Temat interpretacji

Czy opisane czynności wstępnej likwidacji szkód korzystają ze zwolnienia od podatku?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług w zakresie wstępnej likwidacji szkód jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług w zakresie wstępnej likwidacji szkód.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani Biuro Ekspertyz Pojazdów i Likwidacji Szkód. Działalność gospodarcza rozliczana jest na zasadach ogólnych - księga przychodów i rozchodów. Biuro jest podatnikiem podatku VAT i nie posiada żadnych zaległości finansowych w zakresie rozliczania się z należności podatkowych.

Obok czynności opodatkowanych Biuro świadczy również usługi wstępnej likwidacji szkód na rzecz i w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych. Zawarła Pani kilka umów z podmiotami gospodarczymi, które jako pełnomocnik substytucyjny, działając w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych, zlecają Pani do wykonania czynności pomocnicze w procesie likwidacji szkód. Podmioty te prowadzą na terytorium RP likwidację szkód na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń oraz na podstawie odpowiednich pełnomocnictw i umocowań, które na zasadzie substytucji przekazują Pani.

Wykonane przez Panią usługi, polegające na wstępnej likwidacji szkód na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych obejmują:

• przyjęcie druku zgłoszenia szkody i jego wstępną weryfikację pod kątem zgodności zapisów ze stanem faktycznym;
• oględziny miejsca zdarzenia;
• identyfikację pojazdu;
• stwierdzenie uszkodzeń pojazdu i ich opisanie;
• wstępną kalkulację kosztów napraw;
• sporządzenie dokumentacji fotograficznej pojazdu i uszkodzonych elementów;
• sporządzenie kopii fotograficznej prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu, polisy ubezpieczeniowej.

W przypadku likwidacji szkód, czynności te - z punktu widzenia relacji z ubezpieczonym - wykonywane są zawsze w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela.

Biuro świadczy usługi likwidacji szkód na rzecz zleceniobiorców zakładów ubezpieczeń, w oparciu o pełnomocnictwo substytucyjne, udzielone na podstawie art. 106 Kodeksu cywilnego przez tychże zleceniobiorców. Biuro świadczy usługi na zlecenie podmiotów gospodarczych, nie będących zakładem ubezpieczeń, lecz będących zleceniobiorcą w tym zakresie zakładu ubezpieczeń.

Realizacja przez Panią czynności zleconych przez podmiot gospodarczy, działający na zlecenie ubezpieczyciela (na podstawie umowy substytucji) jest więc świadczeniem usług na rzecz ubezpieczyciela. Z cywilnoprawnego punktu widzenia, występuje Pani wobec ubezpieczonych jako wykonujący czynności za ubezpieczyciela.

Wykonuje Pani wszystkie czynności likwidacyjne na drukach i w imieniu danego towarzystwa ubezpieczającego, a nie w imieniu podmiotu gospodarczego, które podzleciło Pani wykonanie tych czynności.

Fakturę za wykonaną czynność wystawia Pani na zlecającego. Faktura zawiera informację o zwolnieniu świadczonej usługi z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym, wykonywane usługi polegające na wstępnej likwidacji szkód na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, tj.:

• przyjęcie druku zgłoszenia szkody i jego wstępna weryfikację pod kątem zgodności zapisów ze stanem faktycznym,
• oględziny miejsca zdarzenia,
• identyfikacja pojazdu,
• stwierdzenie uszkodzeń pojazdu i ich opisanie,
• wstępna kalkulacja kosztów napraw,
• sporządzenie dokumentacji fotograficznej pojazdu i uszkodzonych elementów,
• sporządzenie kopii fotograficznej prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu, polisy ubezpieczeniowej,

korzystają (od dnia 1 stycznia 2011 r.) ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT...

Pani zdaniem, są podstawy dla zakwalifikowania świadczonych usług wstępnej likwidacji szkód jako usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej, tzw. usługi pomocniczej, zwolnionej od VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 37 w związku z ust. 13 tego artykułu ustawy o VAT.

Wskazuje Pani w tym miejscu na ewolucję usług ubezpieczeniowych w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Do niedawna zakłady ubezpieczeń same wykonywały wszystkie czynności ubezpieczeniowe, począwszy od pozyskania klienta, zawarcia umowy, postępowania likwidacyjnego aż do wypłaty odszkodowania. Szybki rozwój tej branży powiązany ze wzrostem konkurencji i oczekiwań klientów przy jednoczesnym rozszerzeniu ochrony ubezpieczeniowej na nowe dziedziny, pociągał za sobą konieczność specjalizacji także na poszczególnych etapach świadczenia usług ubezpieczeniowych. Aby ograniczyć rozrost administracyjny, zakłady ubezpieczeń zaczęły zlecać wykonywanie niektórych elementów całej usługi wyspecjalizowanym podmiotom. Gdyby nie wskazane czynniki ekonomiczne i gospodarcze nie byłoby konieczności przekazywania tych czynności na zewnątrz. Gdyby ubezpieczyciel nie zlecał czynności likwidacyjnych innemu podmiotowi, a wykonywał je sam z pewnością nie byłoby wątpliwości, iż czynności takie korzystają ze zwolnienia jako czynności ubezpieczeniowe. Odmówienie prawa do zwolnienia z tytułu wykonywania tych samych czynności tylko dlatego, że zostały zlecone innemu podmiotowi stanowi nieuzasadnioną dyskryminację podatników.

Wskazując na treść art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 43 ust. 13 tej ustawy, stwierdza Pani, że dla ustalenia, czy usługi likwidacji szkód na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych korzystają ze zwolnienia, kluczowa jest możliwość zakwalifikowania ich jako elementu usługi ubezpieczeniowej, stanowiących jednocześnie odrębną całość oraz właściwych i niezbędnych do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Według Pani, przy ocenie, czy usługi te mogą być uznane za składowe elementy samej usługi ubezpieczeniowej, należy odwołać się do ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Czynnościami ubezpieczeniowymi są m. in.:

• zawieranie umów ubezpieczenia,
• składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania,
• ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych,
• wypłacanie odszkodowań.

Uzasadniając prezentowane w sprawie stanowisko, powołuje się Pani na art. 3 ust. 5 ww. ustawy. Zauważa Pani również, że dodatkowo ustawodawca postanowił, iż zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie tych czynności innym podmiotom. Czynności wykonywane przez te podmioty są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń- art. 3 ust. 6 ustawy.

Sądzi Pani, iż z przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej wynika, że usługa ubezpieczeniowa to w rzeczywistości zespół czynności powiązanych ze sobą funkcjonalnie, gdzie każda z poszczególnych czynności warunkuje wykonanie następnej. Wśród tych czynności ustawodawca wymienił także wyraźnie czynności likwidacji i wyceny szkód. Nie ma zatem przeszkód, aby uznać tę usługę za element głównej usługi ubezpieczeniowej, zwłaszcza że w samej ustawie o działalności ubezpieczeniowej dopuszczono także możliwość wydzielania i zlecenia tych czynności podmiotom zewnętrznym. Jednocześnie to, że jest ona elementem usługi głównej, nie stoi na przeszkodzie uznania jej za pewną odrębną całość. Skoro bowiem możliwe jest jej wydzielenie do wyspecjalizowanego podmiotu zewnętrznego, to z pewnością stanowi ona odrębną całość.

Jest Pani przekonana, iż wskazane przepisy prowadzą także do wniosku, że usługi te są również niezbędne i właściwe do świadczenia usługi ubezpieczeniowej. Trudno bowiem wyobrazić sobie prawidłową realizację usługi ubezpieczeniowej bez ustalenia przyczyn okoliczności zdarzeń losowych, czy też ustalenia wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań.

Uważa Pani, że są zatem podstawy dla zakwalifikowania usług wyceny szkód jako usług pomocniczych zwolnionych od VAT. Trafność takich wniosków potwierdza także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, który w swoich wyrokach zwraca uwagę na przedmiotowy, a nie podmiotowy charakter zwolnienia usług ubezpieczeniowych.

W orzeczeniu w sprawie C - 349 / 96 TSUE uznał, że: art. 13 część B lit. a VI Dyrektywy 77/388 musi być interpretowany w tym znaczeniu, że państwo członkowskie nie mogło ograniczać zakresu zwolnienia transakcji ubezpieczeniowych wyłącznie do usług ubezpieczycieli prowadzących działalność ubezpieczeniową na podstawie zezwolenia wydanego przez organ państwowy.

Zdaniem Trybunału dla możliwości skorzystania ze zwolnienia nie ma zatem znaczenia status podmiotu wykonującego usługi ubezpieczeniowe, a jedynie charakter tych usług. W kolejnym orzeczeniu (w sprawie C-124/07) TSUE posunął się nawet dalej, uznając, że zwolnienie może przysługiwać nie tylko podmiotom zewnętrznym w stosunku do samego ubezpieczyciela, ale także podwykonawcom takich podmiotów.

Co więcej, zdaniem TSUE z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania. Przyjęcie modelu gospodarczego, polegającego na wydzielaniu pewnych czynności do podmiotów zewnętrznych nie powinno wpływać na przedmiotowe zwolnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 wskazanej ustawy.

Wskazane wyżej zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jest zgodne z art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, w myśl którego zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie transakcje ubezpieczeniowe nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym. W ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pani Biuro Ekspertyz Pojazdów i Likwidacji Szkód. Biuro obok czynności opodatkowanych świadczy również usługi wstępnej likwidacji szkód na rzecz i w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych. Zawarła Pani kilka umów z podmiotami gospodarczymi (pełnomocnicy substytucyjni, działając w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych), którzy zlecają Pani do wykonania czynności pomocnicze w procesie likwidacji szkód. Podmioty te prowadzą na terytorium RP likwidację szkód na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń oraz na podstawie odpowiednich pełnomocnictw i umocowań, które na zasadzie substytucji przekazują Pani. Wykonane przez Panią usługi obejmują:

• przyjęcie druku zgłoszenia szkody i jego wstępną weryfikację pod kątem zgodności zapisów ze stanem faktycznym;
• oględziny miejsca zdarzenia;
• identyfikację pojazdu;
• stwierdzenie uszkodzeń pojazdu i ich opisanie;
• wstępną kalkulację kosztów napraw;
• sporządzenie dokumentacji fotograficznej pojazdu i uszkodzonych elementów;
• sporządzenie kopii fotograficznej prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu, polisy ubezpieczeniowej.

W przypadku likwidacji szkód czynności te - z punktu widzenia relacji z ubezpieczonym - wykonywane są zawsze w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela.

Wszystkie czynności likwidacyjne wykonuje Pani na drukach i w imieniu danego towarzystwa ubezpieczającego, a nie w imieniu podmiotu gospodarczego, które podzleciło Pani wykonanie tych czynności.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są również usługami wskazanymi w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie stanowią one elementu usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia określonych warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej a także stanowić odrębną całość. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę zdaniem tut. organu stanowią odrębną całość i są niezbędne do wykonania przez towarzystwo ubezpieczeniowe usługi ubezpieczeniowej. Jednakże przepis ust. 13 art. 43 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być również właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej, co znaczy zatem, że usługa musi być właściwa. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. W przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych nie można uznać za usługi właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Jak wynika z wniosku, wykonywane przez Zainteresowanego czynności zmierzają do wyceny i likwidacji szkód. Tak więc czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku VAT, a jedynie mają na celu ocenę wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań. Przedmiotowe usługi mają wpływ na decyzje podejmowane przez towarzystwa ubezpieczeniowe, które zlecają Wnioskodawcy wykonanie opisanych czynności, nie obejmują one jednak funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej.

Problem usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych był przedmiotem wyroku TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet, działającym w imieniu Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet, w którym rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków będących firmami ubezpieczeniowymi nie są ani transakcjami ubezpieczeniowymi, ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi w znaczeniu tego postanowienia.

Zatem, stwierdzić należy, iż przedmiotowe czynności, świadczone przez Panią, nie są usługami właściwymi dla usług ubezpieczeniowych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku stan faktyczny w powiązaniu z zaprezentowanym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE, stwierdzić należy, że w związku z wykonywaniem opisanych we wniosku czynności (usługi związane z wstępną likwidacją szkód oględziny uszkodzonych samochodów, wykonywanie kosztorysów ich napraw), nie jest Pani uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od podatku, przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 13 tej ustawy. Tym samym, czynności te należy opodatkować według stawki 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy