Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT dostawy działek nr 328, 329, 330/8, 330/9 zabudowanych budynkami i budowlami.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 19 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działek nr 328, 329, 330/8, 330/9 zabudowanych budynkami i budowlami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działek nr 328, 329, 330/8, 330/9 zabudowanych budynkami i budowlami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.328.2017.1.AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komornikiem sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne z majątku dłużnika. Dłużnikiem jest przedsiębiorstwo C... Sp. z o.o. z siedzibą w H..., zajmujące się produkcją ceramiki budowlanej, które to zostało wykreślone z ewidencji podatników podatku od towarów i usług przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W toku podejmowanych czynności egzekucyjnych Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości w trybie określonym w art. 972 i nast. ustawy Kodeks postępowania cywilnego. Przedmiotem licytacji będą trzy nieruchomości gruntowe położone w miejscowości H. Dla przedmiotowych nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste.

Wpisy w dziale 1 ksiąg wieczystych są zgodne z danymi zawartymi w ewidencjach gruntów dla niżej wymienionych działek:

1. Pierwsza nieruchomość składa się z działek o nr: 312/2, 313, 314/1, 314/2, 315/1, 315/2, 316/1, 316/2, 320/2, 321/2, 322/2, 323/2, 324/2, 324/4, 328, 329.

Działki nr: 312/2, 313, 314/1, 314/2, 315/1, 315/2, 316/1, 316/2, 320/2, 321/2, 322/2, 323/2, 324/2, 324/4 są niezabudowane oraz nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, jak również dla tych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Działki nr: 328, 329 są zabudowane wiatą stalową, na której budowę została wydana w 2009r. decyzja o warunkach zabudowy. Wiata, która została wybudowana i oddana do użytkowania nie przez dłużnika lecz została przez niego nabyta, jako element przedsiębiorstwa w marcu 2013r. Wiata stanowi uzupełnienie istniejącej zabudowy usługowo produkcyjnej zlokalizowanej na działkach nr: 330/8 i 330/9. Dłużnik nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dłużnik wpisany jest w dziale II księgi wieczystej jako użytkownik wieczysty działek gruntowych i właściciel budynków i budowli posadowionych na tym gruncie.

2. Druga nieruchomość składa się z działek nr: 330/8 i 330/9, które są działkami zabudowanymi, z elementami zagospodarowania, uzbrojenia i infrastrukturą techniczną. Dłużnik wpisany jest w dziale II księgi wieczystej jako użytkownik wieczysty działek gruntowych i właściciel budynków i budowli posadowionych na tym gruncie.

Działka nr 330/8 stanowi drogę utwardzoną (asfaltowa), która przeznaczona jest jako wjazd na teren działki 330/9.

Działka 330/9 zabudowana jest sześcioma budynkami produkcyjnymi, halą produkcyjną z wiatą rozładowniczą oraz dwoma wiatami. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, budowli, drogi posadowionych na tych działkach o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów.

W/w budynki i budowle zostały oddane do użytkowania w roku 1975.

3. Trzecia nieruchomość składa się z działek nr: 320/1, 318, 319, 321/1, 322/1, 323/1, 324/1, 324/5, 327, 334/2, 352.

Dłużnik wpisany jest w dziale II księgi wieczystej jako właściciel nieruchomości.

Działki nr: 320/1, 318, 319, 324/5, 327, 334/2, 352 są niezabudowane i na ich terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano dla nich decyzji o warunkach zabudowy.

Działki nr: 321/1, 322/1, 323/1, 324/1 są niezabudowane, ale w 2005r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy na zagospodarowanie mas ziemnych zakładu górniczego. Decyzja przewiduje w głównej mierze jedynie ukształtowanie zwałowiska masy ziemnej, powstałej z usuwania nakładu znad stropu złoża kopaliny zakładu górniczego i nie zakłada możliwości wznoszenia tam budynków, budowli i obiektów budowlanych.

Na działkach nr: 312/2, 313, 314/1, 314/2, 315/1,316/1, 316/2, 320,2, 321/2, 322/2, 323/2, 324/2, 324/4, 328, 329, 320/1, 318, 319, 321/1, 322/1, 323/1, 324/1, 324/5, 327, 334/2, 352, znajduje się część składowa złoża kopaliny stanowiąca surowiec przydatny przy wyrobie ceramiki budowlanej, na którego wydobywanie dłużnik posiada ważną koncesję.

Ponadto, dłużnik nabył ww. nieruchomości (pkt 1-3) w marcu 2013r. w wyniku transakcji sprzedaży od syndyka masy upadłościowej przedsiębiorstwa. Wobec czego (braku podatku naliczonego) dłużnik nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ponadto dłużnik w trakcie swojej działalności nie wykorzystywał nieruchomości wyłącznie w celach działalności zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wiata stalowa posadowiona na działkach 328 i 329 jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane trwale z gruntem związaną;
   
   1. Pierwsze zajęcie (używanie) wiaty stalowej nastąpiło na podstawie pozwolenia na użytkowanie udzielonego decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kolbuszowej w dniu 20.12.2012r. poprzez przyjęcie jej na środki trwałe,
   2. Wiata stalowa nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze,
   3. Wiata stalowa w stanie ulepszonym nie była wykorzystywana przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat,
   4. Wiata stalowa nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej.
2. Tak. Droga utwardzona (asfaltowa) znajdująca się na działce 330/8 jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane trwale z gruntem związaną;
3. Hala produkcyjna wraz z wiatą rozładowniczą oraz 2 wiaty znajdujące się na działce 330/9 są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane trwale z gruntem związanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

oznaczone nr 2:
Czy w stosunku do dostawy nieruchomości opisanych jako dziatki nr: 328, 329, 330/8 i 330/9 wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami będzie miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 - uprawniający do zwolnienia z opodatkowania?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Dla działek nr 328 i 329 została wydana w 2005 r. decyzja o warunkach zabudowy na budowę wiaty. Na podstawie wydanej decyzji teren działek został zabudowany wiatą stalową, która to stanowi uzupełnienie istniejącej zabudowy usługowo produkcyjnej zlokalizowanej na działkach nr: 330/8 i 330/9. Wiata stalowa stanowi budowlę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Z uwagi na fakt, że w momencie, gdy na terenie na którym została wydana decyzja o warunkach zabudowy i powstała na jej podstawie na gruncie budowla (przed marcem 2013 r.), teren taki jest klasyfikowany jako teren zabudowany i jego dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Działka 330/8 stanowi drogę asfaltową będącą wjazdem na działkę 330/9. Droga stanowi obiekt liniowy uznawanym za budowlę w rozumieniu prawa budowlanego, a zatem prawidłowym jest twierdzenie, że działka 330/8 jest działką zabudowaną. Ponadto mając na uwadze, że Wnioskodawca posiada wiedzę na temat braku dokonywania ulepszeń na ww. nieruchomości oraz, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1975 dostawa takiej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Działka nr 330/9 zabudowana jest sześcioma budynkami produkcyjnymi, halą produkcyjną z wiatą rozładowniczą oraz dwiema wiatami. Budynki posadowione na działce w części zostały zmodernizowane, wyremontowane i przystosowane do nowej funkcji produkcyjnej. Dłużnik nie poczynił nakładów na modernizację budynków i budowli posadowionych na tej działce, które to przewyższałyby 30% początkowej wartości nieruchomości. W/w budynki i budowle zostały oddane do użytkowania w roku 1975, a zatem ich dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Zważając na powyższe Wnioskodawca stwierdza, że dostawa działki 330/9 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego przedmiotem dostawy będą trzy nieruchomości, które stanowią 29 działek. Pierwsza składająca się z szesnastu działek. Druga składa się z dwóch działek. Trzecia nieruchomość natomiast składa się z jedenastu działek.

Wnioskodawca uważa, że objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia pierwszego zasiedlenia odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom po spełnieniu określonych warunków możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do sprzedaży działki nr 328, 329, które zabudowane są wiatą stalową. Wiata, która została wybudowana i oddana do użytkowania nie przez dłużnika lecz została przez niego nabyta, jako element przedsiębiorstwa w marcu 2013 r. Dłużnik nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) wiaty stalowej nastąpiło na podstawie pozwolenia na użytkowanie udzielonego decyzją w dniu 20.12.2012 r. poprzez przyjęcie jej na środki trwałe.

Wnioskodawca zamierza również sprzedać działki nr 330/8 i 330/9, które są działkami zabudowanymi. Działka nr 330/8 stanowi drogę utwardzoną (asfaltowa), która przeznaczona jest jako wjazd na teren działki 330/9. Droga utwardzona (asfaltowa) znajdująca się na działce 330/8 jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane trwale z gruntem związaną. Działka 330/9 zabudowana jest sześcioma budynkami produkcyjnymi, halą produkcyjną z wiatą rozładowniczą oraz dwoma wiatami. Hala produkcyjna wraz z wiatą rozładowniczą oraz 2 wiaty znajdujące się na działce 330/9 są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane trwale z gruntem związanymi. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, budowli, drogi posadowionych na tych działkach o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów. W/w budynki i budowle zostały oddane do użytkowania w roku 1975.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa działek nr 328, 329 zabudowanych wiatą stalową, działki nr 330/8 stanowiącą drogę utwardzoną (asfaltowa), oraz działki 330/9 zabudowanej sześcioma budynkami produkcyjnymi, halą produkcyjną z wiatą rozładowniczą oraz dwoma wiatami będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w zw. z art. 29a ust. 8 tej ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca do ww. budynki i budowle zostały oddane do użytkowania w 1975 r. natomiast wiata stalowa została oddana do użytkowania 20 grudnia 2012 r. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie ww. obiektów przekraczających 30% wartości początkowej tych obiektów. Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie opisanych budynków i budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków i budowli minął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem dostawa działek nr 328, 329 zabudowanych wiatą stalową, działki nr 330/8 stanowiącą drogę utwardzoną (asfaltowa), oraz działki 330/9 zabudowanej sześcioma budynkami produkcyjnymi, halą produkcyjną z wiatą rozładowniczą oraz dwoma wiatami korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej. Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz.U. 2016 r., poz. 1034 ze zm.) działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1. wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
2. są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
3. obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

Powyższe oznacza, że szerokie pojęcie nieruchomość nie jest tożsame z pojęciem działki, która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu. Zatem dokonując oceny dotyczącej opodatkowania takiej nieruchomości należy odnieść się do sytuacji każdej działki mającej być przedmiotem opisywanej przez Wnioskodawcę czynności.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Kwestia dotycząca możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy działek nr 312/2, 313, 314/1, 314/2, 315/1, 315/2, 316/1, 316/2, 318, 319, 320/1, 320/2, 321/2, 322/2, 323/2, 324/2, 323/4, 324/5, 334/2, 327, 352 oraz działek nr 321/1, 322/1, 323/1, 324/1 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej