Temat interpretacji

W zakresie braku opodatkowania podatkiem dostawy nieruchomości objętych współwłasnością majątkową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu ) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawczyni wraz z mężem do majątku wspólnego dokonała w 1996 r. zakupu nieruchomości gruntowej, o powierzchni 13.987 m² od osoby fizycznej bez prawa do odliczenia podatku VAT.

Zakupu dokonano na potrzeby własne z myślą o budowie siedliska, a z czasem domów dla dwóch synów.

W 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem uzyskali pozwolenie na budowę 12 domów jednorodzinnych na przedmiotowej działce.

Ze względu na potrzeby finansowe w 2006 r. dokonano sprzedaży udziału w ww. działce, ponieważ osoby, które nabyły udziały chciały wziąć kredyt hipoteczny na budowę domów, a w tym czasie banki zmieniły zasady (nie chciały dokonywać zabezpieczenia hipoteki na udziale w gruncie), dokonano we wrześniu 2006 r. zniesienia współwłasności w ten sposób, że kontrahenci otrzymali w wyniku podziału działki 20/3 - działki odpowiadająco dokładnie posiadanym udziałom. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Pozostałe działki zostały przyznane Wnioskodawczyni i jej mężowi.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, w 2005 r. rozszerzoną o budowę i sprzedaż domów na własny rachunek, a w roku 2011 rozszerzono działalność gospodarczą o kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów podatek liniowy i jest czynnym podatnikiem VAT.

W latach 2006-2007 zostały sprzedane kolejne działki, wyodrębnione w związku ze zniesieniem współwłasności, na których mąż Wnioskodawczyni usługowo budował domy dla nowych właścicieli dziatek.

W latach 2007-2010 mąż Wnioskodawczyni na pozostałych działkach w ramach prowadzonej działalność - gospodarczej wybudował do stanu surowego zamkniętego 6 domów jednorodzinnych o pow. ok. 160 m². W zakresie zakupu materiałów i usług korzystał z odliczenia podatku VAT. Działki, na których budowano domy, cały czas są i były własnością Wnioskodawczyni i jej męża i nigdy nie były majątkiem firmy ani jako środek trwały, ani jako towar handlowy.

Wnioskodawczyni zamierza przekazać na potrzeby własne 3 domy dla siebie i dwóch dorosłych synów. Dokona tego mąż fakturą wewnętrzną, gdzie kwotę netto będą stanowiły koszty wytworzenia do stanu na dzień przekazania, powiększone o 8% VAT (domy o pow. ok. 160 m²).

Jeden z domów o nr 12 został przekazany do użytkowania i jest zamieszkały przez jednego z synów wraz z rodziną, pozostałe dwa o nr 10 i 08 zostaną przekazane w stanie deweloperskim.

Sprzedaży udziałów w działce 20/3 dokonano w latach 2006-2007 dwóm osobom fizycznym. Sprzedaż ta nie była wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

W latach 2006-2007 dokonano sprzedaży łącznie 4 działek z majątku prywatnego (wszystko w ramach tej samej nieruchomości).

Wydatki ponoszone na utrzymanie nieruchomości nie były kosztem uzyskania przychodów (KUP). Przed wybudowaniem domów

Wnioskodawczyni ani jej mąż nie ponosili kosztów zaliczanych do KUP.

W okresie 2007-2011 mąż Wnioskodawczyni wybudował sześć domów. Wydatki na budowę domów zostały zaliczone do KUP. Trzy domy zostały sprzedane w ramach działalności gospodarczej w latach 2011-2013.

W podatku od nieruchomości grunty zostały sklasyfikowane jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dokonano sprzedaży 2 domów w ramach działalności gospodarczej w 2011 r. i jeden w 2013 r. Trzy z sześciu domów nadal stanowią własność Wnioskodawczyni.

Domy zostaną przekazane na potrzeby własne w stanie deweloperskim za wyjątkiem nr 12 zamieszkanego przez syna. Domy nr 10 i 08 nie były oddane do użytkowania. Nie były zamieszkiwane przez Wnioskodawczynię, ani Jej synów. Nie udostępniano domów innym podmiotom. Wnioskodawczyni liczy się z możliwością konieczności sprzedaży jednego lub dwóch domów przekazanych na własny użytek nawet przed ich zasiedleniem przez nią lub jej syna, jeżeli dojdzie do sprzedaży to domy/dom będzie w stanie jak w dniu przekazania na potrzeby własne bez modernizacji ulepszeń itp.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że dokonała wraz z mężem sprzedaży domu jednorodzinnego w zabudowie szeregowej w 2000 r. Był on zamieszkały przez Wnioskodawczynię od 1990 r. Budynki były sklasyfikowane jako budynki mieszkalne jednorodzinne o powierzchni poniżej 300 m² (powierzchnia każdego domu to 168.95 m²). Domy nie były udostępniane inny podmiotom. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie kupna sprzedaży nieruchomości na własny rachunek dotychczas mąż Wnioskodawczyni dokonał kupna i sprzedaży wielu nieruchomości tj. głownie mieszkań, ale były to towary handlowe.

Przedmiotem pytania nr 2 są nieruchomości które zostaną przekazane na potrzeby własne. Numery domów będące przedmiotem pytania nr 2 to: 08 ,10 ,12. Przekazanie domów nr 08, 10, 12 na cele osobiste zostanie opodatkowane podatkiem VAT. Po przekazaniu na cele osobiste, a przed ewentualną sprzedażą Wnioskodawczyni nie udostępni budynków nr 08 i 10 innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wyjątkiem jest dom nr 12 który jest udostępniony nieodpłatnie synowi (dom jest przez niego aktualnie zamieszkały). Jeżeli dojdzie do próby sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza poszukiwać nabywców w sposób standardowy tj. przez ogłoszenie na portalu internetowym i wywieszenie na nieruchomości ogłoszenia itp.

Po przekazaniu na cele osobiste domów nr 08 i 10, do momentu ewentualnej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości - domów Wnioskodawczyni nie zamierza ponosić nakładów na ich ulepszenie, dom nr 12 zamieszkały przez syna Wnioskodawczyni przekaże synowi w formie darowizny i do tego czasu nie będzie ponosić nakładów na jego ulepszenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

(oznaczone we wniosku jako nr 2)

Czy ewentualna sprzedaż podlega podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (oznaczone jako Ad. 2):

Zdaniem Wnioskodawczyni wskazać należy, iż przedmiotowe domy zostały przez męża Wnioskodawczyni wybudowane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W zakresie zakupu materiałów i usług poniesionych na wybudowanie przedmiotowych domów mąż wnioskodawczyni korzystał z odliczenia podatku VAT. W najbliższej przyszłości mąż Wnioskodawczyni wycofa z działalności do majątku prywatnego na własne potrzeby trzy domy, a transakcję opodatkuje 8% stawką podatku

Jeżeli dojdzie do sprzedaży przedmiotowych domów (czego na dzień dzisiejszy nie można wykluczyć) po przekazaniu ich do majątku prywatnego Wnioskodawczyni nie będzie udostępniał ich innym podmiotom, nie będzie dokonał żadnych czynności (modernizacja, ulepszenie, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, ogłoszenia o sprzedaży - poza ewentualnie standardowymi). Z przedstawionego opisu ewentualnego zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności Wnioskodawczyni nie zamierza podjąć ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami w odniesieniu do przedstawionego powyżej majątku prywatnego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych domów nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tych domów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). W przedmiotowej sprawie potencjalna dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż dwóch domów oraz planowana darowizna jednego domu z majątku prywatnego, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, nie przybierze formy zawodowej (profesjonalnej), czyli stałej i zorganizowanej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży ww. domów, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku domów nie będzie podległa opodatkowaniu podatkiem VAT. Opisane działania potencjalnie podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, dla przedmiotowych transakcji Wnioskodawczyni korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy zdaniem Wnioskodawczyni stwierdzić, że ewentualną sprzedaż przedmiotowych domów jednorodzinnych, będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej, należy uznać jako czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana, w związku z tą dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanej w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działki podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawczyni wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem pytania nr 2 są nieruchomości, które zostaną przekazane na potrzeby własne. Numery domów będące przedmiotem pytania nr 2 to: 08 ,10, 12. Przekazanie domów nr 08, 10, 12 na cele osobiste zostanie opodatkowane podatkiem VAT. Po przekazaniu na cele osobiste, a przed ewentualną sprzedażą Wnioskodawczyni nie udostępni budynków nr 08 i 10 innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wyjątkiem jest domu nr 12 który jest udostępniony nieodpłatnie synowi (dom jest przez niego aktualnie zamieszkały). Jeżeli dojdzie do próby sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza poszukiwać nabywców w sposób standardowy tj. przez ogłoszenie na portalu internetowym i wywieszenie na nieruchomości ogłoszenia itp.

Po przekazaniu na cele osobiste domów nr 08 i 10, do momentu ewentualnej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości - domów Wnioskodawczyni nie zamierza ponosić nakładów na ich ulepszenie, dom nr 12 zamieszkały przez syna Wnioskodawczyni przekaże synowi w formie darowizny i do tego czasu nie będzie ponosić nakładów na jego ulepszenie.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowana w związku z zamiarem sprzedaży domów nr 8 i 10 oraz przekazania w darowiźnie domu nr 12 - których przekazanie na potrzeby własne zostanie opodatkowane podatkiem VAT - nie będzie działać w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości domów nr 8 i nr 10 oraz darowizna nieruchomości - domu nr 12 (stanowiących współwłasność majątkową) będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając przedmiotowe nieruchomości - domy, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia domów nr 8 i nr 10 oraz darowizny nieruchomości - domu nr 12 wskazanych we wniosku (będących współwłasnością majątkową), nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym transakcja zbycia domów nr 8 i nr 10 oraz darowizny nieruchomości - domu nr 12 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi