Temat interpretacji

Podleganie opodatkowaniu usług zarządzania świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy kontrakt menadżerski

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług zarządzania świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy kontrakt menadżerski jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług zarządzania świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy kontrakt menadżerski. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 28 grudnia 2016 r. Spółka podpisała porozumienie rozwiązujące stosunek pracy jako członka zarządu z dniem 31 grudnia 2017 r. W tym samym dniu podpisana została umowa cywilna na świadczenie usług Kontrakt menadżerski, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., w ramach której będzie wykonywana usługa zarządzania Spółką. Umowa regulowana przepisami art. 75 k.c. oraz ustawą o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami z dnia 9 czerwca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202).

Zapisy umowy:

(...) OBOWIĄZKI MENEDŻERA

4.1. W czasie trwania Umowy Menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności:

4.1.1. racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;

4.1.2. podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;

4.1.3. współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Aktu Przekształcenia;

4.1.4. współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków;

4.1.5. podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania Strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku;

4.1.6. prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej;

4.1.7. dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.

4.2. Menedżer wykonuje swoje obowiązki zgodnie z Umową, obowiązującym prawem, Statutem oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również innymi wewnętrznymi regulacjami Spółki i jej organów.

4.3. Menedżer wykonuje obowiązki wynikające z Umowy z zachowaniem najwyższej staranności i z należytym uwzględnieniem charakteru i zakresu działalności Spółki, z zachowaniem troski o interesy majątkowe i niemajątkowe Spółki ukierunkowanej na realizację zasady określonej w pkt 4.7, wykorzystując przy tym swoją wiedzę, doświadczenie i umiejętności.

4.4. Menedżer zobowiązuje się, że wszystkie czynności związane z prowadzeniem działalności Spółki będą przez niego wykonywane w sposób zgodny z najwyższym poziomem etyki biznesowej oraz w sposób wykluczający chociażby potencjalny konflikt interesów Menedżera z Interesem Spółki, który mógłby mieć wpływ na jego bezstronność (obowiązek lojalności wobec Spółki). Niezależnie od obowiązków Menedżera wynikających z umowy o zakazie konkurencji, Menedżer zobowiązuje się do informowania Spółki o zamiarze pełnienia funkcji w organach innej spółki handlowej lub nabyciu w niej akcji (udziałów).

4.5. Menedżer będzie pełnił swoje obowiązki w czasie i miejscu, jakie będą wymagane dla należytego wykonywania Umowy.

4.6. Menedżer nie będzie angażować się w żadną działalność, która mogłaby negatywnie ze względu na jej charakter lub wymiar czasu wpływać na należyte wykonywanie Umowy.

4.7. Menedżer jest obowiązany kierować się obowiązkiem realizacji Interesu Spółki w sposób zapewniający długoterminową budowę wartości Spółki dla udziałowców.

4.8. Menedżer zobowiązuje się do wykonywania Umowy osobiście. W przypadku wystąpienia zdarzenia, które uniemożliwia lub nadmiernie utrudnia Menedżerowi sprawowanie powierzonej mu funkcji w Zarządzie zagrażając w ten sposób ciągłości prowadzenia spraw Spółki, Menedżer bezzwłocznie poinformuje o tym Przewodniczącego Rady Nadzorczej, a w razie niemożności lub trudności w skontaktowaniu się z Przewodniczącym Rady Nadzorczej, jego zastępcę;w każdym przypadku Menedżer zawiadomi pozostałych członków Zarządu.

OBOWIĄZKI SPÓŁKI

8.1. Strony zgodnie postanawiają, że niezależnie od postanowień niniejszej Umowy, łączy je stosunek korporacyjny spółki, którego źródłem jest powołanie Menedżera jako osoby fizycznej w skład Zarządu. Stosunek korporacyjny Spółki stanowi przyczynę zawarcia niniejszej Umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem Menedżera, który Menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień niniejszej Umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w Zarządzie.

8.2. W związku z postanowieniem pkt 8.1. powyżej, Spółka oświadcza, że obciąża ją wobec Menedżera jako członka Zarządu na podstawie stosunku korporacyjnego spółki obowiązek zapewnienia środków infrastruktury biurowej, sprzętowej i organizacyjnej wraz z obsługą według standardów i regulacji obowiązujących w Spółce, umożliwiającej Menedżerowi należyte wykonywanie zobowiązań wynikających z Umowy. W związku z postanowieniem zdania poprzedzającego, Spółka zobowiązuje się udostępnić Menedżerowi, jako członkowi Zarządu, odpowiednią infrastrukturę, a Menedżer zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązki Spółki obejmują w szczególności udostępnienie na koszt Spółki:

8.2.1. infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;

8.2.2. środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);

8.2.3. środków transportu, w tym samochodu służbowego;

8.2.4. pokrywania kosztów wykorzystania samochodu prywatnego do celów służbowych na zasadach obowiązujących w Spółce;

8.2.5. sfinansowanie przez Spółkę kosztów dokształcania członka Zarządu na zasadach stosowanych w Spółce;

8.2.6. innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej Umowy.

8.3. W celu uniknięcia wątpliwości, pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa w pkt 8.2. powyżej, nie stanowi wynagrodzenia Menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz Menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez Menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego spółki, o którym mowa powyżej.

8.4. Niezależnie od postanowień pkt 8.1.-8.3. powyżej, Spółka pokryje udokumentowane, uzasadnione koszty w związku z wykonywaniem przez Menedżera obowiązków wynikających z Umowy, takich jak koszty podróży, wyżywienia, noclegów, reprezentacji, udziału w konferencjach, w granicach i na zasadach obowiązujących w Spółce.

8.5. Spółka wyraża zgodę na odpłatne korzystanie przez Menedżera z samochodu, o którym mowa w pkt 8.2.3. do celów prywatnych na zasadach obowiązujących w Spółce. Menedżerowi przysługują ponadto świadczenia dodatkowe na zasadach określonych przez Radę Nadzorczą.

8.6. Pokrywanie kosztów, o których mowa w punktach poprzedzających, będzie weryfikowane przez Radę Nadzorczą.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ MENEDŻERA

9.1 Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkodę wyrządzoną na skutek niedołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z Umowy (odpowiedzialność na zasadach ogólnych). Odpowiedzialność, o której mowa w zdaniu poprzedzającym, nie uchybia zasadom odpowiedzialności Menedżera określonych w przepisach Kodeksu spółek handlowych i innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego spółki.

9.2. Należyta staranność Menedżera, o której mowa w pkt 9.1. powyżej, podlega ocenie przy uwzględnieniu: (i) profesjonalnego charakteru działalności Menedżera; (ii) charakteru i zakresu działalności Spółki; (iii) obowiązku zachowania lojalności wobec Spółki i jej udziałowców uwzględniającego Interes Spółki, w tym zasadę jednakowego traktowania udziałowców, zasadę władzy większości i zasadę ochrony praw mniejszości; (iv) zasady business judgement rule, dopuszczającej podejmowanie ryzyka uzasadnionego gospodarczo według wzorca rozsądnego menedżera, ukierunkowanego na realizację Interesu Spółki i Strategii; (v) związania Menedżera przepisami prawa, postanowieniami Aktu Przekształcenia, uchwałami Walnego Zgromadzenia, uchwałami Rady Nadzorczej oraz postanowieniami Umowy; (vi) obowiązku Menedżera kierowania się zasadą długoterminowej budowy wartości Spółki dla jej udziałowców.

15. UPRAWNIENIA DODATKOWE MENEDŻERA

15.1. Menedżer ma prawo do przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy w łącznym wymiarze 26 dni roboczych w każdym Roku Obrotowym.

15.2. Podejmując decyzję o terminie i okresie przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy, Menedżer zobowiązany jest do: (i) uwzględnienia konieczności zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania Spółki i realizacji przedmiotu jej działalności, jak również realizacji zadań, o których mowa w 4.1. Umowy; (ii) uzgodnienia terminu i okresu przerwy w wykonywaniu Umowy z pozostałymi członkami Zarządu Spółki; oraz (iii) poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki o przewidywanej przerwie w wykonywaniu przedmiotu Umowy.

15.3. Uprawnienia, o których mowa w niniejszym pkt 15.1. Umowy, wygasają każdorazowo po zakończeniu Roku Obrotowego i nie przechodzą na rok następny.

15.4. Niezależnie od postanowień pkt 15.1.-15.3. powyżej, Menedżer uprawniony jest również do przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy, spowodowanej chorobą lub niezbędnymi badaniami lekarskimi Menedżera, w wymiarze do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Choroba lub badania lekarskie, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, powinny zostać potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez odpowiedniego lekarza. Menedżer zobowiązany jest do poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki o przerwie w wykonywaniu przedmiotu Umowy, spowodowanej chorobą lub badaniami lekarskimi Menedżera.

15.5. Wykorzystanie uprawnienia, o którym mowa w pkt 15.1. lub 15.4. powyżej, nie powoduje zmniejszenia wysokości Wynagrodzenia Stałego, Wynagrodzenia Zmiennego lub innych świadczeń wynikających z Umowy, ani nie wpływa na skrócenie Faktycznego Czasu Świadczenia Usług.

Wnioskodawca nie jest wpisany w CEIDG i nie planuje również prowadzić działalności gospodarczej w zakresie doradztwa, czy zarządzania na rzecz innych podmiotów.

Pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o następujące informacje:

Ad. 1a)

Przychody osiągane na podstawie kontraktu menadżerskiego stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym.

Ad. 1b)

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność z tytułu kontraktu menadżerskiego wobec Spółki za niewykonanie lub nienależyte wykonywanie tejże umowy. Kontrakt nie zawiera postanowień, z których wynikałaby odpowiedzialność cywilna menadżera wobec osób trzecich (np. kontrahentów spółki) za działania podjęte przez menadżera. Oceniana umowa nie zawiera modyfikacji odpowiedzialności menadżera wynikającej z art. 291-299 KSH oraz z ogólnych zasad odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej niezależnie od formy jego zatrudnienia.

Użyte w opisie własnego stanowiska w sprawie (Część H formularza ORD-IN) sformułowanie; Umowa przewiduje odpowiedzialność menagera wobec Spółki lub osób trzecich za szkodę wyrządzoną na skutek niedołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków z umowy odnosiła się do niezmodyfikowanych umownie reguł odpowiedzialności menagera wynikających z kodeksu spółek handlowych i odpowiedzialności cywilnej.

W zakresie odpowiedzialności wynikającej z KSH należy bowiem zauważyć, iż w przypadku braku modyfikacji takiej odpowiedzialności w ramach umowy, zastosowanie znajdują wyżej wskazane przepisy nie z powodu zawarcia kontraktu menadżerskiego, ale z powodu powołania Wnioskodawcy do zarządu Spółki (stosunek organizacyjny). W związku z powyższym, zasadą jest, że spółka z o.o. jest samodzielną stroną każdej umowy i samodzielnie odpowiada za zaciągnięte przez menagera zobowiązania. Wobec tego, w przypadku jakiegokolwiek sporu, jego stroną jest spółka, która może pozywać i być pozywaną, tj. występować w sporze sądowym jak powód lub pozwany. W przypadku, gdy zarządzana przez menagera spółka z o.o. nie spłaci zaciągniętego zobowiązania, które będzie dochodzone przed sądem, ewentualna egzekucja zadłużenia będzie, co do zasady, dotyczyć jedynie majątku spółki. Wspólnicy, ani członkowie zarządu nie odpowiadają zatem swoim prywatnym majątkiem za zobowiązania spółki.

Powyższa zasada w określonych wypadkach doznaje jednak modyfikacji w zakresie odpowiedzialności członków zarządu. Kodeks spółek handlowych dopuszcza bowiem możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności finansowej członków zarządu sp. z o.o. Zgodnie z obowiązującą z tytułu pełnienia przez wnioskodawcę funkcji członka zarządu regulacją kodeksową (art. 299 k.s.h.), w sytuacji, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Oznacza to, że w przypadku gdy wierzyciele spółki nie znajdą zaspokojenia w jej majątku, który nie wystarcza na pokrycie wszystkich długów, mogą skierować roszczenie bezpośrednio przeciwko członkom zarządu. Ich odpowiedzialność ma charakter solidarny, w związku z czym wierzyciel może wybrać czy będzie dochodził swoich roszczeń wobec wszystkich, czy tylko niektórych członków zarządu. Wierzyciel może zatem wystąpić na drogę sądową i żądać spłaty długu spółki od członków zarządu na drodze sądowej w oparciu o przepis art. 299 k.s.h. Członek zarządu nie odpowiada jednak bezwarunkowo. Kodeks pozwala bowiem na zwolnienie się przez członków zarządu z odpowiedzialności za długi spółki. Członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności jeżeli wykaże, że: a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo o zatwierdzeniu układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu; b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy; c) pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewydania postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo niezatwierdzenia układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu wierzyciel nie poniósł szkody.

Ponadto, zgodnie z art. 300 k.s.h. stanowi, iż przepisy art. 291-299 nie naruszają praw wspólników oraz osób trzecich do dochodzenia naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Powyższy artykuł k.s.h. stanowi jednoznaczne odesłanie do określonych w Kodeksie cywilnym zasad odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i następne k.c.), oraz kontraktowej (art. 471 i następne k.c.). W powyższym przypadku powództwo wytacza się przeciwko konkretnym członkom zarządu. Uprawnienie do dochodzenia odszkodowania na podstawie przepisów k.c. mają również wierzyciele spółki. Odpowiedzialność na zasadach ogólnych wobec osób trzecich nie wynika jednak z faktu zawarcia kontraktu (kontrakt nie przewiduje regulacji w tym zakresie), ale wiąże się nierozerwalnie z faktem powołania do zarządu (istnienia stosunku organizacyjnego między członkiem zarządu a Spółką).

Odpowiedzialność na podstawie innych przepisów prawa dotyczy odpowiedzialności deliktowej, odpowiedzialności karnej, odpowiedzialności z ustawy Ordynacja podatkowa, itp. wszystkie te zasady działalności wynikają z faktu powołania a nie zawarcia kontraktu menadżerskiego.

Ad. 1c)
Wnioskodawca na podstawie powołania go w skład organu i zawarcia kontraktu (który jest następstwem powołania) składa oświadczenia woli w imieniu spółki i na jej rzecz, przy czym zgodnie z zasadami reprezentacji wynikającymi z umowy spółki (potwierdzonymi wpisem do rejestru KRS), oświadczenie takie może być przez menagera złożone łącznie z drugim członkiem zarządu, co wynika z okoliczności, iż w zarządzie spółki obecnie powołanych jest łącznie trzech członków. W momencie występowania o interpretację menager nie jest więc samodzielny w reprezentacji spółki. W tym zakresie obowiązuje zasada reprezentacji dwuosobowej spółkę reprezentuje dwóch członków zarządu działających łącznie. Zasada reprezentacji jednoosobowej obowiązuje tylko w przypadku gdy do zarządu spółki powołana jest jedna osoba.

Ad. 1d)

Ryzyko gospodarce za czynności podjęte w ramach powołania w skład organu i zawartego w związku z tym kontraktu menadżerskiego ponosi spółka spółka posiada prawo do ewentualnego regresu w przypadku niedołożenia przez Wnioskodawcę należytej staranności.

Wnioskodawca oświadcza, iż na podstawie zawartego kontraktu menadżerskiego nie jest płatnikiem podatku VAT, ponieważ nie jest to czynność podlegająca temu podatkowi art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosunek prawny jaki został zawarty pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, określa warunki wykonywania czynności menagera oraz zasady wynagradzania. Jednocześnie odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane przez menagera czynności ponosi Spółka. Ewentualna odpowiedzialność menagera wobec osób trzecich wynika nie z faktu zawarcia umowy, ale z faktu powołania menagera do zarządu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że usługi świadczone na podstawie zawartej umowy kontrakt Menadżerski nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Umowa na zarządzanie kontrakt menadżerski nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie.

Ustawa o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) przewiduje, że podatnikami tego podatku są (między innymi) osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Zaś za działalność gospodarczą uznano również działalność usługodawców. Wprost wpisano również, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się między innymi umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów managerskich lub umów o podobnym charakterze, jeśli istnieje pomiędzy stronami umowy więź co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Art. 15 ust. 3 pkt 3) ustawy o VAT: za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z zawartą umową kontrakt menadżerski manager działa w ramach struktury organizacyjnej spółki, nie ponosi kosztów związanych z prowadzonymi działaniami (wprost taki zapis znalazł się w umowie praktycznie wszystkie koszty ponosi spółka), działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej spółki. Umowa przewiduje odpowiedzialność managera wobec Spółki lub osób trzecich za szkodę wyrządzoną na skutek niedołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z umowy. Określone miesięczne wynagrodzenie jest stałe i nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka. Dodatkowe wynagrodzenie zmienne jest uzależnione od osiągniętych wskaźników i stanowi formę nagrody premii za osiągnięcie wyznaczonych wskaźników, jednak nie ma charakteru stałego i nie jest obligatoryjne. Dodatkowo umowa zawiera klauzule odnoszące się do urlopu wypoczynkowego, wymiaru czasu pracy. Menadżer swoje obowiązki może wykonać wyłącznie osobiście, bez stosowania zastępstwa. W związku z tym, działanie Wnioskodawcy nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o VAT, jako podmiotu wykonującemu czynności podlegające temu podatkowi, np. nie spełnia warunku samodzielności i ryzyka prowadzonej działalności ryzyko podejmowanej działalności ponosi w całości spółka. W związku z powyższym, czynności wykonywane na podstawie kontraktu managerskiego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1. (uchylony),
2. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
3. przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
4. przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
5. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
6. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
7. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
   7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;
8. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
   
   1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
   2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
   - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. przychody otrzymywane z tytułu wykonywania tych czynności są wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zleceniobiorca związany jest ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Zauważyć natomiast należy, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka podpisała z Wnioskodawcą porozumienie rozwiązujące stosunek pracy jako członka zarządu. Jednocześnie podpisana została umowa cywilna na świadczenie usług Kontrakt menadżerski, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., w ramach której będzie wykonywana usługa zarządzania Spółką. Zgodnie z zapisami umowy w czasie trwania Umowy Menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych. Menedżer wykonuje swoje obowiązki zgodnie z Umową, obowiązującym prawem, Statutem oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również innymi wewnętrznymi regulacjami Spółki i jej organów. Menedżer wykonuje obowiązki wynikające z Umowy z zachowaniem najwyższej staranności i z należytym uwzględnieniem charakteru i zakresu działalności Spółki, z zachowaniem troski o interesy majątkowe i niemajątkowe Spółki ukierunkowanej na realizację zasady określonej w pkt 4.7, wykorzystując przy tym swoją wiedzę, doświadczenie i umiejętności.

Menedżer będzie pełnił swoje obowiązki w czasie i miejscu, jakie będą wymagane dla należytego wykonywania Umowy. Menedżer nie będzie angażować się w żadną działalność, która mogłaby negatywnie ze względu na jej charakter lub wymiar czasu wpływać na należyte wykonywanie Umowy. Menedżer jest obowiązany kierować się obowiązkiem realizacji Interesu Spółki w sposób zapewniający długoterminową budowę wartości Spółki dla udziałowców. Menedżer zobowiązuje się do wykonywania Umowy osobiście. W przypadku wystąpienia zdarzenia, które uniemożliwia lub nadmiernie utrudnia Menedżerowi sprawowanie powierzonej mu funkcji w Zarządzie zagrażając w ten sposób ciągłości prowadzenia spraw Spółki, Menedżer bezzwłocznie poinformuje o tym Przewodniczącego Rady Nadzorczej, a w razie niemożności lub trudności w skontaktowaniu się z Przewodniczącym Rady Nadzorczej jego zastępcę; w każdym przypadku Menedżer zawiadomi pozostałych członków Zarządu.

Strony zgodnie postanowiły, że niezależnie od postanowień Umowy, łączy je stosunek korporacyjny spółki, którego źródłem jest powołanie Menedżera jako osoby fizycznej w skład Zarządu. Stosunek korporacyjny Spółki stanowi przyczynę zawarcia Umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem Menedżera, który Menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień Umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w Zarządzie.

Spółka oświadcza, że obciąża ją wobec Menedżera jako członka Zarządu na podstawie stosunku korporacyjnego spółki obowiązek zapewnienia środków infrastruktury biurowej, sprzętowej i organizacyjnej wraz z obsługą według standardów i regulacji obowiązujących w Spółce, umożliwiającej Menedżerowi należyte wykonywanie zobowiązań wynikających z Umowy.

W celu uniknięcia wątpliwości, pokrywanie przez Spółkę kosztów, nie stanowi wynagrodzenia Menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz Menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez Menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego spółki, o którym mowa powyżej.

Spółka pokryje udokumentowane, uzasadnione koszty w związku z wykonywaniem przez Menedżera obowiązków wynikających z Umowy, takich jak koszty podróży, wyżywienia, noclegów, reprezentacji, udziału w konferencjach, w granicach i na zasadach obowiązujących w Spółce.

Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkodę wyrządzoną na skutek niedołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z Umowy (odpowiedzialność na zasadach ogólnych). Odpowiedzialność, o której mowa w zdaniu poprzedzającym nie uchybia zasadom odpowiedzialności Menedżera określonych w przepisach Kodeksu spółek handlowych i innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego spółki.

Menedżer ma prawo do przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy w łącznym wymiarze 26 dni roboczych w każdym Roku Obrotowym. Podejmując decyzję o terminie i okresie przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy Menedżer zobowiązany jest do: (i) uwzględnienia konieczności zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania Spółki i realizacji przedmiotu jej działalności, jak również realizacji zadań, o których mowa w 4.1. Umowy; (ii) uzgodnienia terminu i okresu przerwy w wykonywaniu Umowy z pozostałymi członkami Zarządu Spółki; oraz (iii) poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki o przewidywanej przerwie w wykonywaniu przedmiotu Umowy. Menedżer uprawniony jest również do przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy, spowodowanej chorobą lub niezbędnymi badaniami lekarskimi Menedżera, w wymiarze do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Choroba lub badania lekarskie, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, powinny zostać potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez odpowiedniego lekarza. Menedżer zobowiązany jest do poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki o przerwie w wykonywaniu przedmiotu Umowy, spowodowanej chorobą lub badaniami lekarskimi Menedżera.

Wykorzystanie uprawnienia, o którym mowa w pkt 15.1. lub 15.4. powyżej nie powoduje zmniejszenia wysokości Wynagrodzenia Stałego, Wynagrodzenia Zmiennego lub innych świadczeń wynikających z Umowy, ani nie wpływa na skrócenie Faktycznego Czasu Świadczenia Usług.

Wnioskodawca nie jest wpisany w CEIDG i nie planuje również prowadzić działalności gospodarczej w zakresie doradztwa, czy zarządzania na rzecz innych podmiotów. Przychody osiągane na podstawie kontraktu menadżerskiego stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym.

Kontrakt nie zawiera postanowień, z których wynikałaby odpowiedzialność cywilna menadżera wobec osób trzecich (np. kontrahentów spółki) za działania podjęte przez menadżera. Oceniana umowa nie zawiera modyfikacji odpowiedzialności menadżera wynikającej z art. 291-299 KSH oraz z ogólnych zasad odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej niezależnie od formy jego zatrudnienia. Jednocześnie odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane przez menagera czynności ponosi Spółka. Ewentualna odpowiedzialność menagera wobec osób trzecich wynika nie z faktu zawarcia umowy, ale z faktu powołania menagera do zarządu.

Ryzyko gospodarze za czynności podjęte w ramach powołania w skład organu i zawartego w związku z tym kontraktu menadżerskiego ponosi spółka spółka posiada prawo do ewentualnego regresu w przypadku niedołożenia przez Wnioskodawcę należytej staranności. Wnioskodawca na podstawie powołania go w skład organu i zawarcia kontraktu (który jest następstwem powołania) składa oświadczenia woli w imieniu spółki i na jej rzecz przy czym zgodnie z zasadami reprezentacji wynikającymi z umowy spółki (potwierdzonymi wpisem do rejestru KRS) oświadczenie takie może być przez menagera złożone łącznie z drugim członkiem zarządu, co wynika z okoliczności, iż w zarządzie spółki obecnie powołanych jest łącznie trzech członków.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy usługi świadczone na podstawie zawartej umowy kontrakt Menadżerski podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 czerwca 2016 r. (sygn. akt I FSK 83/15) cyt.: Chcąc ocenić, czy menadżer będący członkiem zarządu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić analizę kontraktu menadżerskiego w celu ustalenia, czy stosunek ten ma cechy charakterystyczne dla stosunku pracy, czy też dla umowy cywilnoprawnej pod kątem przesłanek określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. Przy ocenie tej należy mieć przy tym na uwadze odrębność stosunku organizacyjno-prawnego członka zarządu spółki i stosunku wynikającego z zawartego kontraktu.

Powyższy wniosek opiera się na brzmieniu art. 10 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa 112), w myśl którego warunek samodzielności, który musi zostać spełniony dla uznania danej działalności za działalność gospodarczą, wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W tym miejscu należy również przywołać uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2009 r., sygn. akt I FPS 3/08, w której sąd opierając się na analizie orzecznictwa ETS, stwierdził, cyt.: (...) w swoich orzeczeniach ETS wyznaczył dość wyraźne kryteria interpretacji pojęcia samodzielna działalność gospodarcza. Za taką działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

W kontekście powyższego wyłączone z zakresu działalności gospodarczej są czynności wykonywane w ramach stosunku prawnego zbliżonego do umowy o pracę, w ramach której odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez pracownika ponosi pracodawca.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na specyfikę relacji łączącej członka zarządu ze spółką. Nie ulega bowiem wątpliwości, że każdy członek zarządu ponosi odpowiedzialność z tytułu pełnionej funkcji. Zasady ponoszenia tej odpowiedzialności zostały określone w szczególności w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych, oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Przy czym okoliczność ta, na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym wyżej orzeczeniu z dnia 16 czerwca 2016 r., nie decyduje o kwalifikacji umowy o świadczeniu usług zarządzania, na podstawie której funkcja ta może być pełniona. Podkreślenia wymaga, że zakres odpowiedzialności członka zarządu określony w przepisach ww. ustaw jest niezależny od rodzaju zawartej umowy dotyczy pełnienia funkcji członka zarządu, a nie wykonywania umowy o świadczenie usług zarządzania. Co więcej, członek zarządu funkcjonuje w ramach struktur organizacyjnych spółki, jako jej organ, a w tym kontekście nie prowadzi własnej działalności, lecz działalność samej spółki.

Jak wynika z analizy przepisów i przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowe usługi zarządzania świadczone przez Wnioskodawcę spełniają wszystkie warunki do uznania, że nie stanowią one samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy. Zainteresowany, w opisie sprawy wskazał, że: Przychody osiągane na podstawie kontraktu menadżerskiego stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym oraz, że Stosunek prawny jaki został zawarty pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką określa warunki wykonywania czynności menagera oraz zasady wynagradzania. Jednocześnie odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane przez menagera czynności ponosi Spółka. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że: Ryzyko gospodarze za czynności podjęte w ramach powołania w skład organu i zawartego w związku z tym kontraktu menadżerskiego ponosi spółka.

Mając powyższe na uwadze, w szczególności fakt, że Zainteresowany nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonywanie czynności oraz nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z czynnościami, które wykonuje na podstawie kontraktu, swoje obowiązki wykonuje przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki a wszelkie koszty prowadzonych działań ponosi Spółka, należy stwierdzić, że przedmiotowa umowa spowodowała powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy zbliżone do stosunku pracy, w ramach którego Wnioskodawca związany jest ze Spółką więzami prawnymi, co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności Spółki wobec osób trzecich.

W konsekwencji należy stwierdzić, że usługi świadczone na podstawie zawartej umowy kontrakt Menadżerski spełniają przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z czym wykonywane przez Wnioskodawcę czynności na podstawie kontraktu Menadżerskiego nie są świadczone w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany w odniesieniu do tych usług nie występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o zarządzanie kontraktu Menadżerskiego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Zainteresowanego. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego. W związku z powyższym, za element opisu stanu faktycznego przyjęto, iż z tytułu wykonywania umowy o zarządzanie kontraktu Menadżerskiego, Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej