Temat interpretacji

Skoro, Wnioskodawczyni nie występuje w charakterze podatnika dla opisanej transakcji, nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia z VAT dostawy nieruchomości określone w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20.04.2012r. (data wpływu 23.04.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zwraca się z uprzejmą prośbą o wydanie interpretacji prawa podatkowego w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej w miejscowości K. w zakresie sprzedaży gruntu oraz budynku, który się na nim znajduje.

Nieruchomość powyższą Wnioskodawczyni nabyła w lutym 2011 r. w formie aktu notarialnego, który obejmował przeniesienie prawa użytkowania wieczystego do działki o powierzchni 2400 m² oraz zakup budynku o powierzchni 80 m², który przez lata był wykorzystywany jako wiejski sklep spożywczy. W akcie notarialnym nieruchomość została opisana jako: pastwiska trwale (0,0700 ha) oraz użytki rolne zabudowane (0,1700 ha).

Działka miała być prezentem ślubnym dla córki Wnioskodawczyni, która w niedługim czasie planowała wyjście za mąż za cudzoziemca (Hindusa) i osiedlenie się razem z nim w Polsce. Po roku plany młodej pary się zmieniły i oboje na stałe przenieśli się do Indii. Pozostała nieruchomość, która ze względu na swoją bezużyteczność powinna zostać sprzedana.

W nieruchomości nie były robione żadne zmiany, ulepszenia ani podziały oraz nie została zakupiona w celach handlowych, a jedynie w celach osobistych. Zakup był zwolniony z podatku (zakup od osoby prywatnej). W niedługim czasie Wnioskodawczyni planuje całość sprzedać, traktując transakcję jako zwolnioną z podatku VAT. Wnioskodawczyni zaznacza, że prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a...

Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż nieruchomości gruntowej w miejscowości K. gm. N, pow. P, której obecnie jestem właścicielką podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a, gdyż transakcja spełnia wszystkie warunki dotyczące zwolnienia z VAT oraz jest to jedyna taka transakcja w ciągu ostatnich 5-ciu lat.

Art. 43 ust. 1 pkt 9: Sprzedawana działka nie ma charakteru budowlanego (użytki rolne zabudowane) - decyzja w sprawie wymiaru podatku rolnego oraz akt notarialny zakupu.

Art. 43 ust. 1 pkt 10: Budynek jest sprzedawany po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia (pierwsze zasiedlenie było przed 1997 r.).

Art. 43 ust. 1 pkt 10a: przy nabyciu budynku nie przysługiwało odliczenie VAT oraz nie poniesiono żadnych wydatków na jego ulepszenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Wskazać również należy, że zarówno sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych przez osoby fizyczne nie może mieć charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania ustawy o VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą dokonuje się podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną. Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości na podstawie aktu notarialnego, który obejmował przeniesienie prawa użytkowania wieczystego do działki o powierzchni 2400 m2 oraz zakup budynku o powierzchni 80 m2. W akcie notarialnym nieruchomość została opisana jako: pastwiska trwałe (0,0700 ha) oraz użytki rolne zabudowane (0,1700 ha). Własność nieruchomości stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni (działka miała być prezentem ślubnym dla córki Wnioskodawczyni, który postanowiła jednak wyjechać z kraju). W nieruchomości nie były robione żadne zmiany, ulepszenia ani podziały oraz nie została zakupiona w celach handlowych, a jedynie w celach osobistych. Zakup był zwolniony z podatku (zakup od osoby prywatnej). Wnioskodawczyni zaznacza, że prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby sprzedając nieruchomość Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że Zainteresowana nabyła nieruchomość, o której mowa we wniosku w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, ponieważ nieruchomość ta została nabyta na cele prywatne. Przedmiotowa nieruchomość nie była związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Nie wynika również, aby Wnioskodawczyni podjęła jakiekolwiek czynności, które mogłyby w przyszłości ułatwić zbycie nieruchomości (działań marketingowych). W konsekwencji sprzedając przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni skorzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, skoro przedmiotowa nieruchomość, nabyta do majątku osobistego Wnioskodawczyni, nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, należy uznać, że Wnioskodawczyni w wyniku sprzedaży należącej do Niej nieruchomości nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w konsekwencji sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro, Wnioskodawczyni nie występuje w charakterze podatnika dla opisanej transakcji, nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia z VAT dostawy nieruchomości określone w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a ustawy o VAT. Ich analiza w zawiązku z powyższym rozstrzygnięciem jest niezasadna.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe, w związku z faktem, iż we własnym stanowisku wskazała, iż transakcja będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a ustawy o VAT.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 273 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie