Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju oraz dokumentowanie wykonanej usługi poza terytorium kraju (państwo trzecie).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2017 r. (data wpływu 20 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego;
• prawidłowe w zakresie dokumentowania wykonanej usługi.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz w zakresie dokumentowania wykonanej usługi. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, o dowód uiszczenia brakującej opłaty oraz o doprecyzowanie formy doręczenia korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i wykazuje nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Z uwagi na świadczenie usług na rzecz kontrahenta spoza Unii, sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż stanowi eksport usług. Definicja eksportu usług nie została sprecyzowana w przepisach dotyczących podatku VAT. Przyjęte zostało, że wszystkie usługi, wykonywane przez podatnika polskiego na rzecz kontrahentów, którzy mają swoją siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, zamieszkania albo pobytu poza granicami Polski stanowią eksport usług.

Obowiązek opodatkowania eksportowanych usług podatkiem VAT opiera się przede wszystkim na art. 28b ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W praktyce oznacza to, że bez względu na fakt, czy usługa świadczona jest na terytorium Polski, czy też poza jej granicami, podmiotem właściwym do uiszczenia podatku będzie odbiorca usługi.

Odbiorcą usług jest firma X mająca siedzibę na terenie Stanów Zjednoczonych, nieposiadająca na terytorium kraju filii, ani oddziału.

X dokonuje sprzedaży, za pośrednictwem internetu, swoich produktów, tzn. produktów w postaci herbaty, których skład, wygląd końcowy opakowania został stworzony i oznakowany jako produkt producencki X. Produkt ten nie może zostać sprzedany przez żaden inny podmiot. Właścicielem rozporządzającym towarem jako właścicielem pozostaje podmiot zagraniczny.

Wnioskodawca otrzymuje, od podmiotu zagranicznego, pliki zamówień z danymi do wysyłki towaru kierowanego bezpośrednio do Klienta, konsumenta końcowego. Nie odpowiada za reklamacje dotyczące produktu, a jedynie za reklamacje związane z właściwym i terminowym dostarczeniem produktu do Klienta. Wnioskodawca nie otrzymuje zapłaty za przekazany towar. Zapłata następuje na konto podmiotu zagranicznego, przed dokonaniem wysyłki, a więc przyjmując przesyłkę Klient dysponuje towarem jako właściciel.

Współpraca pomiędzy obiema firmami Wnioskodawcy oraz X została potwierdzona umową.

Zgodnie z umową współpracy z firmą X z siedzibą w USA () Wnioskodawca zajmuje się obsługą i kontrolą procesu produkcji oraz wysyłki towaru w postaci herbaty.

Recepturę, jej skład i prawo do dysponowania towarem oraz prawo dalszej sprzedaży ma wyłączne Zleceniodawca firma X, z zastrzeżeniem klauzuli poufności nałożoną na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca odpowiada za właściwe przygotowanie produktu, prowadzi nadzór nad jego produkcją i odpowiada za jego dostarczenie do odbiorców na terenie całego świata zgodnie z informacją od Zleceniodawcy wskazującą odbiorcę i adres wysyłki. Zleceniodawca odpowiada za sprzedaż swojego produktu, jego reklamę i pobiera zapłatę za jego sprzedaż od klientów indywidualnych.

Wnioskodawca nie pobiera zapłaty za sprzedaż towaru dla poszczególnych odbiorców, formą zapłaty jest wynagrodzenie otrzymywane od Zleceniodawcy za wyświadczoną usługę, w rozliczeniach miesięcznych uwzględniających poniesione koszty i prowizję za obsługę całego procesu realizacji zlecenia.

Przedsiębiorców świadczących usługi na rzecz zagranicznych klientów objęły obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. zmiany w przepisach podatkowych, także Wnioskodawcę, polskiego przedsiębiorcę.

Pod pojęciem eksport usług rozumiane są usługi wykonywane przez polskich przedsiębiorców na rzecz kontrahentów mających swoją siedzibę, miejsce wykonywania działalności lub miejsce zamieszkania poza granicami kraju.

Firmą mającą siedzibę poza granicami kraju jest podmiot X z siedzibą w USA.

Podobnie jak w przypadku przedsiębiorców unijnych, miejscem świadczenia usług na rzecz klientów z państw spoza UE (np. USA) jest generalnie miejsce siedziby lub wykonywania działalności nabywcy i to właśnie nabywca rozlicza VAT zgodnie z przepisami swojego kraju (np. w USA podatek VAT w ogóle nie występuje). Również w tych transakcjach nic nie stoi na przeszkodzie aby mimo nie pobierania VAT-u od klienta zagranicznego podatek ten odliczyć z faktur zakupowych powiązanych z wykonaniem zagranicznej usługi (pod warunkiem, że eksportowana usługa byłaby opodatkowana w Polsce). Tak też traktowana jest usługa świadczona na rzecz firmy X.

Faktura za usługę na rzecz firmy z innego kraju UE, firmy X zawiera następujące dane:

• nazwy i adresy sprzedawcy i nabywcy,
• NIP polskiego podmiotu i numer identyfikacji podatkowej podmiotu zagranicznego,
• numer kolejny i datę wystawienia faktury,
• zakres wykonanej usługi, cenę z tytułu świadczonej usługi netto,
• sumę wartości sprzedaży usług niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z usługami świadczonymi dla klientów spoza UE nie trzeba sporządzać informacji podsumowującej na formularzu VAT-UE i takiej też nie sporządza Wnioskodawca.

Transakcje zagraniczne są ujęte w deklaracji VAT-7 (poz. 11) w okresie rozliczeniowym, w którym usługę faktycznie wykonano. Data wystawienia faktury następuje do 7-go dnia miesiąca, za wykonane uprzednio usługi miesiąca poprzedniego.

Obowiązki dokumentacyjne, które spoczywają na polskim podmiocie.

Sprzedaż usług zagranicznemu przedsiębiorcy nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie VAT dla Wnioskodawcy, polskiego podmiotu. Mimo to eksport usług jest odpowiednio dokumentowany i w razie kontroli jasne jest dlaczego nie rozliczono VAT-u i jaki powstał przychód z tytułu transakcji zagranicznych. Przechowywane są faktury dokumentujące poniesienie kosztów realizacji zlecenia, koszty funkcjonowania biura oraz pozostałe koszty pośrednie wraz z potwierdzeniem ich zapłaty.

Od 1 stycznia 2014 r. obowiązek rozliczenia podatku i ujęcia transakcji w prowadzonej ewidencji VAT powstaje z chwilą wykonania usługi. Tak też jest wykazywana, jeżeli zaś płatność nastąpiłaby wcześniej, to transakcję należy rozliczyć według daty płatności.

Aby właściwie dokumentować eksport usług przechowywane są faktury VAT, bankowe dowody wpłaty, umowa zawarta z zagranicznym kontrahentem. Przychód podlegający podatkowi dochodowemu z tytułu wykonanych usług zagranicznych jest rozpoznany na podstawie wystawionej faktury.

Przychód z tytułu świadczonej usługi eksportu usług obejmuje zwrot poniesiony kosztów produkcji, konfekcji, transportu, obsługi procesu wysyłki oraz koszty funkcjonowania biura wraz z należną prowizją za wyświadczoną usługę, w miesięcznym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wykazuje zwrot VAT z tytułu sprzedaży usług nadzoru nad produkcją i konfekcją towaru dla kontrahenta z USA jako NP. Firma X z USA okazuje poprzez stronę internetową towar (herbatę). Dostawcą dla klienta indywidualnego w imieniu X, jest podatnik polski, Wnioskodawca, który wysyła towar z Polski bezpośrednio do klientów z USA oraz państw Unii Europejskiej. Zapłata za otrzymany towar następuje na konto kontrahenta zagranicznego.

Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanych zakupów i wykazuje faktury dotyczące nabycia herbaty, konfekcji, czyli pakowania oraz pozostałe faktury dotyczące funkcjonowania biura, otrzymane przez firmy polskie.

Wnioskodawca świadcząc eksport usług, odlicza podatek naliczony, wnioskując o zwrot w terminie 60 dni. Zwrot podatku wynika z wystawionych przez polskiego podatnika na rzecz kontrahenta z USA faktur sprzedaży NP na świadczenie usług wg umowy pomiędzy polskim podmiotem, a kontrahentem z USA, firmą X.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 8 marca 2017 r. wyśnił, że:

1. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające nabycie herbaty. Dokumentami tymi są faktury. Z informacji na fakturze wynika, że Nabywcą jest Wnioskodawca.
2. Nabycie herbaty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie kraju.
3. Wnioskodawca nie posiada dokumentacji potwierdzającej dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju. Zawarł z firmą produkującą herbatę umowę współpracy w zakresie produkcji wyrobu herbacianego z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży na rynek zagraniczny, w ramach współpracy jako Przedstawiciel Dystrybutora.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca dokonując płatności za usługi firm produkujących i konfekcjonujących oraz ponosząc wszystkie pozostałe koszty związane z dostarczeniem produktu końcowego do klienta indywidualnego, ma możliwość odliczenia podatku naliczonego?
2. Czy właściwe jest dokumentowanie sprzedaży usług, jako całościowej usługi pokrywającej poniesione koszty realizacji, a nie rozgraniczającej ilość i cenę wysyłanego towaru?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadając dokumentację w postaci faktur oraz dowodów zapłat za poniesione koszty z tytułu zakupu produktów, konfekcji, wysyłki, kosztów funkcjonowania biura ma możliwość pełnego odliczenia podatku należnego od zakupu towarów i usług.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura za wyświadczoną usługę eksportową nie może zawierać zapisów potwierdzających ilość wysyłanego towaru. Przychód firmy stanowi wartość usługi, pokrywająca koszty realizacji zlecenia wraz z kwotą dodatkowego wynagrodzenia, gwarantowanego umową z chwilą wywiązania się z miesięcznie wykonanego zlecenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego;
• prawidłowe w zakresie dokumentowania wykonanej usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz kontrahenta mającego siedzibę na terenie Stanów Zjednoczonych, nieposiadającego na terytorium kraju filii, ani oddziału. Zleceniodawca dokonuje sprzedaży, za pośrednictwem internetu, swoich produktów, tzn. produktów w postaci herbaty, których skład, wygląd końcowy opakowania został stworzony i oznakowany jako produkt producencki Zleceniodawcy. Produkt ten nie może zostać sprzedany przez żaden inny podmiot. Rozporządzającym towarem jak właściciel pozostaje Zleceniodawca. Wnioskodawca otrzymuje od Zleceniodawcy pliki zamówień z danymi do wysyłki towaru kierowanego bezpośrednio do klienta, konsumenta końcowego. Wnioskodawca nie odpowiada za reklamacje dotyczące produktu, a jedynie za reklamacje związane z właściwym i terminowym dostarczeniem produktu do klienta. Wnioskodawca nie otrzymuje zapłaty za przekazany towar. Zapłata następuje na konto Zleceniodawcy, przed dokonaniem wysyłki, a więc przyjmując przesyłkę klient dysponuje towarem jak właściciel. Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcą została potwierdzona umową, zgodnie z którą Wnioskodawca zajmuje się obsługą i kontrolą procesu produkcji oraz wysyłki towaru w postaci herbaty. Recepturę, jej skład i prawo do dysponowania towarem oraz prawo dalszej sprzedaży ma wyłącznie Zleceniodawca. Wnioskodawca odpowiada za właściwe przygotowanie produktu, prowadzi nadzór nad jego produkcją i odpowiada za jego dostarczenie do odbiorców na terenie całego świata zgodnie z informacją od Zleceniodawcy wskazującą odbiorcę i adres wysyłki. Kontrahent odpowiada za sprzedaż swojego produktu, jego reklamę i pobiera zapłatę za jego sprzedaż od klientów indywidualnych. Wnioskodawca nie pobiera zapłaty za sprzedaż towaru dla poszczególnych odbiorców, formą zapłaty jest wynagrodzenie otrzymywane od Zleceniodawcy za wyświadczoną usługę, w rozliczeniach miesięcznych uwzględniających poniesione koszty i prowizję za obsługę całego procesu realizacji zlecenia. Wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi obejmuje zwrot poniesiony kosztów produkcji, konfekcji, transportu, obsługi procesu wysyłki oraz koszty funkcjonowania biura wraz z należną prowizją za wyświadczoną usługę. Nabycie herbaty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie kraju. Wnioskodawca nie posiada dokumentacji potwierdzającej dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenie usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w oparciu o art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a wprowadza do ustawy drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zleceniodawca, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi, spełnia definicję podatnika w myśl art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Wobec powyższego, usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że Zleceniodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, a miejscem świadczenia tych usług na podstawie art. 28b ustawy jest terytorium kraju, w którym usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywanymi usługami od firm produkujących i konfekcjonujących oraz ponoszonymi pozostałymi kosztami związanymi z dostarczeniem produktu końcowego do klienta indywidualnego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

1. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,
2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),
3. faktura dokumentuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Jednak jak stanowi art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terytorium kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które z uwagi na przepisy dotyczące miejsca świadczenia opodatkowane są poza terytorium kraju.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju:

1. pierwszym z nich jest to, aby hipotetycznie w przypadku świadczenia takich samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem świadczenie usług poza terytorium kraju powinno mieć charakter sprzedaży opodatkowanej;
2. drugi z tych warunków dotyczy posiadania przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że nie posiada dokumentacji potwierdzającej dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju, przez co nie spełnia powyżej wskazanego drugiego warunku uprawniającego do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z usługami świadczonymi poza terytorium kraju na rzecz Zleceniodawcy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywanymi usługami od firm produkujących i konfekcjonujących oraz ponoszonymi pozostałymi kosztami związanymi z dostarczeniem produktu końcowego do klienta indywidualnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Według art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z powyższego przepisu, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    - wyrazy metoda kasowa;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 wyraz samofakturowanie;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy odwrotne obciążenie ().

Jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

W świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa trzeciego, faktura może nie zawierać:

• numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi ();
• stawki podatku;
• sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
• kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Wnioskodawca wskazał, że prawo do dysponowania towarem (herbatą) oraz prawo dalszej sprzedaży ma wyłącznie Zleceniodawca, który odpowiada za sprzedaż swojego produktu i pobiera zapłatę za jego sprzedaż od klientów indywidualnych. Wnioskodawca świadcząc usługę na rzecz Zleceniodawcy, odpowiada za właściwe przygotowanie produktu, prowadzi nadzór nad jego produkcją i odpowiada za jego dostarczenie do odbiorców na terenie całego świata, zgodnie z informacją od Zleceniodawcy wskazującą odbiorcę i adres wysyłki. Wnioskodawca nie pobiera zapłaty za sprzedaż towaru dla poszczególnych odbiorców. Wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi obejmuje zwrot poniesionych kosztów produkcji, konfekcji, transportu, obsługi procesu wysyłki oraz koszty funkcjonowania biura wraz z należną prowizją za wyświadczoną usługę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości dokumentowania sprzedaży usługi na rzecz Zleceniodawcy.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku rożnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie.

Zatem przechodząc do kwestii ujęcia na fakturze dokumentującej wyświadczoną usługę na rzecz Zleceniodawcy ilości i ceny wysyłanego towaru przez Wnioskodawcę należy wskazać, że w niniejszej sprawie przedmiotem świadczenia jest usługa polegająca na obsłudze i kontroli procesu produkcji oraz wysyłki towaru, natomiast Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towaru w postaci herbaty. Zatem całość zapłaty należnej od Zleceniodawcy z tytułu danego świadczenia powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca wyświadczonej usługi. Natomiast ujęcie na fakturze ilości i ceny wysyłanego przez Wnioskodawcę towaru (herbaty) błędnie sugerowałoby, że przedmiotem świadczenia, oprócz przedmiotowej usługi jest również dostawa towarów.

Wobec powyższego, na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa powinna widnieć tylko jedna pozycja nazwa wykonanej usługi. W pozycji tej co należy wywodzić z treści art. 29a ust. 1 ustawy powinna być wykazana kwota wynagrodzenia należnego od Zleceniodawcy za wykonaną usługę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie, tutejszy organ informuje, że wniosek w części dotyczącej płatności za towar oraz jego wysyłki został rozpatrzony w postanowieniu z dnia 28 marca 2017 r. nr 3063-ILPP1-3.4512.79.2017.1.PR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej