W zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT związanego z dokonanymi zakupami towarów i usług na realizację zadania pn.: Wymiana urządzeń grzewc... - Interpretacja - 0114-KDIP1-3.4012.259.2018.1.KC

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 18.06.2018, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.259.2018.1.KC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT związanego z dokonanymi zakupami towarów i usług na realizację zadania pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonego w dniu 14 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT związanego z dokonanymi zakupami towarów i usług na realizację zadania pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT związanego z dokonanymi zakupami towarów i usług na realizację zadania pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina przygotowuje się do złożenia wniosku o przyznanie pomocy dla operacji pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy w ramach RPO MA 2014-2020 Działanie 4.3 Redukcja Emisji zanieczyszczeń powietrza, poddziałanie 4.3.1, typ projektu Ograniczenie niskiej emisji, wymiana urządzeń grzewczych, nr RPOMA.04.03.01 IP.01-14-078/18.

Gmina nie jest podatnikiem podatku VAT. Gmina korzysta ze zwolnienia podmiotowego ponieważ wartość sprzedaży netto w roku podatkowym 2017 nie przekroczyła 200 00 tys. zł. Do chwili obecnej tj. 14 maja 2018 r. wartość sprzedaży wynikająca z art. 113 ust. 1 jest niższa niż obowiązujące 200 00 tys. zł.

Towary i usługi nabywane w ramach ww. zadania nie będą służy czynnościom opodatkowanym. Gmina składając wniosek o przyznanie pomocy na ww. zadanie chce zaliczyć VAT do kosztów kwalifikowanych operacji, dlatego zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie braku możliwości odzyskania VAT, którą należy przedłożyć wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy. Realizacja operacji ma na celu ograniczenie zanieczyszczeń powietrza poprzez wymianę urządzeń grzewczych. W wyniku realizacji operacji, nie będą prowadzone przez Gminę żadne czynności zarobkowe prowadzące w następstwie do odzyskania podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dokonywanych w ramach realizowanego zadania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Towary i usługi nabywane w ramach ww. zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Dla Gminy nie będzie możliwości odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy o VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

  • podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  • podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako gmina przygotowuje się do złożenia wniosku o przyznanie pomocy dla operacji pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy w ramach RPO MA 2014-2020 Działanie 4.3 Redukcja Emisji zanieczyszczeń powietrza, poddziałanie 4.3.1, typ projektu Ograniczenie niskiej emisji, wymiana urządzeń grzewczych, nr RPOMA.04.03.01 IP.01-14-078/18. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT i korzysta ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ wartość sprzedaży netto w roku podatkowym 2017 nie przekroczyła 200 00 tys. zł. Do chwili obecnej tj. 14 maja 2018 r. wartość sprzedaży wynikająca z art. 113 ust. 1 jest niższa niż obowiązujące 200 00 tys. zł.

Towary i usługi nabywane w ramach ww. zadania nie będą służy czynnościom opodatkowanym. Realizacja operacji ma na celu ograniczenie zanieczyszczeń powietrza poprzez wymianę urządzeń grzewczych. W wyniku realizacji operacji, nie będą prowadzone przez Wnioskodawcę żadne czynności zarobkowe prowadzące w następstwie do odzyskania podatku VAT.

Wątpliwości Gminy dotyczą ustalenia, czy będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dokonywanych w ramach realizowanego zadania.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony. Wnioskodawca wskazuje, że towary i usługi nabywane w związku z realizacją zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym oraz nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Należy w tym miejscu przywołać też zapisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm.), gdzie w art. 2 ust. 1 ustawy wskazuje się, że gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując przedmiotowe zadanie nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, ponieważ zadanie będzie wykonywane przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, a efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do działalności o charakterze gospodarczym, i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn.: Wymiana urządzeń grzewczych na terenie Gminy w ramach RPO MA 2014-2020 Działanie 4.3 Redukcja Emisji zanieczyszczeń powietrza, poddziałanie 4.3.1, typ projektu Ograniczenie niskiej emisji, wymiana urządzeń grzewczych.

Końcowo podnieść należy, że pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach

(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej