Temat interpretacji

Prawo do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 13 września 2017 (data wpływu 13 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług rzeczoznawstwa majątkowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 13 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 września 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.392.2017.1.RSz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z uzyskaniem uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości Wnioskodawca zamierza wykonywać usługi polegające na wycenie nieruchomości oraz sporządzaniu opinii do Sądów, jako powołany przez sąd biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości. Usługobiorcami będą osoby fizyczne, Urzędy Gmin, Starostwa, Sądy, Komornicy przy Sądach Rejonowych, Urzędy Skarbowe. Od lipca 2017 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod PKD 68.31 Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, podklasa ta obejmuje między innymi działalność związaną z szacowaniem wartości nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza wykonywać czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, doradztwa oraz żadnych czynności wymienionych w art. 133 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Przewidywana wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności nie przekroczy 200 000,00 zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca nie zamierza wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).
2. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w innym niż opisany, we wniosku zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na wykonywaniu operatów szacunkowych i pisemnych opinii o wartości nieruchomości, praw rzeczowych i ograniczonych praw rzeczowych do nieruchomości, urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie, działalność taka będzie podlegała zwolnieniu podmiotowemu z podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane w piśmie z 13 września 2017 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy czynności rzeczoznawcy majątkowego obejmują określanie wartości nieruchomości (praw rzeczowych, ograniczonych praw rzeczowych i praw zobowiązaniowych) na podstawie cen transakcyjnych, informacji o czynszach najmu, faktycznych cech nieruchomości i ich przeznaczenia tj. na podstawie zaistniałych na rynku faktów. Ustalona w ten sposób wartość nieruchomości (praw do nieruchomości) stanowi podstawę np.: do ustalenia ceny sprzedaży nieruchomości, wysokości zabezpieczenia hipotecznego itp. A więc wykonywane czynności nie stanowią doradztwa w rozumieniu art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zważywszy na fakt, że przewidywana wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności nie przekroczy 200 000,00 zł, działalność rzeczoznawcy majątkowego będzie podlegała zwolnieniu podmiotowemu z podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy. Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wykonywać usługi polegające na wycenie nieruchomości oraz sporządzaniu opinii do Sądów, jako powołany przez sąd biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości. Usługobiorcami będą osoby fizyczne, Urzędy Gmin, Starostwa, Sądy, Komornicy przy Sądach Rejonowych, Urzędy Skarbowe. Od lipca 2017 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod PKD 68.31 Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, podklasa ta obejmuje między innymi działalność związaną z szacowaniem wartości nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza wykonywać czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, doradztwa oraz żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Przewidywana wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności nie przekroczy 200 000,00 zł. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w innym niż opisany, we wniosku zakresie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na wykonywaniu operatów szacunkowych i pisemnych opinii o wartości nieruchomości, praw rzeczowych i ograniczonych praw rzeczowych do nieruchomości, urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie, działalność taka będzie podlegała zwolnieniu podmiotowemu z podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu, termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia usługi w zakresie doradztwa jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa prawnego. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa, należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że będzie świadczyć usługi z zakresu rzeczoznawstwa majątkowego. Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.). Zgodnie z art. 174 ust. 1 ww. ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Na podstawie art. 174 ust. 2 cyt. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 tej ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Stosownie do art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Ponadto, jak wynika z powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, rzeczoznawca to osoba powoływana do wydawania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, wchodzących w zakres jej kwalifikacji.

Wnioskodawca w opisie sprawy zaznaczył, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie usługi polegające na wycenie nieruchomości oraz sporządzaniu opinii do Sądów, jako powołany przez sąd biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości. Od lipca 2017 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod PKD 68.31 Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, podklasa ta obejmuje między innymi działalność związaną z szacowaniem wartości nieruchomości i nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2017 nie przekroczy 200.000 zł.

Zatem Wnioskodawca będzie spełniał wskazane wyżej warunki i zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego przepisu.

Podsumowując, w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca, świadcząc usługi w zakresie szacowania nieruchomości polegające na wycenie nieruchomości oraz sporządzaniu opinii do Sądów, który nie prowadzi działalności doradczej w tym zakresie, może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji, gdy wartość sprzedaży usług świadczonych przez Wnioskodawcę przekroczy w trakcie roku podatkowego w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy kwotę 200.000 zł, bądź też Wnioskodawca w ramach działalności będzie wykonywał którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawca, utraci prawo do zwolnienia podmiotowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej