN w zakresie zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury oraz interpretacją indywidualną z dnia 14 lutego 2012 r. nr ILPP4/443-754/11-4/ISN w części dotyczącej potwierdzenia odbioru faktury korygującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP4/443-754/11-4/ISN, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu