Temat interpretacji

opodatkowanie wpłat i dotacji, prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu, brak obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności opodatkowania przekazania prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców po 5 latach od zakończenia projektu, stawki podatku VAT dla świadczonych przez Gminę usług instalacji na budynku lub wewnątrz budynku jednorodzinnego mieszkalnego, możliwość zwrotu podatku z wydatków dotyczących projektu w przypadku, gdy podatek VAT naliczony byłby wyższy niż podatek VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT wpłat dokonanych przez mieszkańców z tytułu uczestnictwa w projekcie na budowę instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w ramach projektu oraz przyznanej dotacji na realizacje projektu (pytanie nr 1 oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,
• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu ( pytanie nr 2 oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,
• braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności opodatkowania przekazania przez Gminę prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, po 5 latach od zakończenia projektu ( pytanie nr 3 oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,
• stawki podatku VAT świadczonych przez Gminę usług instalacji na budynku lub wewnątrz budynku jednorodzinnego mieszkalnego oraz stawki podatku w przypadku montażu instalacji na gruncie obok budynku jednorodzinnego mieszkalnego (pytanie nr 4 oznaczone we wniosku nr 2 ) - jest prawidłowe,
• możliwości zwrotu podatku z wydatków dotyczących całego projektu w przypadku, gdy podatek VAT naliczony byłby wyższy niż podatek VAT należny (pytanie nr 5 oznaczone we wniosku nr 2 ) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT wpłat dokonanych przez mieszkańców z tytułu uczestnictwa w projekcie na budowę instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w ramach projektu oraz przyznanej dotacji na realizacje projektu ( pytanie nr 1 oznaczone we wniosku nr 1),
• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu ( pytanie nr 2 oznaczone we wniosku nr 1 ),
• braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT czynności opodatkowania przekazania przez Gminę prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, po 5 latach od zakończenia projektu (pytanie nr 3 oznaczone we wniosku nr 1 ),
• stawki podatku VAT świadczonych przez Gminę usług instalacji na budynku lub wewnątrz budynku jednorodzinnego mieszkalnego oraz stawki podatku w przypadku montażu instalacji na gruncie obok budynku jednorodzinnego mieszkalnego (pytanie nr 4 oznaczone we wniosku nr 2)
• możliwości zwrotu podatku z wydatków dotyczących całego projektu w przypadku, gdy podatek VAT naliczony byłby wyższy niż podatek VAT należny (pytanie nr 5 oznaczone we wniosku nr 2).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB2-1.639.2017.1.ABI.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 23 listopada 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT). Jest podmiotem prawa publicznego o charakterze określonym przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Niewątpliwie jest też przedmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, która poza zadaniami właściwymi dla jednostki samorządu terytorialnego, jako organu władzy publicznej, realizuje działalność na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina przystąpi do projektu pn. xxx realizowanego w ramach projektu Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa xxx na lata 2014-2020 w ramach Osi priorytetowej III Czysta energia i zwiąże się umową o przyznanie pomocy finansowej na realizację projektu budowy instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w Gminie.

Umowa ta zapewni sfinansowanie do 85% poniesionych na inwestycję kosztów kwalifikowanych. Realizację przedmiotowej instalacji Wnioskodawca uzależnia od otrzymania dofinansowania z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa xxx.

W przypadku braku dofinansowania opłaty pobierane od mieszkańców na realizacje projektu byłyby wyższe. Wysokość otrzymanego dofinansowania nie będzie uzależniona od ilości gospodarstw biorących udział w projekcie.

Umowa zawarta z mieszkańcami będzie obejmować wraz z usługą wykonania przedmiotowej instalacji również towary i usługi niezbędna do jej wykonania. Przedmiotowe instalacje będą mieściły się w obrębie bryły budynku. Instalacje będą montowane na budynkach mieszkalnych o powierzchni, nieprzekraczającej 300m2. Udział mieszkańców w przedsięwzięciu, o którym mowa będzie dobrowolny. Szczegółowe postanowienia umowy cywilno-prawnej zostaną zawarte z mieszkańcami, przewidujące możliwość odstąpienia od umowy w przypadku niedokonania wpłaty przez mieszkańców.

Celem projektu dotyczącym montażu instalacji OZE (kolektory słoneczne, instalacja fotowoltaiczna, pompy ciepła oraz automatyczne kotły na biomasę) jest zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii, zmniejszenie emisji dwutlenku węgla do atmosfery, obniżenie kosztów z użycia energii elektrycznej i cieplnej w wyniku produkcji energii z OZE oraz poprawa środowiska naturalnego mieszkańców.

Dzięki realizacji projektu mieszkańcy Gminy będą mieli zapewniona możliwość pozyskania - ze źródeł odnawialnych - energii elektrycznej oraz energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej, co istotnie zmniejszy wydatki gospodarstw domowych oraz poprawi jakość ich życia.

Gmina przystępując do realizacji projektu, wypełnia swoje ustawowe zadania. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017r. poz. 1875) gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie treścią art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań własnych gminy.

Gmina ponosić będzie koszty w związku z realizacja przedmiotowego projektu. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie będzie przeznaczone na dopłaty do ceny instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii dla każdego mieszkańca, jest to dofinansowanie ogólne przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacja projektu. Gmina będzie zawierała umowy z wykonawcami robót realizującymi inwestycje, a zakup udokumentowany będzie fakturą VAT wystawioną na Gminę.

Gmina wykonuje usługę kompleksową, w ramach, której poza montażem instalacji grzewczych zabezpiecza również rzeczową i finansową realizację projektu m.in. wyłania wykonawcę instalacji oraz nadzoru inwestorskiego, ustala harmonogram montażu instalacji, sprawuje bieżący nadzór nad przebiegiem prac, przeprowadza odbiory końcowe.

Pomiędzy Gmina a osobami fizycznymi zostaną zawarte umowy cywilnoprawne, z których wynikać będzie, że właściciel poniesie 15% wartości bezzwrotnych kosztów kwalifikowanych projektu, a 85% Gmina.

Mieszkańcy zgodnie z treścią ww. umowy oświadczą, że posiadają pełne prawo do dysponowania nieruchomością, na której przewiduje się realizację ww. projektu oraz zobowiązani będą do udostępnienia jej do prowadzenia prac projektowych i robót budowlanych. Instalacje montowane będą w budynkach mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300m² jak i poza budynkami. Instalacje będą montowane na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Budynki objęte projektem pn. xxx" zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) stanowią budynki:

• mieszkalne sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 1110
• gospodarcze sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 1271.

Po zakończeniu realizacji projektu nastąpi zakończenie finansowe i projekt wejdzie w okres trwałości.

Po 5 latach instalacje zostaną bezpłatnie przekazane właścicielom nieruchomości, którzy to będą ponosili koszty związane z ich utrzymaniem. W kosztach inwestycji będą uczestniczyć mieszkańcy - osoby fizyczne, przez dokonywanie wpłaty, która zostanie ustalona po przeprowadzeniu przetargu na budowę instalacji OZE. Gmina świadczyć będzie usługi montażu instalacji wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele dokonali wpłat.

Wydatki związane z realizacja projektu (studium wykonalności, dokumentacja projektowa, roboty budowlane, promocja projektu, nadzór inwestorski) udokumentowane będą fakturami VAT, na których jako nabywcą będzie Gmina.

W okresie trwałości projektu Gmina będzie świadczyła odpłatne usługi w myśl art. 8 ust. l ustawy o VAT, które zgodnie z art. 5 ust. l pkt 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast przekazanie prawa własności instalacji po 5 latach na rzecz mieszkańców od zakończenia projektu stanowić będzie czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Instalacje staną się własnością mieszkańca, a Gmina nie pobierze z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia, oprócz jednorazowej opłaty uiszczanej przez mieszkańca w ramach umowy o wzajemnych zobowiązaniach, która jest warunkiem uczestnictwa w projekcie.

Przekazanie instalacji mieszkańcom na własność stanowi finalne wykonanie realizowanej przez Gminę usługi. Bez tego elementu usługa Gminy nie miałaby sensu, a mieszkańcy nie zdecydowaliby się na udział w projekcie i uiszczenie na rzecz Gminy wynagrodzenia przewidzianego w umowie.

Wpłaty (zaliczki) mieszkańców dokonywane na rachunek bankowy gminy, opodatkowane zostaną zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT tj.

• 8% VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych,
• 23% VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach innych niż mieszkalne.

Gmina realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca występować będzie w charakterze czynnego podatnika podatku VAT. Gmina będzie inwestorem i wykonawcą inwestycji, a podmioty realizujące w ramach inwestycji na jej rzecz będą podwykonawcą świadczonej usługi. W związku z powyższym Gmina dokonując zakupu usług od takich podmiotów, jest zobowiązana do opodatkowania takiej usługi tj. naliczenia właściwej stawki podatku VAT oraz ujęcia takiej transakcji wraz z podatkiem należnym we własnej deklaracji na podatek VAT.

Czynności wykonywane przedmiotem wniosku będą wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach remontu, modernizacji lub termomodernizacji obiektów budowlanych lub jego części.

Świadczenie dokonywane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy instalacji ma charakter świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast przekazanie prawa własności instalacji po 5 latach na rzecz mieszkańców od zakończenia projektu stanowić będzie czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wpłaty mieszkańców będą traktowane, jako zaliczki na poczet usługi polegającej na wykonaniu budowy instalacji. Wkład własny Gminy ww. inwestycji stanowi koszt podatku VAT, będący kosztem niekwalifikowanym ww. projektu.

Cena świadczonych na rzecz mieszkańców usług w ramach dofinansowania ze środków EFPP zostanie przeznaczone przez Gminę na sfinansowanie kosztów kwalifikowanych projektu poniesionych przez Gminę w ramach zawartych umów cywilnoprawnych z mieszkańcami.

Przez wkład własny rozumie się prefinansowanie podatku naliczonego VAT, który stanowi koszt niekwalifikowany całego zadania inwestycyjnego, do czasu zwrotu Gminie podatku VAT z Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zarówno wpłaty mieszkańców jak i przyznana dotacja na realizację projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, gmina stwierdziła, że pobierane od mieszkańców opłaty będą bezpośrednio związane z dokonywanymi przez nią czynnościami w postaci usługi dostarczenia i montażu instalacji na rzecz mieszkańca, w związku, z czym będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Uwzględniając fakt, że wpłaty mieszkańców będą pokrywały jedynie część kosztów montażu instalacji, gmina stwierdziła, iż środki finansowe pozyskane przez gminę w ramach RPO, należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej, mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez gminę usług. W konsekwencji, do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, powinno zostać zaliczone także otrzymane dofinansowanie, w zakresie, w jakim stanowi dofinansowanie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców.

W czasie trwania projektu mieszkańcy odniosą korzyści o charakterze majątkowym w formie bezpłatnego korzystania z wybudowanych instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii. Po okresie trwałości projektu mieszkańcy przejmą je na własność. Jest, więc konkretny odbiorca działań, związany z gminą stosowną umową oraz dokonujący wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie. Działania gminy i konkretnego mieszkańca wykonywane będą w ramach umowy zobowiązaniowej, a wpłata mieszkańca nastąpi w zamian za świadczenie gminy na jej rzecz.

Gmina zaplanowała następujący sposób organizacji i zarządzania instalacjami, które zostaną wybudowane na prywatnych posesjach mieszkańców:

• pozostawienie instalacji, jako własność Gminy w bezpłatnym użytkowaniu mieszkańców na 5 lat, będzie to okres trwałości projektu;
• po 5 latach przeniesienie prawa własności instalacji na rzecz mieszkańców, zakończenie okresu trwałości projektu.

Będzie to forma przekazania mieszkańcom najpierw w użytkowanie potem na własność.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT dokonane na początku wpłaty mieszkańców za świadczenie gminy na ich rzecz należy określić, jako zaliczkę na poczet wykonania instalacji na działkach prywatnych mieszkańców, jest obrotem stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wpłaty (zaliczki) mieszkańców dokonywane na rachunek bankowy gminy będą opodatkowane:

• 8% podatku VAT - w przypadku instalacji na budynkach mieszkalnych,
• 23% podatku VAT - w przypadku instalacji na budynkach innych niż mieszkalne.

Ad. 2

Zgodnie z art. 29a ust.1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania tytułu świadczonych usług będzie nie tylko kwota należna w postaci wpłaty (zaliczki) przez mieszkańca, ale również środki otrzymane przez Gminę w formie dotacji. W związku z czym, Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia lub zwrotu z Urzędu Skarbowego podatku naliczonego z wydatków realizowanego projektu.

Podatek podlegający odliczeniu wynikał będzie z faktur za:

• roboty - wykonanie instalacji na działkach osób fizycznych,
• wykonanie programu funkcjonalno- użytkowego oraz dokumentacji technicznej,
• usługę nadzoru nad wykonaniem instalacji przez inspektora nadzoru.

Wymienione wydatki na roboty i usługi skutkują bezpośrednim związkiem z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie przysługuje pełne prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ spełnia ona dwa warunki, które pozwalają jej na odliczenie a mianowicie: Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i pomiędzy w/w usługami i robotami istnieje bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi.

Ad. 3

W okresie trwałości projektu Gmina będzie świadczyła usługi w myśl art. 8 ust.1 ustawy o VAT, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w całości tj. wpływu zaliczek i dotacji. Natomiast przekazanie prawa własności po 5 latach na rzecz mieszkańców od zakończenie projektu stanowić będą czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności będące przedmiotem wniosku wykonywane będą w ramach remontu, modernizacji, lub termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich części. Instalacje będą montowane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiocie opodatkowania VAT czynności użyczenia instalacji mieszkańcom a następnie przeniesienia prawa ich własności, gmina uznała, że czynności te nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Jej zdaniem, czynność nieodpłatnego użyczenia będzie wykonywana w związku z prowadzoną przez nią działalnością, przez co nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 8 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy o VAT. Natomiast przeniesienie prawa własności instalacji po upływie 5 lat nie będzie stanowiło odrębnej dostawy towarów, gdyż zdaniem gminy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostanie przeniesione na mieszkańca z chwilą montażu instalacji, a tym samym czynność ta także nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Przejęcie własności zostanie udokumentowane protokołem podpisanym przez stronę przekazującą i przyjmującą instalację. Zastosowana zostanie stawka 0% w przypadku instalacji na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych oraz stawka 0% w przypadku budowy instalacji na budynkach innych niż mieszkalne.

Ad. 4

Obniżona stawka podatku VAT wynika z art. 41 ust. 2 i 12-12b z uwzględnieniem art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Instalacje zainstalowane na dachu lub przytwierdzone do ściany lub innej konstrukcji budynku mieszkalnego zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego nieprzekraczającego 300m² powinny być opodatkowane według stawki VAT 8%. Natomiast instalacje zainstalowane na przydomowym gruncie powinny być opodatkowane wg stawki VAT 23%.

Podkreślić należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma okoliczność, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, a także czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust.12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Zatem do zastosowania obniżonej 8% stawki podatku znaczenie ma nie tylko zakres wykonywanych prac, ale także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Natomiast w sytuacji, gdy montaż instalacji nastąpi poza bryłą budynku jednorodzinnego (na gruncie), zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23% - nie mają wówczas zastosowania przepisy o obniżonej stawce podatku od towarów i usług.

Reasumując, w ramach umowy o wzajemnych zobowiązaniach Gmina będzie świadczyć na rzecz mieszkańców usługę montażu instalacji w ramach modernizacji/ termomodernizacji ich budynków mieszkalnych objęte społecznym programem mieszkaniowym. Spełnione, więc zostają przesłanki do zastosowania stawki 8% przy montażu na lub w takim budynku mieszkalnym jednorodzinnym oraz 23% stawki podatku VAT przy montażu na przydomowych gruntach.

Ad. 5

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć, zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy - bezpośrednio, więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Gminie zgodnie z art. 86 ust. l ustawy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z wydatków dotyczących całego projektu, gdyż wydatki te związane są z czynnościami opodatkowanymi, jakie dokonuje Gmina odpłatne świadczenie wykonane w ramach umowy o wzajemnych zobowiązaniach, a związek dokowanych zakupów z działalnością Gminy ma charakter bezpośredni.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obejmuje nabycie towarów i usług, które związane są z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych. Gmina odnosząc się do kwestii zwrotu podatku, miała na myśli " sytuacje, gdy podatek VAT naliczony jest wyższy niż podatek VAT należny i wtedy podatnik ma możliwość zwrotu podatku.

W konsekwencji, z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gmina jest uprawniona do odliczenia kwot VAT naliczonego od wydatków w związku z realizacja projektu pn. xxx.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, która jako wspólnota samorządowa na podstawie ustawy o samorządzie gminnym obejmuje swoim zakresem działania wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2) ustawy o samorządzie gminnym. Gmina realizuje zadania własne polegające na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada własny nr NIP. W 2017 r. i 2018 r. Gmina przystąpi do projektu pn. xxx realizowanego w ramach projektu Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2014-2020 w ramach Osi priorytetowej III Czysta energia i zwiąże się umową o przyznanie pomocy finansowej na realizację projektu budowy instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w Gminie.

Środki z RPO są środkami, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz.U. nr 17 poz. 2077). Na dzień składania niniejszego wniosku Gmina jest przed podpisaniem umowy. Gmina w ramach realizacji projektu, wypełni swoje zadania ustawowe, wynikające z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań własnych gmin. Ustawa Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 17 poz. 519) w art. 403 ust. 2 w zw. z art. 400a ust. 1 pkt 21 i pkt 22 określa, że finansowanie ochrony środowiska w zakresie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii, jest zadaniem własnym gmin.

Realizacja projektu zapewni zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii, zmniejszenie emisji dwutlenku węgla do atmosfery, obniżenie kosztów z użycia energii elektrycznej i cieplnej w wyniku produkcji energii z OZE oraz poprawę środowiska naturalnego mieszkańców.

Dzięki realizacji projektu mieszkańcy Gminy będą mieli zapewnioną możliwość pozyskania - ze źródeł odnawialnych - energii elektrycznej oraz energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej, co istotnie zmniejszy wydatki gospodarstw domowych oraz poprawi, jakość ich życia.

Prace montażowe będą wykonywane na podstawie projektów wykonawczych na budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej poniżej 300 m², sklasyfikowanych zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, wprowadzoną Rozporządzeniem rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) PKOB 1110 oraz na budynkach gospodarczych sklasyfikowanych numer PKOB 1271.

Umowa zawarta z Województwem będzie określała warunki dofinansowania ze środków europejskich nie więcej niż 85% kwoty całkowitej wydatków kwalifikowanych projektu, wkład własny Gminy nie mniej niż 15% całkowitej kwoty wydatków kwalifikowanych.

Na pokrycie wkładu własnego Gmina zawarła umowy cywilnoprawne z uczestnikami Projektu, z których wynika, że właściciele budynków mieszkalnych przed rozpoczęciem realizacji projektu wnoszą wkład własny obowiązkowy w wysokości 15% kosztów kwalifikowanych oraz 100% ewentualnych kosztów niekwalifikowanych. Zawierając umowę uczestnik Projektu oświadcza, że posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której będzie zamontowana instalacja.

Po uzyskaniu przez Gminę informacji z Urzędu Marszałkowskiego o przyznaniu dofinansowania, mieszkaniec Gminy po otrzymanym wezwaniu wpłaci środki finansowe na wyodrębniony rachunek bankowy Gminy, jako wkład własny stanowiący 15% kosztów instalacji. Szczegółowe postanowienia umowy cywilno-prawnej zostaną zawarte z mieszkańcami, przewidujące możliwość odstąpienia od umowy w przypadku niedokonania wpłaty przez mieszkańców. Po dokonaniu wpłaty Gmina wystawi fakturę VAT każdemu.

Po zakończeniu realizacji projektu nastąpi zakończenie finansowe i projekt wejdzie w okres trwałości.

Po 5 latach instalacje zostaną bezpłatnie przekazane właścicielom nieruchomości, którzy to będą ponosili koszty związane z ich utrzymaniem. W kosztach inwestycji będą uczestniczyć mieszkańcy - osoby fizyczne, przez dokonywanie wpłaty, która zostanie ustalona po przeprowadzeniu przetargu na budowę instalacji OZE. Gmina świadczyć będzie usługi montażu instalacji wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele dokonali wpłat.

Gmina, jako beneficjent przedsięwzięcia w ramach realizacji projektu w 2017 r. i 2018 r. będzie ponosić wszystkie wydatki zawierając stosowne umowy z wykonawcami. Wszystkie faktury dokumentujące wydatki poniesione na zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych będą wystawione na Gminę. Odrębne faktury będą wystawiane na nadzór inwestorski, promocję projektu oraz zarządzanie projektem. Wszystkie towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego projektu będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT wpłat dokonywanych przez mieszkańców Gminy z tytułu uczestnictwa w projekcie, stanowiących 15% wkładu własnego w kosztach montażu instalacji fotowoltaicznych oraz przyznanej dotacji na realizacje projektu.

W tym miejscu należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W niniejszej sprawie czynnością, jaką Gmina dokona na rzecz właścicieli nieruchomości biorących udział w projekcie, będzie wykonanie usługi polegającej na montażu instalacji fotowoltaicznych na poczet wykonania, której Gmina pobiera określoną w umowie wpłatę (wkład własny uczestnika projektu), zgodnie z zawartą z danym uczestnikiem umową (15% kosztów instalacji).

Wpłaty wnoszone przez właścicieli nieruchomości deklarujących uczestnictwo w projekcie nie pozostają w oderwaniu od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę zachodzi, bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika programu, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na montaż urządzeń w postaci instalacji oraz umowy z uczestnikami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Wobec powyższego otrzymywane przez Gminę od uczestników wpłaty będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz uczestników projektu.

Tym samym, dokonywane przez uczestników projektu (mieszkańców) wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczą świadczenia usługi budowy instalacji odnawialnych źródeł energii, co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z uczestnikami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy uznać, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są dotacjami związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko dotacje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne dotacje nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można i należy potraktować ją, jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotowa dotacja otrzymywana przez Wnioskodawcę pokrywa 85% całkowitych wydatków kwalifikowanych. Gmina wykorzysta całość otrzymanych środków (w wysokości wynikającej ze zrealizowanego zakresu i harmonogramu rzeczowo-finansowego) na realizację projektu, tj. wykonanie instalacji OZE dla gospodarstw domowych z terenu Gminy.

Z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej ważne jest, aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W opinii tut. Organu przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe na realizację ww. projektu polegającego na wybudowaniu instalacji odnawialnych źródeł energii na budynkach mieszkalnych, gospodarczych lub poza nimi w części, w jakiej stanowi dofinansowanie do konkretnej instalacji dla danego mieszkańca należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje) mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy, bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na wykonanie konkretnej instalacji na konkretnym budynku mieszkańca gminy.

Z powyższego wynika, że dofinansowanie ze środków RPO otrzymane przez Wnioskodawcę na poczet wykonania ww. usług będą stanowiły dotacje, w związku z otrzymaniem, których po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części dotacji.

Podatek od towarów i usług od przedmiotowej dotacji powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dotacja ta jest związana a więc według stawki właściwej dla usługi kompleksowej dostawy i montażu instalacji OZE.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 oceniono, jako prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją ww. projektu.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie, z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już wcześniej wskazano, Gmina będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając, zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług oraz jak rozstrzygnięto powyżej, dostawa, montaż i uruchomienie instalacji, z tytułu, których mieszkańcy będą dokonywać wpłat na rzecz Gminy, będą opodatkowane podatkiem VAT. Wobec powyższego wydatki poniesione na realizację przedmiotowego projektu będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina będzie mieć prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją projektu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca będzie działać, jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją przedmiotowego projektu będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 oceniono, jako prawidłowe.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez Gminę po 5 latach od zakończenia projektu, prawa własności instalacji fotowoltaicznych na rzecz mieszkańców Gminy, na budynkach mieszkalnych, budynkach gospodarczych, na gruncie przy budynkach mieszkalnych, na których zostały zamontowane instalacje.

Wnioskodawca wskazał, że po okresie utrzymania trwałości projektu, tj. po upływie 5 lat od zakończenia inwestycji, instalacje zostaną przekazane mieszkańcom (uczestnikom projektu) na własność, bez konieczności dokonywania dodatkowych płatności na rzecz Gminy, zatem skoro w momencie przeniesienia własności instalacji właściciel budynku (uczestnik projektu) nie będzie ponosił żadnych kosztów wobec Gminy to nie osiągnie ona z tego tytułu żadnych dochodów.

Wskazać należy, że do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz mieszkańców przez Wnioskodawcę w ramach projektu trzeba odnieść się w sposób całościowy. Działania Gminy wykonywane po 5 latach polegające na przeniesieniu przez Gminę własności ww. instalacji na mieszkańców nie będą stanowić odrębnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale będą elementem całościowej usługi świadczonej przez Gminę na rzecz mieszkańców.

W przedmiotowej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu nie będzie samo przekazanie przez Gminę po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności wybudowanych instalacji fotowoltaicznych, lecz świadczenie przez Gminę usługi montażu ww. instalacji.

W konsekwencji uznać należy, że przekazanie przez Gminę po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności instalacji fotowoltaicznych znajdujących się na budynkach mieszkalnych, gospodarczych oraz na gruncie przy budynkach mieszkalnych na rzecz mieszkańców Gminy (uczestników projektu), nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 oceniono, jako prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również stawki podatku VAT świadczonych przez Gminę usług instalacji na budynku lub wewnątrz budynku jednorodzinnego mieszkalnego oraz stawki podatku w przypadku montażu kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaiczna, pomp ciepła oraz automatycznych kotłów na biomasę.

Odnośnie natomiast kwestii stawki podatku VAT dla usług montażu ww. instalacji w zależności od miejsca zainstalowania wskazać należy, iż podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym według art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji, w skład których będą wchodziły kolektory słoneczne, instalacje fotowoltaiczne i kotły na biomasę, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku, których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130 z późn. zm.), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy, więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Z kolei montaż, zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego (red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), oznacza składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość. Natomiast instalować oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie montaż odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wynika, że instalacje będą montowane na budynkach mieszkalnych stanowiących własność prywatną mieszkańców Gminy. Instalacje zostaną zainstalowane na dachu, przytwierdzone do ściany lub innej konstrukcji budynku mieszkalnego zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego nieprzekraczającego 300m² lub poza bryłą budynku jednorodzinnego - na gruncie. Budynki mieszkalne właścicieli nieruchomości stanowią budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111) o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz budynki gospodarcze sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 1271. Zainstalowanie kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznej, pomp ciepła i kotłów na biomasę będzie wykonane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części.

Mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku, gdy montaż instalacji, w skład których będą wchodziły: kolektory słoneczne, pompy ciepła, instalacje fotowoltaicznej i kotły na biomasę, jest wykonywany na lub w budynkach mieszkalnych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, to ww. czynności są opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast w przypadku montażu przedmiotowych instalacji poza budynkiem mieszkalnym, w budynkach gospodarczych, zastosowania nie znajdzie 8% stawka podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Zatem montaż ww. instalacji poza budynkiem mieszkalnym tj. w budynkach gospodarczych jest opodatkowany według 23% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 oceniono, jako prawidłowe.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia możliwości zwrotu podatku z wydatków dotyczących całego projektu w przypadku, gdy podatek VAT naliczony byłby wyższy niż podatek VAT należny.

Na wstępie należy zaznaczyć, że analiza treści wniosku prowadzi do stwierdzenia, iż zakresem postawionego we wniosku pytania jest kwestia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków związanych z realizacją opisanego projektu. Tym samym niniejsza interpretacja rozstrzyga w ww. zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują, jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nierealizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to, zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie spełniony jak wynika z opisu sprawy nabyte towary i usługi w celu zrealizowania projektu mają związek z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi. W związku z powyższym, Zainteresowany będzie miał prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji ww. projektu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w xxx w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzone postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej