Temat interpretacji

Zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Według definicji ustawowej zawartej w art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy określona została jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
Przeniesienie zobowiązania (przejęcie długu) uregulowane zostało przepisami art. 519-526 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przeniesienie zobowiązania może, zgodnie z § 2 tego artykułu, nastąpić:
1) przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika, lub
1) przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela.
W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca (dłużnik) zamierza przenieść swoje zobowiązania na osobę trzecią. Czynność przeniesienia zobowiązań cywilnoprawnych, ciążących na jednym podmiocie, na drugi podmiot nie mieści się w dyspozycji art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi dostawy towarów (z uwagi na to, że zobowiązanie nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty) ani świadczenia usług (gdyż nie można uznać takiej czynności za świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mającej osobowości prawnej - zmianie ulega jedynie podmiot zobowiązany do spełnienia świadczenia). Należy więc uznać, że przeniesienie zobowiązań (przejęcie długu), stanowi na gruncie obecnych przepisów czynność niepodlegającą regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.