Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu, korekta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r. jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2016 r.,

• prawa do korekty podatku z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że pytania dotyczą zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2009 roku Wnioskodawca pełni funkcję Komornika Sądowego. Z dniem 01.10.2015 roku -zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 09.06.2015 r. Komornicy zostali uznani za podatników podatku VAT w zakresie wykonywanych czynności egzekucyjnych.

W 2013 roku Wnioskodawca nabył prywatnie lokal mieszkalny w celach zarobkowych - najem. Od najmu Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy zryczałtowany. Wnioskodawca lokal wynajmuje prywatnie, nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej. Wynajem tego lokalu nie wchodzi w zakres zadań, które Wnioskodawca wykonuje jako Komornik i nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę na własny rachunek kancelarią.

Przedmiotowy lokal Wnioskodawca nabył w styczniu 2013 r. na podstawie aktu notarialnego a cena za lokal uiszczana była zaliczkowo na podstawie faktur zaliczkowych wystawianych od 2012 roku, a fakturę końcową wystawiono w styczniu 2013 roku.

W 2016 roku Wnioskodawca nabył drugi lokal mieszkalny celem najmu, który to lokal Wnioskodawca wykorzystuje i rozlicza w identyczny sposób jak ten wyżej opisany. Co do ceny nabycia to również była ona płacona na podstawie faktur zaliczkowych wystawianych od 2014 roku, a faktura końcowa zastała wystawiona w styczniu 2016 roku.

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT od żadnej z faktur za nabycie opisanych wyżej lokali. Z chwilą uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT - tj. od 01.10.2015 roku Wnioskodawca zaczął odprowadzać podatek VAT również od przychodów uzyskiwanych z wynajmu ww. lokali.

Czy w związku z powyższym, jako podatnik podatku VAT od przychodów z najmu prywatnego Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony za zakup lokalu mieszkalnego w pełnej wysokości, gdy zakup nastąpił w styczniu 2016 roku, a więc kiedy to Wnioskodawca był już czynnym podatnikiem podatku VAT?

Czy Wnioskodawca może dokonać korekty podatku naliczonego z faktury za zakup lokalu mieszkalnego, który to zakup nastąpił w styczniu 2013 roku, za okres od miesiąca kiedy to Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT?

W piśmie z dnia 19 września 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, w odpowiedzi na pytanie Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?, Wnioskodawca wskazał: tak, jestem zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od 01.10.2015 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje rozliczeń za okresy kwartalne.

W odpowiedzi na pytanie Czy faktury (zaliczkowe) z tytułu nabycia lokali są wystawione na Wnioskodawcę?, Wnioskodawca podał: tak faktury zaliczkowe z tytułu nabycia lokali są wystawione na mnie.

Wnioskodawca wskazał, że obydwa lokale, w całym okresie użytkowania, są wynajmowane na cele użytkowe (najem krótkoterminowy). Lokale nie są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące wskazania daty oddania do użytkowania lokali Wnioskodawca podał, że lokal numer 1 oddany w maju 2013 roku, lokal numer 2 oddany w maju 2016 r.

W odpowiedzi na pytanie Do jakich czynności był wykorzystywany lokal nabyty w 2013 r. przed dokonaniem przez Wnioskodawcę rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT tj. czy do czynności:

• opodatkowanych podatkiem VAT,

• zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,

• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?

Wnioskodawca wskazał, że lokal numer 1 zakupiony w 2013 roku przed dokonaniem rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT był zaliczany do czynności zwolnionych - korzystałem ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT ze względu na obroty poniżej 150 tys.

Z kolei, odpowiadając na pytanie Do jakich czynności: tj. opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, są wykorzystywane lokale:

• lokal zakupiony w 2013 r. - po dokonaniu przez Wnioskodawcę rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT,

• lokal zakupiony w 2016 r. - od czasu oddania go do użytkowania?

Wnioskodawca wskazał, że lokal zakupiony w 2013 roku jak i zakupiony w roku bieżącym służą po dniu 01 października 2015 roku, czyli po dniu kiedy to stałem się czynnym podatnikiem podatku VAT, czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku jako nr 2).

Czy Wnioskodawca może dokonać korekty podatku naliczonego z faktury za zakup lokalu mieszkalnego, który to zakup nastąpił w styczniu 2013 roku, za okres od miesiąca kiedy to Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: Mając na uwadze treść art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, Wnioskodawca uważa że ma prawo dokonać korekty podatku naliczonego za zakup lokalu mieszkalnego, który to zakup nastąpił w 2013 roku, proporcjonalnie do okresu kiedy stał się czynnym podatnikiem podatku VAT.

Oba lokale służą sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, podatek jest naliczany i odprowadzany terminowo. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do jednorazowej korekty podatku naliczonego. Korektę Wnioskodawca powinien dokonać za pierwszy kwartał 2016 roku - art. 91 ust. 3 ustawy o VAT - ponieważ zadeklarował rozliczenia w okresie kwartalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Należy wskazać, że podstawową zasadą wspólnego systemu podatku VAT, jest zasada neutralności podatku rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca od 01.10.2015 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2013 roku Wnioskodawca nabył prywatnie lokal mieszkalny w celach zarobkowych - najem. Przedmiotowy lokal Wnioskodawca nabył w styczniu 2013 r. na podstawie aktu notarialnego a cena za lokal uiszczana była zaliczkowo na podstawie faktur zaliczkowych wystawianych od 2012 roku, a fakturę końcową wystawiono w styczniu 2013 roku.

Z chwilą uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT - tj. od 01.10.2015 roku Wnioskodawca zaczął odprowadzać podatek VAT również od przychodów uzyskiwanych z wynajmu ww. lokalu.

Faktury zaliczkowe z tytułu nabycia lokalu są wystawione na Wnioskodawcę. Lokal, w całym okresie użytkowania, jest wynajmowany na cele użytkowe (najem krótkoterminowy). Lokal nie jest zaliczany do środków trwałych podlegających amortyzacji, stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy. Lokal został oddany do użytkowania w maju 2013 roku. Lokal zakupiony w 2013 roku przed dokonaniem rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT był zaliczany do czynności zwolnionych Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT ze względu na obroty poniżej 150 tys.

Lokal zakupiony w 2013 roku służy po dniu 01 października 2015 roku, czyli po dniu kiedy to Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, czynnościom opodatkowanym.

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT z faktur za nabycie lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu za okres od kiedy stał się podatnikiem podatku VAT.

W celu oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lokalu należy dokonać analizy przepisów art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 91 ust. 4 powołanego artykułu, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Według ust. 6 wskazanego przepisu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

W świetle powołanych wyżej regulacji, w stosunku do lokalu nabytego w 2013 r., który - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest zaliczony do środków trwałych, oceny prawa do dokonania korekty podatku naliczonego należy dokonać na podstawie przepisu art. 91 ust. 7c ustawy. Przepis ten przewiduje możliwość dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku zmiany przeznaczenia towarów wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje.

W odniesieniu do lokalu nabytego w 2013 r. miała miejsce sytuacja, o której mowa w tym przepisie - zmiana prawa do odliczenia wynikała ze zmiany przeznaczenia lokalu z wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT na wykorzystanie wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jednakże, zgodnie z w/cytowanym przepisem art. 91 ust. 7c ustawy - zdanie drugie - korekty, o której mowa w tym przepisie nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Jak wskazano we wniosku lokal zakupiony w 2013 r. został oddany do użytkowania w maju 2013 r. Zatem, w myśl ww. przepisu art. 91 ust. 7c ustawy, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do skorygowania nieodliczonego podatku naliczonego, bowiem od oddania lokalu do użytkowania (maj 2013 r.) upłynęło 12 miesięcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r., należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do korekty podatku z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2013 r. Natomiast, wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego w 2016 r. załatwiono interpretacją Nr 1061-IPTPP3.4512.455.2016.2.BM.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi