Temat interpretacji

zastosowanie zwolnienia dla usług pośrednictwa świadczonych na rzecz klientów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.10.2011 r. (data wpływu 24.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę na rzecz klientów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę na rzecz klientów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa kredytowego na rzecz banków lub klientów banków. W tym ostatnim przypadku, Spółka wyszukuje klientów lub do Spółki zgłaszają się klienci (dalej: Klient lub łącznie Klienci), którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu Klientowi na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu. W tym celu Spółka zawiera z potencjalnymi Klientami banków umowy (dalej: Umowa lub łącznie Umowy), na podstawie których zobowiązuje się do:

1. wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej z danym bankiem poprzez udzielenie pomocy w wyborze banku, który zapewni finansowanie inwestycji danemu Klientowi w tym celu Spółka przedstawia informacje o aktualnej ofercie banków, z którymi Spółka stale współpracuje i warunkach udzielania przez nie kredytów;
2. pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego Klienta (kompletowanie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku) i jego weryfikacji;
3. kontaktowanie się z bankiem w imieniu Klienta w celu należytego złożenia bankowi wniosku kredytowego Klienta;
4. pomocy Klientowi w prowadzeniu negocjacji z bankiem i czynienie wszystkiego co niezbędne, aby Klient i bank zawarły umowę kredytową jednocześnie, należy podkreślić, że Spółka nie jest stroną umowy kredytowej, a także Spółka nie jest umocowana do zawierania w imieniu Klienta umów lub zaciągania jakichkolwiek innych zobowiązań;
5. przestrzeganie regulacji o zachowaniu tajemnicy bankowej w sposób analogiczny jak czynią to banki w zakresie informacji przekazanych przez Klienta w trakcie realizacji Umowy.

Wskazane świadczenia Spółki w ramach Umowy z Klientem nie stanowią usług doradczych czynności Spółki realizowane w ramach Umowy, a objęte zakresem doradztwa kredytowego (tj. ocena przez Spółkę sytuacji majątkowej Klienta, na podstawie której Spółka przygotowuje dla Klienta biznes plan, niezbędny przy składaniu wniosku o kredyt dla Klienta) stanowią odrębny od wynagrodzenia za pośrednictwo kredytowe tytuł wynagrodzenia dla Spółki na podstawie wystawionej na rzecz Klienta faktury z podstawową stawką VAT jednocześnie świadczenia te nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka, wykonując usługi pośrednictwa kredytowego zgodnie z Umową, nie gwarantuje Klientowi osiągnięcia rezultatu w postaci udzielenia przez wybrany bank kredytu/refinansowania kredytu dla Klienta Spółka ponosi odpowiedzialność wyłącznie za zawinione, umyślne i istotne naruszenie Umowy.

Jeżeli Klient we własnym imieniu samodzielnie lub poprzez podmiot z nim powiązany, lub działający z nim w porozumieniu wystąpi bez zgody Spółki z wnioskiem kredytowym do banku, Spółka będzie miała prawo żądać zapłaty kary umownej w wysokości określonego % od wartości kredytu, o który będzie występował Klient.

Z tytułu wykonania powyższych usług pośrednictwa kredytowego między Klientem a danym bankiem Spółce przysługuje, zgodnie z Umową, wynagrodzenie od Klienta w postaci określonej prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu dla Klienta wynagrodzenie to staje się należne Spółce pod warunkiem, że kredyt zostanie udzielony Klientowi, w przeciwnym wypadku, Spółka nie może żądać wypłaty wynagrodzenia z tytułu Umowy. Wypłata wynagrodzenia następuje przez bank, który przelewając Klientowi środki pieniężne w ramach udzielonego kredytu, jednocześnie potrąca na rzecz Spółki należną prowizję od Klienta za usługi określone w Umowie.

Dodatkowo, należy zaznaczyć, że wykonując usługi na podstawie Umów z Klientami Spółka podejmuje kontakty: a) z bankami, z którymi Spółka stale współpracuje w zakresie pośrednictwa kredytowego na podstawie zawartych wcześniej umów; lub b) z bankami, z którymi Spółka nie zawarła tego rodzaju umów o współpracę.

W pierwszym przypadku kontaktów z bankami, tj. w punkcie a), usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Spółkę na podstawie Umowy z Klientem stanowią jednocześnie świadczenie w ramach usług pośrednictwa kredytowego realizowanych na rzecz tych banków, tj. pozyskiwanie potencjalnych klientów kredytów znajdujących się aktualnie w ofercie banków poprzez przedstawianie i objaśnianie oferty banku, dokonywanie wstępnej kwalifikacji klientów, dokonywanie wstępnej weryfikacji dokumentów dostarczanych przez klientów, przyjmowanie tych dokumentów oraz przekazywanie wniosków z kompletem dokumentacji do danego banku z tego tytułu Spółka otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne również od banków

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Spółkę na rzecz Klientów na podstawie Umów podlegają od 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów w związku z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Spółkę na rzecz Klientów na podstawie Umów podlegają od 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów w związku z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że wskazany w stanie faktycznym zakres świadczeń realizowanych na podstawie Umowy przez Spółkę na rzecz Klientów odpowiada definicji pośrednictwa sformułowanej m.in. w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-235/00, CSC Financial Services, z której wynika, że pojęcie to obejmuje działalność polegającą na m.in. wskazywaniu stronie umowy okazji do zawarcia umowy, kontakt i negocjowanie z drugą stroną, gdzie pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy przy czym celem takiej działalności ma być doprowadzenie do zawarcia umowy. Ponadto, zakres czynności podejmowanych przez Spółkę nie ogranicza się tylko do wykonania czynności faktycznych związanych z umową kredytową między Klientem a bankiem.

Jednocześnie, usługi Spółki na rzecz Klienta, o których traktuje niniejszy wniosek, nie stanowią usług doradztwa kredytowego choćby z tego względu, że wynagrodzenie za usługi Spółki jest uzależnione od faktu przyznania kredytu Klientowi (na tę istotną okoliczność odróżniającą pośrednictwo od doradztwa wskazał m.in. TSUE w sprawie C-435/05 Volker Ludwig) w przeciwieństwie do świadczenia Spółki wynikającego również z Umów, które polega na ocenie sytuacji majątkowej Klienta i przygotowaniu biznes planu dla niego. W tym ostatnim przypadku Spółka otrzymuje wynagrodzenia niezależnie od przyznania Klientowi kredytu i traktuje tę usługę jako doradztwo kredytowe opodatkowane stawką podstawową VAT.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zwolnione od podatku VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Warto zwrócić uwagę, że art. 43 ust.1 pkt 38 Ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), na podstawie którego zwalnia się z VAT usługi udzielania kredytów i pośrednictwa kredytowego, a także usługi zarządzania kredytami przez kredytodawcę.

Mając na względzie dyrektywę wykładni polskich przepisów podatkowych w zgodzie z regulacjami Unii Europejskiej (tak np.: Dyrektywa VAT 2005/112/WE. Komentarz 2009 pod red. J. Martini, Wrocław 2009, wydanie 1, str. 26; VAT 2010 J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, Warszawa 2010, wydanie 2, str. 22 lub Dyrektywa VAT. Komentarz pod red. K. Sachsa i Romana Namysłowskiego, Warszawa 2008, str. 62) należałoby stwierdzić, że zakres usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów powinien być definiowany ze względu na charakter usługi pośrednictwa kredytowego, tj. doprowadzenia do zawarcia umowy kredytowej miedzy bankiem a kredytobiorcą, a nie ze względu na osobę ją świadczącą lub jej odbiorcę. Ponieważ w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT w odniesieniu do usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów nie wskazuje się na ich odbiorcę, tym samym, przy identyfikowaniu tego rodzaju pośrednictwa nie powinno mieć znaczenia, czy odbiorcą usługi Spółki jest Klient czy bank istotne jest, że usługa pośrednictwa dotyczy sytuacji zawarcia umowy kredytowej.

Na ten aspekt charakteru usługi pośrednictwa kredytowego zwraca uwagę również TSUE w wyroku w sprawie C-435/05, Volker Ludwig, gdzie stwierdza się, że uznanie aktywności za działalność pośrednictwa kredytowego zwolnioną z VAT nie zależy od istnienia stosunku umownego między kredytodawcą a pośrednikiem, ale od charakteru działalności tego ostatniego. W związku z tym, pośrednictwo kredytowe obejmuje również sytuacje, gdy pośrednik kontaktuje się w imieniu klienta z kredytodawcą, co zachodzi w przypadku usług Spółki na rzecz Klientów.

W końcu stanowisko Spółki w przedmiotowym wniosku bierze swe uzasadnienie z okoliczności, że skoro Spółka wykonując świadczenia z Umów na rzecz Klientów jednocześnie realizuje swe usługi na rzecz banków, z którymi Spółka stale współpracuje (i z tego tytułu otrzymuje również wynagrodzenie od banków), a te bez wątpienia są zwolnione z VAT jako usługi pośrednictwa kredytowego, należałoby konsekwentnie stwierdzić, że usługi Spółki wykonywane na podstawie Umów z Klientami powinny być klasyfikowane na równi z tymi samymi świadczeniami stanowiącymi istotne elementy usługi pośrednictwa kredytowego na rzecz banków.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa kredytowego świadczone przez Spółkę w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowią usług pomocniczych w rozumieniu art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, tj. nie stanowią elementu usług udzielania kredytów, a tym bardziej usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów (gdyż to właśnie usługi pośrednictwa są podstawowym przedmiotem działalności Spółki), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczenia usług udzielania kredytów lub usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów.

Wnioskodawca chce zwrócić uwagę, że w podobnych stanach faktycznych, tj. gdy pośrednicy kredytowi działali na rzecz klientów w celu zawarcia umowy kredytowej z bankami, dyrektorzy izb skarbowych w dotychczas wydanych indywidualnych interpretacjach podatkowych przychyli się do stanowiska prezentowanego również w niniejszym wniosku, tj. że tego rodzaju usługi są zwolnione z VAT na gruncie Ustawy o VAT obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. jako pośrednictwo w świadczeniu usług udzielania kredytów; dotyczy to m.in.:

• interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 maja 2011 r., nr ILPP2/443-353/11-4/MN;

• interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 kwietnia 2011 r., nr IBPP3/443-964/10/IK;

• interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 marca 2011 r. nr ITPP1/443-1257/10/AT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Należy zaznaczyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z ust. 15 art. 43 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia wyżej cytowanych przepisów wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN przez pośrednictwo rozumie się działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy. W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

Zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w celu rozstrzygnięcia co w świetle w/w przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem pośrednictwa, warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa negocjacje, w kontekście art. 13B(d)(5), odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy, nie jest zatem pośrednikiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka prowadzi m.in. działalność w zakresie pośrednictwa kredytowego na rzecz Klientów.

Spółka wyszukuje klientów lub do Spółki zgłaszają się klienci (dalej: Klient lub łącznie Klienci), którzy są zainteresowani, aby Spółka pośredniczyła w przyznaniu przez banki kredytu Klientowi na sfinansowanie określonej inwestycji lub refinansowaniu kredytu. W tym celu Spółka zawiera z potencjalnymi Klientami banków umowy, na podstawie których zobowiązuje się do:

• wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej z danym bankiem poprzez udzielenie pomocy w wyborze banku, który zapewni finansowanie inwestycji danemu Klientowi w tym celu Spółka przedstawia informacje o aktualnej ofercie banków, z którymi Spółka stale współpracuje i warunkach udzielania przez nie kredytów;

• pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego Klienta (kompletowanie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku) i jego weryfikacji;

• kontaktowanie się z bankiem w imieniu Klienta w celu należytego złożenia bankowi wniosku kredytowego Klienta;

• pomocy Klientowi w prowadzeniu negocjacji z bankiem i czynienie wszystkiego co niezbędne, aby Klient i bank zawarły umowę kredytową jednocześnie, należy podkreślić, że Spółka nie jest stroną umowy kredytowej, a także Spółka nie jest umocowana do zawierania w imieniu Klienta umów lub zaciągania jakichkolwiek innych zobowiązań;

• przestrzeganie regulacji o zachowaniu tajemnicy bankowej w sposób analogiczny jak czynią to banki w zakresie informacji przekazanych przez Klienta w trakcie realizacji Umowy.

Z tytułu wykonania powyższych usług pośrednictwa kredytowego między Klientem a danym bankiem Spółce przysługuje, zgodnie z Umową, wynagrodzenie od Klienta w postaci określonej prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu dla Klienta. Wynagrodzenie to staje się należne Spółce pod warunkiem, że kredyt zostanie udzielony Klientowi, w przeciwnym wypadku, Spółka nie może żądać wypłaty wynagrodzenia z tytułu Umowy.

Jednocześnie Spółka wskazała, iż świadczone usługi w ramach Umowy z Klientem nie stanowią usług doradczych, bowiem czynności Spółki realizowane w ramach Umowy, a objęte zakresem doradztwa kredytowego (tj. ocena przez Spółkę sytuacji majątkowej Klienta, na podstawie której Spółka przygotowuje dla Klienta biznes plan, niezbędny przy składaniu wniosku o kredyt dla Klienta) stanowią odrębny od wynagrodzenia za pośrednictwo kredytowe tytuł wynagrodzenia dla Spółki na podstawie wystawionej na rzecz Klienta faktury z podstawową stawką VAT jednocześnie świadczenia te nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Należy zauważyć, że by uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy,

• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

• prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Powyższe nie oznacza, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Biorąc pod uwagę powyższe, jak również przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią kompleksowe usługi pośrednictwa w świadczeniu usług w zakresie udzielania kredytów. Efektem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest zawarcie umowy kredytu, Wnioskodawca nie jest stroną umowy, ponadto wykonywane usługi nie mają wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową.

W konsekwencji usługi pośrednictwa świadczone przez Spółkę na rzecz klientów podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie