Temat interpretacji

W dniu 19.04.2005 r. do tut. Organu wpłynęło pismo znak: L.dz./DE/1602/2005 Administracji Nieruchomościami, w którym Podatnik nawiązuje do pism tut. Organu o znakach: I USB III/436/164/04/KK z dnia 29.10.2004 r. oraz I USB III/436/201/04/KK z dnia 07.12.2004 r. w przedmiocie rozliczeń gminy jako właściciela lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach wspólnot mieszkaniowych z najemcami tych lokali.

Podatnik zwraca się o doprecyzowanie wydanych interpretacji w zakresie dotyczącym okresu rozliczeniowego za jaki Administracja Nieruchomościami ma prawo dokonać korekty naliczonego podatku od towarów i usług najemcom lokali.

W dniu 11.05.2005 r. na wezwanie tut. Organu (pismo znak: I USB III /448/764/2005/BR z dnia 27.04.2005 r.) Administracja w piśmie znak: L.dz./DE/1531/2005/1901 wskazała, że ww. pismo z dnia 19.04.2005 r. jest wnioskiem złożonym w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia 30.05.2005 r. o znaku L.dz./DE/1279/2005 uzupełniła przedmiotowy wniosek o własne stanowisko w sprawie.

Administracja we wniosku z dnia 19.04.2005 r. stwierdza, że zgodnie z przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa art. 79 § 2 i art. 70 § 1 prawo do składania korekty wynosi 5 lat.

Odmienne stanowisko w tej kwestii zajął Drugi Urząd Skarbowy Łódź - Bałuty w odpowiedzi udzielonej Administracji Nieruchomościami (pismo znak: III -2-443-124/04/PJ z dnia 28.02.2005 r.), stwierdził bowiem, że podatnik ma prawo do dokonania korekty podatku od towarów i usług naliczonego "podwójnie" najemcom lokali komunalnych od momentu zmiany interpretacji Ministra Finansów dotyczącej przedmiotowej kwestii, tj. za okres od stycznia 2004 r.

W związku z interpretacją Ministra Finansów nr PPI - 811/912/03/JW z dnia 23.12.2003 r. Administracja stoi na stanowisku, że ma prawo dokonać korekty "podwójnie" naliczonego podatku od towarów i usług najemcom lokali komunalnych we wspólnocie mieszkaniowej tylko za okres od 01 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r.

Stanowisko tut. Organu:

Tut. Organ w ww. pismach, na które powołuje się Podatnik stwierdził, że skoro w rozliczeniach wewnątrz wspólnoty nie występuje obrót (sprzedaż), tym samym nie można mówić o odsprzedaży mediów i konieczności fakturowania tych czynności na rzecz osób trzecich (najemców lokali komunalnych) z "podwójnym" podatkiem od towarów i usług.W konsekwencji - rozliczenie kosztów zakupu mediów dostarczanych do lokali komunalnych pomiędzy Gminą, tj. członkiem wspólnoty, a najemcami lokali nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie tut. Organ zauważył, że ustawowe uregulowania prawne dotyczące przedmiotowej kwestii nie uległy zmianie. Zmieniła się jedynie ich interpretacja dokonana przez organy podatkowe.

Ponadto tut. Organ stwierdził, że powyższe nie dotyczy rozliczeń dokonywanych przez Administrację Nieruchomościami w stosunku do najemców lokali komunalnych, położonych w budynkach stanowiących własność gminy w związku z tym rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu otrzymywanych opłat od najemców tych lokali odbywają się na dotychczasowych zasadach.

W przedmiotowym wniosku z uwagi na powyższe Administracja Nieruchomościami zwróciła się do tut. Organu z zapytaniem za jaki okres podatnikowi przysługuje prawo do dokonania korekty podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.Podatnicy - jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej - których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, mogą skorygować uprzednio złożone zeznanie (deklarację), jeżeli w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3 wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek (art. 81 a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej).Kwota nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku - zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ww. ustawy - stanowi nadpłatę.

Należy podkreślić, że podatnik ma prawo (nie jest to obowiązek) do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją VAT - 7) - art. 75 § 2 pkt 1 lit.b i art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie z przepisu zawartego w art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy wynika, że prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa w przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b) - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Powołane powyżej przepisy Ordynacji podatkowej wskazują zatem, że podatnik podatku od towarów i usług w przypadku wykazania w deklaracji podatkowej zobowiązania podatkowego w wysokości większej od należnej oraz wpłaty tego podatku może skorygować uprzednio złożone deklaracje dla podatku od towarów i usług.

W tej sytuacji, gdy w wyniku dokonanej korekty powstanie nadpłata, podatnik ma prawo złożyć skorygowaną deklarację i wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w ciągu 5 lat od dnia złożenia deklaracji.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Strona ma prawo dokonać korekty podatku od towarów i usług naliczonego "podwójnie" najemcom lokali komunalnych zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami.

Brak jest jednak podstaw w świetle przytoczonych przepisów do wskazania czy korekty deklaracji VAT - 7 powinny obejmować okres 5 lat wstecz czy tylko okres od stycznia do grudnia 2004 r., skoro z brzmienia ww. art. 81a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej wynika, że dokonywanie korekt deklaracji stanowi uprawnienie a nie obowiązek dla podatnika.

Wobec powyższego, przedstawione przez Stronę stanowisko w sprawie tut. Organ uznał za nieprawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ zauważa, że dokonanie korekty podatku od towarów i usług naliczonego "podwójnie " najemcom lokali komunalnych wiązać się będzie z koniecznością skorygowania podatku naliczonego.

Odnosząc się do informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego zawartej w piśmie II Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty z dnia 28.02.2005 r. znak: III-2-443-124/04/PJ tut. Organ zauważa, że informacja ta nie stanowi żródła prawa, a zatem nie może być podstawą rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii.