Rozliczenie między wykonawcą robót budowlanych związanych z budową infrastruktury technicznej i drogowej (Zainteresowanym) a Wnioskodawcą powinno na... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23.11.2017, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.493.2017.2.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Rozliczenie między wykonawcą robót budowlanych związanych z budową infrastruktury technicznej i drogowej (Zainteresowanym) a Wnioskodawcą powinno nastąpić na zasadach ogólnych, gdyż w przedmiotowym przypadku to Wnioskodawca pełni funkcję Inwestora w zakresie robót budowlanych wykonywanych na jego rzecz. Zatem w tym przypadku Zainteresowany nie świadczy usług budowlanych jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy dotyczący mechanizmu odwrotnego obciążenia W konsekwencji na wystawionych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania usług budowlanych, powinien wykazać VAT należny.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca 1 lub Spółka1) jest polską spółką prawa handlowego. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy 1 za wpisem do KRS (wg PKD) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Przedmiot pozostałej działalności Wnioskodawcy 1 (za KRS lub za umową Spółki) obejmuje m.in. wynajem lub zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, roboty związane z budową dróg i autostrad, roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych, roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej, roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca 1 jest właścicielem wielofunkcyjnego centrum handlowego (dalej: CH), które rozpoczęło swoją działalność po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na użytkowanie w 2016 roku.

Od 2015 roku to Spółka była inwestorem w odniesieniu do CH. Prace budowlane i wykończeniowe dotyczące CH w tym okresie były fakturowane na rzecz Spółki. We wcześniejszym okresie prace realizował poprzedni inwestor. Dalej Wnioskodawca 1 oraz poprzedni Inwestor określani są również zamiennie jako Inwestor".

Obecnie Wnioskodawca 1 wynajmuje komercyjnie powierzchnie CH najemcom (punkty handlowe i usługowe prowadzone przez podmioty trzecie). Działalność Spółki jest opodatkowana VAT. Spółka nie świadczyła jak dotychczas transakcji zwolnionych z VAT.

W związku z koniecznością budowy infrastruktury dotyczącej CH (zlokalizowanej w sąsiedztwie CH) została zawarta umowa partycypacyjna przez Inwestora z Miastem (dalej: Umowa Partycypacyjna). Umowa Partycypacyjna określa podstawowe ramy współpracy stron (tj. Miasta i Inwestora) w zakresie realizacji inwestycji drogowych, infrastruktury technicznej, infrastruktury wodnokanalizacyjnej oraz budowy placów i pasaży (dalej: Inwestycje Infrastrukturalne) związanych z projektem budowy CH. Tym samym, Umowa Partycypacyjna określa zobowiązania Inwestora do określonych świadczeń pozostających w związku lub wynikających m.in. z art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Postanowienia Umowy Partycypacyjnej są obecnie nadal wiążące w relacji między Miastem a Wnioskodawcą 1. Mimo faktu, iż budowa CH została zakończona, nadal realizowanych jest szereg działań przewidzianych w Umowie Partycypacyjnej.

Świadczenia Inwestora przewidziane w Umowie Partycypacyjnej polegają - zgodnie ze sformułowaniami umownymi - na partycypacji Inwestora w realizacji (projektowanie, uzyskanie decyzji, postanowień, opinii itd., budowa, przekazanie do eksploatacji) oraz finansowaniu określonych w niej zakresów Inwestycji Infrastrukturalnych.

Umowa Partycypacyjna odnosi się do poszczególnych Inwestycji Infrastrukturalnych j.w. Przykładowo, dla inwestycji infrastruktury technicznej Umowa Partycypacyjna przewiduje, że budowę kolektora ściekowego i deszczowego na własnym gruncie wykonuje/finansuje Miasto. Inwestor natomiast zobowiązuje się do wykonania na własny koszt 2-ego etapu kolektora deszczowego. Prace te będą wykonane jednocześnie z odpowiadającymi im Inwestycjami Drogowymi (również określonymi w Umowie Partycypacyjnej: dalej: Inwestycje Drogowe). Po wykonaniu przedmiotowych prac Inwestor zrzeknie się wobec Miasta roszczenia o zwrot nakładów na wybudowanie kolektora deszczowego, jak też nieodpłatnie i komisyjnie przekaże wykonane roboty na rzecz Miasta wraz z kompletem dokumentów związanych z ich realizacją oraz przeniesie na Miasto prawa z gwarancji jakości, a Miasto zobowiązuje się przyjąć przedmiotowe inwestycje od Inwestora.

Jeśli chodzi o Inwestycje Drogowe, Umowa Partycypacyjna przewiduje, iż w zakresie samego wykonawstwa część inwestycji zostanie wykonana przez samo Miasto, a część przez Inwestora. W stosunku do Inwestycji Drogowych, do których wykonania zobowiązuje się Inwestor, Umowa Partycypacyjna wskazuje, że zostaną one wykonane przez inwestora własnym staraniem i wyłącznie na jego koszt" na rzecz Miasta. Składa się na te Inwestycje Drogowe budowa ulic, przebudowa i budowa infrastruktury towarzyszącej, częściowa modernizacja ulic, remont przejścia podziemnego, budowa ciągu drogowo-pieszego. W związku z finansowaniem tego zakresu w 100% przez Inwestora, nie będą stosowane przepisy o zamówieniach publicznych. Inwestor będzie miał swobodę w zakresie doboru wykonawców i konsultantów.

Inwestycje Drogowe dotyczą dróg publicznych położonych na terenie będącym własnością Miasta (a zatem z punktu widzenia Wnioskodawcy 1 inwestycje realizowane są na tzw. cudzym gruncie").

Część Inwestycji Drogowych zlokalizowanych jest w bezpośrednim sąsiedztwie CH a część w nieco większej odległości, stanowiąc jednak element jednego ciągu komunikacyjnego. Wszystkie one mają związek z projektem budowy CH, gdyż podpisanie Umowy Partycypacyjnej warunkowało w praktyce budowę CH, a co za tym idzie również prowadzenie przez Wnioskodawcę 1 działalności gospodarczej z wykorzystaniem CH. W ocenie Spółki należy zatem uznać, że Inwestycje Drogowe mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę 1 działalnością gospodarczą. Wśród korzystających i beneficjentów Infrastruktury Drogowej są także klienci i potencjalni klienci CH, niemniej w znacznej mierze będzie ona służyć innym korzystającym w innych celach (okoliczni mieszkańcy, osoby dojeżdżające do pracy, przedsiębiorcy, itp.), czyli szeroko rozumianym celom Miasta.

Inwestycje Drogowe realizowane są na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (dalej: ZRID). Zgodnie z Umową Partycypacyjną, Inwestor przygotowuje pełną dokumentację potrzebną do otrzymania ZRID, przy czym formalnie o ZRID występuje Miasto (a konkretnie Zarząd Dróg Miejskich). Na podstawie bowiem ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wniosek o wydanie ZRID składa właściwy zarządca drogi, którym - zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - jest w przedmiotowym przypadku właśnie Prezydent Miasta. Jak wynika z powyższego, stroną zainteresowaną realizacją Inwestycji Drogowych, z formalno-prawnego punktu widzenia, jest Prezydent Miasta, działający poprzez Zarząd Dróg Miejskich (dalej: ZDM).

Dalsze szczegóły realizacji Inwestycji Infrastrukturalnych na rzecz Miasta (w tym również Inwestycji Drogowych) zostały doprecyzowane w odrębnej umowie zawartej między Inwestorem a ZDM stanowiącym jednostkę budżetową Miasta (dalej: Umowa z ZDM).

Umowa z ZDM wskazuje szczegółowo m.in. jak ma wyglądać kompleksowa realizacja w terenie Inwestycji Drogowej" oraz jak ma wyglądać przekazanie przez Inwestora nakładów rzeczowych związanych z realizacją Inwestycji Drogowej po jej zrealizowaniu i oddaniu (dopuszczeniu) do użytkowania.

Do Umowy Partycypacyjnej podpisywane były aneksy, niezmieniające jednak charakteru i celu umowy. Przykładowo, aneks z czerwca 2016 r. dotyczył wykonania przez Wnioskodawcę 1 dodatkowych robót drogowych (w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy 1 z konieczności wykonania pewnych prac budowlanych przewidzianych w Umowie Partycypacyjnej, w związku z przeprowadzaną przez Miasto przebudową estakady).

Z tytułu Inwestycji Drogowych (jak i szerzej z tytułu Inwestycji Infrastrukturalnych) Wnioskodawca 1 nie wystawia na rzecz Miasta faktur VAT. Przekazanie tych inwestycji odbywa się bowiem, zgodnie z prawem drogowym oraz zgodnie z podpisanymi między Miastem a Inwestorem umowami, nieodpłatnie.

Wnioskodawca 1 nie realizuje prac wskazanych z Umowie Partycypacyjnej samodzielnie. Korzysta on w tym zakresie z usług podmiotów trzecich.

W zakresie realizacji prac budowlanych dotyczących Inwestycji Drogowych zawarte zostały przez Inwestora odpowiednie umowy z firmą C. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca 2). W chwili obecnej umowy te wiążą Wnioskodawcę 2 z Wnioskodawcą 1 (dalej: Umowy Drogowe). Zgodnie z treścią Umów Drogowych (Wnioskodawca 2) jest literalnie określany jako wykonawca" lub generalny wykonawca.

Wnioskodawca 2 jest polską spółką prawa handlowego, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z wpisem do KRS, podstawowym przedmiotem jego działalności są roboty związane z budową dróg i autostrad, a przedmiotem pozostałej działalności m.in. roboty związane z budową mostów i tuneli, roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane, rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych, przygotowanie terenu pod budowę.

Sprzedaż u Wnioskodawcy 2 nie jest zwolniona od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), lecz jest opodatkowana VAT.

Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 nazwani są dalej łącznie Wnioskodawcami.

Wnioskodawcy są podmiotami niepowiązanymi zarówno w rozumieniu art. 9a i 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm ), jak i w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Jak już wskazano wyżej, w celu wypełnienia zobowiązań wobec Miasta (ZDM) w ramach Inwestycji Drogowych, Inwestor zawarł z Wnioskodawcą 2 Umowy Drogowe. Przewidują one realizację przez Wnioskodawcę 2 na rzecz Inwestora (obecnie na rzecz Wnioskodawcy 1) szeregu prac budowlanych realizowanych za wynagrodzeniem (dalej: Usługi budowlane).

Umowy Drogowe nie byłyby podpisane, a co za tym idzie Usługi budowlane nie byłyby świadczone, gdyby nie istniała taka konieczność wynikająca z obowiązujących Wnioskodawcę 1 Umowy Partycypacyjnej oraz Umowy z ZDM. Umowy Drogowe odwołują się zresztą do podpisanej Umowy Partycypacyjnej.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tych Usług budowlanych, które realizowane są pomiędzy Wnioskodawcą 2 a Wnioskodawcą 1 od 2017 r. (jednym słowem nie obejmuje usług świadczonych w ubiegłych latach). Co za tym idzie, wniosek dotyczy też wyłącznie stanu prawnego obowiązującego od 2017 r.

Usługi budowlane obejmują usługi budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT. W szczególności, Usługi budowlane obejmują m.in. następujące roboty budowlane: budowa nowego i modernizacja istniejącego układu komunikacyjnego Miasta wraz z budową nowej i modyfikacją istniejącej infrastruktury technicznej (położonych w sąsiedztwie CH).

Część Usług budowlanych została już wykonana lub częściowo wykonana przez Wnioskodawcę 2 na rzecz Wnioskodawcy 1 w 2017 r. (i w tym zakresie podpisane zostały stosowne protokoły oraz wystawione zostały przez Wnioskodawcę 2 faktury VAT), część z tych Usług budowlanych jest w trakcie realizacji, a część dopiero będzie przedmiotem realizacji.

Z kolei protokoły przekazania przez Wnioskodawcę 1 prac wykonanych w 2017 r. na rzecz Miasta (ZDM), które to prace - jak wskazano powyżej - były i są fizycznie realizowane przez Wnioskodawcę 2, zasadniczo dopiero zostaną podpisane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca 2 świadczy Usługi budowlane jako podwykonawca w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie, czy na wystawianych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania Usług budowlanych na rzecz Wnioskodawcy 1, Wnioskodawca 2 nie powinien wykazywać podatku VAT należnego, lecz podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu Usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia jest Wnioskodawca 1, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych

Wnioskodawca 2 świadczy Usługi budowlane jako podwykonawca, a co za tym idzie, na wystawianych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania Usług budowlanych na rzecz Wnioskodawcy 1, Wnioskodawca 2 nie powinien wykazywać podatku VAT należnego, lecz podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu Usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia jest Wnioskodawca 1, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pod pojęciem sprzedaży - na mocy art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również - zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT - wszelkie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Na mocy art. 28e ww. ustawy miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami (...), jest miejsce położenia nieruchomości.

Według art. 15 ust. 1 ww. ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od dnia 1 stycznia 2017 r., zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1h, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Powyższe regulacje art. 17 ustawy o VAT wprowadzają mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT, który stanowi odstępstwo od generalnej zasady (zgodnie z którą osobą zobowiązaną do rozliczenia VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy po pierwsze zauważyć, że Usługi budowlane podlegają opodatkowaniu VAT na terytorium Polski. Usługi budowlane stanowią bowiem usługi (o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT), realizowane są za wynagrodzeniem, a miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest terytorium Polski, gdyż nieruchomość, której Usługi budowlane dotyczą (układ komunikacyjny Miasta) znajduje się w Polsce.

W dalszej kolejności należy ocenić kwestię, która stanowi przedmiot zapytania interpretacyjnego, a mianowicie to, który z podmiotów (tj. usługobiorca - Wnioskodawca 1, czy usługodawca - Wnioskodawca 2) jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu Usług budowlanych.

Biorąc po uwagę powołany wyżej art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, mechanizm odwrotnego obciążenia (tzn. rozliczenie podatku VAT należnego przez usługobiorcę) ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
usługi zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy,
usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przeciwnym wypadku, tj. gdy którykolwiek z ww. warunków nie jest spełniony, obowiązek rozliczenia podatku VAT w związku z danym świadczeniem spoczywa na usługodawcy (dla celów niniejszego wniosku pomija się w tym zakresie inne przypadki zastosowania odwrotnego obciążenia, np. tzw. import usług, gdyż nie mają one zastosowania w analizowanej sprawie).

Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca 1 realizuje projekty budowlane związane z wznoszeniem budynków, które następnie przeznaczone są do wynajmu. Wnioskodawca 1 jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa usługi, które wykorzystuje do realizacji działalności podstawowej, tj. budowy centrum handlowego.

W związku z realizacją ww. inwestycji, Wnioskodawca 1 na mocy zawartej Umowy Partycypacyjnej zobowiązał się do realizacji na rzecz Miasta Inwestycji Infrastrukturalnych, w tym w szczególności Inwestycji Drogowych, a następnie po wykonaniu przedmiotowych robót do nieodpłatnego przekazania nakładów rzeczowych związanych z ich realizacją na rzecz ZDM (Miasta).

Usługi są wykonywane - na rzecz Miasta - przez Wnioskodawcę 1 własnym staraniem i wyłącznie na jego koszt". Na Inwestycje Drogowe składają się: budowa ulic, przebudowa i budowa infrastruktury towarzyszącej, częściowa modernizacja ulic, remont przejścia podziemnego, budowa ciągu drogowo-pieszego. Przedmiotowe Inwestycje Drogowe dotyczą dróg publicznych położonych na terenie będącym własnością Miasta, a tym samym z punktu widzenia Wnioskodawcy 1 inwestycje realizowane są na tzw. cudzym gruncie.

Ponadto Inwestycje Drogowe realizowane są na podstawie decyzji ZRID, o którą występuje Miasto (ZDM), co oznacza, iż z formalnego punktu widzenia stroną zainteresowaną (czyli inwestorem) jest Prezydent Miasta, działający poprzez ZDM.

Z tytułu przekazywanych Inwestycji Drogowych (Inwestycji Infrastrukturalnych) Wnioskodawca 1 nie wystawia na rzecz Miasta faktur VAT. Przekazanie tych inwestycji odbywa się bowiem nieodpłatnie, zgodnie z przepisami i podpisanymi umowami.

Przy realizacji prac wskazanych w Umowie Partycypacyjnej Wnioskodawca 1 korzysta z usług podmiotów trzecich, w tym z usług Wnioskodawcy 2 - podmiotu krajowego zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT. W zakresie realizacji prac budowlanych w postaci Inwestycji Drogowych Wnioskodawca 1 zawarł z Wnioskodawcą 2 umowy przewidujące wykonanie szeregu usług budowlanych, obejmujących m.in. takie roboty jak: budowa nowego i modernizacja istniejącego układu komunikacyjnego Miasta wraz z budową nowej i modyfikacją istniejącej infrastruktury technicznej (położonych w sąsiedztwie CH).

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą stwierdzenia, czy z tytułu nabycia Usług budowlanych od Wnioskodawcy 2, które to Usługi budowlane są wykorzystywane przez Wnioskodawcę 1 do realizacji usług w postaci Inwestycji Drogowych wynikających z Umowy Partycypacyjnej, Wnioskodawca 1 będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego w ramach procedury odwrotnego obciążenia.

W tym kontekście istotna jest ocena spełnienia wszystkich warunków wskazanych powyżej w punktach 1-4.

W ocenie Wnioskodawców, właśnie taka sytuacja zachodzi w niniejszym przypadku.

Po pierwsze, usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca 2 (usługodawca) spełnia te warunki.

Po drugie, usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca 1 (usługobiorca) spełnia te warunki.

Po trzecie, usługi zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, Usługi budowlane obejmują usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Po czwarte w końcu, usługodawca (tj. Wnioskodawca 2) świadczy Usługi budowlane jako podwykonawca - co zostanie wykazane poniżej.

Zdaniem Wnioskodawców, uznać należy, iż wprowadzone przez ustawodawcę sformułowanie podwykonawca" odnosi się do wszystkich transakcji poprzedzających etap świadczenia usług przez generalnego (głównego) wykonawcę. Dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca właściwa jest definicja zawarta w słowniku języka polskiego SJP PWN, zgodnie z którą podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższa definicja podwykonawcy ma charakter autonomiczny i nie odnosi się do kwestii wykonywania przez podwykonawcę czy wykonawcę usług w sposób odpłatny, bądź nieodpłatny, jak również do tego, czy świadczone przez generalnego (głównego) wykonawcę usługi podlegają opodatkowaniu VAT, czy też nie. Łączne i kompletne warunki, których spełnienie skutkuje obowiązkiem zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, zostały precyzyjne określone w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w powiązaniu z art. 17 ust. 1h.

Co więcej, z punktu widzenia ustawy o VAT, charakter i obiektywna ocena uwzględniająca ekonomiczny sens podejmowanych działań ma kluczowe znaczenie dla oceny konsekwencji podatkowych dokonywanych czynności. W niniejszym przypadku fakt, iż realizacja i przekazanie Inwestycji Drogowych realizowanych na obcym gruncie na rzecz Miasta (traktowane na gruncie VAT jako świadczenie usługi) ma charakter nieodpłatny, nie zmienia postaci rzeczy, iż Wnioskodawca 2 wykonuje pracę na zlecenie Wnioskodawcy 1, występującego w tym miejscu jako główny wykonawca robót budowlanych na rzecz Miasta będącego ostatecznym zainteresowanym/inwestorem. Określenie Wnioskodawcy 2 mianem wykonawcy" lub generalnego wykonawcy" w Umowach Drogowych nie powinno zmieniać powyższej obiektywnej kwalifikacji.

Występowanie Miasta w roli ostatecznego inwestora potwierdza również fakt, iż przedmiotowe Inwestycje Drogowe realizowane są na terenie będącym własnością Miasta, oraz na podstawie decyzji ZRID, o którą występuje Miasto.

Powyższe oznacza, że odwrotnemu obciążeniu VAT podlegać będą roboty budowlane (w postaci Usług budowlanych) wykonywane na rzecz głównego wykonawcy, którego funkcję w niniejszej sytuacji spełnia Wnioskodawca 1. W konsekwencji, nabywane przez Wnioskodawcę 1 Usługi budowlane powinny być rozliczane dla celów VAT nie na zasadach ogólnych, lecz z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. W niniejszym przypadku Usługi budowlane świadczone są bowiem na rzecz głównego wykonawcy, który wykorzystuje je dla potrzeb realizacji swoich usług budowlanych na rzecz ZDM (Miasta). Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie znajdzie mechanizm odwrotnego obciążenia, a zatem Wnioskodawca 1 będzie obowiązany do rozliczenia VAT należnego z tytułu nabycia tych Usług.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawców, Wnioskodawca 2 świadczy Usługi budowlane jako podwykonawca, a co za tym idzie na wystawianych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania Usług budowlanych na rzecz Wnioskodawcy 1 Wnioskodawca 2 nie powinien wykazywać podatku VAT należnego, lecz podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu Usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia jest Wnioskodawca 1, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego z którego wynika, że usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy obejmują usługi budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o fakt, że usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy obejmują usługi budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel //.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 //.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Ww. załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Zatem przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest w stosunku do swojego podwykonawcy głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Należy zauważyć, że status podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym (inwestor, generalny wykonawca, podwykonawca) musi wynikać z całokształtu okoliczności i charakteru wykonywanych usług. Należy zatem ocenić faktycznie dokonane czynności pomiędzy występującymi w sprawie podmiotami.

Zatem, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,

usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz

usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca jest właścicielem wielofunkcyjnego centrum handlowego (CH). Od 2015 roku to Spółka była inwestorem w odniesieniu do CH. Obecnie Wnioskodawca wynajmuje komercyjnie powierzchnie CH najemcom - punkty handlowe i usługowe prowadzone przez podmioty trzecie. We wcześniejszym okresie prace realizował poprzedni inwestor (Wnioskodawca oraz poprzedni Inwestor określani są również zamiennie jako Inwestor").

W związku z koniecznością budowy infrastruktury dotyczącej CH zlokalizowanej w sąsiedztwie CH została zawarta umowa partycypacyjna przez Inwestora z Miastem. Umowa Partycypacyjna określa podstawowe ramy współpracy stron - Miasta i Inwestora w zakresie realizacji inwestycji drogowych, infrastruktury technicznej, infrastruktury wodnokanalizacyjnej oraz budowy placów i pasaży związanych z projektem budowy CH. Tym samym, Umowa Partycypacyjna określa zobowiązania Inwestora do określonych świadczeń pozostających w związku lub wynikających m.in. z art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Postanowienia Umowy Partycypacyjnej są obecnie nadal wiążące w relacji między Miastem a Wnioskodawcą. Mimo faktu, iż budowa CH została zakończona, nadal realizowanych jest szereg działań przewidzianych w Umowie Partycypacyjnej.

Świadczenia Inwestora przewidziane w Umowie Partycypacyjnej polegają - zgodnie ze sformułowaniami umownymi - na partycypacji Inwestora w realizacji - projektowanie, uzyskanie decyzji, postanowień, opinii itd., budowa, przekazanie do eksploatacji oraz finansowaniu określonych w niej zakresów Inwestycji Infrastrukturalnych.

Umowa Partycypacyjna odnosi się do poszczególnych Inwestycji Infrastrukturalnych. Przykładowo, dla inwestycji infrastruktury technicznej Umowa Partycypacyjna przewiduje, że budowę kolektora ściekowego i deszczowego na własnym gruncie wykonuje/finansuje Miasto. Inwestor natomiast zobowiązuje się do wykonania na własny koszt 2-ego etapu kolektora deszczowego. Prace te będą wykonane jednocześnie z odpowiadającymi im Inwestycjami Drogowymi również określonymi w Umowie Partycypacyjnej. Po wykonaniu przedmiotowych prac Inwestor zrzeknie się wobec Miasta roszczenia o zwrot nakładów na wybudowanie kolektora deszczowego, jak też nieodpłatnie i komisyjnie przekaże wykonane roboty na rzecz Miasta wraz z kompletem dokumentów związanych z ich realizacją oraz przeniesie na Miasto prawa z gwarancji jakości, a Miasto zobowiązuje się przyjąć przedmiotowe inwestycje od Inwestora.

Inwestycje Drogowe dotyczą dróg publicznych położonych na terenie będącym własnością Miasta a zatem z punktu widzenia Wnioskodawcy inwestycje realizowane są na tzw. cudzym gruncie".

Inwestycje Drogowe realizowane są na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Zgodnie z Umową Partycypacyjną, Inwestor przygotowuje pełną dokumentację potrzebną do otrzymania ZRID, przy czym formalnie o ZRID występuje Miasto a konkretnie Zarząd Dróg Miejskich. Na podstawie bowiem ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wniosek o wydanie ZRID składa właściwy zarządca drogi, którym - zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - jest w przedmiotowym przypadku właśnie Prezydent Miasta. Jak wynika z powyższego, stroną zainteresowaną realizacją Inwestycji Drogowych, z formalno-prawnego punktu widzenia, jest Prezydent Miasta, działający poprzez Zarząd Dróg Miejskich.

Dalsze szczegóły realizacji Inwestycji Infrastrukturalnych na rzecz Miasta w tym również Inwestycji Drogowych, zostały doprecyzowane w odrębnej umowie zawartej między Inwestorem a ZDM stanowiącym jednostkę budżetową Miasta.

Z tytułu Inwestycji Drogowych jak i szerzej z tytułu Inwestycji Infrastrukturalnych, Wnioskodawca nie wystawia na rzecz Miasta faktur VAT. Przekazanie tych inwestycji odbywa się bowiem, zgodnie z prawem drogowym oraz zgodnie z podpisanymi między Miastem a Inwestorem umowami, nieodpłatnie.

Wnioskodawca 1 nie realizuje prac wskazanych z Umowie Partycypacyjnej samodzielnie. Korzysta on w tym zakresie z usług podmiotów trzecich. W zakresie realizacji prac budowlanych dotyczących Inwestycji Drogowych zawarte zostały przez Inwestora odpowiednie umowy z firmą C. sp. z o.o. (Zainteresowany).

Usługi budowlane obejmują usługi budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. W szczególności, Usługi budowlane obejmują m.in. następujące roboty budowlane: budowa nowego i modernizacja istniejącego układu komunikacyjnego Miasta wraz z budową nowej i modyfikacją istniejącej infrastruktury technicznej położonych w sąsiedztwie CH.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawcy mają wątpliwości, czy Zainteresowany świadczy Usługi budowlane jako podwykonawca w rozumieniu ustawy, a co za tym idzie, czy na wystawianych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania Usług budowlanych na rzecz Wnioskodawcy, Zainteresowany nie powinien wykazywać podatku VAT należnego, lecz podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu Usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia jest Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że infrastruktura techniczna i drogowa jest przekazywana Miastu nieodpłatnie. Zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca zlecił Zainteresowanemu wykonanie robót budowlanych dotyczących infrastruktury technicznej i drogowej towarzyszącej wznoszonemu CH i posiada zawartą Umowę Partycypacyjną, w oparciu o którą przekaże nieodpłatnie powstałą infrastrukturę na rzecz Miasta. Zatem Wnioskodawca nie przenosi kosztów jej wytworzenia, lecz koszty te ponosi we własnym zakresie. Wnioskodawca jako inwestor ponoszący koszty inwestycji i realizujący inwestycję polegającą na budowie infrastruktury dotyczącej CH zapewniającą prawidłowe funkcjonowanie należącego do niego CH zobowiązany jest do wybudowania infrastruktury technicznej i drogowej. Zatem powyższe okoliczności wskazują, że de facto to Wnioskodawca jest z tego tytułu inwestorem a nie generalnym wykonawcą. Nie sposób przyjąć, że w opisanej sytuacji, że Inwestorem jest Urząd Miasta. Infrastruktura jest przenoszona na rzecz Miasta nieodpłatnie. W opisanej sytuacji Miasto nie ponosi żadnych nakładów, nie inwestuje w infrastrukturę, której budowa obciąża wyłącznie Wnioskodawcę.

Tym samym nieuprawnione jest w opisanej sytuacji uznanie Miasta za Inwestora. W opisanej sytuacji bez znaczenia jest to, że inwestycje drogowe realizowane są na terenie będącym własnością Miasta oraz, że to Miasto wystąpiło do ZRID o decyzję w tym zakresie. Miasto wystąpiło do ZRID o wydanie decyzji, gdyż tylko Miasto było do takiego wystąpienia uprawnione jako właściciel gruntu. Należy zauważyć, że gdyby nie decyzja poprzedniego Inwestora o wybudowaniu CH i kontynuacja Wnioskodawcy w zakresie jego użytkowania, to Miasto nie miałoby żadnych podstaw ani potrzeby do występowania do ZRID o zgodę na jakiekolwiek inwestycje drogowe.

Zatem rozliczenie między wykonawcą robót budowlanych związanych z budową infrastruktury technicznej i drogowej (Zainteresowanym) a Wnioskodawcą powinno nastąpić na zasadach ogólnych, gdyż w przedmiotowym przypadku to Wnioskodawca pełni funkcję Inwestora w zakresie robót budowlanych wykonywanych na jego rzecz. Zatem w tym przypadku Zainteresowany nie świadczy usług budowlanych jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy dotyczący mechanizmu odwrotnego obciążenia W konsekwencji na wystawionych przez siebie fakturach z tytułu wykonania lub częściowego wykonania usług budowlanych, powinien wykazać VAT należny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy i Zainteresowanego w zakresie objętym zapytaniem należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami Administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie