Temat interpretacji

Określenie stawki podatku VAT dla świadczenia usługi polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony & przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla świadczenia usługi polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla świadczenia usługi polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lipca 2016 r. znak IPPP2/4512&‑486/16-2/MAO (skutecznie doręczone dnia 26 lipca 2016 r.), oraz pismem z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na zlecenie prywatnego inwestora Spółka realizuje Budowę budynku mieszkalno-usługowego.

Budynek jest częściowo podpiwniczony (powierzchnia piwnic - 88 m²).

Na parterze zaprojektowano pawilon handlowy o powierzchni użytkowej 135,38 m².

Na pierwszym i ostatnim piętrze zaprojektowano mieszkanie o powierzchni użytkowej 136,78 m².

Łączna powierzchnia budynku: 135,38 + 136,76 = 272,14 m².

Budynek murowany - stropy żelbetowe wylewane, stropodach niewentylowany, stolarka PCV i aluminium, ocieplenie styropianem, instalacje: wodno-kanalizacyjne, centralne ogrzewanie, elektryczne wewnętrzne i zewnętrzne.

W uzupełnieniu z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) Strona wskazała, że zgodnie z czteropoziomową klasyfikacją Polskich Obiektów Budowlanych struktura symboli dla przedmiotowego budynku mieszkalno-usługowego jest następująca:

• sekcja:1

• dział: 11

• grupa: 111

• podgrupa: 1110.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.) Strona doprecyzowała, że zgodnie z umową wykonuje stan surowy otwarty budynku mieszkalno&‑usługowego (piwnica, parter, I piętro) łącznie z dachem, izolacją i obróbkami blacharskimi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy przyjąć przy realizacji robót w budynku mieszkalno&‑usługowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, budowa mieszkania na piętrze budynku mieszkalno-usługowego spełnia wymogi budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i do wykonania robót powinna być zastosowana stawka podatku VAT w wysokości 8%. Przy budowie lokalu usługowego powinna być zastosowana stawka podstawowa 23%.

Każda faktura powinna być rozbijana na dwie pozycje:

1. poz. 1. - wartość wykonanych robót x (135,38 m²/272,14 m²) x 23%
2. poz. 2. - wartość wykonanych robót x (136,76 m²/272,14 m²) x 8%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z treścią art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150  m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje trzy grupy:

• budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

• budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

I tak, według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (). Natomiast budować to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku 8%.

Zastosowanie prawidłowej stawki podatku uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynkach mieszkalnych (PKOB 11) jako całości - to należna stawka będzie 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, że roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej - 23% stawka podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje inwestycję dla prywatnego inwestora, polegającą na budowie budynku mieszkalno-usługowego, który jest sklasyfikowany wg PKOB w podgrupie 1110. Powierzchnia łączna budynku wynosi 272,14 m², w tym część użytkowa: 135,38 m² (pawilon handlowy zaprojektowany na parterze) oraz część mieszkalna: 136,76 m² (mieszkanie zaprojektowane na pierwszym piętrze). Budynek jest częściowo podpiwniczony - powierzchnia piwnicy wynosi 88,88 m². Prace polegają na wylewaniu stropów żelbetowych, wykonaniu stropodachu niewentylowanego, stolarki PCV i aluminium, ocieplenia budynku styropianem, wykonania instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej wewnętrznej i zewnętrznej oraz centralnego ogrzewania. Przedmiotem umowy jest wykonanie stanu surowego otwartego budynku mieszkalno&‑usługowego (piwnica, parter, I piętro) łącznie z dachem, izolacją i obróbkami blacharskimi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia stawki podatku VAT dla usług polegających na budowie budynku mieszkalno-usługowego.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca realizując zlecenie prywatnego inwestora buduje budynek mieszkalno&‑usługowy sklasyfikowany w PKOB 1110, a zatem stanowiący obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy. Ponadto przedmiotem umowy jest budowa ww. budynku w stanie surowym otwartym wraz z dachem, izolacją i obróbkami blacharskimi o powierzchni całkowitej 360,14 m² (tj. powierzchnia piwnicy - 88,88 m², parteru - 135,38 m² oraz pierwszego piętra - 136,76 m²). Tym samym dla przedmiotowej usługi zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towarów i usług, ale tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (tj. do powierzchni 300 m²). Natomiast w stosunku do pozostałej części powierzchni budynku (w analizowanym przypadku 60,14 m²), dla usług budowy przedmiotowego budynku zastosować należy stawkę podatku w wysokości 23%, zgodnie z powołanym art. 41 ust. 12c.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym budowa mieszkania na piętrze budynku mieszkalno-usługowego spełnia wymogi budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i do wykonania robót powinna być zastosowana stawka podatku VAT w wysokości 8%, zaś przy budowie lokalu usługowego powinna być zastosowana stawka podstawowa 23% uznano za nieprawidłowe.

Wskazać dodatkowo należy, że przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska odnośnie klasyfikacji przedmiotowego budynku, a niniejszej interpretacji dokonano w oparciu o klasyfikację PKOB podaną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00&‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie