Temat interpretacji

brak obowiązku ujęcia w podstawie opodatkowania i wykazywania w poz. 10 deklaracji VAT-7, usług szczepień świadczonych na rzecz pracowników oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług medycznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 25 października 2017r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ujęcia w podstawie opodatkowania i wykazywania w poz. 10 deklaracji VAT-7, usług szczepień świadczonych na rzecz pracowników oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług medycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ujęcia w podstawie opodatkowania i wykazywania w poz. 10 deklaracji VAT-7, usług szczepień świadczonych na rzecz pracowników oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Powiatowy Zakład Opieki Zdrowotnej (dalej Szpital lub PZOZ) jest podmiotem leczniczym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku pozycja 1638 z późniejszymi zmianami), posiada osobowość prawną mającą statut samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

PZOZ jest zgłoszony jako czynny podatnik podatku od towarów i usług VAT i sporządza deklarację VAT-7. Szpital prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie udzielania stacjonarnych świadczeń zdrowotnych oraz ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych wykonywanych dla mieszkańców Powiatu .. i powiatów ościennych. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku poz. 1221 z późniejszymi zmianami), dalej ustawy VAT, w zakresie usług medycznych.

Dodatkowym źródłem przychodów osiąganych przez Szpital jest między innymi dzierżawa pomieszczeń, wykonywanie usług sterylizacji, świadczenia medycyny pracy, wykonywanie badań diagnostycznych (laboratorium oraz pracownia diagnostyki obrazowej), prowadzenie podstawowej opieki zdrowotnej itp.

Głównym płatnikiem należności za wykonywane świadczenia zdrowotne jest .. Wojewódzki Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia.

Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne wykonywane przez Szpital obejmują również szczepienia ochronne w tym szczepienia przeciw grypie. Szpital świadczy usługi szczepień w trzech obszarach:

1. na rzecz swoich pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej, polegające na nieodpłatnych szczepieniach,
2. na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy,
3. na rzecz pacjentów (osób fizycznych), które to usługi są odpłatne i rejestrowane na kasie fiskalnej a tym samym wykazywane w deklaracji VAT-7.

Usługi te korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Wskazać należy, iż szczepienia zarówno na rzecz pracowników (punkt a) jak i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (punkt b) stanowią nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynności te nie spełniają wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług oraz objęcia ich opodatkowaniem.

Tym samym wyżej wymienione świadczenia są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przekazanie tych usług przez Szpital na rzecz wyżej wymienionych uprawnionych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w tej sytuacji przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie znajdzie zastosowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy Szpital postępuje prawidłowo nie zaliczając do podstawy opodatkowania i nie wykazując w deklaracji VAT-7 w pozycji 10 usług szczepień na rzecz pracowników oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług medycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazywanie szczepień przez PZOZ na rzecz uprawnionych, to jest: swoich pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy) będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynności te nie spełniają wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług oraz objęcia ich opodatkowaniem.

Tym samym zdaniem Szpitala wyżej wymienione świadczenia będą czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przekazanie tych usług przez Powiatowy Zakład Opieki Zdrowotnej na rzecz wyżej wymienionych uprawnionych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w tej sytuacji, zdaniem Szpitala, przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie znajdzie zastosowania, a zatem kwoty nieodpłatnych świadczeń nie należy wykazać w ewidencjach prowadzonych dla celów VAT, a także w deklaracji VAT w poz. 10 Dostawa towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które w przypadku świadczenia usług zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

• użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;

• nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter bez wynagrodzenia stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Zatem tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Jednocześnie z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika. Przepisy ustawy nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy i innych.

Zgodnie z art. 207 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. 2016r., poz. 1666 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

W myśl art. 207 § 2¹ Kodeksu pracy, koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników.

Natomiast zgodnie z art. 222¹ § 1 Kodeksu pracy, w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Zgodnie z art. 222¹ § 3 Kodeksu pracy, minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane działanie czynników biologicznych na organizm człowieka oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z wykonywania pracy w warunkach narażenia na działanie czynników biologicznych, określi, w drodze rozporządzenia:

1. klasyfikację i wykaz szkodliwych czynników biologicznych;
2. wykaz prac narażających pracowników na działanie czynników biologicznych;
3. szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwe czynniki biologiczne, w tym rodzaje środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowia i życia pracowników narażonych na działanie tych czynników, zakres stosowania tych środków oraz warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia narażonych pracowników;
4. sposób prowadzenia rejestrów prac i pracowników, o których mowa w § 2, oraz sposób przechowywania i przekazywania tych rejestrów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych.

Pracodawca jest więc zobowiązany, zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem, stosować w przedmiotowym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716, z późn. zm.).

I tak, zgodnie z § 16 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2005r. w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych przeprowadza się zalecane szczepienia ochronne wymagane przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust. 4.

Art. 20 ust. 2 ww. ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, stanowi, iż pracodawca lub zlecający wykonanie prac informuje pracownika lub osobę mającą wykonywać pracę, narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych, przed podjęciem czynności zawodowych o rodzaju zalecanego szczepienia ochronnego wymaganego przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust. 4.

Natomiast z przepisu art. 20 ust. 3 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi jednoznacznie wynika, iż koszty przeprowadzania szczepień, o których mowa w ust. 1, oraz zakupu szczepionek ponosi pracodawca.

Jednocześnie w myśl art. 20 ust. 4 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności, mając na względzie ochronę zdrowia pracowników, funkcjonariuszy i żołnierzy narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych w trakcie wykonywania czynności zawodowych.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2012r. w sprawie wykazu rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności (Dz. U. 2012r., poz. 40) oraz rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 16 września 2010r. w sprawie wykazu zalecanych szczepień ochronnych oraz sposobu finansowania i dokumentowania zalecanych szczepień ochronnych wymaganych międzynarodowymi przepisami zdrowotnymi (Dz. U. Nr 180, poz. 1215) określono katalog szczepień zalecanych, w tym przeciwko grypie. Program Szczepień Ochronnych na 2018 rok, w Części II Szczepienia Zalecane, wskazuje szczepienie przeciw grypie jako szczególnie zalecane m.in. pracownikom ochrony zdrowia (personel medyczny, niezależnie od posiadanej specjalizacji oraz personel administracyjny).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej. PZOZ jest zgłoszony jako czynny podatnik podatku od towarów i usług VAT i sporządza deklarację VAT-7. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne wykonywane przez Szpital obejmują również szczepienia ochronne w tym szczepienia przeciw grypie. Szpital świadczy usługi szczepień m.in. na rzecz swoich pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej, polegające na nieodpłatnych szczepieniach, oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy. Usługi te korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Wskazać należy, iż szczepienia zarówno na rzecz pracowników jak i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą stanowią nieodpłatne świadczenie usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii braku obowiązku ujęcia w podstawie opodatkowania i wykazywania w poz. 10 deklaracji VAT-7, usług szczepień na rzecz pracowników oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług medycznych.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazywanie szczepień na rzecz pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy) stanowi nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie spełnia wskazanych w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanek do objęcia jej opodatkowaniem.

Bowiem, w analizowanej sytuacji czynność nieodpłatnego świadczenia usług szczepień nie jest świadczeniem na cele osobiste pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy, lecz świadczenie to wynika z obowiązujących przepisów i jest związane z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Nadto jak wynika z opisu sprawy świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz ww. osób podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Zatem nawet w przypadku odpłatnego świadczenia usług szczepienia na rzecz ww. osób (podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy), są one zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Z uwagi na powyższe Zainteresowanemu nie przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym świadczeniem.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie dokonywanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnych usług szczepień na rzecz pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej oraz ww. osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nie wiąże się z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 ustawy odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę usług szczepień na rzecz pracowników nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zgodnie z zawartymi umowami kontraktowymi wykonują usługi medyczne związane z działalnością i na rzecz Szpitala oraz mają zagwarantowaną nieodpłatną usługę szczepienia w zapisach umowy, nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W świetle art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku. Powyższa delegacja została zrealizowana przez wydanie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług z dnia 27 grudnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2273), obowiązującego od 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, w części C - Rozliczenie podatku należnego, wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczanego. W poz. 10 deklaracji VAT-7 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro nieodpłatne świadczenie usług szczepień przez Wnioskodawcę na rzecz ww. podmiotów, nie spełnia przesłanek do objęcia go opodatkowaniem, to Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie zaliczając ich do podstawy opodatkowania i nie wykazując w deklaracji VAT-7 w pozycji 10 ww. czynności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej