Stanowisko Wnioskodawcy,

Do zakresu robót opisanych w pozycji 1, 2 i 3 Wnioskodawca powinien zastosować odwrotne obciążenie, a do pozycji 4, 5 i 6 23% VAT. Aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), usługi budowlane muszą być wymienione w pozycjach 1-48 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego pozycje 1, 2 i 3 mieszczą się w zakresie załącznika 14, natomiast pozycje 4, 5 i 6 nie mieszczą się w nim.

Wnioskodawca uważa, że umowa podwykonawcza, w której zawarte jest postanowienie o zastosowaniu odwrotnego obciążenia do całego zakresu prac, nie może zmieniać sposobu opodatkowania poszczególnych pozycji zgodnego z przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel //.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 //.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Zatem przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest w stosunku do swojego podwykonawcy głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Należy zauważyć, że status podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym (inwestor, generalny wykonawca, podwykonawca) musi wynikać z całokształtu okoliczności i charakteru wykonywanych usług. Należy zatem ocenić faktycznie dokonane czynności pomiędzy występującymi w sprawie podmiotami.

Zatem, ustalenie czy dane świadczenie podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. stawka podatku wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisał umowy podwykonawcze na roboty budowlane polegające na wykonaniu, dostawie i montażu mebli oraz zabudów ściennych i zabudów grzejników w żłobkach, w następującym zakresie:

1. Wykonanie ściany pomiędzy jadalniami dla dzieci przewidującą szafę oraz siedzisko w odpowiednich wnękach.
2. Wykonanie okładzin ściennych.
3. Wykonanie zabudów grzejników.
4. Wykonanie szafek na buty do szatni.
5. Wykonanie aneksów kuchennych.
6. Dostawa i montaż AGD i armatury (bez podłączenia do instalacji gazowych, wodno-kanalizacyjnych i odwadniających oraz cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych).

Wnioskodawca zawarł jedną umowę na wykonanie wszystkich świadczeń, których dotyczą pytania. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę z kontrahentem to umowa podwykonawcza do umowy o roboty budowlane, polegające na kompleksowym wykonaniu, dostawie i montażu mebli oraz zabudów ściennych w tym zabudów grzejników wraz ze świadczeniami towarzyszącymi. W umowie zawarty jest punkt, w którym Podwykonawca obowiązany jest zamieścić na fakturze adnotację odwrotne obciążenie".

Świadczenia wymienione w punktach 1-6 wniosku stanowią odrębne od siebie świadczenia. Świadczenia wymienione w punktach 1-6 stanu faktycznego nie składają się na jedno kompleksowe świadczenie.

Wykonanie ściany pomiędzy jadalniami dla dzieci przewidującą szafę oraz siedzisko w odpowiednich wnękach to PKWiU 43.32.10.0. Wykonanie okładzin ściennych to PKWiU 43.33.10.0. Wykonanie zabudów grzejników to PKWiU 43.32.10.0. Wykonanie szafek na buty do szatni to PKWiU 31.09.13.0. Wykonanie aneksów kuchennych wraz z dostawą i montażem AGD i armatury (bez podłączenia do instalacji gazowych, wodno-kanalizacyjnych, i odwadniających oraz cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych) to PKWiU 31.02.10.0.

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca wykonuje świadczenia prowadzi działalność budowlaną i jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca wykonuje świadczenia, nabywa te świadczenia od Wnioskodawcy w celu realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu. Kontrahent nabywa świadczenia od Wnioskodawcy celem wykonania w części na rzecz innego podmiotu usługi budowlanej wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy do zakresu robót opisanych w pozycji 1, 2 i 3 Wnioskodawca powinien zastosować odwrotne obciążenie.

Jak wskazano we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę zakwalifikowane są według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 43.32.10.0 (pkt 1 i 3 stanu faktycznego) oraz 43.32.10.0 (pkt 2 stanu faktycznego). Ustawodawca w poz. 31 załącznika nr 14 do ustawy wymienił usługi sklasyfikowane pod PKWiU 43.32.10.0 jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia, natomiast w poz. 32 załącznika nr 14 do ustawy wymienił usługi sklasyfikowane pod PKWiU 43.33.10.0 jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia.

Jednocześnie podnieść należy, że dla prawidłowego rozumienia pojęcia podwykonawca wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji, gdy Wnioskodawca świadczy usługi, o których mowa w poz. 31 i 32 załącznika nr 14 do ustawy na rzecz Kontrahenta, który świadczy na rzecz innego podmiotu również usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika do ustawy, to Wnioskodawca działa względem Kontrahenta jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem w przypadku realizowania przez Wnioskodawcę świadczeń wskazanych w pkt 1 3 stanu faktycznego spełnione są wszystkie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. W analizowanym przypadku usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące pytania 1, że do zakresu robót budowlanych opisanych w pozycji 1-3, powinien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy dostawę mebli i dostawę sprzętu AGD opisanego w pozycji 4, 5 i 6 Wnioskodawca powinien opodatkować stawką 23% VAT.

Jak wskazano we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę w punktach 4-6 stanu faktycznego zakwalifikowane są według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 31.09.13.0 (pkt 4 wniosku) oraz 31.02.10.0 (pkt 5-6 wniosku). Natomiast ustawodawca nie wymienił świadczeń o takich symbolach PKWiU w załączniku nr 14 do ustawy jako objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Zatem przenosząc obowiązujące przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji świadczenia Wnioskodawcy, o których mowa w punktach 4-6 stanu faktycznego nie są objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia bowiem nie są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Tym samym w opisanej sytuacji nie są spełnione warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące pytania 2, że do zakresu świadczeń opisanych w pozycji 4-6 stanu faktycznego, nie powinien zastosować mechanizmu odwrotnego obciążenia, i opodatkować świadczenie na zasadach ogólnych wg stawki 23%, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Wnioskodawca może, z uwagi na podpisanie umowy podwykonawczej o roboty budowlane na całość prac i zawarcie w niej postanowienia, że wszystkie prace podlegają odwrotnemu obciążeniu, uznać, że cały zakres naszych prac podlega odwrotnemu obciążeniu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że świadczenia wymienione w punktach 1-6 stanu faktycznego stanowią odrębne od siebie świadczenia. Nie składają się na jedno świadczenie kompleksowe. Na fakturze wyszczególniane są oddzielnie wszystkie świadczenia opisane w punktach 1-6. Dla każdego wskazanego świadczenia są wskazane odrębne ceny i rodzaje świadczenia i odrębne wynagrodzenie. Umowa, w której zawarte jest postanowienie o zastosowaniu odwrotnego obciążenia nie decyduje o sposobie opodatkowania poszczególnych świadczeń z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. O zastosowaniu względem danych usług mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy decyduje każdorazowo spełnienie przesłanek wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące pytania 3, że z uwagi na podpisanie umowy o określonej treści, nie może przyjąć, że wszystkie świadczenia z tej umowy wynikające podlegają mechanizmowi odwrotnego obciążenia, należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej