Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu w postaci nieruchomości gruntowej oraz podstawa opodatkowania aportu ww. nieruchomości do nowo utworzonej spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu w postaci nieruchomości gruntowej oraz podstawy opodatkowania aportu ww. nieruchomości do nowo utworzonej spółki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu w postaci nieruchomości gruntowej oraz podstawy opodatkowania aportu ww. nieruchomości do nowo utworzonej spółki.

We wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie budowania domów mieszkalnych i ich eksploatacji na zasadach najmu. Przedmiotem jej działalności jest również: zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Realizować będzie program M.. Polega on na wybudowaniu budynków w celu wynajmowania znajdujących się w nim lokali mieszkalnych oraz miejsc postojowych. Program przewiduje, że najemca będzie wpłacał zadatek na koszty budowy i będzie mu przysługiwało prawo do nabycia wynajmowanego lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego, jednak nie wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia zawarcia umowy najmu. Uczestnik programu będzie mógł skorzystać z uprawnienia nabycia wynajmowanego wcześniej lokalu mieszkalnego, poprzez złożenie odpowiedniego oświadczenia woli. Spółka będzie zobowiązana do przeniesienia własności lokalu mieszkalnego na byłego najemcę w ciągu 12 miesięcy od dnia otrzymania tego oświadczenia i po zapłacie ceny sprzedaży oraz uregulowania wszystkich zobowiązań byłego najemcy z tytułu umowy najmu. Szczegółowe warunki uczestnictwa w programie, prawa i obowiązki stron zawarte są w Regulaminie programu M., przedwstępnym akcie notarialnym i umowie najmu.

W przypadku rozwiązania umowy najmu Spółce przysługuje prawo sprzedaży lokalu na wolnym rynku lub prawo zawarcia kolejnej umowy najmu z nowym najemcą.

Spółka wykonywać będzie czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane. Przy zakupach związanych z czynnościami zwolnionymi z VAT nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT, natomiast w odniesieniu do zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi takie prawo będzie posiadać. Od zakupów związanych zarówno z czynnościami zwolnionymi i opodatkowanymi, będzie mogła odliczać VAT w tej części, w jakiej odnosić się one będą do czynności opodatkowanych (odliczenie na zasadach proporcji).

W najbliższym czasie Gmina Miasto W. wniesie do Spółki aport w postaci nieruchomości gruntowej, a w zamian otrzyma udziały za taką sama wartość. Na dzień dzisiejszy nie jest ustalone (pytanie 2 wniosku), czy kwota określona w umowie wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w zamian za udziały to kwota netto czy brutto, tzn. czy wartość wydawanych wspólnikowi udziałów powinna odpowiadać wartości netto (bez VAT) czy też wartości brutto (z uwzględnieniem VAT) przedmiotu wkładu. Dla celów VAT aport traktowany jest analogicznie jak odpłatna dostawa towarów (wnoszący aport jest czynnym podatnikiem VAT). Gmina Miasto W. udokumentuje tę transakcję fakturą. Do aportu wnoszący zastosuje właściwą dla przedmiotu aportu stawkę VAT (w tym przypadku stawkę podstawową, czyli 23%). Po otrzymaniu przedmiotowej nieruchomości w formie aportu Spółka zamierza wnieść ją jako udział do nowo utworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością również w zamian za udziały w nowej spółce. Nowa spółka, która otrzyma aport realizować będzie zadania polegające na budowie budynków mieszkalnych. Spółka wystawi nowej spółce fakturę dotyczącą wnoszonego aportu na analogicznych zasadach jak Gmina Miasto.

Dla nieruchomości gruntowej, będącej przedmiotem planowanego aportu, jest uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Miasta z dnia 11 stycznia 2016 r.), z którego wynika przeznaczenie terenu:

• podstawowe: zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, usługi nieuciążliwe;
• dopuszczalne: garaże wielopoziomowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wniesienie aportu w postaci nieruchomości przez Gminę Miasto na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy?
• Jak Spółka przy wnoszeniu aportu w postaci nieruchomości gruntowej (otrzymanej wcześniej w postaci wkładu niepieniężnego od Gminy Miasto) do nowo utworzonej spółki powinna ustalić podstawę opodatkowania aportu, przy założeniu, że wartość nominalna otrzymanych przez nią udziałów w zamian za wkład niepieniężny będzie odpowiadać wartości netto przedmiotu aportu, zaś podatek należny będzie zwrócony przez otrzymującego aport?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko dotyczące pytania 1

Będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Gminę Miasto dokumentującej wniesienie aportu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl generalnej zasady podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, jeżeli te towary czy usługi mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Z kolei podstawą do odliczenia podatku naliczonego jest faktura dokumentująca zakup towarów czy usług.

Faktura wystawiona przez Gminę Miasto będzie podstawą do odliczenia VAT naliczonego, ponieważ Gmina będzie występować w charakterze podatnika VAT, a przy założeniu, że aport został prawidłowo opodatkowany i nie powinien być zwolniony z VAT na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z tym, że nieruchomość gruntowa zostanie następnie wniesiona w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) ze Spółki do nowo utworzonej spółki celowej i stanowić będzie odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, stanowić będzie czynność opodatkowaną. W związku z tym Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Gminę Miasto dokumentującej wniesienie aportu, ponieważ to wniesienie nieruchomości gruntowej będzie miało związek z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Stanowisko dotyczące pytania 2

Zdaniem Spółki, do ustalenia podstawy opodatkowania VAT przy wnoszeniu wkładu niepieniężnego (aportu) do nowo utworzonej spółki kapitałowej, należy wziąć pod uwagę regulacje wynikające z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 29a ust. 1 i 6 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania VAT jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, pomniejszone o kwotę podatku.

W sytuacji, gdy strony, tj. Spółka wnosząca i otrzymująca aport ustalą że kwota VAT należnego z tytułu aportu jest zwracana wnoszącemu aport przez podmiot otrzymujący zapłatą za aport będzie nominalna wartość otrzymanych udziałów, a także kwota VAT, zwracana wnoszącemu aport. W efekcie podstawą opodatkowania (wartością netto) wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości gruntowej będzie wartość nominalna otrzymanych udziałów.

Reasumując, zdaniem Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym, podstawą opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do nowo utworzonej spółki kapitałowej będzie otrzymana przez Spółkę zapłata (w postaci wartości nominalnej udziałów wydanych przez nowo powstałą spółkę kapitałową w zamian za nieruchomość gruntową powiększonej o kwotę otrzymaną od Spółki tytułem zwrotu VAT w gotówce), pomniejszona zgodnie z metodą kalkulacji w stu o kwotę należnego od tej czynności VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do zapisu art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również ().

Przez towary jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższego wynika, że grunt stanowi towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółek prawa handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei ust. 6 powołanego artykułu stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Przez tereny budowlane &− na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy &− rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu &− zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że przepis ten odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być, np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m. in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Odpłatność może przybierać różne formy nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także, np. otrzymanie akcji spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

• istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
• związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Wniesienie aportu do spółki jest jednym ze sposobów pokrycia kapitału zakładowego. Jak wynika z art. 158 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577), jeżeli wkładem do spółki w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego aport, jak również liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów.

Przepisy K.s.h nie określają jednak zasad wyceny wkładów niepieniężnych. W art. 154 § 3 K.s.h określono jedynie, że udziały nie mogą być obejmowane poniżej ich wartości nominalnej. Jeżeli udział jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej, nadwyżkę przelewa się do kapitału zapasowego.

Analiza przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych oraz powołanych regulacji prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro przedmiotowa nieruchomość gruntowa, którą ma otrzymać aportem od Gminy Miasto Spółka, będzie wykorzystana do czynności opodatkowanych (aport do nowo utworzonej spółki kapitałowej), Spółce zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej czynność jej nabycia. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia innych niż wymienione w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy przesłanek negatywnych. Okoliczności sprawy wskazują, że w wyniku aportu nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel a wynagrodzeniem będą przekazane udziały, zatem czynność ta jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy będzie w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegała opodatkowaniu podatkiem. W związku z tym, że Gmina Miasto wnosząc aport będzie działała w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) w tej transakcji wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustaw. Skoro jak wynika z treści wniosku grunt, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest terenem przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługi nieuciążliwe, będzie to teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego zbycie w postaci aportu nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby zachodziły również przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec powyższego ww. aport będzie opodatkowany stawką 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania planowanej czynności wniesienia przez Spółkę aportem ww. nieruchomości gruntowej do nowo utworzonej spółki kapitałowej - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z ust. 6 pkt 1 powołanego artykułu - będzie wszystko, co będzie stanowiło zapłatę, którą Spółka otrzyma od nabywcy aportu z tytułu tej transakcji (wartość netto udziałów + podatek od towarów i usług), pomniejszoną o kwotę podatku.

Wobec powyższego, stanowiska Spółki należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej