Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie podatku od towarów i usług uważa, że Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług dzierżawy będzie podatnikiem podatku VAT, gdyż jego przedsięwzięcie mieści się w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawy VAT). Jednakże zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z cyt. art. 5 ustawy wynika zatem, iż ustawa o podatku od towarów i usług reguluje wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju (tj. Rzeczypospolitej Polskiej), nie odnosi się ona do czynności, dla których miejsce świadczenia znajduje się na terytorium innych państw. Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę należy uznać jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Potwierdzenie takiego stanowiska wynika również z art. 28b pkt 1 ustawy VAT.

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. l i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

O miejscu świadczenia usługi wykonywanej dla podatnika decyduje siedziba działalności gospodarczej usługobiorcy, względnie jego stałe miejsce prowadzenia działalności.

W tym przypadku usługi będą świadczone dla podatnika położonego na terytorium Unii Europejskiej. Miejscem opodatkowania świadczonych przez podatnika usług będzie terytorium państwa, na którym znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności jego usługobiorcy.

W związku z czym usługi te (otrzymywany czynsz) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Odnośnie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT czynny, uważa iż nie należy składać zgłoszenia VAT-R, gdyż podatnik nie wykonuje usług będących przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, opodatkowania świadczonych usług na terytorium Polski (stosowania stawki NP podatku VAT) uznaje się za prawidłowe, w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu pięciu wysokowydajnych modułów solarnych od przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją tego typu instalacji (firmy niemieckiej). Wyrób jest dostarczany do miejsca jego przeznaczenia położonego we Włoszech. Prawo własności przechodzi na Kupującego w formie posiadania zależnego, ze względu na to, że pomiędzy stronami została zawarta umowa dzierżawy. Posiadanie bezpośrednie pozostaje w gestii Sprzedającego, przy czym przeniesienie prawa własności na Kupującego nastąpi z chwilą dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia we Włoszech.

Te same strony na podstawie odrębnej umowy dzierżawy postanawiają, że Kupujący (zwany Wydzierżawiającym) dokona na rzecz Sprzedającego (zwanego Użytkownikiem) wydzierżawienia kompletnego systemu, a przedmiot umowy zostanie zastosowany do budowy instalacji solarnych we Włoszech. Wydzierżawiający udzieli zgody na zintegrowanie i eksploatację systemu w ramach instalacji fotowoltaicznej na terenie Włoch. Wydzierżawiający przez 144 miesiące będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w zaistniałej sytuacji.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w złożonym wniosku zauważyć należy, iż spełniona jest przesłanka do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy. Będzie on bowiem w sposób ciągły (conajmniej przez 144 miesiące) wykorzystywał towary (5 wysokowydajnych modułów solarnych) do celów zarobkowych (opłatnej dzierżawy, za która będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro).

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny należy zwrócić uwagę na zapisy art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej informacjami podsumowującymi.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca będzie obowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

Zatem w tym zakresie stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

W zakresie natomiast kwestii stosowania stawki NP podatku VAT, tj. opodatkowania świadczonych usług na terytorium Polski stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług () podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czy też w innym kraju.

Podstawowa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została określona w art. 28b ustawy.

W myśl ust. 1-3 ww. art. 28b ustawy:

1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28ji art. 28n.
2. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
3. W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Przyjmując, że w przypadku świadczenia opisanej we wniosku usługi dzierżawy modułów solarnych na rzecz sprzedającego (użytkownika), będącego firmą niemiecką, będzie mieć zastosowanie ww. zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia, przedmiotowe usługi będą opodatkowane w miejsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia tego podmiotu.

Należy również zauważyć, iż zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości. W przypadku zatem kwalifikacji opisanych usług jako związanych z nieruchomością, miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług byłoby miejsce położenia nieruchomości.

Oceny, czy w zaistniałej sytuacji winna być stosowana zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług, zgodnie z którą zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług będzie nabywca usługi, czy też zasada szczególna dotycząca świadczenia usług związanych z nieruchomością, w myśl której byłby ewentualnie zobowiązany podmiot świadczący tę usługę, należy dokonać w oparciu o przepisy kraju, w którym będzie dochodzić do świadczenia tej usługi.

Powyższe rozstrzygnięcie nie zmienia jednak w żaden sposób faktu, iż ww. usługi nie będą opodatkowane na terytorium naszego kraju, tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, w zakresie pytania nr 2 stanowisko w zakresie obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego należy uznać za nieprawidłowe, w zakresie obowiązku rozliczenia podatku na terenie Polski (zastosowania stawki NP) za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 392 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie