Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1

Spółka stoi na stanowisku, iż opisane w stanie faktycznym przemieszczenie sprzętu do wideokonferencji z terytorium Finlandii na terytorium kraju w celu świadczenia przez Spółkę usług leasingu tego sprzętu na rzecz polskiego podatnika VAT przez okres 3-4 lat nie stanowi WNT w rozumieniu ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 2

W związku z przemieszczeniem przez Spółkę sprzętu do wideokonferencji z Finlandii na terytorium kraju w celu świadczenia usług leasingu tego sprzętu na rzecz polskiego podatnika VAT Spółka nie jest zobowiązana do rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce.

W zakresie pytania nr 3

Spółka stoi na stanowisku, iż w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług leasingu sprzętu do wideokonferencji na rzecz polskiego podatnika VAT nie jest ona zobowiązana do rozliczenia podatku VAT należnego w Polsce, gdyż podatnikiem z tytułu tej transakcji jest nabywca usługi, będący polskim podatnikiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, za WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju uważa się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Należy również wskazać, że przepisy ustawy o VAT wskazują określone przypadki, w których przemieszczenia towarów z terytorium innego kraju UE na terytorium kraju nie uznaje się za WNT. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wskazanego powyżej przemieszczenia towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za WNT, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W konsekwencji, przemieszczenie z Finlandii do Polski sprzętu do wideokonferencji przez Wnioskodawcę nie będzie stanowiło WNT w rozumieniu ustawy o VAT, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

• towary zostaną przetransportowane na terytorium kraju z innego kraju UE w celu użycia ich do świadczenia usług przez podatnika podatku od wartości dodanej posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w miejscu rozpoczęcia wysyłki towarów oraz

• przedmiotowe użycie towarów na terytorium kraju będzie mieć charakter czasowy.

Jak wskazano w stanie faktycznym, sprzęt do wideokonferencji został przetransportowany przez Spółkę bezpośrednio z Finlandii do Polski w celu świadczenia przez Wnioskodawcę usługi leasingu. Wnioskodawca posiada siedzibę działalności na terytorium Finlandii, tj. w miejscu, w którym rozpoczął się transport przedmiotowego sprzętu.

Przez cały okres trwania usługi oraz po jej zakończeniu sprzęt do wideokonferencji pozostanie własnością Wnioskodawcy. Po zakończeniu świadczenia usługi leasingu sprzęt zostanie powrotnie przetransportowany z Polski do Finlandii. Tym samym przedmiotowy sprzęt będzie jedynie czasowo używany na terytorium Polski. Należy wskazać, iż przepisy ustawy o VAT nie precyzują, co należy rozumieć przez sformułowanie czasowo, niemniej nie wprowadzają również ograniczeń czasowych w kontekście okresu używania towarów na terytorium kraju. W ocenie Spółki, czasowy oznacza trwający przez pewien czas, okresowy, przemijający. Zatem, aby nie uznać danego przemieszczenia towarów - wykorzystywanych do świadczenia usług - za WNT, towary te winny być przemieszczone na pewien okres, czyli wyodrębniony przedział czasowy, dla przemijającego użytku.

Warto zwrócić uwagę, iż m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 listopada 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-837/15-2/WH) zostało wskazane, że: z przemieszczeniem towarów w celu czasowego używania będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy podatnik zakłada używanie przemieszczonych towarów przez pewien czas (bez uwzględnienia przewidzianego okresu żywotności danego towaru) lub też do realizacji konkretnego zadania (projektu), dla którego nie przewidziano ram czasowych i co ważne przemieszczenie towarów do kraju winno się wiązać z zamiarem powrotnego przemieszczenia towarów z kraju po wykonaniu usług, dla których przywieziono dane towary na terytorium kraju.

Tym samym, mając na uwadze, że sprzęt do wideokonferencji przemieszczony z Finlandii do Polski będzie wykorzystywany na terytorium kraju do świadczenia przez Spółkę usługi przez określony czas, a po jej zakończeniu zostanie powrotnie przetransportowany do Finlandii, przesłanki dla wyłączenia omawianego przemieszenia sprzętu do wideokonferencji z WNT są spełnione.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym przemieszczenie sprzętu do wideokonferencji z Finlandii do Polski w ramach świadczonej przez Wnioskodawcę usługi leasingu przez okres 3-4 lat będzie wyłączone z zakresu WNT na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wśród czynności opodatkowanych podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ustawy o VAT, skutkujących koniecznością dokonania zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT w Polsce zostało wymienione WNT.

W opinii Spółki, mając na uwadze, iż jak zostało wskazane w uzasadnieniu stanowiska Spółki do pytania 1, przemieszczenie sprzętu do wideokonferencji nie będzie stanowiło WNT podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT na terytoriom kraju, Spółka nie jest zobowiązana do rejestracji dla celów VAT w Polsce w związku z przedmiotowym przemieszczeniem towarów.

Ad. 3

W świetle opisanego stanu faktycznego, Spółka dokonuje świadczenia usług polegających na leasingu sprzętu do wideokonferencji na rzecz spółki z siedzibą w Polsce, będącej zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce.

Przy określaniu miejsca świadczenia przedmiotowych usług zastosowanie znajdzie zasada ogólna określona w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, tj. usługi te są opodatkowane w kraju, w którym nabywca posiada siedzibę. W konsekwencji, miejscem opodatkowania wskazanych usług jest Polska.

W ocenie Spółki, pomimo, iż usługi opisane w stanie faktycznym są opodatkowane polskim podatkiem VAT, Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT należnego od przedmiotowych usług, gdyż zastosowanie w tym przypadku znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, W oparciu o powołany przepis podatnikiem z tytułu świadczonych usług jest nabywca, tj. spółka polska zarejestrowana dla celów VAT w Polsce. Natomiast Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w Finlandii niezarejestrowany dla celów VAT w Polsce, nieposiadający w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności nie jest zobowiązany do rozliczenia w Polsce podatku VAT należnego z tytułu świadczenia usług leasingu w opisanym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Należy wskazać, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 tego przepisu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   • z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Ponadto stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Przy czym norma ta doznaje wielu ograniczeń a jednym z nich jest przemieszczenie towarów w celu czasowego świadczenia usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 12. ust. 1 pkt 7 ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 12 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiadająca siedzibę w Finlandii jest zarejestrowana dla celów VAT w Finlandii. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy w szczególności usługi polegające na leasingu sprzętu do wideokonferencji dla spółek z Grupy, w tym na rzecz polskiego podmiotu z Grupy będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. W związku z przedmiotową usługą leasingu, sprzęt do wideokonferencji został przetransportowany przez Spółkę bezpośrednio z Finlandii do Polski. Okres leasingu będzie trwał od 3 do 4 lat. Po zakończeniu leasingu sprzęt do wideokonferencji zostanie powrotnie przetransportowany z Polski do Finlandii. Przez cały okres leasingu oraz po jego zakończeniu sprzęt do wideokonferencji pozostanie własnością Wnioskodawcy. Spółka zaznacza, iż nie jest zarejestrowana dla celów podatku VAT w Polsce. Ponadto, Spółka nie wynajmuje w Polsce żadnych magazynów, biura, nie posiada personelu oraz zaplecza technicznego. Spółka nie posiada również w Polsce przedstawicielstwa ani oddziału.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się m.in. do tego, czy w wyniku przemieszczenia sprzętu do wideokonferencji z terytorium Finlandii na terytorium kraju w celu świadczenia usług leasingu na rzecz polskiego podatnika podatku VAT powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W tym miejscu należy zauważyć, że z przemieszczeniem towarów w celu czasowego używania będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy podatnik zakłada używanie przemieszczonych towarów przez pewien czas (bez uwzględnienia przewidzianego okresu żywotności danego towaru) lub też do realizacji konkretnego zadania (projektu), dla którego nie przewidziano ram czasowych i co ważne przemieszczenie towarów do kraju winno się wiązać z zamiarem powrotnego przemieszczenia towarów z kraju po wykonaniu usług dla których przywieziono dane towary na terytorium kraju.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że przemieszczony do Polski sprzęt do wideokonferencji ma być używany czasowo (okres leasingu będzie trwał od 3 do 4 lat), a po zakończeniu leasingu sprzęt do wideokonferencji zostanie powrotnie przetransportowany z Polski do Finlandii. Co również istotne przez cały okres leasingu a także po jego zakończeniu sprzęt do wideokonferencji pozostanie własnością Wnioskodawcy. Tym samym uznać należy, że skoro przemieszczony (przetransportowany) przez Spółkę sprzęt do wideokonferencji z Finlandii do Polski będzie czasowo służył do świadczenia usług na terytorium kraju, zastosowanie znajdzie wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy.

W konsekwencji w wyniku transportu sprzętu do wideokonferencji z terytorium Finlandii na terytorium Polski w celu świadczenia usług leasingu tego sprzętu na rzecz polskiego podatnika VAT Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia czy w związku z przemieszczeniem przez Spółkę sprzętu do wideokonferencji z Finlandii na terytorium kraju w celu świadczenia usług leasingu Wnioskodawca będzie zobowiązany do rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać na przepis art. 96 ust. 1 ustawy, w którym stwierdza się, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

Jak ustalono w związku z przemieszczeniem przez Spółkę sprzętu do wideokonferencji z Finlandii do Polski w celu świadczenia usług leasingu Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest obowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. art. 96 ust. 1 ustawy w związku z przemieszczeniem przez Spółkę sprzętu do wideokonferencji z Finlandii na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 należy uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest również określenie miejsca świadczenia usługi leasingu sprzętu do wideokonferencji oraz czy do rozliczenia podatku należnego będzie zobowiązany kontrahent Wnioskodawcy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług.

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Jak wskazał Wnioskodawca kontrahent na rzecz którego świadczy usługi polegające na leasingu sprzętu do konferencji jest spółką z siedzibą w Polsce zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, zaś Wnioskodawca (usługodawca) nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Ze względu na fakt, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania miejscem świadczenia i opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy będzie terytorium Polski tj. miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Kontrahent (usługobiorca) na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi leasingu sprzętu do wideokonferencji jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązany będzie do rozliczenia nabywanej usługi od Wnioskodawcy (podmiotu fińskiego) na terytorium kraju. Zatem to nie Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Polsce.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącym Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie