Temat interpretacji

w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku dla dostawy budynków jednorodzinnym w zabudowie szeregowej zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku dla dostawy budynków jednorodzinnym w zabudowie szeregowej zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku dla dostawy budynków jednorodzinnym w zabudowie szeregowej zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1996 roku był współwłaścicielem działki budowlanej, o łącznej powierzchni 1185m². Udział Wnioskodawcy w tej działce wynosił 1/3, właścicielami pozostałych udziałów byli rodzice Wnioskodawcy. Od roku 2003 Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W roku 2015 Wnioskodawca odkupił od rodziców pozostałe udziały. Wnioskodawca dokonał zakupu razem z żoną Kamilą Z., która nie prowadzi działalności gospodarczej. Pomiędzy Wnioskodawcą a żoną nie ma rozdzielności majątkowej. Zarówno swoją część 1/3 jak i zakupioną wspólnie część 2/3 działki Wnioskodawca wprowadził do działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na całości działki Wnioskodawca wybudował zabudowę jednorodzinną szeregową zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę. Budynki stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004, o podatku od towarów i usług. Powierzchnia użytkowa w budynkach jednorodzinnych nie przekracza 300m². Podczas przygotowania umów sprzedaży w formie aktów notarialnych ww. budynków jednorodzinnych wraz z gruntem powstały wątpliwości jak opodatkować grunt, w którym żona ma współudział z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż domów Wnioskodawca powinien opodatkować podatkiem VAT w stawce 8%, mimo iż posadowione są one na gruncie będącym w części własnością żony Wnioskodawcy nie prowadzącej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów zawartych w art. 29a punkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. sprzedaż wybudowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej budynków jednorodzinnych szeregowych wraz z gruntem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 8% VAT, pomimo, że akt notarialny sprzedaży budynku będzie również podpisywała żona, która jak Wnioskodawca wyjaśnił jest współwłaścicielką w 2/3 części działki, na której Wnioskodawca wybudował domy jednorodzinne szeregowe i nie prowadzi ona działalności gospodarczej. Taką interpretację przepisów Wnioskodawca uzyskał telefonicznie na infolinii Krajowej Informacji Podatkowej i przedstawia ją jako stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka ta wynosi 8%.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Na mocy art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 z późn. zm.) stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, 113 zbiorowego zamieszkania.

Zatem, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Należy zauważyć, że o zastosowaniu właściwej stawki podatku przesądza każdorazowo całokształt okoliczności faktycznych i prawnych. Przy czym, rodzaj obiektu wynika z zatwierdzonego projektu budowlanego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku,, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z preferencyjnej stawki korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1996 roku był współwłaścicielem działki budowlanej, o łącznej powierzchni 1185m². Udział Wnioskodawcy w tej działce wynosił 1/3, właścicielami pozostałych udziałów byli rodzice Wnioskodawcy. Od roku 2003 Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W roku 2015 Wnioskodawca odkupił od rodziców pozostałe udziały. Wnioskodawca dokonał zakupu razem z żoną Kamilą Z., która nie prowadzi działalności gospodarczej. Pomiędzy Wnioskodawcą a żoną nie ma rozdzielczości majątkowej. Zarówno swoją część 1/3 jak i zakupioną wspólnie część 2/3 działki Wnioskodawca wprowadził do działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na całości działki Wnioskodawca wybudował zabudowę jednorodzinną szeregową zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę. Budynki stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004, o podatku od towarów i usług. Powierzchnia użytkowa w budynkach jednorodzinnych nie przekracza 300m². Podczas przygotowania umów sprzedaży w formie aktów notarialnych ww. budynków jednorodzinnych wraz z gruntem powstały wątpliwości jak opodatkować grunt, w którym żona ma współudział z Wnioskodawcą.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi zagadnienie, czy sprzedaż domów powinna być opodatkowana podatkiem VAT w stawce 8%, mimo iż posadowione są one na gruncie będącym w części własnością żony Wnioskodawcy, która nie prowadzi działalności gospodarczej.

Przenosząc wskazane regulacje prawne na grunt niniejszej sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przedmiotowych budynków jednorodzinnych w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy. Przy czym należy podnieść, że nie ma znaczenia fakt, że przedmiotowa zabudowa szeregowa posadowiona jest na gruncie będącym w części własnością żony, która nie prowadzi działalności gospodarczej, gdyż jak wynika z opisu sprawy to Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wybudował a następnie sprzedał budynki jednorodzinne w zabudowie szeregowej w związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym, dostawa jednorodzinnej zabudowy szeregowej, będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, pomimo że akt notarialny sprzedaży budynków będzie podpisywała również żona Wnioskodawcy, która jest współwłaścicielką gruntu na którym wybudowano niniejsze budynki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie