Temat interpretacji

Odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług transportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011r. (data wpływu 28 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2012r. (data wpływu 30 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług transportowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2012r. (data wpływu 30 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług

w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą produkcyjno-handlową. Transport wytworzonych produktów i zakupionych towarów jest zlecany zewnętrznym firmom transportowym. Wnioskodawca jest obciążany przez firmy transportowe fakturami VAT za wykonaną usługę transportową. Wartość usługi określona jest w umowach lub wynika z wzajemnych uzgodnień przedstawionych w różnej formie przetargi, wzajemne uzgodnienia przed każdą usługą itp. Firmy wykonujące na rzecz Wnioskodawcy usługi transportowe wystawiają fakturę VAT, w której ujmują wartość usługi transportowej a także opłat drogowych i viaTOLL. Niektóre firmy wliczają opłaty drogowe i viaTOLL do wartości usługi transportowej i pokazują wartość usługi w jednej kwocie, inne opłaty drogowe i viaTOLL wydzielają na fakturach w odrębnych pozycjach.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 stycznia 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż prowadzi działalność opodatkowaną a zakup usług, o których mowa we wniosku związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowe koszty jak opłaty drogowe i viaTOLL stanowią element kalkulacyjny ostatecznej ceny wykonanej usługi transportowej i podlegają podatkowi VAT (stawka podstawowa 23%) w całości z wykonaną usługą a tym samym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez firmy transportowe, które wliczają opłaty drogowe i viaTOLL do wartości usługi, bez znaczenia pozostaje przy tym fakt włączenia opłat drogowych i viaTOLL do wartości usługi czy też wydzielenia ich na fakturze jako odrębnych pozycji...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty drogowe i viaTOLL są elementem kalkulacyjnym kosztu sprzedawanej usługi przez firmy transportowe. Koszty te zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu wykonanej usługi, co oznacza, że podstawa opodatkowania podatkiem VAT przy dostawie powinna obejmować również koszty opłat drogowych i viaTOLL i być opodatkowana taką samą stawką jak usługa. Tym samym Wnioskodawca otrzymując od kontrahentów faktury VAT za usługi transportowe ma prawo do odliczenia VAT od całości wartości usługi, której cena zawiera opłatę drogową i viaTOLL a także od poszczególnych elementów faktury w przypadku wydzielania na niej osobno usługi transportowej, opłaty drogowej i viaTOLL.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji indywidualnej tut. organ zauważa, iż interpretacja indywidualna w zakresie podatku od towarów i usług została udzielona usługobiorcy (tj. Wnioskodawcy) bowiem jak wskazano we wniosku dla rozstrzygnięcia kwestii czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług transportowych, wymagane jest najpierw rozstrzygnięcie, czy przedmiotowe usługi będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Tym samym należy przyjąć, iż Wnioskodawca jest podmiotem zainteresowanym do uzyskania interpretacji indywidualnej w żądanym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

Należy zauważyć, iż w każdym przypadku, przedmiotem czynności określonej umową jest konkretna usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, czy też części.

W świetle powyższych przepisów, kwota należna obejmuje zarówno świadczenia wykonane przez usługodawcę, jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one wykonywane w związku ze sprzedażą danej usługi, a więc wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem usługi, kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy.

Świadczenia takie stanowią element kalkulacji kosztów w sytuacji, gdy wykonanie usługi uzależnione jest od wcześniejszego wykonania innych usług (pomocniczych), które świadczy bezpośrednio sprzedawca lub nabywa je od innych podmiotów jest to tzw. świadczenie złożone. Ponadto w przypadku, gdy usługodawca w celu wykonania usługi określonej umową, zmuszony jest ponieść koszty np. zakupu materiałów, energii, czy też wnieść opłaty nierozerwalnie wiążące się z tą usługą, kwota należności również winna być skalkulowana przy uwzględnieniu wszystkich tych elementów. Zatem koszty poniesione w celu wykonania usługi, jako części składające się na końcową kwotę należną, należy opodatkować podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi, na której wykonanie zawarta została umowa.

W opinii tut. organu podatkowego powyższe przepisy należy interpretować w ten sposób, aby w praktyce nie dochodziło do sztucznego dzielenia poszczególnych części usługi głównej na usługi częściowe, co mogłoby doprowadzić do nieprawidłowości w opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług np. poprzez zmianę stawki podatku. Tut. organ stoi na stanowisku, iż koszty te winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług tak samo jak usługa główna, bowiem sam koszt opłaty drogowej nie stanowi odrębnej czynności i sam w sobie nie jest odrębnym świadczeniem od usługi głównej. Stanowisko to znajduje swoje odzwierciedlenie w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, w którym stwierdzono m.in., iż W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu artykułu 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wnoszenie opłat drogowych związane jest z możliwością korzystania z przejazdu drogami, w odniesieniu do których przepisy określają obowiązek wnoszenia opłat. Opłaty te stanowią nieodłączny element składowy kosztów ponoszonych w związku ze świadczeniem usług transportu drogowego (podobnie jak zakup paliwa). Zatem kosztu tych opłat nie można traktować w oderwaniu od świadczonych usług transportowych i obciążać zleceniodawcę odrębnym dokumentem, gdyż stanowią jeden z elementów kwoty należnej od nabywcy z tytułu wykonania usługi transportowej. Zatem przy obciążaniu zleceniodawcy koszt opłat drogowych winien być uwzględniony przez wykonawcę w kwocie należnej za usługę transportową, opodatkowaną właściwą stawką podatku.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   • z tytułu nabycia towarów i usług,
   • potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   • od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest firmą produkcyjno-handlową. Transport wytworzonych produktów i zakupionych towarów jest zlecany zewnętrznym firmom transportowym. Wnioskodawca jest obciążany przez firmy transportowe fakturami VAT za wykonaną usługę transportową. Wartość usługi określona jest w umowach lub wynika z wzajemnych uzgodnień przedstawionych w różnej formie przetargi, wzajemne uzgodnienia przed każdą usługą itp. Firmy wykonujące na rzecz Wnioskodawcy usługi transportowe wystawiają fakturę VAT, w której ujmują wartość usługi transportowej a także opłat drogowych i viaTOLL. Niektóre firmy wliczają opłaty drogowe i viaTOLL do wartości usługi transportowej i pokazują wartość usługi w jednej kwocie, inne opłaty drogowe i viaTOLL wydzielają na fakturach w odrębnych pozycjach.

Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną a zakup usług, o których mowa we wniosku związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w przypadku jeżeli Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, a nabywane usługi transportowe służą prowadzonej działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie ww. usług w takiej części, w jakiej wydatki te będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, z zachowaniem zasad zawartych w art. 86 ustawy o VAT, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od usług transportowych jak i dodatkowych opłat, niezależnie od tego czy ww. dodatkowe opłaty są wliczone do kwoty głównej wartości usługi transportu czy wykazane osobno na fakturze dokumentującej usługę transportową.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymując od kontrahentów faktury VAT za usługi transportowe ma prawo do odliczenia VAT od całości wartości usługi, której cena zawiera opłatę drogową i viaTOLL a także od poszczególnych elementów faktury w przypadku wydzielania na niej osobno usługi transportowej, opłaty drogowej i viaTOLL, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć jednak należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa Ordynacja podatkowa). Zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie L. Spółka z o.o., nie dotyczy natomiast jej kontrahentów będących usługodawcami usług transportowych. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla usługodawców.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach