Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych numerami 2, 3, 4 i 5.

W części dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych numerami 1, 6 i 7 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.2. Fakt, że działki nie są wyjęte z produkcji rolnej jest wystarczającym powodem do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

Ad.3. Otrzymanie przez Spółkę pozwolenia na budowę świadczy o fakcie, że teren jest przeznaczony pod zabudowę. W tej sytuacji sprzedaż należy traktować jak dostawę związaną z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowymi zastosować obniżoną stawkę VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Ad.4. Fakt, że działki nie są wyjęte z produkcji rolnej jest wystarczającym powodem do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

Ad.5. Fakt, że działki nie są wyjęte z produkcji rolnej jest wystarczającym powodem do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie za art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy o planowaniu, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Ad. 2 i 4.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscu, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Spółka zamierza dokonać podziału nieruchomości na małe działki, uzyskać warunki zabudowy na wszystkie działki i sprzedać je z warunkami zabudowy (wariant przedstawiony w pkt 2 wniosku).

Spółka zamierza dokonać podziału nieruchomości na małe działki, uzyskać warunki zabudowy na wszystkie działki (według których ziemia będzie miała status działki budowlanej, bądź przeznaczonej pod zabudowę) i sprzedać je z warunkami zabudowy (wariant przedstawiony w pkt 4 wniosku).

Wnioskodawca wskazuje, że działki te nie będą wyjęte z produkcji rolnej.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek gruntu, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a Wnioskodawca dokona podziału nieruchomości na małe działki i uzyska warunki zabudowy na wszystkie działki nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowe działki sprzedawane z warunkami zabudowy i działki gdzie ziemia ma status budowlany bądź przeznaczony pod zabudowę będą korzystać ze zwolnienia ze względu na fakt, iż działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej. Skoro ustawodawca nie wprowadził jako kryterium zwolnienia od podatku od towarów i usług sposobu aktualnego wykorzystywania terenu, lecz kryterium jego przeznaczenia, to jeżeli w chwili dostawy przedmiotowy grunt będzie przeznaczony pod zabudowę, czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, gdyż zwolnieniem objęte są grunty niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (zatem grunty nieprzeznaczone pod zabudowę), ale będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 i 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będąc właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscu, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dokona podziału nieruchomości na małe działki i uzyska warunki zabudowy na wszystkie działki i przed sprzedażą złoży wnioski o pozwolenie na budowę. Spółka będzie sprzedawać działki wraz z pozwoleniami na budowę.

W tej sytuacji analogicznie, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka VAT przy dostawie działek, wobec których Spółka uzyska warunki zabudowy i sprzeda działki wraz z pozwoleniami na budowę. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dostawę przedmiotowych działek należy traktować jako dostawę zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i zastosować obniżoną stawkę VAT. Wskazać bowiem należy, iż powyższy przepis prawny, na który powołuje się Wnioskodawca stosuje się do dostawy obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przedmiotowe działki nie są terenami zabudowanymi i nie ma wobec nich zastosowania przytoczony powyżej przepis prawny. Fakt uzyskania jedynie warunków zabudowy nie jest wystarczającym, aby dostawę przedmiotowych działek wraz pozwoleniami na budowę traktować jak budynek w ogóle, a tym samym za obiekt budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 12 ustawy o VAT. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z gruntem niezabudowanym, przeznaczonym pod zabudowę, który nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 5.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będąc właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscu, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dokona podziału nieruchomości na mniejsze działki o powierzchni co najmniej 3000 m². Przedmiotowe działki jednak zachowają status rolny, a Spółka nie wystąpi o warunki zabudowy i działki nie będą wyjęte z produkcji rolnej.

W analizowanej sytuacji w której Spółka dokona podziału nieruchomości na mniejsze działki o powierzchni co najmniej 3000 m², które zachowają swój status rolny, a Spółka nie wystąpi o warunki zabudowy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż dostawa przedmiotowych działek będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Jednakże z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazał, iż przedmiotowe działki będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania ponieważ nie są wyjęte z produkcji rolnej, stanowisko to oceniane jako całość uznać należało za nieprawidłowe. Jak już wcześniej Organ uzasadniał ustawodawca nie wprowadził jako kryterium zwolnienia od podatku od towarów i usług sposobu aktualnego wykorzystywania terenu, lecz kryterium jego przeznaczenia. W związku z powyższym dostawa przedmiotowych działek o statusie rolnym bez występowania o warunki zabudowy będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem nie można ich uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 również należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP3/443-308/12-2/RD, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 366 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie