Temat interpretacji

W zakresie prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) umowę (dalej: Umowa), w której w zobowiązał się do świadczenia na rzecz Spółki usług w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem (dalej: Usługi) w ramach pełnienia funkcji członka zarządu Spółki. Świadczenie Usług polega na zarządzaniu Spółką poprzez uczestniczenie w pracach zarządu, reprezentowaniu Spółki oraz prowadzeniu wszelkich jej spraw wspólnie z innymi członkami zarządu. W Umowie zawartej ze Spółką Wnioskodawca zobowiązał się do osobistego jej wykonywania, przy czym Umowa ta przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Biorąc pod uwagę powyższe postanowienie Umowy, w świetle argumentacji zawartej w wydanej w dniu 6 października 2017 r. przez Ministra Rozwoju i Finansów interpretacji ogólnej nr PT3.8101.11.2017 należy uznać, że Wnioskodawca świadcząc Usługi na rzecz Spółki występuje w charakterze podatnika VAT. W trakcie realizacji Umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zdefiniowane w podgrupie PKWiU 70.22.170.0 usługi zarządzania procesami gospodarczymi i żadna z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie może być uznana za usługę doradczą. Usługi doradcze bowiem polegają na przekazywaniu określonej wiedzy lub wskazywaniu sposobu postępowania i usługi takie (doradcze) nie są wpisane w istotę usług zarządzania. Poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaprezentowanym powyżej stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, iż opisane w stanie faktycznym usługi zarządzania Spółką świadczone w oparciu o Umowę nie obejmują czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych,
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do wysokości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że świadcząc Usługi na rzecz Spółki występuje on w charakterze podatnika VAT. W trakcie realizacji Umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zdefiniowane w podgrupie PKWiU 70.22.170.0 usługi zarządzania procesami gospodarczymi i żadna z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie może być uznana za usługę doradczą. Poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów.

Odnosząc przedstawiony opis zdarzenia przyszłego do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro jak wskazano we wniosku wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy czynności (Usługi zarządzania) nie dotyczą usług w zakresie doradztwa, a ponadto Wnioskodawca poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczenia kwoty 200 000 zł, z uwzględnieniem przepisu art. 113 ust. 9 ustawy.

Jeżeli jednak faktyczna łączna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 200 000 zł (odpowiednio kwoty limitu uwzględniającego przepis art. 113 ust. 9 ustawy) lub jeśli Wnioskodawca będzie wykonywał czynności doradcze albo wykona inne czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, wówczas Zainteresowany utraci prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w tym na informacji, że w świetle argumentacji zawartej w wydanej w dniu 6 października 2017 r. przez Ministra Rozwoju i Finansów interpretacji ogólnej nr PT3.8101.11.2017 Wnioskodawca uznał, że świadcząc Usługi na rzecz Spółki występuje on w charakterze podatnika VAT (kwestia ta nie była przedmiotem oceny tut. Organu, lecz przyjęto to jako element opisu sprawy).

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej