przekazanie nieruchomości wspólnikowi - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.01.2017, sygn. 2461-IBPP1.4512.741.2016.2.ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

przekazanie nieruchomości wspólnikowi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2016 r. (data wpływu drogą elektroniczną 21 września 2016 r.), uzupełnionego pismem, które wpłynęło do tut. Organu 4 października 2016 r. oraz pismem z 17 grudnia 2016 r. (data wpływu drogą elektroniczną 17 grudnia 2016 r.) oraz pismem z 15 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości na rzecz wspólnika:

odnośnie stwierdzenia, że przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe,
odnośnie korekty podatku naliczonego w związku z wydatkami na remont opisanego we wniosku budynku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. do tut. Organu wpłynął drogą elektroniczną ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości na rzecz wspólnika.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. Organu 4 października 2016 r. oraz pismem z 17 grudnia 2016 r. (data wpływu drogą elektroniczną 19 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 grudnia 2016 r. znak: IBPP1/4512-741/16-1/ES oraz pismem z 15 grudnia 2016 r. (pełnomocnictwo szczególne PPS-1), które wpłynęło do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 22 grudnia 2016 r. i które za pismem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim z 23 grudnia 2016 r. nr 1061-IPTA.705.15.2016.1.DK zostało przesłane do tut. Organu (data wpływu do tut. Organu 30 grudnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest spółka cywilna, której wspólnikami są ojciec (zwany dalej ojcem wspólnika) i syn (zwany dalej wspólnikiem).

Dnia 19 grudnia 1994 r. wspólnik wraz ze swoim ojcem zawarli umowę spółki cywilnej w której:

stwierdzili, że zawierają Spółkę dla wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej,
określili kapitał zakładowy oraz liczbę udziałów przepadających na każdego ze wspólników,
postanowili, że będą uczestniczyli w zyskach i stratach Spółki w stosunku procentowym do objętych udziałów. Ponadto zdecydowano o nazwie i siedzibie spółki oraz przedmiocie działalności. Określono zasady podejmowania decyzji oraz uprawniono każdego ze wspólników do samodzielnego jej reprezentowania.

Dnia 28 listopada 2008 r. przed notariuszem w Kancelarii Notarialnej znajdującej się w () stawili się:

Ojciec wspólnika,
Wspólnik,
Matka wspólnika.

Stawający ad 1 i 2 oświadczyli, że działają w tych umowach w imieniu własnym oraz jako wyłączni wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą Z. spółka cywilna w (dalej zwana spółką), na potwierdzenie czego okazali umowę spółki cywilnej z dnia 19 grudnia 1994 r. wraz z aneksami z dnia 9 sierpnia 2000 r. i 2 stycznia 2004 r. celem dokonania zmiany umowy spółki cywilnej oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości. Z przedłożonego przez Ojca wspólnika odpisu z księgi wieczystej KW nr .... wydanego przez Sąd Rejonowy wynikało, że w wymienionej księdze wieczystej własność nieruchomości położonej w obrębie o obszarze 0,3113 ha, składającej się z działki oznaczonej na mapie wpisana jest na rzecz Ojca wspólnika na podstawie umowy sprzedaży z dnia 7 lipca 1995 r. Z odpisu wynikało również, że działy III i IV tej księgi wieczystej są wolne od wpisów.

Ojciec wspólnika oświadczył, że:

częściami składowymi opisanej nieruchomości są położone w R. jednopiętrowy, jednorodzinny, murowany budynek mieszkalno-biurowy, o powierzchni użytkowej 116 m², wzniesiony w roku 2000, podpiwniczony, otynkowany, kryty drewnianym dachem i dachówką oraz murowany garaż o powierzchni użytkowej 24 m²,
w planie zagospodarowania przestrzennego miasta opisana nieruchomość położona jest w przeważającej części w terenach działalności produkcyjnych, baz, magazynów i składów, w niewielkim fragmencie w terenach zalesień, częściowo w terenach zabudowanych do zachowania w procesie rozwoju miasta, częściowo w strefie izolacyjnej i ochronnej od głównych sieci infrastruktury technicznej, co wynika z treści okazanego zaświadczenia wydanego przez Urząd Miasta,
opisana nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego,
opisaną nieruchomość nabył w czasie trwania jego związku małżeńskiego, za środki stanowiące jego majątek osobisty, co potwierdza jego żona matka wspólnika,
jest właścicielem tej nieruchomości wolnej od wszelkich obciążeń i praw osób trzecich.

Rodzice wspólnika oświadczyli, że w ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej.

Z okazanej w komparycji aktu umowy spółki cywilnej sporządzonej w formie pisemnej wynika, że wspólnicy wnieśli do tejże spółki każdy z nich gotówkę w kwotach:

Ojciec wspólnika - 3000 zł,
Wspólnik - 2000 zł.

Wspólnicy spółki zmienili treść umowy spółki cywilnej zawartej dnia 19 grudnia 1994 r. w ten sposób, że określili Wartość wkładów wniesionych przez wspólników wynosi łącznie kwotą 505.000 zł.

Wspólnicy wnieśli następujące wkłady pieniężne:

Ojciec Wspólnika kwotą 3.000 zł,
Wspólnik kwotę 2.000 zł.

Ojciec wspólnika tytułem wkładu dodatkowo wnosi do spółki zabudowaną budynkiem mieszkalno-biurowym nieruchomość położoną w R., o obszarze 0,3113 ha, opisaną w księdze wieczystej KW nr Sądu Rejonowego o wartości 500.000 zł.

W związku z opisaną zmianą umowy spółki cywilnej Ojciec wspólnika w wykonaniu zobowiązania wynikającego z tejże zmiany umowy wniósł do spółki jako wkład opisaną wyżej zabudowaną nieruchomość i przeniósł własność powyższej nieruchomości na rzecz swoją i swego syna (wspólnika) jako wspólników spółki, a obaj jako wspólnicy wymienionej spółki powyższą nieruchomość na zasadach współwłasności łącznej nabyli do majątku tej spółki.

Wspólnicy zapewnili, że wartość rynkowa opisanej Nieruchomości wynosi kwotę 500.000 zł - tak więc wartość wkładów powiększających majątek powyższej spółki wynosi kwotę 500.000 zł.

Po uzyskaniu prawa własności spółka wykorzystała część biurową 36% powierzchni budynku dla celów własnych administracyjno-biurowych. Dlatego też podjęto decyzję o wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych jedynie lokalu biurowego zaklasyfikowany został jako budynek biurowy (KŚT 105), amortyzowany jest miesięcznie wg stawki 2,50%. Zaś część mieszkalna była okresowo wykorzystywana dla celów mieszkalnych początkowo na potrzeby własne a następnie wynajmowana a przychody z najmu były rozpoznawane jako pochodzące ze źródła działalność gospodarcza (w PKPIR prowadzonej na potrzeby spółki) zaś w podatku od towarów i usług korzystały ze zwolnienia.

W wyniku rozwoju dnia 30 lipca 2009 r. uruchomiono punkt sprzedaży w odległości kilku kilometrów od siedziby którą została wniesiona do spółki zabudowana nieruchomość. Spółka ze względu na dekapitalizację obiektu dokonała w roku 2016 remontu dachu budynku i wymianę drzwi w części biurowej. Kwota wydatkowana na remont dachu to ok 42 tys. zł netto przy czym odliczono tylko część podatku od towarów i usług przypadającą na lokal biurowy.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zaś wspólnicy opodatkowują swoje dochody w podatku dochodowym od osób fizycznych: Ojciec wspólnika podatkiem liniowym zaś wspólnik na zasadach ogólnych.

Ze względu na potrzebę większej koordynacji prac administracyjno-biurowych ze sprzedażą planuje się decyzję o przeniesieniu siedziby spółki do budynku w którym odbywa się sprzedaż. Zaś budynek stanowiący własność spółki wspólnicy zamierzają aneksem do umowy spółki zawartym w formie aktu notarialnego przenieść na potrzeby prywatne wspólnika.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Budynek mieszkalno-biurowy wzniesiony w 2000 r. został wybudowany przez ojca wspólnika.

Ojciec wspólnika wybudował przedmiotowy budynek na cele mieszkalne i prowadzenia działalności gospodarczej.

Na pytanie tut. Organu: W jaki sposób budynek był wykorzystywany przez ojca wspólnika przed jego wniesieniem do spółki i przez jaki okres?,

Wnioskodawca odpowiedział: Budynek był wykorzystywany na cele mieszkalne i prowadzenia działalności gospodarczej.

Na pytanie tut. Organu: Czy budynek ten był wykorzystywany przez ojca wspólnika do działalności gospodarczej, jeśli tak to jakiej i przez jaki okres?, Wnioskodawca odpowiedział:

Tak, w okresie od 31.07.2000 do 28.11.2008 (wprowadzenie do spółki).

Na pytanie tut. Organu: Czy ojcu wspólnika przy nabyciu/budowie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli tak to w jakim zakresie, jeśli nie to dlaczego?, Wnioskodawca odpowiedział: Tak, w części związanej z prowadzoną działalnością.

Budynek ten przed wniesieniem go do spółki Wnioskodawcy stanowił majątek działalności gospodarczej ojca wspólnika.

Dla czynności wniesienia budynku w formie wkładu do spółki Wnioskodawcy w 2008 r. ojciec wspólnika działał w charakterze podatnika VAT.

Czynność wniesienia budynku przez ojca wspólnika do spółki w formie wkładu nie była udokumentowana fakturą VAT korzystała ze zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) stwierdzających, iż zwolnione od podatku są wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego.

Spółce przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wniesienie nieruchomości korzystało ze zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) stwierdzających, iż zwolnione od podatku są wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego.

Wnioskodawca wykorzystuje część budynku tj. 36% na potrzeby własnej działalności gospodarczej od 28 listopada 2008 r.

Na pytanie tut. Organu: Z wniosku wynika, że część mieszkalna była okresowo wykorzystywana do celów mieszkalnych początkowo na potrzeby własne, prosimy zatem o wyjaśnienie na potrzeby własne kogo była wykorzystywana kto i kiedy (od do) tam mieszkał, na jakiej podstawie prawnej spółka udostępniła tę część budynku oraz odpłatnie czy nieodpłatnie?,

Wnioskodawca odpowiedział: Była wykorzystywana na potrzeby własne (zamieszkanie) ojca wspólnika w okresie od 31.07.2000 do 31.01.2011 na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia.

Ojciec wspólnika w latach 2000-2008, tj. przed wniesieniem budynku do spółki nie ponosił wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 24 stycznia 1995 r.

Wnioskodawca nie otrzyma od wspólnika świadczenia wzajemnego za przekazany budynek.

Budynek, o którym mowa we wniosku jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkiem w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Symbol PKOB ww. budynku to PKOB 1110.

Budynek jest trwale z gruntem związany.

Odnośnie wydatków na remont dachu Wnioskodawca podał, że:

nie były to wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
nie były one równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej budynku,
Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków w części związanej z prowadzoną działalnością.

Odnośnie wydatków na wymianę drzwi w części biurowej Wnioskodawca podał, że:

nie były to wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
nie były one równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej budynku,
Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Na pytanie tut. Organu: Jak po ulepszeniu i przez jaki okres (od do) były wykorzystywane poszczególne części budynku (część mieszkalna i część biurowa) ?, Wnioskodawca odpowiedział: Nie dotyczy (nie było wydatków na ulepszenie).

Część mieszkalna była wynajmowana od 1 lutego 2011 r. do 6 czerwca 2016 r. i od 6 września 2016 r. do nadal.

Wnioskodawca wykorzystywał ww. budynek przez cały okres jego posiadania do:

czynności opodatkowanych podatkiem VAT - prowadzenie działalności gospodarczej (część biurowa),
czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT - wynajem części mieszkalnej.

Planowane przekazanie odbędzie się w I kwartale 2017 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Jaką stawką należy opodatkować przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej aportem do spółki cywilnej?

Czy w momencie przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej należy dokonać korekty podatku od towarów i usług odliczonego przy remoncie nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny
jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lut w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którymi wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką cywilną, czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka została założona 19 grudnia 1994 r. jako spółka dwuosobowa. W dniu 28 listopada 2008 r. został zawarty akt notarialny - umowa wniesienia wkładu do Wnioskodawcy. W drodze tego aktu notarialnego jeden ze wspólników wniósł do spółki cywilnej zabudowaną nieruchomość. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT, w związku z czym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Reasumując: przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej (bez prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia) nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2. Spółka świadczy usługi opodatkowane podatkiem VAT. Nieruchomość jest przeznaczona na potrzeby administracyjno-biurowe oraz okresowo lokal mieszkalny wynajmowany na cele mieszkaniowe (najem zwolniony). Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana tylko w zakresie dotyczącym lokalu użytkowego, jako składnik majątkowy wykorzystywany w opodatkowanej działalności gospodarczej, prowadzonej w formie spółki cywilnej. Spółka ze względu na dekapitalizację obiektu dokonała w roku 2016 remontu dachu budynku i wymianę drzwi w części biurowej. Kwota wydatkową na remont dachu to ok 42 tys. zł netto przy czym odliczono tylko część podatku od towarów i usług przypadającą na lokal biurowy.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Wzrost wartości użytkowej środka trwałego mierzy się w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Tak stanowi art. 22g ust. 17 updof.

Z powołanych przepisów wynika, że ulepszenie nie ma na celu przywrócenia pierwotnych, utraconych cech użytkowych, ale zwiększenie wartości użytkowej składnika majątku.

Rozróżnienie remontu od ulepszenia sprawia duże problemy. Wynikają one z faktu, że pojęcie "remont" nie zostało zdefiniowane w ustawach o podatku dochodowym. Gdy nakłady dotyczą obiektów budowlanych, można posiłkować się definicją remontu ustaloną w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.). W myśl tego przepisu, remont stanowi wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Opisana nieruchomość, przez cały okres, w którym służyła działalności gospodarczej, prowadzonej przez spółkę cywilną, nie była modernizowana - w odniesieniu do tej nieruchomości nie były wykonane żadne czynności, mające wpływ na zwiększenie jej wartości początkowej dla potrzeb amortyzacji jedynie prowadzono remonty pozwalające na utrzymanie nieruchomości w należytym stanie technicznym umożliwiającym dalszą eksploatację z zachowaniem dotychczasowych funkcji.

Ulepszenie nieruchomości traktowane jest analogicznie jak jej wybudowanie. W związku z powyższym przyjmuje się, że jeżeli podatnik poniósł wydatki na ulepszenie nieruchomości, od których przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT, wycofanie tej nieruchomości z działalności gospodarczej jest opodatkowane, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy przypomnieć, że art. 7 ust. 2 ustawy o VAT odnosi się do "wytworzenia" towaru dopiero od 1 kwietnia 2013 r. (wcześniej odnosił się wyłącznie do "nabycia" towaru). Przed tą datą uznawało się zatem, że jeżeli od nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, wycofanie tej nieruchomości z działalności gospodarczej nie jest opodatkowane.

Jeżeli - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT - wycofanie ze spółki nieruchomości jest opodatkowane, do czynności tej należy zastosować taką samą stawkę VAT, jaka byłaby właściwa przy sprzedaży tej nieruchomości. Jeżeli zatem przedmiotem tego wycofania jest budynek, transakcja może być zwolniona z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT.

Pierwsze z tych zwolnień może być stosowane, jeżeli wycofanie budynku z działalności gospodarczej nastąpi po upływie 2 lat od tzw. "pierwszego zasiedlenia". Definicję tego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Do takiego zasiedlenia dochodzi np. przy sprzedaży (wycofaniu z firmy) lub wynajmie nowo wybudowanego budynku lub budynku ulepszanego, jeżeli wydatki na ulepszenie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Jeżeli nie są spełnione warunki do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy przeanalizować, czy są spełnione warunki do zastosowania zwolnienia wynikającego z pkt 10a tego przepisu. Zwolnienie to przysługuje, jeżeli:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do odliczenia VAT,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (warunku tego nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle, itp. w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Warunki do zastosowania zwolnienia z VAT wynikające z ww. przepisu są spełnione. Podatnik ponosił bowiem wydatki remontowe, które nie przekraczały 30% wartości początkowej tego budynku, a od tych wydatków przysługiwało mu częściowe prawo do odliczenia VAT.

Reasumując: w związku z tym do wycofania ww. nieruchomości z działalności gospodarczej należy zastosować stawkę VAT zwolnioną, gdyż po pierwsze w opinii Wnioskodawcy wydatki miały charakter remontowy dlatego trudno mówić o wydatkach na ulepszenie lecz nawet gdyby przyjąć taką wersję to ich wartość była znacznie niższa niż 30% wartości początkowej obu lokali (użytkowego i mieszkalnego).

Ad. 3. Jeżeli jednak przyjąć, że nieruchomość ta była modernizowana, a od poniesionych nakładów częściowo odliczono VAT, zastosowanie miały regulacje zawarte w art. 91 ustawy o VAT, wskazujące na konieczność skorygowania części odliczonego VAT (jeżeli wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej nastąpiło w tzw. "okresie korekty"). Zaś wycofanie nieruchomości ze spółki spełnia warunki do zastosowania zwolnienia z VAT (na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT), konieczne będzie dokonanie korekty odliczonego VAT (bowiem wycofanie to nastąpi w tzw. "okresie korekty"). Dla nieruchomości o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł zastosowanie ma korekta 10-letnia (stosuje się ją do nieruchomości nabytych od 1 maja 2004 r.). Ten sam okres korekty należy przyjąć do wydatków modernizacyjnych, z tym że w tym przypadku istotna jest wartość tych nakładów, a nie wartość całej nieruchomości po jej ulepszeniu. W miesiącu wycofania nieruchomości ze spółki należy odpowiednio skorygować tę część odliczonego VAT, która przypada na okres pozostały do końca okresu korekty (po 1/10 za każdy rok).

Reasumując: w momencie przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej należy dokonać korekty podatku od towarów i usług odliczonego od faktur dokumentujących wydatki jedynie kiedy nakłady budowlane uznamy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym za modernizację nie zaś za remont tej nieruchomości. Wysokość tej korekty zależeć będzie od daty przeniesienia i w przypadku przeniesienia nieruchomości na potrzeby prywatne wspólników w roku 2017 wyniesie 9/10 podatku odliczonego od tych nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe odnośnie stwierdzenia, że przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług,
nieprawidłowe odnośnie korekty podatku naliczonego w związku z wydatkami na remont opisanego we wniosku budynku.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że nieodpłatne czynności, o których mowa w tym przepisie, tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 19 grudnia 1994 r. wspólnik wraz ze swoim ojcem zawarli umowę spółki cywilnej, natomiast 28 listopada 2008 r. notarialnie dokonano zmiany umowy spółki cywilnej oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości.

Wspólnicy spółki zmienili treść umowy spółki cywilnej zawartej dnia 19 grudnia 1994 r. w ten sposób, że określili wartość wkładów wniesionych przez wspólników oraz, że ojciec wspólnika tytułem wkładu dodatkowo wnosi do spółki zabudowaną budynkiem mieszkalno-biurowym nieruchomość o wartości 500.000 zł. W związku z opisaną zmianą umowy spółki cywilnej Ojciec wspólnika w wykonaniu zobowiązania wynikającego z tejże zmiany umowy wniósł do spółki jako wkład opisaną wyżej zabudowaną nieruchomość i przeniósł własność powyższej nieruchomości na rzecz swoją i swego syna (wspólnika) jako wspólników spółki, a obaj jako wspólnicy wymienionej spółki powyższą nieruchomość na zasadach współwłasności łącznej nabyli do majątku tej spółki.

Budynek mieszkalno-biurowy wzniesiony w 2000 r. został wybudowany przez ojca wspólnika.

Ojciec wspólnika wybudował przedmiotowy budynek na cele mieszkalne i prowadzenia działalności gospodarczej.

Budynek ten był wykorzystywany przez ojca wspólnika do działalności gospodarczej w okresie od 31 lipca 2000 r. do 28 listopada 2008 r. (wprowadzenie do spółki).

Ojcu wspólnika przy budowie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części związanej z prowadzoną działalnością. Budynek ten przed wniesieniem go do spółki Wnioskodawcy stanowił majątek działalności gospodarczej ojca wspólnika. Dla czynności wniesienia budynku w formie wkładu do spółki Wnioskodawcy w 2008 r. ojciec wspólnika działał w charakterze podatnika VAT. Czynność wniesienia budynku przez ojca wspólnika do spółki w formie wkładu korzystała ze zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Spółce przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Budynek, o którym mowa we wniosku jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkiem w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Symbol PKOB ww. budynku to PKOB 1110. Budynek jest trwale z gruntem związany.

Po uzyskaniu prawa własności Spółka (zarejestrowany podatnik VAT czynny od 24 stycznia 1995 r.) wykorzystała część biurową 36% powierzchni budynku dla celów własnych administracyjno-biurowych tj. na potrzeby własnej działalności gospodarczej od 28 listopada 2008 r. Dlatego też wprowadzono do ewidencji środków trwałych jedynie lokal biurowy zaklasyfikowany jako budynek biurowy, amortyzowany miesięcznie wg stawki 2,50%.

Część mieszkalna budynku była wykorzystywana na potrzeby własne (zamieszkanie) ojca wspólnika w okresie od 31 lipca 2000 r. do 31 stycznia 2011 r. na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia. Następnie część mieszkalna była wynajmowana od 1 lutego 2011 r. do 6 czerwca 2016 r. i od 6 września 2016 r. do nadal.

Spółka dokonała w 2016 r. remontu dachu budynku i wymianę drzwi w części biurowej. Kwota wydatkowana na remont dachu to ok 42 tys. zł netto przy czym odliczono tylko część podatku od towarów i usług przypadającą na lokal biurowy.

Wnioskodawca podał, że wydatki na remont dachu nie były wydatkami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie były one równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków w części związanej z prowadzoną działalnością.

Wydatki na wymianę drzwi w części biurowej nie były wydatkami na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie były one równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Wnioskodawca wykorzystywał ww. budynek do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - prowadzenie działalności gospodarczej (część biurowa), oraz do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT - wynajem części mieszkalnej.

W wyniku rozwoju dnia 30 lipca 2009 r. uruchomiono punkt sprzedaży w odległości kilku kilometrów od siedziby którą została wniesiona do spółki zabudowana nieruchomość.

Planowane przekazanie odbędzie się w I kwartale 2017 roku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania oraz wysokości stawki podatku VAT dla czynności przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej.

Z wniosku wynika, iż Spółce przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ wniesienie przez ojca wspólnika nieruchomości do Spółki korzystało ze zwolnieniu od podatku VAT na podstawie z art. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Wnioskodawca podał też, że wydatki na remont dachu i wymianę drzwi nie stanowiły wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Z wniosku wynika, że opisana nieruchomość przez cały okres, w którym służyła działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną, nie była modernizowana w odniesieniu do tej nieruchomości nie były wykonane żadne czynności, mające wpływ na zwiększenie jej wartości początkowej dla potrzeb amortyzacji jedynie prowadzono remonty pozwalające na utrzymanie nieruchomości w należytym stanie technicznym umożliwiającym dalszą eksploatację z zachowaniem dotychczasowych funkcji.

Tym samym jeżeli, jak twierdzi Wnioskodawca, były to wydatki na remont i tak też Wnioskodawca zachował się na gruncie podatku dochodowego, tj. nie powiększył wartości początkowej środka trwałego, to w tej sytuacji poniesione wydatki nie stanowią wydatków na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT.

Zatem skoro Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu budynku i jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jego wytworzenie, to w konsekwencji mając na względzie treść art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne przekazanie ww. nieruchomości nie będzie stanowiło dostawy w rozumieniu tej ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, rozpatrywanie kwestii ujętej w pytaniu nr 2 tj. jaką stawką należy opodatkować przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej aportem do spółki cywilnej stało się bezprzedmiotowe.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia korekty podatku odliczonego przy remoncie nieruchomości.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W świetle art. 91 ust. 2 w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W oparciu o art. 91 ust. 3 korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 91 ust. 4 w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Według art. 91 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 6 w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi,
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Treść art. 91 ust. 7 wskazuje, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis art. 91 ust. 7a stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Na podstawie art. 91 ust. 7b w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Na mocy art. 91 ust. 7c jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami opodatkowanymi na czynności nie dające prawa do odliczenia), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Ponadto, przepis art. 91 ust. 5 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekt w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej tj. w okresie 10 lat w przypadku nieruchomości zbywa dany środek trwały.

W takich sytuacjach zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej, aż do końca okresu korekty. Jednakże w miesiącu dokonania sprzedaży dokonuje się od razu korekty za wszystkie pozostałe okresy. Korekty dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten bądź usługa służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystywał budynek będący przedmiotem planowanego nieodpłatnego przeniesienia na rzecz wspólnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (prowadzenie działalności gospodarczej - część biurowa) oraz do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT - wynajem części mieszkalnej.

Jak wskazano wyżej, mając na względzie treść art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne przeniesienia na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją wskazaną w przepisie art. 91 ust. 7 ustawy, gdyż dojdzie do zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku ze zmianą przeznaczenia nieruchomości, w odniesieniu do której Wnioskodawca poniósł nakłady na jej remont odliczając z tego tytułu podatek naliczony przy czym wydatki te nie stanowiły wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a tym samym nie były wydatkami na wytworzenie nieruchomości zatem nie będą miały zastosowania przepisy o 10-letniej korekcie.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że przepis art. 91 ust. 7b ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

W ww. art. 91 ust. 7a ustawy jest natomiast mowa o towarach i usługach, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł.

Tak więc ww. przepis art. 91 ust. 7b ustawy, jako że nie ma w tym przepisie stwierdzenia, że dotyczy tylko środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, lecz jedynie, że dotyczy towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, należy przyjąć, że przepis ten dotyczy wszelkich towarów i usług, w tym również środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, oczywiście za wyjątkiem tych, które objęte są przepisem ww. ust. 7a.

Rozważenia wymaga kwestia, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku ma zastosowanie przepis art. 91 ust. 7c ustawy, który stwierdza, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w odniesieniu do towarów i usług zakupionych w związku z remontem dachu budynku przeprowadzonym w 2016 r., z uwagi na fakt, że nie były to wydatki na ulepszenie, zastosowanie znajdzie cytowany powyżej przepis art. 91 ust. 7b i 7c ustawy, zgodnie z którym korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia, jednakże nie później niż 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania.

W analizowanej sprawie, jeśli od daty zakończenia prac remontowych do chwili przekazania budynku wspólnikowi nie upłynie 12 miesięcy, na Spółce na podstawie art. 91 ust. 7b i ust. 7c ustawy spoczywa obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na remont w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca dokona niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT przekazania na rzecz wspólnika przedmiotowego budynku. Natomiast korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania do chwili przekazania budynku wspólnikowi upłynęło 12 miesięcy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do korekty podatku naliczonego w związku z wydatkami na remont opisanego we wniosku budynku, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku, tj. zapytań sformułowanych na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Tym samym przedmiotem interpretacji nie było ustalenie czy poniesione wydatki stanowią wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ przyjął za Wnioskodawcą, że były to wydatki na remont i na gruncie podatku dochodowego Wnioskodawca nie zwiększał wartości początkowej środka trwałego.

Przedmiotowa interpretacja nie odnosi się również do murowanego garażu, gdyż z opisu sprawy wynika, że do spółki wniesiono budynek usługowo-mieszkalny i również ten budynek będzie przedmiotem przekazania na rzecz wspólnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie