Temat interpretacji

W zakresie nieuznania Zainteresowanych za podatników w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej działki gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Zainteresowanych za podatników w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej działki gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Zainteresowanych za podatników w związku sprzedażą udziałów w nieruchomości stanowiącej działki gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 października 1985 r. i aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 1 czerwca 2012 r. Zainteresowani są współwłaścicielami w udziałach wynoszących:

• 4/6 - Jadwiga K.,
• 1/6 - Marcin K.,
• 1/6 - Krzysztof K.

Nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o powierzchni 3,2 ha (nr dz. 52/1).

W wyniku podziału i prawomocnej decyzji z dnia 21 listopada 2017 r. wydanej przez Wójta Gminy nieruchomość ta została podzielona na 21 działek, które nie posiadają zasilania w media.

Powstałe w wyniku podziału działki Zainteresowani zamierzają sprzedać. Do chwili obecnej Strony nie zamieszczały ogłoszeń informujących o sprzedaży oraz nie zawierały żadnych umów dotyczących ww. działek.

Szczegółowe informacje o współwłaścicielach nieruchomości:

1. Jadwiga K. (udział wynoszący 4/6, nabyty na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 października 1985 r. i aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym mężu z dnia 1 czerwca 2012 r. - osoba fizyczna, emeryt, prowadząca od 1 sierpnia 2016 r. działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z) oraz pośrednictwa finansowego (PKD 66.19.Z), niebędąca płatnikiem podatku VAT. Działalność ta nie obejmuje działalności związanej z kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z).
2. Marcin K. (udział wynoszący 1/6, nabyty na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym ojcu z dnia 1 czerwca 2012 r.- osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, umowa zlecenie, niebędąca płatnikiem podatku VAT.
3. Krzysztof K. (udział wynoszący 1/6, nabyty na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym ojcu z dnia 1 czerwca 2012 r. - osoba fizyczna, prowadząca od 21 czerwca 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie: działalność weterynaryjna (PKD 75.00.Z, 47.76.Z, 71.20.A) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKD 77.39.Z), będąca płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą działek powstałych w wyniku podziału konieczne będzie odprowadzenie podatku VAT?

Stanowisko Zainteresowanych:

Nieruchomość gruntowa, która została podzielona na działki przeznaczone do sprzedaży, jest w posiadaniu rodziny Zainteresowanych od ponad 32 lat i nie została nabyta w celach inwestycyjnych.

Zdaniem Zainteresowanych sprzedaż powstałych w wyniku podziału działek nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT. Świadczą o tym stanowiska organów skarbowych:

Opodatkowaniu podatkiem VAT powinna podlegać sprzedaż, jeżeli nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych - tj. w celu dokonania podziału i odsprzedaży wydzielonych działek z zyskiem lub w celu wykorzystania w inny zarobkowy sposób (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 23 lipca 2008 r. nr IBPP1/443-758/08/ISz, KAN-5007/05/08/KAN-7179/07/08). Jeżeli natomiast podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, jedynie dokonywała sprzedaży swojego majatku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r. nr IBPP1/443-567/08/ISz, KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2008 r. ILPP1/443-295/08-2/AK).

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży stanowi własność osobistą Zainteresowanych i nie jest majątkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z września 2011 r. wydanym na wniosek (zapytanie) Naczelnego Sądu Administracyjnego uznał, że transakcje sprzedaży działek nie podlegają VAT, jeżeli czynności te są związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Według Zainteresowanych wpływu na opodatkowanie nie ma też fakt prowadzenia przez jednego ze współwłaścicieli działalności gospodarczej i bycia z tego tytułu płatnikiem podatku VAT. Potwierdzeniem tego może być również stanowisko organu skarbowego, mówiące że:

Wpływu na opodatkowanie sprzedaży działek z majątku prywatnego nie ma też fakt prowadzenia przez daną osobę innej działalności gospodarczej, z tytułu której jest ona podatnikiem VAT (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 6 listopada 2007 r. ILPP1/443-89/07-2/TK).

Po zapoznaniu się z prawem podatkowym oraz orzecznictwem w zakresie stosowania przepisów o podatku VAT w podobnych sytuacjach Zainteresowani uważają, że planowana przez nich sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w Księdze Drugiej Tytule I Dziale. IV

w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty nie będące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Zainteresowani w celu dokonania dostawy nieruchomości podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowani są współwłaścicielami w udziałach nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o powierzchni 3,2 ha (nr dz. 52/1). W wyniku podziału i prawomocnej decyzji z dnia 21 listopada 2017 r. wydanej przez Wójta Gminy nieruchomość ta została podzielona na 21 działek, które nie posiadają zasilania w media. Powstałe w wyniku podziału działki Zainteresowani zamierzają sprzedać. Do chwili obecnej Strony nie zamieszczały ogłoszeń informujących o sprzedaży oraz nie zawierały żadnych umów dotyczących ww. działek.

Pani Jadwiga K. (posiada udział wynoszący 4/6, nabyty na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 października 1985 r. i aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym mężu z dnia 1 czerwca 2012 r.) - osoba fizyczna, emeryt, prowadząca od 1 sierpnia 2016 r. działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz pośrednictwa finansowego, niebędąca płatnikiem podatku VAT. Działalność ta nie obejmuje działalności związanej z kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek.

Pan Marcin K. (posiada udział wynoszący 1/6, nabyty na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym ojcu z dnia 1 czerwca 2012 r.) - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, umowa zlecenie, niebędąca płatnikiem podatku VAT.

Pan Krzysztof K. (posiada udział wynoszący 1/6, nabyty na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym ojcu z dnia 1 czerwca 2012 r.) - osoba fizyczna, prowadząca od 21 czerwca 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie: działalność weterynaryjna oraz wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, będąca płatnikiem podatku VAT.

Ponadto z wniosku wynika, że nieruchomość gruntowa, która została podzielona na działki przeznaczone do sprzedaży, jest w posiadaniu rodziny Zainteresowanych od ponad 32 lat i nie została nabyta w celach inwestycyjnych i jednocześnie stanowi własność osobistą Zainteresowanych i nie jest majątkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W ocenie tut. Organu działania, dotyczące nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku nie wskazują na aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomość nie jest majątkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej i jednocześnie Zainteresowani nie prowadzili też działań w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości.

Natomiast w kwestii dokonania podziału nieruchomości należy odnieść się do powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczenia wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg przykładowo przytoczonych w wyroku okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W konsekwencji należy wskazać, że sam podział nieruchomości przez osoby, które nie inwestowały własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości oraz nie prowadziły działań marketingowych związanych z nieruchomością nie może przesądzać o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie można uznać sprzedaży udziału w przedmiotowych działkach przez Zainteresowanych za przejaw ich działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Zainteresowanych należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Strony dokonując sprzedaży nieruchomości korzystać będą z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej