Temat interpretacji
Prawidłowość naliczania podatku za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych będących w zasobach Spółdzielni.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości naliczania podatku za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych będących w zasobach Spółdzielni jest:
- nieprawidłowe w części dotyczącej wynajmowania pomieszczeń niemieszkalnych typu pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy podmiotom nieprowadzącym działalności gospodarczej,
- prawidłowe w części dotyczącej wynajmowania pomieszczeń niemieszkalnych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.
UZASADNIENIE
W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości naliczania podatku za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych będących w zasobach Spółdzielni. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2012 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Na podstawie art. 42 znowelizowanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. Zarząd Spółdzielni uchwałą z dnia 21 stycznia 2009 r. określił przedmiot odrębnej własności wszystkich lokali mieszkalnych i lokali o innym przeznaczeniu w nieruchomości składającej się z trzech budynków. W załączniku do tejże uchwały określono wielkość i położenie w budynkach między innymi:
- 95 lokali mieszkalnych,
- 95 pomieszczeń przynależnych (piwnice),
- 29 pozostałych lokali w tym: pomieszczenia biurowe Spółdzielni, pomieszczenia zastępcze socjalne, pomieszczenia kotłowni, pomieszczenia warsztatów oraz pomieszczenia gospodarcze pozostałe takie jak: pralnie, suszarnie, adaptowane strychy i części korytarzy.
Oprócz tego uchwała określa pomieszczenia i urządzenia wspólne (ogólnego użytku) nieruchomości. Zarząd Spółdzielni wynajął 18 pomieszczeń użytkowych zawierając umowy najmu z wynajmującymi:
- pomieszczenia kotłowni dostawcy ciepła dla osiedla,
- część pomieszczeń biurowych na prowadzenie działalności w zakresie protetyki,
- pomieszczenia gospodarcze pozostałe: pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy członkom Spółdzielni.
Spółdzielnia wystawia rachunki VAT wynajmującym prowadzącym działalność gospodarczą doliczając do czynszu podatek VAT. Osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej nie wystawia się faktur VAT, zapłata czynszu dokonywana jest na podstawie umowy najmu w wysokości stawki czynszu plus podatek VAT.
W piśmie z dnia 30 listopada 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że:
Wynajmowane przez Spółdzielnię lokale niemieszkalne (pomieszczenia gospodarcze) takie jak adaptowane strychy, części korytarzy, pralnie, suszarnie są wynajmowane osobom fizycznym członkom Spółdzielni na cele związane z zaspokajaniem następujących potrzeb:
- część wynajmujących wykorzystuje pomieszczenia przyległe do mieszkania jako dodatkowy pokój,
- część wynajmujących wykorzystuje pomieszczenia jako schowki na sprzęt gospodarczy takie jak: wózki, odkurzacze, itp., a także rowery. Pomieszczenia wykorzystywane są również jako pralnie , suszarnie, itp.
Wśród członków wynajmujących lokale niemieszkalne są członkowie prowadzący działalność gospodarczą ale pod innym adresem. W lokalach niemieszkalnych wynajmowanych od Spółdzielni żaden z członków Spółdzielni nie prowadzi działalności gospodarczej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Spółdzielnia postępuje słusznie naliczając podatek VAT do czynszów za pomieszczenia wymienione w opisie stanu faktycznego...
Zdaniem Wnioskodawcy, wynajmowane pomieszczenia nie są lokalami mieszkalnymi w myśl przepisów o gospodarce mieszkaniowej. Dochody z tego tytułu nie są zwolnione przedmiotowo w nawiązaniu do art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawidłowości naliczania podatku za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych będących w zasobach Spółdzielni uznaje się za:
- nieprawidłowe w części dotyczącej wynajmowania pomieszczeń niemieszkalnych typu pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy podmiotom nieprowadzącym działalności gospodarczej,
- prawidłowe w części dotyczącej wynajmowania pomieszczeń niemieszkalnych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 4 wymieniał jako zwolnione od podatku usługi sklasyfikowane w grupowaniu ex 70.20.11 Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.
Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.
Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.).
Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.
Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto, ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.
Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) określił, ze lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).
Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).
Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż dodatkowe pomieszczenia takie, jak komórki, piwnice, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.
Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie art. 42 znowelizowanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych Zarząd Spółdzielni określił przedmiot odrębnej własności wszystkich lokali mieszkalnych i lokali o innym przeznaczeniu w nieruchomości składającej się z trzech budynków. W załączniku do tejże uchwały określono wielkość i położenie w budynkach między innymi:
- 95 lokali mieszkalnych,
- 95 pomieszczeń przynależnych (piwnice),
- 29 pozostałych lokali w tym: pomieszczenia biurowe Spółdzielni, pomieszczenia zastępcze socjalne, pomieszczenia kotłowni, pomieszczenia warsztatów oraz pomieszczenia gospodarcze pozostałe takie jak: pralnie, suszarnie, adaptowane strychy i części korytarzy.
Oprócz tego uchwała określa pomieszczenia i urządzenia wspólne (ogólnego użytku) nieruchomości. Zarząd Spółdzielni wynajął 18 pomieszczeń użytkowych zawierając umowy najmu z wynajmującymi:
- pomieszczenia kotłowni dostawcy ciepła dla osiedla,
- część pomieszczeń biurowych na prowadzenie działalności w zakresie protetyki,
- pomieszczenia gospodarcze pozostałe: pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy członkom Spółdzielni.
Spółdzielnia wystawia rachunki VAT wynajmującym prowadzącym działalność gospodarczą doliczając do czynszu podatek VAT. Osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej nie wystawia się faktur VAT, zapłata czynszu dokonywana jest na podstawie umowy najmu w wysokości stawki czynszu plus podatek VAT.
Wynajmowane przez Spółdzielnię lokale niemieszkalne (pomieszczenia gospodarcze) takie jak adaptowane strychy, części korytarzy, pralnie, suszarnie są wynajmowane osobom fizycznym członkom Spółdzielni na cele związane z zaspokajaniem następujących potrzeb:
- część wynajmujących wykorzystuje pomieszczenia przyległe do mieszkania jako dodatkowy pokój,
- część wynajmujących wykorzystuje pomieszczenia jako schowki na sprzęt gospodarczy takie jak: wózki, odkurzacze, itp., a także rowery. Pomieszczenia wykorzystywane są również jako pralnie, suszarnie, itp.
Wśród członków wynajmujących lokale niemieszkalne są członkowie prowadzący działalność gospodarczą ale pod innym adresem. W lokalach niemieszkalnych wynajmowanych od Spółdzielni żaden z członków Spółdzielni nie prowadzi działalności gospodarczej.
Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługi polegające na udostępnianiu na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń niemieszkalnych typu: pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy znajdujących się w budynkach mieszkalnych podmiotom nieporowadzącym działalności gospodarczej, jeżeli najem ma związek z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zaznacza się jednak, że zwolnienie to nie ma zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że Spółdzielnia postępuje:
- prawidłowo naliczając podatek od towarów i usług do czynszów za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą,
- nieprawidłowo naliczając podatek od towarów i usług do czynszów za wynajem pomieszczeń niemieszkalnych typu pralnie, suszarnie, adaptowane strychy, części korytarzy podmiotom nieprowadzącym działalności gospodarczej, bowiem jak wskazano wyżej, jeżeli najem ma związek z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, usługi te spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii związanej z dokumentowaniem świadczonych usług, w szczególności prawidłowości wystawiania rachunków VAT.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 934 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu