Temat interpretacji

Czy Zainteresowany ma/miał prawo odliczyć podatek VAT w całości?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o podpis Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług jak również czynnym podatnikiem VAT-UE. W czerwcu tego roku, zakupił na terenie Niemiec samochód ciężarowy marki (...) na fakturę od firmy niemieckiej będącej również czynnym podatnikiem VAT UE. Sprowadził on samochód do Polski i po dwóch dniach skradziono mu ww. przedmiot. Z tego powodu Zainteresowany nie zdążył zgłosić do odprawy celnej w celu naliczenia akcyzy, cła, jak również nie złożył VAT-24. Co za tym idzie nie zdążył dokonać przeglądu w celu poświadczenia, że jest to samochód spełniający warunki samochodu ciężarowego w deklaracji VAT-7. Za miesiąc uwzględnił ww. zakup jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów naliczając VAT należny odliczył on tylko 60% nie więcej niż 6000 zł VAT, ponieważ nie miał do końca jasności co do statusu tego samochodu wobec ustawy o podatku VAT. Sprawa kradzieży została niezwłocznie przekazana policji - prokuraturze, która to we x 2011 r. umorzyła śledztwo. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakupiony samochód miał być przeznaczony do wykonywania przez niego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - niestety jak opisał wyżej, nie zdążył rozpocząć nim pracy ponieważ od razu po zakupie mu go skradziono. Dopuszczalna masa całkowita samochodu którego dotyczy pytanie to 3,0 tony. Zgłoszenie na policję zostało dokonane od razu po wykryciu faktu kradzieży ale niestety nie dostarczono mu potwierdzenia. Wnioskodawca posiada dokument z prokuratury rejonowej x o umorzeniu śledztwa z dnia 19 września 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma/miał prawo odliczyć podatek VAT w całości...

Zdaniem Wnioskodawcy, miał on prawo do odliczenia podatku VAT w całości ze względu na to, iż samochód jest/był samochodem ciężarowym - czyli spełniał wszystkie wymagania techniczne stawiane takim pojazdom (dołączono kserokopię tłumaczenia Briefu - dowodu rejestracyjnego niemieckiego - gdzie jest wyraźnie napisane, że to samochód ciężarowy). Według Zainteresowanego, ma on prawo odliczyć cały podatek VAT ponieważ samochód został kupiony przez niego jako ciężarowy i tak też miał zostać zarejestrowany w Polsce, ponieważ warunki dopuszczania samochodów ciężarowych (spełniających warunki zwolnienia z opłaty całości stawki VAT) sprowadzanych z Niemiec są praktycznie takie same jak w Polsce, stąd jego decyzja zakupu tego samochodu i jego stanowisko w powyższej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Wskazać należy, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Art. 86 ust. 1 ustawy określa, że podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: ustawą nowelizującą.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z treść ww. przepisów jednoznacznie wynika, iż jedynie w przypadku pojazdu (samochodu) spełniającego określone warunki techniczne przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem należy przyjąć, że przepisy te nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych dla których zaświadczenie o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej nie zostało wydane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT jak również czynnym podatnikiem VAT-UE. W czerwcu tego roku zakupił na terenie Niemiec samochód ciężarowy marki (...) na fakturę od firmy niemieckiej, będącej również czynnym podatnikiem VAT UE. Sprowadził on samochód do Polski i po dwóch dniach skradziono mu ww. przedmiot. Z tego powodu Zainteresowany nie zdążył zgłosić go do odprawy celnej w celu naliczenia akcyzy, cła, jak również nie złożył VAT-24. Co za tym idzie nie zdążył on dokonać przeglądu w celu poświadczenia, że jest to samochód spełniający warunki samochodu ciężarowego w deklaracji VAT-7. Za dany miesiąc uwzględnił ww. zakup jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów naliczając VAT należny odliczył on tylko 60% nie więcej niż 6.000 zł, ponieważ nie miał do końca jasności co do statusu tego samochodu wobec ustawy. Sprawa kradzieży została niezwłocznie przekazana policji - prokuraturze, która to we x 2011 r. umorzyła śledztwo. Zakupiony samochód miał być przeznaczony do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług niestety, jak opisał wyżej, nie zdążył rozpocząć nim pracy ponieważ od razu po zakupie mu go skradziono. Dopuszczalna masa całkowita samochodu którego dotyczy wniosek to 3,0 tony. Zgłoszenie na policję zostało dokonane od razu po wykryciu faktu kradzieży ale niestety nie dostarczono Zainteresowanemu potwierdzenia. Wnioskodawca posiada dokument z prokuratury rejonowej x o umorzeniu śledztwa z dnia 19 września 2011 r.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą pełnego prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem przedmiotowego samochodu.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje metodę bieżącego odliczenia podatku naliczonego. Podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu bieżącym, bez konieczności oczekiwania na moment dokonania przez niego sprzedaży towarów lub świadczenia usług, dla których poczynił konieczne zakupy. Fakt późniejszego wystąpienia zdarzenia losowego, jakim jest kradzież nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego towaru. Należy zaznaczyć, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia losowego winien być przez podatnika należycie udokumentowany.

Mając na względzie treść powołanych przepisów oraz opisany stan faktyczny stwierdzić należy, że jeżeli w momencie wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego towaru (samochodu) Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (towar został nabyty z przeznaczeniem do wykonywania czynności opodatkowanych) prawo to nie ulega zmianie na skutek kradzieży pojazdu. Przemawia za tym także ogólna zasada wynikająca ze wskazanego już art. 86 ust. 1 ustawy, w myśl której podatek od towarów i usług jest podatkiem neutralnym dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Jednak w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na fakt, iż samochód który nabył Wnioskodawca, był samochodem o dopuszczalnej masie całkowitej 3.0 tony, natomiast Zainteresowany nie zdążył dokonać przeglądu potwierdzającego, iż jest to samochód uprawniający go do odliczenia pełnej kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast zaświadczenie wydawane przez uprawnioną okręgową stację kontroli pojazdów, o którym mowa w cyt. art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, ma potwierdzać prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu. Jeżeli więc podatnik nie uzyskał zaświadczenie potwierdzającego spełnienie przez konkretny pojazd samochodowy wymagań określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, nie ma on prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu w wysokości tylko 60%, nie więcej niż 6.000 zł, bowiem jego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony (3,0 tony) i nie posiada on zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, zawierającego adnotację o spełnieniu wymogów zawartych w art. 3 ustawy nowelizującej. Tym samym Zainteresowany nie ma/miał prawa do odliczenia podatku VAT w całości z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Zainteresowanego i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 928 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu