Temat interpretacji

Czy do odliczenia przez Spółkę II podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie Nieruchomości zastosowania nie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 5 września 2012 r.) uzupełnionym w dniu 11 października 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT przysługującego Spółce, jaka ma zostać utworzona jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT przysługującego Spółce, jaka ma zostać utworzona.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną - polskim rezydentem podatkowym (dalej również: Spółka). Wnioskodawca jest właścicielem udziałów i akcji innych spółek kapitałowych (dalej: Spółki zależne). Spółki zależne są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości i prowadzą działalność w zakresie najmu nieruchomości komercyjnych. Spółki zależne zatrudniają pracowników.

Obecnie Wnioskodawca planuje restrukturyzację, której celem jest wydzielenie należących do Spółek zależnych nieruchomości w odrębnych spółkach celowych, a zespołu pracowników i składników majątkowych potrzebnych do obsługi tych nieruchomości w innej spółce (spółkach). Wnioskodawca planuje osiągnąć powyższy cel w dwóch etapach.

W ramach pierwszego etapu restrukturyzacji planowane jest, że Spółki zależne wniosą najpierw swoje przedsiębiorstwa do spółki komandytowo-akcyjnej, w której Wnioskodawca będzie akcjonariuszem (dalej: Spółka I). W skład wniesionych przedsiębiorstw wchodzić mogą m. in.:

• własność nieruchomości,
• prawa użytkowania wieczystego nieruchomości,
• prawa wynikające z umów najmu nieruchomości,
• wierzytelności,
• środki pieniężne,
• środki transportu,
• inne ruchomości i wyposażenie,
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności.

Spółki zależne przeniosą również na Spółkę I swoje zakłady pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy lub ich części, w wyniku czego Spółka I stanie się stroną dotychczas obowiązujących w Spółkach zależnych umów o pracę. W ramach aportu przedsiębiorstwa Spółek zależnych planowane jest także przeniesienie praw i zobowiązań wynikających z umów zawartych z kontrahentami związanych z funkcjonowaniem wniesionych przedsiębiorstw Spółek zależnych.

W drugim etapie restrukturyzacji, Wnioskodawca utworzy spółkę celową lub kilka spółek celowych. Jedną ze spółek celowych, których założenie planuje Wnioskodawca jest spółka kapitałowa pod firmą P. (dalej: Spółka II). Planowane jest, że Spółka I przeniesie na Spółkę II wyłącznie własność i/lub prawa użytkowania wieczystego części nieruchomości, które zostały do niej przeniesione w ramach pierwszego etapu restrukturyzacji (dalej: Nieruchomości). Najprawdopodobniej przeniesienie własności Nieruchomości ze Spółki I na Spółkę II przybierze formę sprzedaży (odpłatnego zbycia).

Zgodnie z art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: Kodeks cywilny), z mocy samego prawa, w wyniku nabycia Nieruchomości na Spółkę II przejdą związane z nimi umowy najmu (w związku z przejściem umów najmu na Spółkę II, wstąpi ona we wszelkie prawa i obowiązki Spółki I z tytułu umów najmu z mocy prawa).

W związku z planowaną transakcją następujące składniki majątku / umowy nie zostaną natomiast przeniesione na Spółkę II i pozostaną w Spółce I:

1. wierzytelności i inne prawa majątkowe (z wyłączeniem umów najmu związanych z Nieruchomościami);
2. zobowiązania (z wyłączeniem wynikających z umów najmu związanych z Nieruchomościami);
3. umowy rachunków bankowych oraz środki pieniężne należące do Spółki I;
4. księgi handlowe;
5. umowy o pracę z pracownikami Spółki I (zakład pracy nie zostanie przeniesiony do Spółki II).

Spółka I oraz Spółka II przed sprzedażą Nieruchomości będą zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT. W przypadku gdyby sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług (dalej: VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT Spółka I i Spółka II zamierzają skorzystać z opcji opodatkowania dostawy Nieruchomości. Stąd Spółka I wystawi Spółce II w związku ze sprzedażą Nieruchomości fakturę VAT ze stawką podstawową VAT. Dla uniknięcia wątpliwości, przedstawione zdarzenie przyszłe nie obejmuje sytuacji, w której przedmiotowe Nieruchomości mogłyby być zwolnione z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

Spółka II będzie wykorzystywać Nieruchomości w swojej działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, przede wszystkim wynajmowaniu Nieruchomości.

Wnioskodawca, jako podmiot planujący utworzenie Spółki II, zwraca się w trybie art. 14n § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa) o wyjaśnienie budzących wątpliwości konsekwencji podatkowych dla Spółki II w zakresie możliwości obniżenia przez Spółkę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie Nieruchomości.

W dniu 11 października 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, iż:

1. planowany adres siedziby Spółki celowej to W., ul. Ś. XX, lok. XX, YY-XXX W.;
2. Spółka celowa ma działać w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (pełna nazwa Spółki celowej ma brzmieć P. Sp. z o.o.);
3. Wnioskodawca podjął przygotowania do utworzenia Spółki celowej polegające m. in. na:
   1. przyjęciu kierunku restrukturyzacji Grupy Kapitałowej, w myśl której nieruchomości należące do spółek z grupy kapitałowej zostaną przeniesione do Spółki celowej według kryteriów ustalonych przez Zarząd;
   2. przygotowaniu harmonogramu restrukturyzacji, którego elementem jest założenie Spółki celowej w IV kwartale 2012 r.;
   3. przygotowane projektu umowy Spółki celowej zakładającego jednoosobowy udział w Spółkach celowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do odliczenia przez Spółkę II podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie Nieruchomości zastosowania nie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT ...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 14n § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej przepisy art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej (dotyczące funkcji ochronnej interpretacji indywidualnych) stosuje się odpowiednio w przypadku zastosowania się przez spółkę do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem spółki na wniosek osób planujących utworzenie tej spółki - w zakresie dotyczącym działalności tej spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca planujący utworzenie Spółki II może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych planowanych działań dla Spółki II.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie natomiast z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Spółka II nie mogłaby dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie Nieruchomości, jeśli przedmiotem sprzedaży byłoby przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ustawa VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów (przykładowo: wyrok SN z dnia 20 grudnia 2000 r., sygn. III RN 163/00; wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 368/09), oraz interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów (np. interpretacja indywidualna z 12 lutego 2010 r., sygn. IPPP1-443-1368/09-2/JB, bądź interpretacja indywidualna z 4 listopada 2008 r. sygn. IPPP1/443-1510/08-3/GD) powszechnie przyjmuje się, że do zdefiniowania tego pojęcia należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: Kodeks cywilny).

Zgodnie z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: Kodeks cywilny) Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 551 Kodeksu cywilnego obejmuje ono w szczególności, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 551 Kodeksu cywilnego. Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie ustawy VAT) jest więc to, że stanowi on zespół składników materialnych i niematerialnych o cechach zorganizowania oraz przeznaczenia do prowadzenia działalności gospodarczej. Potwierdza to art. 552 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z powyższym można stwierdzić, że Nieruchomości nabyte przez Spółkę II nie będą stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy VAT, gdyż nie będą one stanowić zespołu składników majątkowych, który wykazywałby cechę zorganizowania. Każda z Nieruchomości, które zostaną nabyte przez Spółkę II, będzie zarówno przez zbywcę jak i nabywcę traktowana jako pojedynczy składnik majątku, a nie przedsiębiorstwo zdolne do kontynuowania dotychczasowej działalności Spółki I. Wraz z Nieruchomościami nie zostaną przez Spółkę I zbyte na rzecz Spółki II wszystkie inne składniki majątku, które stanowić będą przedsiębiorstwo Spółki I - w szczególności wartości niematerialne i prawne (w tym nazwa przedsiębiorstwa), prawa własności innych od Nieruchomości elementów majątku trwałego i obrotowego, prawa wynikające z kontraktów, wierzytelności, oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności. Co bardzo istotne, wraz ze sprzedażą Nieruchomości do Spółki II nie przejdą również pracownicy Spółki I.

Aby przy prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z Nieruchomościami można było natomiast mówić o przedsiębiorstwie i zachowaniu funkcjonalnych związków pomiędzy poszczególnymi jego składnikami niezbędne jest natomiast, aby Nieruchomości były faktycznie zarządzane przez wykwalifikowany personel. Zapewnienie obsługi oraz wszystkich innych elementów niezbędnych do gospodarczego wykorzystywania nabytych Nieruchomości pozostanie natomiast w gestii Spółki II już po nabyciu Nieruchomości od Spółki I.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja nie może być traktowana jako nabycie przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji jest bowiem tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych, które na dzień dokonania transakcji nie tworzą organizacyjnej funkcjonalnej całości, za pomocą której można by prowadzić działalność gospodarczą czy też realizować określone funkcje w ramach takiej działalności.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy VAT, jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby zbiór danych składników majątkowych mógł być uważany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP), muszą być spełnione łącznie wszystkie elementy definicji przytoczonej powyżej, co oznacza, że:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te są przeznaczone do realizacji zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Łączne spełnienie wyżej wymienionych przesłanek jest niezbędne, aby można było stwierdzić, iż mamy do czynienia z ZCP. Stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone w orzecznictwie (np. wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 października 2007 r., sygn. I SA/Lu 403/07, wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Ke 226/09).

Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi się on odznaczać odrębnością, która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP tworzą więc składniki, które można uznać za stanowiące zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów.

Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa już przed zbyciem (tj. na ile stanowią wyodrębnioną w nim organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Nieruchomości będące przedmiotem planowanej transakcji nie spełniają tym samym kryteriów pozwalających na zaklasyfikowanie ich jako ZCP. Należy zwrócić uwagę, że - jak to zostało powołane powyżej - aby można było mówić o ZCP, niezbędne jest wyodrębnienie organizacyjne oraz finansowe składników majątkowych z przedsiębiorstwa, natomiast przedmiotowe nieruchomości nie będą wyodrębnione z przedsiębiorstwa Spółki I. Co niezwykle istotne, zgodnie z doktryną, oceny, czy wspomniane wyodrębnienie ma miejsce i czy dane składniki majątkowe stanowią ZCP dokonuje się z perspektywy zbywcy, tj. Spółki I.

Ustawa VAT nie wskazuje expressis verbis, co należy rozumieć poprzez wyodrębnienie organizacyjne. Jednakże zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (tak np. w interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2008 r. sygn. ILPB3/423-496/08-2/HS). Dodatkowo, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział itp. (interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2009 r. sygn. IPPB5/423-165/08-6/MB). Nieruchomości nie będą natomiast stanowić w majątku Spółki I jednostki wyodrębnionej, czy to w postaci oddziału, zakładu czy w żaden inny sposób.

Należy podkreślić, że wraz z Nieruchomościami ze Spółki I do Spółki II nie przejdą również pracownicy zajmujący się Nieruchomościami w Spółce I. W związku z tym Nieruchomości nabyte przez Spółkę II w ogóle nie będą stanowić w momencie nabycia jakiejkolwiek jednostki organizacyjnej, gdyż do istnienia takowej niezbędni są pracownicy.

Ustawa VAT nie określa również jakie przesłanki muszą zostać spełnione, by zachodziło wyodrębnienie finansowe ZCP, w szczególności, czy koniecznie jest prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych czy sporządzanie bilansów. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 14 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Wa 1624/10, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Dodatkowo, jednostka powinna posiadać własne środki pieniężne na finansowanie bieżącej działalności oraz własny rachunek bankowy. Również w świetle powyższej przesłanki Nieruchomości nie wykazują cech ZCP. Dla Nieruchomości nie będą prowadzone odrębne księgi oraz nie będzie dla nich sporządzany osobny bilans. Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem transakcji nie będzie przeniesienie rachunków bankowych związanych z działalnością Spółki I (np. rachunku, na który będą spływały czynsze najmu Nieruchomości), co również jest jednym z czynników warunkujących istnienie ZCP.

Ponadto, nie będzie spełniona przesłanka stanowiąca, iż analizowany zespól składników majątkowych miałby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Zdaniem Wnioskodawcy pozostawienie poza zakresem transakcji takich elementów działalności gospodarczej Spółki I, jak pozostałe aktywa wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej (m.in. wierzytelności), środki na rachunku bankowym, prawa z umów, których Spółka I będzie stroną, czy księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, pozbawia Nieruchomości zdolności do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Dopiero w gestii Spółki II będzie leżało takie ich zorganizowanie i dodanie nowych składników, aby Nieruchomości mogły być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Co więcej, nawet w przypadku wyposażenia Nieruchomości w składniki niezbędne do przydatności gospodarczej, może zajść sytuacja, w której brak będzie wystarczającego wyodrębnienia Nieruchomości z majątku Spółki I, aby można było mówić o ZCP, gdyż, jak wskazał WSA w Kielcach w wyroku z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Ke 226/09, czynnościami, których przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej. Nie można w przedstawionym przez skarżącą stanie faktycznym uznać, że Spółka nabyła zorganizowaną część przedsiębiorstwa, skoro nie wszystkie składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostały zbyte.

Zatem ostatecznie należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych Nieruchomości nie będzie stanowiła sprzedaży ZCP.

Prawidłowość argumentów Wnioskodawcy potwierdził Minister Finansów, w całości aprobując za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko podatnika w wydanej w odniesieniu do analogicznego zdarzenia przyszłego interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2010 r., sygn. IPPP1-443-1368/09-2/JB.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę I do Spółki II nie będzie również stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy VAT, w związku z czym zostanie opodatkowana podatkiem VAT na zasadach przewidzianych dla dostawy poszczególnych składników majątkowych.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, do odliczenia przez Spółkę II podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej nabycie Nieruchomości zastosowania nie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT w związku z art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie