Temat interpretacji
1. Czy zobowiązania Wnioskodawcy są elementem
przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT?
2. Czy zbycie
przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa wraz ze zobowiązaniami będzie
podlegało opodatkowaniu VAT?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 13 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na najmie powierzchni biurowych i handlowych oraz świadczeniu usług hotelowo-gastronomicznych. W skład przedsiębiorstwa wchodzą m.in. nieruchomości gruntowe, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo własności albo prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawo własności budynków. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać reorganizacji swojej działalności. W tym celu planuje przenieść na inny podmiot zespół składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, przede wszystkim nieruchomości i ruchomości oraz prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów najmu. Na nowy podmiot przeniesione zostałyby także zobowiązania związane z dotychczasową działalnością Wnioskodawcy, w tym zobowiązania wynikające z umowy kredytowej.
W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planowane przez Spółkę działania restrukturyzacyjne będą dotyczyły zasadniczo całości majątku Spółki (z wyjątkiem na przykład niezwiązanych funkcjonalnie z przedsiębiorstwem środków pieniężnych) i zobowiązań Spółki. To znaczy, że przedmiotem planowanego przeniesienia będzie przedsiębiorstwo Spółki (jak zostało wskazane w odpowiedzi poniżej) wraz z zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przedsiębiorstwem. Powyższe oznacza, że przedmiotem przeniesienia będzie w szczególności:
- oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwa,
- rzeczy ruchome stanowiące środki trwałe i wyposażenie, w tym maszyny i urządzenia służące do prowadzenia przedsiębiorstwa, w tym meble, narzędzia i sprzęt komputerowy,
- nieruchomości i prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wykorzystywane w działalności wykonywanej w ramach przedsiębiorstwa,
- licencje i decyzje administracyjne, które będą mogły zostać przeniesione,
- prawa własności intelektualnej, w tym majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, i prawa własności przemysłowej, w tym prawa do znaków towarowych, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych,
- prawa majątkowe, w tym wierzytelności Spółki wynikające z umów zawartych w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym w szczególności umów z zakresu marketingu i PR, umów dot. dostawy mediów,
- prawa wynikające z umów najmu nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
- tajemnice przedsiębiorstwa oraz inne prawa na dobrach niematerialnych,
- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Planowane jest, że wraz z przeniesieniem przedsiębiorstwa na nowy podmiot zostaną przeniesione zobowiązania funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem, w tym zobowiązania wynikające z umowy kredytowej. Środki z kredytu były przeznaczone na spłatę istniejącego zadłużenia finansowego przeznaczonego na sfinansowanie nakładów na wybudowanie nieruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa oraz na udzielenie pożyczek pożyczki (które jeszcze nie zostały spłacone) będą przeniesione przez Spółkę wraz z przedsiębiorstwem. Przedmiotem planowanej umowy w ramach reorganizacji Spółki będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wyjaśnienie:
- Czy zobowiązania Wnioskodawcy są elementem przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT...
- Czy zbycie przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa wraz ze zobowiązaniami będzie podlegało opodatkowaniu VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie zdarzenie przyszłe opisane na wstępie wniosku, zobowiązania Wnioskodawcy wchodzą w skład przedsiębiorstwa, a tym samym zbycie przedsiębiorstwa wraz ze zobowiązaniami nie podlega opodatkowaniu VAT.
Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają jednak definicji przedsiębiorstwa. Definicji takiej nie zawierają także przepisy unijne. Systemowa i celowościowa wykładnia przepisów podatkowych, dokonana na poziomie krajowym i unijnym, pozwala jednak na wyciągnięcie wniosku, że zobowiązania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej danego przedsiębiorstwa są jego nieodłączną częścią (elementem). Tym samym, w razie zbycia przedsiębiorstwa zobowiązania te nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Należy zauważyć, że w art. 2 pkt 27e przywołanej ustawy zdefiniowane zostało pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). W myśl definicji legalnej jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. ZCP obejmuje zatem także zobowiązania związane funkcjonalnie z prowadzeniem działalności gospodarczej przez ZCP.
Definicję ZCP należy odpowiednio zastosować w przypadku ustalania czym jest przedsiębiorstwo, w szczególności pod kątem tego, czy zobowiązania tego przedsiębiorstwa wchodzą w jego skład (stanowią jego część) w rozumieniu przepisów podatkowych. Najistotniejszy w definicji przedsiębiorstwa jest element funkcjonalny, tak więc poszczególne składniki majątku staną się przedsiębiorstwem, jeżeli połączy je funkcja, jaką łącznie mogą spełnić, tj. realizacja określonych zadań gospodarczych. Takie rozumienie przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 19 i 29 Dyrektywy 112 i może być stosowane przy wykładni pojęcia przedsiębiorstwo z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Pojęcie to należy zatem rozumieć jako każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych. Z istoty rzeczy nie są elementem definicji przedsiębiorstwa takie przymioty, jakie muszą wystąpić przy jego zorganizowanej części, tj. wydzielenie organizacyjne i finansowe.
Z zespołu składników majątkowych i niemajątkowych składających się na przedsiębiorstwo nie wyłącza się zatem z mocy samego prawa ani wierzytelności, ani zobowiązań tego przedsiębiorstwa. W przypadku, gdy zgodnie z wolą stron umowy zbycia przedsiębiorstwa z przedmiotu transakcji wyłączone zostaną określone składniki majątkowe lub niemajątkowe ocenę, czy wyłączenie takie nie zaburza możliwości użycia pozostałych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych należy dokonać z uwzględnieniem konkretnego stanu faktycznego. Taka sytuacja nie jest jednak przedmiotem złożonego wniosku. W przywołanym na wstępie wniosku zdarzeniu przyszłym przedmiotem zbycia będą również zobowiązania, które wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi umożliwiają prowadzenie (kontynuację) działalności gospodarczej. Konsekwentnie należy zatem przyjąć, że transakcja zbycia przedsiębiorstwa nie będzie podlegała VAT.
Potwierdzeniem tej tezy jest wykładnia przepisów Dyrektywy 112 dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej TSUE). Okoliczność, iż Dyrektywa również nie zawiera definicji przedsiębiorstwa lub jego części nie oznacza, ze państwa członkowskie mają pełną swobodę jego interpretacji. Powyższe zauważył TSUE w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sari. Wskazał on bowiem, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. Powyższe skutkuje tym, że rozumienia użytego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT znaczenia pojęcia przedsiębiorstwa będącego elementem zaimplementowanego przepisu prawa wspólnotowego do krajowego porządku prawnego nie można poszukiwać na gruncie polskiego prawa cywilnego, lecz przepisów dyrektyw unijnych oraz w oparciu o orzecznictwo TSUE. W powołanym wyżej wyroku TSUE, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania VAT jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Stąd też wynikająca z art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Jako warunek zastosowania tej zasady Trybunał uznał wyrażanie przez nabywcę zamiaru dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego natychmiastowej likwidacji i sprzedaży zapasów.
Z powyższego wynika, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 112 (art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy), dotyczy przedsiębiorstwa lub części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Skorzystanie przez państwo członkowskie z opcji przewidzianej w art. 19 Dyrektywy 112 (art. 5 ust 8 VI Dyrektywy) skutkuje ograniczeniem możliwości wyłączenia transakcji z opodatkowania. W świetle powyższego brak jest podstaw do ograniczenia zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jedynie do przedsiębiorstwa w rozumieniu definicji przedsiębiorstwa przewidzianej w art. 551 Kodeksu cywilnego.
Należy również podnieść, że celem wyłączenia z VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części. Opodatkowanie na zasadach ogólnych prowadzi do konieczności osobnego ustalenia dla każdego składnika majątku, czy podlega on opodatkowaniu VAT, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej ustalenia elementów takich jak: podstawa opodatkowania, stawka podatku, korekta podatku naliczonego itp. Nałożenie na podatnika obowiązku dokonania powyższych czynności w sytuacji, gdy podmiot przejmujący przedsiębiorstwo lub jego część ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby niepotrzebne obciążenie zasobów ludzkich i technicznych podatnika, podczas, gdy w efekcie końcowym wpływy do budżetu danego państwa członkowskiego byłyby takie same jak w przypadku wyłączenia transakcji z zakresu opodatkowania VAT (por. Dyrektywa VAT, pod red. K. Sachsa i R. Namysłowskiego). Na zerowy efektywny wynik końcowy i wygodę wprowadzenia wspomnianego przepisu wskazuje również w swej opinii z dnia 13 kwietnia 2000 r. Rzecznik Generalny M. Jacobs sformułowanej do sprawy C-408/98 Abbey National Plc.
Przepis art. 19 Dyrektywy 112 (dawniej art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy) jest przepisem opcyjnym i państwa członkowskie nie mają jego obowiązku wprowadzenia do krajowego porządku prawnego. Polska skorzystała ze wskazanej opcji. Skorzystanie zaś z ww. opcji oznacza, że przeniesienie zarówno całości, jak i części odpłatnie i nieodpłatnie majątku przedsiębiorstwa, musi być wyłączone spod opodatkowania. Wyłączenie spod opodatkowania dotyczy zatem także zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą zbywanego przedsiębiorstwa.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).
Przepisy ustawy nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
Na mocy art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
- oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
- własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
- prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
- wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
- koncesje, licencje i zezwolenia;
- patenty i inne prawa własności przemysłowej;
- majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
- tajemnice przedsiębiorstwa;
- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 551 Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. Podkreślić należy, że na gruncie przytaczanego przepisu istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na najmie powierzchni biurowych i handlowych oraz świadczeniu usług hotelowo-gastronomicznych. W skład przedsiębiorstwa wchodzą m.in. nieruchomości gruntowe, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo własności albo prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawo własności budynków. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać reorganizacji swojej działalności. W tym celu planuje przenieść na inny podmiot zespół składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, przede wszystkim nieruchomości i ruchomości oraz prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów najmu. Na nowy podmiot przeniesione zostałyby także zobowiązania związane z dotychczasową działalnością Wnioskodawcy, w tym zobowiązania wynikające z umowy kredytowej. Zainteresowany wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planowane przez Spółkę działania restrukturyzacyjne będą dotyczyły zasadniczo całości majątku Spółki (z wyjątkiem na przykład niezwiązanych funkcjonalnie z przedsiębiorstwem środków pieniężnych) i zobowiązań Spółki. To znaczy, że przedmiotem planowanego przeniesienia będzie przedsiębiorstwo Spółki (jak zostało wskazane w odpowiedzi poniżej) wraz z zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przedsiębiorstwem. Powyższe oznacza, że przedmiotem przeniesienia będzie w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwa; rzeczy ruchome stanowiące środki trwałe i wyposażenie, w tym maszyny i urządzenia służące do prowadzenia przedsiębiorstwa, w tym meble, narzędzia i sprzęt komputerowy; nieruchomości i prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wykorzystywane w działalności wykonywanej w ramach przedsiębiorstwa; licencje i decyzje administracyjne, które będą mogły zostać przeniesione; prawa własności intelektualnej, w tym majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, i prawa własności przemysłowej, w tym prawa do znaków towarowych, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych; prawa majątkowe, w tym wierzytelności Spółki wynikające z umów zawartych w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym w szczególności umów z zakresu marketingu i PR, umów dot. dostawy mediów; prawa wynikające z umów najmu nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; tajemnice przedsiębiorstwa oraz inne prawa na dobrach niematerialnych; księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Planowane jest, że wraz z przeniesieniem przedsiębiorstwa na nowy podmiot zostaną przeniesione zobowiązania funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem, w tym zobowiązania wynikające z umowy kredytowej. Środki z kredytu były przeznaczone na spłatę istniejącego zadłużenia finansowego przeznaczonego na sfinansowanie nakładów na wybudowanie nieruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa oraz na udzielenie pożyczek pożyczki (które jeszcze nie zostały spłacone) będą przeniesione przez Spółkę wraz z przedsiębiorstwem. Przedmiotem planowanej umowy w ramach reorganizacji Spółki będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
Podkreślić należy, że jeżeli dane zobowiązania dotyczą składników majątkowych przeznaczonych do zbycia, to są one przyporządkowane właśnie do tego majątku. Nie można zobowiązania ciążącego na konkretnym majątku wydzielać i odrywać od tego majątku (traktować odrębnie od tego majątku). Wyodrębniona część majątku, aby można było o niej powiedzieć na gruncie ustawy podatkowej, że stanowi samodzielne przedsiębiorstwo musi być samodzielnym przedsiębiorstwem także od strony zobowiązaniowej. Jeżeli więc zobowiązania dotyczące kredytu przeznaczonego na spłatę istniejącego zadłużenia finansowego przeznaczonego na sfinansowanie nakładów na wybudowanie nieruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa oraz na udzielenie pożyczek, mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, to także muszą być przyporządkowane do zbywanego przedsiębiorstwa. Nie można zobowiązań i należności związanych ze zbywanym przedsiębiorstwem wydzielić i oderwać od tego majątku traktować odrębnie od tego majątku.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że zbycie przez Wnioskodawcę całości przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, wraz ze zobowiązaniami, które stanowią element tego przedsiębiorstwa pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wskazać należy, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, czy przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa cywilnego.
Interpretacja wydana została w oparciu o stwierdzenie Wnioskodawcy, iż przedmiotem planowanej umowy w ramach reorganizacji Spółki będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 618 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu